EP 1 [1-2]

แกรมถามพร้อมกับหยิบขวดน้ำจากมือฉันไปเปิดให้เมื่อเห็นว่าฉันเปิดไม่ออก ก่อนจะยื่นกลับมาแล้วหยิบขวดของตัวเองไปเปิดเพื่อกินเอง

“ไม่เอาอ่า กูไม่อยากฝึกที่เดียวกับมึง”

“ทำไม”

“เพราะกูวางแพลนไว้ว่าปีนี้กูอยากมีผัว”

พรู้ด!

“แค่กๆๆ”

“ไอเชี่ยแกรม!”

ทันทีที่ฉันพูดจบประโยคไอแกรมก็พ่นน้ำออกมาเต็มหน้าฉันเลยล่ะ เป็นบ้าอะไรของมันเนี้ย

“แค่กๆ โทดๆ” แกรมพูดพร้อมกับรีบหันไปหยิบกระดาษทิชชู่ยื่นมาให้ฉันเพื่อเช็ดหน้า

“ทำบ้าอะไรของมึงเนี้ย”

“ก็มึงพูดเรื่องที่ทำให้กูตกใจ”

“แค่กูอยากจะมีผัวมันน่าตกใจตรงไหน”

“ก็มึงไม่เคยคิดจะจริงจังกับใคร ทำไมอยู่ๆ ถึงอยากจะมีผัวขึ้นมา”

“กูก็แค่คิดว่าอายุกูขนาดนี้แล้ว น่าจะมองหาความรักจริงๆ จังๆ เสีย

ที”

“เดี๋ยวนะ ปีนี้มึงอายุยี่สิบสอง อีกอย่างการที่มึงจะอยากมีผัวแล้วมันเกี่ยวอะไรกับการไปฝึกงานทีเดียวกับกู”

แกรมถามพร้อมมองหน้าฉันด้วยสีหน้าและท่าทางทีจริงจังสุดๆ ทำไมมันต้องซีเรียสขนาดนั้นด้วยวะ

“ทำไมมึงต้องทำท่าจริงจังขนาดนั้น”

“กะ...ก็คนไม่เคยคิดจะมีความรักอย่างมึงอยากมีผัว กูก็เลยสงสัย”

“กูไม่ได้คิดจะไม่มีความรัก แต่โค้ชอย่างกูจะลงสนามทั้งทีก็ต้องดูก่อนดิ ว่าผู้เล่นได้มาตรฐานหรือเปล่า”

“...”

“และสาเหตุที่กูไม่ไปฝึกงานทีเดียวกับมึงเพราะมึงชอบตามติดกูเหมือนลูกไง เดี๋ยวก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบกูพอดี”

“เหอะ!”

“ว่าแต่กู มึงอ่าไม่คิดจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนบ้างหรือไง”

“กูไม่เชื่อในความรักมึงก็รู้”

แกรมตอบกลับมาหน้าตาเฉย พร้อมกับก้มลงกินข้าวต่ออย่างไม่สนใจที่จะถามอะไรฉันอีก

ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันถึงไม่เชื่อในความรักเพราะที่ผ่านมามีทั้งสาวน้อยสาวใหญ่พร้อมที่จะถวายทั้งตัวและหัวใจให้กับมัน แต่อย่างแกรมม่าน่ะเหรอ แน่นอนว่ามันตอบรับ ตอบรับแค่ตัวนะหัวใจของใครมันไม่สนใจทั้งนั้นแหละ

“เออวะ”

“อะไร”

อยู่ๆ แกรมก็พูดขึ้นมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดอะไรสักอย่าง

“กูลืมบล็อกไลน์สาวเมื่อคืนอ่าดิ”

และใช่ค่ะ ทุกคนที่ถวายตัวให้ไอแกรมแล้วนอกจากมันจะบล็อกไลน์ทิ้งแล้ว เพียงแค่ชื่อของสาวที่มันนอนด้วยมันก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำ

“สันดาน”

คำด่าของฉันไม่ได้มีผลกระทบกระเทือนอะไรกับมันเลยแม้แต่น้อย เพราะว่านี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันด่ามัน ฉันด่ามันมาสามปีแล้วค่ะ มันก็ยังไม่สำนึกอยู่ดี

อาคารกิจกรรม

“สวัสดีค่ะน้องๆ นักศึกษาใหม่ทุกคน พี่ชื่อพี่ทรายนะคะเป็นดาวคณะปีสี่ค่ะ”

เสียงปรบมือต้อนรับของน้องๆ ในคณะดังขึ้น ก่อนจะเงียบลงอีกครั้งเมื่อแกรมเดินเข้ามาจับไมค์

“สวัสดีครับ พี่ชื่อแกรมครับเป็นเดือนคณะปีสี่”

กรี๊ดด!

คราวนี้มีเสียงกรี๊ดของสาวๆ ทั้งคณะไม่ใช่แค่น้องนักศึกษาใหม่เท่านั้น แถมยังมีเสียงปรบมือที่ดังระงมไปทั่วลานกิจกรรม

“อะแฮ่ม”

ฉันต้องกระแอมไอใส่ไมค์เพื่อให้เสียงของสาวๆ ในคณะเงียบลงและแจ้งจุดประสงค์ของการที่ฉันกับแกรมต้องมายืนอยู่ตรงนี้

“วันนี้พี่จะต้องคัดเลือกน้องๆ นักศึกษาใหม่เพื่อเข้าประกวดดาวและเดือนของคณะ แต่พี่จะขออาสาสมัครก่อนนะคะ คนที่มีความมั่นใจที่จะเข้าร่วมการประกวด สามารถเข้ามาสมัครได้ที่พี่หรือรุ่นพี่คนอื่นๆ ได้เลยนะคะ”

ฉันตกลงกับเพื่อนๆ ในคณะเอาไว้แล้วว่าเราจะหาอาสาสมัครก่อนถ้าไม่มีหรือไม่เข้าตาเราถึงจะเข้าคัดเลือกเอง เพราะว่าฉันเคยโดนบังคับเข้าประกวดมาก่อนน่ะสิ ฉันเลยไม่ชอบใช้วิธีการนั้นสักเท่าไหร่

หลังจากประกาศเสร็จฉันกับแกรมก็เดินกลับไปนั่งที่กลุ่มเพื่อนของตัวเองเหมือนเดิม แต่ตอนนี้กลับนั่งกันอยู่แค่ข้าวโพดและพิเพอร์เท่านั้น

“ไอสองตัวนั้นไปไหนวะ”

“สูบพอตข้างอาคาร” พิเพอร์หันหน้ามาตอบ

เมื่อได้คำตอบที่ต้องการแกรมก็เดินตามเพื่อนผู้ชายไปทางข้างอาคารแทน

“โพด เพอร์ วันนี้พวกมึงไปไหนป่ะ” ฉันเอ่ยถามเพื่อนสาวทั้งสองคน

“วันนี้เรามีนัดกับหมอฟันอ่า วันนี้จะได้ใส่อุปกรณ์แล้วน้า” ข้าวโพดตอบพร้อมส่งรอยยิ้มหวานพิมพ์ใจของเธอกลับมา

เธอเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ไม่พูดมึงกูเหมือนคนอื่นๆ เธอให้เหตุผลว่ามันไม่ชินปากแต่เพื่อนๆ สามารถคุยกับเธอได้ปกติเลย

“เฮ้ย! จริงดิ กูไม่อยากจะให้มึงดัดฟันเลยวะ”

“โอ๊ยย! เจ็บนะ”

พิเพอร์พูดพร้อมกับยื่นมือไปหยิกแก้มข้างซ้ายของข้าวโพดด้วยความมันเขี้ยวอย่างที่พวกเราชอบทำกัน ส่งผลให้ข้าวโพดยกมือขึ้นลูบที่แก้มของตัวเองก่อนจะถามกลับมา

“ทำไมไม่อยากให้เราดัดฟันล่ะ”

“พวกกูกลัวมึงจะไม่ยิ้มหวานเหมือนเดิมไง ข้าวโพดน้อยของพี่”

คราวนี้ฉันเป็นคนตอบกลับไปก่อนจะยื่นมือไปดึงแก้มทั้งสองข้างของข้าวโพด

“อ๊ะ!”

“เดี๋ยวแก้มมันก็ยุ่ยติดมือมึงออกมาหรอก”

รามเดินเข้ามาดึงมือของฉันออกก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ว่าง ตามมาด้วยโบ้ทและแกรมที่นั่งลงข้างฉัน

“งั้นวันนี้กูไปด้วยนะโพด”

“จริงอ่า! ดีจังเราอยากได้เพื่อนไปด้วยอยู่พอดี”

ข้าวโพดยื่นมือมาจับมือฉันก่อนจะยิ้มหวานส่งมาให้ วันนี้ฉันไม่มีนัดที่ไหนเหมือนกัน ลองไปคลินิกทำฟันดูบ้าง เผื่อว่าฉันอาจจะได้ลองหมอฟัน เฮ้ย! ดัดฟัน

“จะไปไหนกัน” แกรมถามพร้อมกับมองหน้าข้าวโพดและฉันสลับกัน

“กูจะไปคลินิกทำฟันกับโพด”

“ทำไม มึงอยากดัดฟันหรือไง”

“เปล่า กูจะไปจีบหมอฟันต่างหาก”

ฮ่า ๆ ๆ

เพื่อนในกลุ่มหัวเราะออกมาทันทีเมื่อฉันตอบแกรมกลับไป มีแต่ไอ้แกรมนี่แหละไม่ขำกับมุกของฉันเลย

“หมอฟันคลินิกที่เราทำฟัน หล่อมากเลยนะ เดี๋ยวเราจะแนะนำให้ทรายเอง”

“หล่อจริงอ่า” คราวนี้พิเพอร์ถามขึ้นมาอย่างสนอกสนใจบ้าง

“นอมึงจะแทงหน้ากูแล้วไอเพอร์” ประโยคของโบ้ทเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนในกลุ่มได้อีกครั้ง

“วันนี้มึงไม่ไปผับเฮียเบกับกูเหรอ” แกรมหันหน้ามาถามฉัน

ผับเฮียเบที่แกรมพูดถึงคือ โซลิสผับ ส่วนเฮียเบหรือเบต้า เป็นพี่ชายคนที่สองของมันนั่นเอง แกรมมีพี่น้องทั้งหมดสี่คน พี่ชายคนโตคือเฮียอัลหรืออัลฟ่าและน้องสาวคนสุดท้องคือเมเบล

“ไม่เอา กูจะไปคลินิกกับไอโพด มึงก็ไปคนเดียวสิ ตามติดกูเป็นลูกเลยนะ”

“เออจริง!” พิเพอร์พยักหน้าเห็นด้วยขึ้นมาอีกคน

“กูไม่ได้ตามติด กูแค่ถามไหมล่ะ”

แกรมตอบกลับมาก่อนจะหยิบพอตไฟฟ้าเดินกลับไปทางข้างอาคารอีกครั้ง อะไรของมันวะเนี้ย