V? : ฉันนะ.. ตายยากจะตายไป NC20
พรึ่บ! คริสตัลแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ เมื่อถูกร่างสูงอย่างฟีนิกซ์เหวี่ยงร่างของตนเข้าห้องอะไรสักอย่าง.. ก่อนจะหันกลับมาเผชิญหน้ากับร่างสูงด้วยท่าทีที่ไม่เกรงกลัวต่ออะไรทั้งสิ้น
“ตรงนี้ มีแค่เธอกับฉัน”
“~”
“ตาแก่นั่นไปทำอะไรเธอไว้” พูดจบพลางชักกระบอกปืนขึ้นมาวางที่ชั้นข้างตัว พร้อมกับกอดอกรอฟังคำตอบในสิ่งที่ได้ถามออกไป
“ถ้าไร้สาระ ฉันจะไม่เสียเวลา”
“แล้วยังไง?”
“….”
“คุณจะ เอาปืนนั่นมาจ่อหัวฉัน?”
“….”
“ก็ได้นะ..” คริสตัลไร้ท่าทีที่จะเกรงกลัวคนตรงหน้า เธอกลับเดินเข้าไปประชิดตัวฟีนิกซ์อีกครั้ง แล้วหยิบปืนกระบอกนั้นขึ้นมาจ่อขมับด้วยมือของตัวเอง
“….”
“ฉันนะ.. ตายยากจะตายไป”
กึก! พลางลั่นไกปืนราวกับพร้อมปลิดชีพตัวเองต่อหน้าร่างสูง แต่.. กระสุนกลับร่วงหล่นลงกับพื้นจนหมดปลอก เธอปลดประสุนออกจากปลอกตอนไหนไม่มีใครรู้ได้ ฟีนิกซ์เองก็มั่นใจว่าเขาไม่ได้ละสายตาจากร่างสวยแม้แต่นิด การที่จะปลดกระสุนได้จนหมดปลอก ถ้าไม่ถอดออกมาต่อหน้าต่อตาเขา.. เธอคนนี้คงเล่นมายากลใส่เขาเป็นแน่
“ฉันไม่ได้กลับมาเพื่อยิงตัวตายต่อหน้าคุณ” คริสตัลยื่นปืนที่ไร้กระสุนคืนให้ฟีนิกซ์ เขารับมันไว้แต่ไม่ได้พูดอะไรราวกับคอยจับจ้องและสอดส่องเธออยู่ตลอดเวลา
“แชร์ความช้ำกันหน่อยไหม?”
“…..”
“ฉันแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว” ท่าทาง วิธีการพูด และประโยคที่คริสตัลปล่อยออกมา ฟีนิกซ์จดจำทุกคำพูดและทุกอากับกริยา ดูทรงแล้ว พ่อของเขาคงจะทำให้เธอคนนี้เจ็บปวดอย่างสุดแสน แต่ด้วยเรื่องอะไรกัน
“ถ้าบอกว่าเป็นฉันที่เคยทำให้เธอแค้น ยังจะน่าเชื่อซะกว่า”
“ฉันเพิ่งรู้จักคุณ”
“อย่างตาแก่นั่น.. ทำเลวกับใครไม่เป็นหรอก”
“หึ๊~ รู้จักพ่อตัวเองดีแล้วหรือไง?”
“…..” คริสตัลที่ถือโอกาสหยิบบรั่นดีที่วางอยู่ไม่ไกล รินใส่แก้วสองใบแล้วยื่นให้ฟีนิกซ์
“ฉันนะ.. รู้จักพ่อคุณ ตั้งแต่คุณยังไม่เกิดด้วยซ้ำ” สายตาเปลี่ยนเป็นความโกรธทันทีที่นึกถึงอดีต แม้อีกคนจะดูไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากนัก แต่ความแค้นที่เธอคนนี้มี… อาจคือเรื่องจริง
“..ความเจ็บปวดที่เธอมี แค่ชนแก้ววันนี้ คงไม่พอ?”
“ใช่ มันไม่พอ”
“ก็ดี งั้นถามตรงๆเลยแล้วกัน” แก้วที่มีบรั่นดีสีสวยถูกกระดกอย่างวางตัว พลางวางแก้วไว้กับโต๊ะเมื่อบรั่นดีถูกดื่มจนหมดแก้ว ลิ้นบางเลียริมฝีปากด้วยความติดนิสัยไม่ใช่ยั่วยวน ถึงแม้ภาพลักษณ์ของเธอมันจะเป็นแบบนั้นก็ตาม
“จะกลับมาฆ่าตาแก่นั่น?”
“ความตาย บางทีก็เป็นเรื่องที่สบายเกินไป”
“เธอต้องการชีวิตพ่อฉัน” ฟีนิกซ์ย้อนคำพูดเมื่อก่อนหน้าของคริสตัล
“ก็ใช่… แต่ไม่ได้กลับมาเพื่อฆ่า ในทันที”
“…..”
“เพราะว่า..มีสิ่งที่ พิภพ รักมากกว่าชีวิตของตัวเอง~ และฉัน ก็ต้องการ ทำลายมัน” หญิงสาวเดินหยาดยั่วเย้าด้วยลีลาที่พาใจชายไม่ว่าใครหน้าไหนก็เคลิ้มหลงไหลกับเรียวขาสวย ผิวเนียนสะอาดตาและสัดส่วนที่สะกดทุกสายตาได้แบบอยู่หมัด
คริสตัลหยุดนิ่งเมื่อเดินมาอยู่ตรงหน้าของฟีนิกซ์ มือบางไล้แผงอกอย่างไม่เขินอาย สายตายั่วยวนทำฟีนิกซ์หลงไหลได้อย่างไม่ต้องพยายามให้มากความ เมื่อชายหนุ่มเริ่มมีสีหน้าพึงพอใจกับสิ่งที่ถูกกระทำ มือบางลูบและออกแรงบีบหน้าอกของฟีนิกซ์เบาๆ มันแข็งแกร่งราวกับหินผา… ยิ่งไล้ต่ำลงมาที่หน้าท้อง.. ความแข็งของกล้ามเนื้อทุกลูกที่มี.. พลันทำให้หญิงสาวที่เต็มไปด้วยความแค้น.. ลอบกลืนน้ำลาย ซึ่งฟีนิกซ์ยังคงยืนนิ่งๆ ปล่อยให้ฝ่ายหญิงลูบไล้ร่างกายของเขาได้มากเท่าที่จะต้องการ
“เสร็จหรือยัง?” พร้อมกับเอ่ยถาม แล้วยกแก้วบรั่นดีขึ้นกระดกจนหมดในรวดเดียว สายตาดุคม จิวที่ลิ้นแล่บออกมาเมื่อร่างสูงเลียริมฝีปาก มันพอเหมาะพอเจาะกับจิวที่จมูก..
“..ยังไม่เสร็จ~”
“ดี”
หมับ! ฟีนิกซ์จับแขนบางกระชากแล้วกดคริสตัลลงกับชั้นที่เขายืนพิงเมื่อก่อนหน้า ร่างสูงยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง พลันดัดแขนเล็กให้ไขว้หลังพร้อมกับออกแรงกดร่างบางเอาไว้
ก่อนจะปลดเข็มขัด ควักสิ่งที่แข็งตัวอย่างเต็มที่ออกมา
ปึ่ก!
“อ๊ะ!” แรงที่ใช้แขนกดฝ่ายหญิงให้ยืนโก่ง ใบหน้าแนบชิดติดกับด้านบนของตัวชั้น แล้วมือที่ไขว้หลัง ฟีนิกซ์ไม่ได้สนใจว่าคริสตัลจะกลับมาเพื่อแก้แค้นยังไง เรื่องอะไร และรูปแบบไหน แต่
“เดี๋ยวจะทำให้เสร็จเอง”
แคว่ก!! กระโปรงสวยถูกฉีกให้สูงกว้างจนเกือบถึงสะโพก มือหนาปัดชายผ้าเลิ่กขึ้นสูงจนถึงเอว ซองสีเงินถูกริมฝีปากกัดฉีกและปล่อยหล่นลงกับพื้น
แรงเยอะชะมัด!
คริสตัลไม่ได้คิดหนี จิตใจของเธอคับคั่งไปด้วยความแค้นที่ยากจะสลายไป ที่กลับมาในครานี้.. คือปั่นหัวฟีนิกซ์และสร้างความร้าวฉานให้กับ พิภพ ชนิดที่… เขาต้องจดจำเธอไป จนวันตาย…
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความแค้น ริมฝีปากที่กัดปากของตัวเอง
กึก! พรวดดด!!
“อ๊ะ!” เจ็บ! ขาฉันมันสั่น! คริสตัลกักเก็บความรู้สึกเอาไว้ในใจ
“ง่ายกว่าที่คิด”
“…..” เอ็นใหญ่ทำให้ร่างบางรู้สึกเจ็บจนขาสั่น แต่เธอพยายามอดทนเอาไว้ แม้จะเริ่มหายใจทางปากแล้วก็ตาม
ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก!
“อึ่ก!” ทุกแรงที่อัดกระแทกเข้ามา สร้างความเจ็บจุกจนร้าวไปทั้งผืนหน้าท้อง แต่ต่อให้เจ็บมากแค่ไหนก็ตาม… มันจะต้องไม่สูญเปล่า
คริสตัลหลับตาและกัดริมฝีปากในขณะที่ถูกสะโพกหนาซอยกระแทกเข้าช่องน้อยอย่างไม่บันยะบันยัง จังหวะที่ถี่รัวเหมือนการแสดงออกถึงความสนุกในค่ำคืนนี้ของร่างสูง มือหนาที่บีบก้น คลึงวนไปมาก่อนจะออกแรงตีมันจนเกิดรอย สะโพกใหญ่ที่ดันอัดสวนเอ็นหนาเข้าจนสุดโคนสร้างความจุกให้หญิงสาวร่างบางเอวยี่สิบสอง จนเธอต้องหันกลับไปใช้กำปั้นที่สลัดหลุดจากการจับกุม ทุบลงที่อกกว้าง
“ครางหน่อยก็ดี เลือดไหลขนาดนี้.. เธอคงเจ็บน่าดู~”
ตั่บ!!
“อ๊ะ!” ร่างบางถูกมือหนาบีบคอแล้วรั้งเอวให้แอ่นกายรับจังหวะที่เขารัวใส่ ใบหน้าของคริสตัลแดงเรื่อไปทั้งหน้า ริมฝีปากที่กัดเม้มตัวเองจนแทบจะมีเลือดไหลซิบออกมา
“เธอกลับมาเพื่อแก้แค้นจริงดิ~?”
“…..”
“ที่นิ่งคือคิดผิด หรือว่าเจ็บจนจุก”
“จะทำอะไรก็ทำ”
“หึ๊~”
ปึ่กๆ ปึ่กๆ ปึ่กๆ!!
“วะ ไว้นายรู้ความจริง.. อ๊ะ! จะได้ล้มทั้งยืน อื่อ!!”
“คนที่ล้มทั้งยืน.. น่าจะเป็นเธอ”
หมับ! ฟีนิกซ์จับคริสตัสโก่งตัวแล้วคร่อมแนบร่างของเธอแบบแนบชิด พลางใช้มือบีบกุมเนินนมไซส์พอดีแต่ล้นทะลั่กฝ่ามือ ก่อนใช้ปลายลิ้นเลียหลังต้นคอเล็กจนยมทูตสาวตัวสั่นเทา
“อื่อ~”
“เผื่ออยากจะหาเรื่องแก้แค้นฉันเพิ่มอีกคน~”
ปึ่ก!!
“อื่อออออ!!!” คริสตัลเม้มปากแน่น เนื้อตัวสั่นเทาพร้อมกับหยาดเลือดที่ไหลริน เคลือบถุงยางสีขาวขุ่นจนแทบมองไม่เห็นสีเดิมของมัน ยมทูตสาวถึงฝั่งก่อนร่างสูง พร้อมกับสมองและภาพตรงหน้าที่สว่างวาบจนขาวโพลน
พวกผู้ชายนี่.. จะแค้นจะรัก จะเกลียดจะชัง ก็จบที่เซ็กส์ตลอดสินะ
“ถ้าคุณทำได้แค่นี้..”
“….”
“อ๊ะ! ฉันกลับไปนอนกับพ่อคุณ ดีกว่าเยอะ”