VI? : เธอ คือใคร?

หวืด!

“ท่านคริสตัล! ไปทำอะไรมา!” เมื่อร่างบางกำลังเดินเข้าบ้าน แต่กลับเซจนทรงตัวไม่ได้จนแทบลงไปกองที่พื้น ฟีอาร์รีบวิ่งเข้ามาประคองเจ้านายของตนก่อนจะมองสำรวจร่างกายที่ดูเหมือน.. จะบอบช้ำด้วยแรงบีบ

“สีหน้าของท่าน”

“หยุดเรียกข้าแบบนั้น.. เดี๋ยวก็โดนจับได้” คริสตัลตอบอย่างอ่อนแรง การใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์ด้วยการมีบ้านเป็นของตัวเองไม่ได้สบายขนาดนั้น พวกเพื่อนบ้านดูแล้วไม่ค่อยอยากจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันสักเท่าไหร่ แต่ข้าต้องอยู่ให้ได้!

“…เข้าไปด้านในก่อนเถอะครับ คุณเดินไหวใช่ไหม”

“…อืม” คอแห้งเป็นบ้า.. ถ้าถามว่าทั้งที่ตั้งใจกลับมาเพื่อแก้แค้นแล้วทำไมถึงยังจะต้องเปลืองตัวให้กับผู้ชายเลวทรามอย่างฟีนิกซ์คนนั้น.. ก็ตอบได้อย่างชัดเจนเลยว่า

เพราะสิ่งเดียวที่จะทำให้ผู้ชาย.. บ้าคลั่งจนเสียสติจนทำลายทุกสิ่งได้… คือร่างกายของหญิงสาว ไม่ว่าจะมาในรูปแบบไหน ความกระหายในทุกสิ่ง ความกระหายในราคะ… ฆ่าคนมานักต่อนักแล้ว

“ท่านไม่ได้คิด.. ทำเรื่องที่ตั้งใจไว้ใช่ไหม” ฟีอาร์เอ่ยถามทันทีที่ปิดประตูบานใหญ่

“เจ้านี่ช่าง ซ่อกแซ่กน่ารำคาน”

“รำคานไปเถอะครับ ยังไงท่านคริสตัลก็ใช้ชีวิตลำพังบนโลกมนุษย์ไม่ได้ถ้าไม่มีผม”

“หึ๊~” ฉันสบัดฟีอาร์ออก นับวันยิ่งเลียนแบบท่านพี่ เป็นยมทูตมีสัจจะมีศีลธรรมขึ้นทุกวัน..

“เตรียมน้ำอุ่นให้ฉันที ไม่สิ.. ฉันจะอาบน้ำนม”

“ครับ”

ร่างกายที่บอบช้ำ ไม่ว่าจะส่วนไหนก็ไม่อาจทำให้ความแค้นที่สุมในใจลดหายตายจากไปได้ เธอเพิ่งจะเริ่มเกมส์ เพราะฉะนั้น ไม่ว่ามันจะหนักหนาแค่ไหน การที่เธอตัดสินใจกลับมาในครั้งนี้ก็เพื่อ ดับฝันร้ายที่คอยตามหลอกหลอนตัวเองทุกค่ำคืน ฝันร้าย.. จากคืนสุดท้ายที่เคยเป็นมนุษย์และมีชีวิต…

“..ข้าจะ เอาคืนให้สาสม พิภพ” ริมฝีปากแดงกัดเม้มจะแทบจะห้อเลือดจนแดงช้ำ มือบางบีบกำแน่นราวกับระบายความรู้สึกที่ถูกไฟสุ่มอยู่ภายในออกมา

“..ฝันร้ายของฉัน ต้องหายไปให้ได้ในสักวัน”

Phoenix Part

หลังจากที่ทุกอย่างจบลง คริสตัลพาตัวเองออกไปจากห้องที่เธอถูกกระทำดังกล่าว เธอไม่ได้ทิ้งความเจ็บปวดให้อีกฝ่ายได้รับรู้แม้จะมีหยดเลือดขณะที่ทำสิ่งนั้นตกทิ้งไว้ก็ตาม

ร่างสูงที่ไม่ได้ติดกระดุมเสื้อเชิ้ต ทำให้เห็นแผงกล้ามเนื้อเป็นลอนสวย ฟีนิกซ์เดินออกมาจากห้องดังกล่าว พลางกดโทรศัพท์หาใครสักคน

“ไงมึง” ชิณณ์ที่นั่งอยู่ไม่ไกล ที่นี่คือถิ่นของเขา ชิณณ์เอ่ยทักเพื่อนตัวเอง แต่ฟีนิกซ์กลับดูร้อนลนยกมือห้ามก่อนจะสาวเท้าเดินด้วยความเร็วมุ่งไปที่รถของตนทันที

“…รับสิ” แต่เพราะไร้การตอบรับ โทรศัพท์ราคาแพงจึงถูกโยนอย่างไม่แยแสลงที่เบาะข้างคนขับ

อย่างพ่อ.. จะไปทำให้ใครแค้นได้ แต่เพราะสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้นของหญิงสาวยังคาตาของเขา พลางคิด เท้าเรียวก็เหยียบคันเร่งแทบมิดไมล์ พร้อมกับถึง บ่อน ของตนเพียงเวลาไม่นาน

“คุณฟีนิกซ์”

“กูไม่ว่าง” เป็นอีกครั้งที่เขายกมือห้ามลูกน้องที่พุ่งเข้ามา ก่อนจะรีบขึ้นมายังชั้นสามของบ่อน บิณฑ์ คือคนแรกที่เขาเห็นหลังจากประตูลิฟต์เปิด ก่อนจะคำนับมาเฟียด้วยการก้มโค้งอย่างเคย

“ท่านพิภพอยู่ในห้องทำงานคุณครับ”

“กะแล้ว” ก็ถ้าในเมื่อโทรแล้วไม่ค่อยชอบรับ ก็หมายความว่าไม่ได้อยู่ที่บ้านจนกลัวจะโดนจับได้ แก่จนจะลงโลงอยู่แล้วยังจะขยันท่องโลกทั้งที่ใกล้ตายแบบนี้.. ฟีนิกซ์ก้าวเท้ายาวๆ พลางติดกระดุมเสือไปพลาง และทันทีที่มาถึงห้องทำงาน แล้วเปิดประตู

กึก~

“คิดสิว่าไปทำใครให้เขาแค้นได้ขนาดนั้น”

“..อะไรของแก?” พิภพ กดหยุดคลิปวงจรหญิงสาวชุดดำดังกล่าว เขานั่งดูมันซ้ำๆเป็นหลักชั่วโมง ก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ผู้หญิงที่.. ที่ ที่…” ร่างสูงแค่นศรีษะเล็กน้อย

“อะไรของแก? จะกล่าวหากันทั้งที แค่ชื่อยังไม่รู้เลย”

“……” ดันพลาดเรื่องชื่อไปจนได้ ก่อนจะถูกมองด้วยสายตาที่สำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า พิภพ น่าจะเดาเหตุการณ์ก่อนหน้าได้ไม่ยาก

“แกหรือเปล่าที่ไปทำให้ใครแค้น”

“เธอบอกว่ารู้จักพ่อตั้งแต่ผมยังไม่เกิด”

“….?”

“อีกอย่าง…” ร่างสูงเกือบ190เซนติเมตรเดินประชิดตัวคนเป็นพ่อ พลางขมวดคิ้วราวกับต้องการคำตอบ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้

“พ่อเคยนอนกับเธอ”

“เหอะ! ทั้งชีวิตไอ้ภพนี่นอนกับแม่มึงคนเดียว”

“…..”

“มาเฟียอย่างแกโดนแกงค์ต้มตุ๋นหลอก.. น่าขายหน้าชะมัดเลย ฉันไม่ใช่พวกกินไม่อิ่มแบบแก”

“จริงจัง”

“ฉันก็จริงจัง ถึงฉันจะสร้างไอ้บ่อนนี้มากับมือ แต่ฉันก็ไม่เคยไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร อีกอย่าง.. แม่มึงอย่างโหด คิดว่าอย่างกูเนี่ย จะแอบไปมีอีหนูซุกไว้ที่ไหนหรือไง ..ไอ้ลูกเวร”

“…..”

“ถ้าแม่มึงได้ยินนี่ กูถูกหักคอตายตรงนี้แล้ว”

“อย่าเอาแม่มาเกี่ยว ตอนนี้ช่วยคิดให้ละเอียด ว่าได้ไปทำอะไรให้ใครเขาแค้นถึงกับจะเอาชีวิต” พิภพเลิ่กคิ้ว แต่ยังคงเชื่อว่า ฟีนิกซ์ถูกหลอกมา จนกระทั่ง.. พิภพเอะใจเรื่องหญิงสาวในคลิป และคำพูดของฟีนิกซ์.. และผู้หญิงคนนั้นในความฝัน..

เหมือนจะลางๆแต่เป็นไปไม่ได้.. ก็ในเมื่อเธอคนนั้น

“ยังไง?”

..ตายไปแล้ว

“…ไม่มี” ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของฟีนิกซ์ทันที

ไม่ใครก็ใครนี่แหละที่โกหกกู.. ฟีนิกซ์เดินไปที่โต๊ะทำงาน กดรีเพลย์เล่นคลิปดังกล่าวที่เปิดค้างไว้ เขาดูมันซ้ำๆแม้จะได้เจอตัวจริงของเธอมาแล้วก็ตาม.. ก่อนจะยกมือถือติดต่อกับชิณณ์

ติ๊ดด~ ไม่นานนักอีกฝ่ายก็รับสาย

“มึงจับตาดูผู้หญิงคนนั้นให้กูที ถ้าเข้าไปที่ตึกมึงอีก โทรบอกกูทันที”

[มีอะไรเปล่าวะ?]

“เออมี แต่เดี๋ยวกูค่อยเล่าให้ฟัง”

ฟีนิกซ์กดวางสาย พร้อมกับทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ทำงาน ก่อนจะเอาแต่จ้องคลิปที่กดหยุดค้างไว้..

“…เธอเป็นใคร”

อีกด้าน..

ร่างบางนอนแช่น้ำนมอยู่ในอ่างราคาแพง พลางยกแขนนวดคลึงร่างกายตนเองเบาๆ นึกคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตครั้นที่ยังมีชีวิตเฉกเช่นมนุษย์ปกติ มันจะทำให้เธอไม่สามารถนอนหลับได้อย่างสนิทเหมือนเช่นเคย ความทรมานนี้ ไม่เป็นฉัน คงไม่มีวันเข้าใจ

มือบางควักน้ำนมในอ่าง ก่อนจะค่อยๆเทให้ไหลรินออกจากฝ่ามือ ร่างกายที่เคลือบไปด้วยน้ำนมบริสุทธิ์เปร่งปรั่งราวกับผิวของเด็กแรกเกิด พลันยิ้มที่มุมปาก

“แล้วจะได้รู้.. ว่าฉัน คือใคร?”