Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
IV? : เอาอะไรมาแลก?
“งั้นเหรอ?” ร่างสูงยกคิ้วพลางถาม ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปอีกนิดเพื่อประชิดร่างบางจนแทบจะแนบชิดติดกัน มือที่ล้วงกระเป๋ากางเกงยังคงอยู่แบบนั้น ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูของสาวสวย
“เอาอะไรมาแลกละ?”
“…..”
“เธอรู้ว่าฉันเป็นใคร เพราะงั้น.. คงจะรู้ว่า ฉันไม่มีวันยอมให้เธอทำแบบนั้น”
“…..”
“อะไรที่มีค่า มากกว่าชีวิตพ่อฉัน ลองเสนอมาสิ”
“…..”
“บางที ถ้ามันถูกใจฉัน” ลิ้นที่เจาะจิวดันกระพุ้งแก้มพลางๆ ใช้มือจับปลายคางของสาวสวยให้เชิดรับกับองศาที่จะมองใบหน้าของตนในระยะประชิด
“ฉันอาจจะเป็นคนที่เปิดประตูห้องนอน ให้เธอเข้าไปปลิดชีวิตพ่อฉันเองก็ได้”
“…..”
“ถ้าสิ่งนั้น มันน่าสนใจ …ขนาดนั้นอะนะ” พลางใช้ปลายนิ้วไล้ลงและวางแตะที่ขอบเกาะอกของชุด ระยะใบหน้าที่ใกล้กันจนเกือบจะแนบชิด นิ้วมือที่เปลี่ยนจากขอบของชุดเกาะอกสีดำ เปลี่ยนเป็น จิ้ม ที่เนินอกของหญิงสาวอย่างไม่จำเป็นต้องสร้างภาพ ก่อนจะแสยะรอยยิ้มของวายร้ายมองร่างบางอย่างเนื้อชั้น
“มีแน่… เด็ด ถึงใจคุณแน่นอน” เหมือนกองไฟกับน้ำมัน ที่ผลัดกันสาดความร้อนแรงใส่กันอย่างไม่ต้องรีรอให้ใครเปิดพิธี
“หึ๊~”
“ดื่มกันหน่อยไหม? ไหนไหน ฉันก็มาถึงที่นี่แล้ว”
“…..” ร่างสูงยกคิ้วกับคำชวนของหญิงสาว
“หวังว่าคงจะไม่เสียมารยาท กลับมา”
ถัดจากทั้งสองคนไปด้านหลัง ชิณณ์ที่ยืนพิงเสาหน้าตึกของตัวเองพลางกอดอกมองทั้งคู่พูดคุยกันอยู่ห่างๆ ก็ไม่ปฏิเสธว่าผู้หญิงคนนี้โดดเด่นจนอาจจะเตะตาฟีนิกซ์เพื่อนของตน แต่ด้วยความที่รู้จักนิสัยของเพื่อนตัวเองดี ชิณณ์ ควักมือถือขึ้นมาก่อนจะติดต่อใครบางคน
“บัว เปิดห้องที”
ก่อนจะวางสายหลังจากออกคำสั่งกับปลายสายไป เป็นขณะเดียวกันที่ฟีนิกซ์หันกลับมา พร้อมกับสิ่งยิ้มเป็นนัยๆให้กับคนเป็นเพื่อนที่รู้งาน ชิณณ์ผายมือไปทางด้านในราวกับตอบรับคำสั่งด้วยภาษากาย ก่อนจะเปลี่ยนเป้าสายตามาที่หญิงสาวชุดดำผิวขาวผ่องออร่า
ดวงตาสีแดงของเธอเรืองแสงแบบไม่ปกติ ก่อนจะรีบสาวเท้ายาวๆเข้าประชิดร่างบางแล้วทำการ
หมับ! กระชากข้อมือหญิงสาวพร้อมกับจ้องมองดวงตาสีแดงคู่นี้
“เธอ!”
“?”
“…อะไรมึง?”
“…ไม่มีไร” ชิณณ์ปล่อยแขนหญิงสาวอย่างเอะใจ เขามั่นใจว่าไม่มีทางที่เขาจะตาฝาดอย่างแน่นอน “นึกว่าคนรู้จัก”
“คุณชิณณ์คะ! …อ่า ขอโทษค่ะ” ร่างบางวิ่งเข้ามาสมทบก่อนจะเลิ่กลั่กเพราะตรงนี้ไม่ได้มีแค่ชิณณ์อย่างที่เธอเข้าใจ
“เอ่อ.. บัวเอานี่มาให้” คีย์การด์ ชิณณ์ส่งซิกส์ ว่าคนที่ควรจะยื่นให้คือฟีนิกซ์ ไม่ใช่ตน
“..นี่คะ”
“ขอบใจ”
“กูกับบัวอยู่ที่เดิม เสร็จ ก็ตามมา”
“กูคงไม่ไป.. ดูทรงแล้ว ท่าจะยาว” รอยยิ้มเพียงมุมปากร้ายๆแบบนั้น ทำให้ร่างบางที่มาสมทบหมาดๆยืนเขินอายจนกระแอ่มคอแทบแตก
“ให้ฉันล้วงไหม คออะ?” ร่างสูงของชิณณ์ถามด้วยท่าทีน่าเกรงขามไม่ต่างจากฟีนิกซ์ ก่อนจะเป็นคนแรกที่เดินออกมากจากที่ทุกคนยืนอยู่ ก่อนจะตามมาด้วยบัวที่เลือกส่งยิ้มให้ฟีนิกซ์แล้วรีบวิ่งตามหลังชิณณ์ไปติดๆ
ฟีนิกซ์เก็บคีย์การ์ดใส่กระเป๋าก่อนจะเอี้ยวตัวหันกลับไปหาร่างสวย
“แน่ใจว่าจะกินเหล้า?”
“ทำไม? อยากทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่กินเหล้าหรือไง?”
“เธอสวยนะ.. แต่คงลืมอะไรไปอย่าง” แม้แต่ท่าล้วงกระเป๋ากางเกงมือเดียว ยังกลายเป็นท่าทางที่ดูภูมิฐานสำหรับ คริสตัล
“ฉันไม่ใช่พวกตาแก่ตัณหากลับ.. ที่ไม่คิดจะเช็คอะไรเลย”
“แล้วถ้าอย่างนั้น..”
“…..”
“อย่างฉัน.. ทำให้มาเฟียคนดังคนนี้.. อยากจะเช็คตรงไหนบ้างละคะ” ท่าทางเย้ายวนเกินกว่าคนที่เพิ่งได้ทำความรู้จักกัน สร้างเสียงแค่นหัวเราะในใจของฟีนิกซ์
“..สำรวมหน่อย พอดีฉันเป็นพวกที่”
“?”
“..ไม่เล่นกับความแค้นของใคร” ท่าทางตอบกลับที่เย้ายวนไม่แพ้กันเปลี่ยนเป็นนิ่งขรึมในบัดดล มือหนาจับข้อแขนเล็กก่อนจะออกแรงดึงกระชากร่างบางให้เดินตามหลังอย่างไม่คิดจะวกกลับไปมอง ในขณะที่หญิงสาวที่ถูกฉุดกระชากมา…
…ก็ไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวสักนิด กลับมีรอยยิ้มแสยะร้ายกาจไม่แพ้ฟีนิกซ์ แม้แต่นิดเดียว
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
