บทที่ 8 ผี...

บทที่ 8 ผี...

กลางดึกคืนนั้นเซียวเหมยลี่รู้สึกว่านอนไม่หลับ อาจจะเพราะแปลกที่ผิดทางนางจึงนอนพลิกซ้ายพลิกขวาอย่างทรมาณ ไม่นานนักก็รู้สึกว่าตนเองปวดเบาขึ้นมาจนกลั้นไม่ไหว แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของฟางเทียนอวี้นางก็พยายามขมิบเอาไว้อย่างเต็มกำลัง

ให้ตายเถิด!!จวนประหลาด หากบ่าวไพร่ปวดหนักจะทำเช่นไรกันนะ!!!

"ทนไม่ไหวแล้ว!!"

ท้ายที่สุดเซียวเหมยลี่ก็ทนไม่ไหว นางจึงลุกจากเตียงนอน ก่อนจะเดินออกจากเรือนเพื่อไปหาที่ปลดทุกข์ นางทนไม่ไหวแล้ว จะผีหรือสิ่งใดนางก็ไม่กลัวทั้งนั้น

เมื่อจัดการธุระของตนเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว เซียวเหมยลี่จึงเดินลัดเลาะไปตามริมสระน้ำเพื่อกลับเรือนนอน แต่ทว่าระหว่างทางนางกลับได้พบกับเสียงประหลาดเสียงหนึ่งเข้า

โอวววว อื้มมมม ซี๊ดดดดด

เซียวเหมยลี่พยายามเงี่ยหูฟัง ก่อนจะยกมือขึ้นทาบอก

ตายแล้ว!!เสียงผีร้องหรือ!!

แล้วเหตุใดมันจึงร้องว่า ซี๊ดดดด เล่า!!!

เมื่อคิดได้เช่นนั้นเซียวเหมยลี่ก็รู้สึกขนลุกขนชันขึ้นมาเสียดื้อๆ นางรีบเร่งฝีเท้าก้าวเดินกลับเรือนนอน ก่อนที่สายตาของนางจะเหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างเข้า

เซียวเหมยลี่พยายามเพ่งสายตามองดูฝ่าความมืด ก่อนจะพบกับใครบางคนที่นางคุ้นตา

ฟางเทียนอวี้!!

เขามาทำอะไรมืดๆกันนะ!!

"โอววว สวรรค์ ข้าจะหลั่งแล้ว!!"

"หลั่งสิ่งใดกัน?"

เซียวเหมยลี่ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย นางค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ฟางเทียนอวี้มากขึ้นเรื่อย ก่อนจะพบว่าฟางเทียนอวี้มีอาการกระตุกเกร็งสองถึงสามครา เซียวเหมยลี่ตื่นตระหนกเป็นอย่างมากคิดว่าเขาต้องมีอาการชักเกร็งเป็นแน่ จึงรีบวิ่งเข้าไปจับไหล่ของฟางเทียนอวี้ ด้วยกลัวว่าหากเขาเกิดตายขึ้นมาในระหว่างที่นางพักอยู่ในจวนอ๋องแห่งนี้ นางจะซวยเอาได้

ฟางเทียนอวี้สะดุ้งตัวโยนก่อนจะหันมามอง เมื่อพบว่าเป็นเซียวเหมยลี่เขาก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

เซียวเหมยลี่เองก็ไม่ต่างกัน เมื่อฟางเทียนอวี้หันมานางก็อ้าปากค้างเอ่ยสิ่งใดไม่ออก

ภาพที่เห็นคือฟางเทียนอวี้กำลังใช้มือสาวชักลำแท่งแก่นกายของตนเองอย่างเมามัน ยามที่หันมาทางนางน้ำกามสีขาวขุ่นกำลังพุ่งทะลักเลอะฝ่ามือของเขาเต็มไปหมด

เซียวเหมยลี่ตกใจจนแข้งขาอ่อน นางล้มพับลงไปนั่งกับพื้น ก่อนจะพยายามเปล่งเสียงกรีดร้องออกมา

ฟางเทียนอวี้รู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี เขาจึงรีบยื่นมือไปจับศีรษะของนาง ก่อนจะยัดลำแท่งเอ็นร้อนเข้าไปในปากของนางจนมิดลำ

มารดามันเถอะ!!หาอย่างอื่นยัดปากนางไม่ได้ ใช้แท่งสวรรค์ยัดแทนไปก่อนก็แล้วกัน

เซียวเหมยลี่ตาเหลือกค้างพยายามจะผลักไสเขาออก แต่ฟางเทียนอวี้กลับเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน

"เงียบ!!ไม่เงียบข้าจะฆ่าเจ้าเสีย!!"

เซียวเหมยลี่พยักหน้าด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเห็นว่านางเริ่มสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เขาจึงรีบผละออกจากนางทันที เซียวเหมยลี่ที่ถูกปล่อยจากพันธนาการแล้วก็รีบสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างเต็มแรง

"ข้าบอกว่าอย่าออกมา!!"

"ผู้ใดจะไปรู้กันเพคะ หม่อมฉันก็นึกว่าจวนท่านอ๋องมีผี ที่ไหนได้มีผีจริงๆ ผีหื่นกามเสียด้วย!!"

"หุบปาก!!"

"อย่านะเพคะ!!ยัดเข้ามาอีกหม่อมฉันอมสู้นะเพคะ!!"

ฟางเทียนอวี้ "......"

เซียวเหมยลี่ยกมือขึ้นเช็ดริมฝีปากของตน ด้านฟางเทียนอวี้เองก็รีบจัดการเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนเองให้เรียบร้อย

มิใช่ว่าเขาไม่เคยผ่านสตรีมา เขาเป็นบุรุษวัยฉกรรจ์ย่อมเคยหลับนอนกับสตรีเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว แต่นี่เป็นคราแรกที่เขานำสิ่งนั้นยัดเข้าปากของสตรี

อืม มันก็รู้สึกสนุกไปอีกแบบ

"หุบปากของของเจ้าให้สนิท อย่านำเรื่องนี้ไปบอกผู้ใด เข้าใจหรือไม่!!"

"ไม่บอกหรอกเพคะ เหอะ อยากจะอาเจียนยิ่งนัก!!"

ฟางเทียนอวี้ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ถลึงตามองนางทันที

"เจ้านี่ช่างกล้าดีนะ สตรีในใต้หล้ามีนางใดไม่อยากใกล้ชิดข้า พวกนางล้วนพยายามเข้าหาข้ากันทั้งนั้น มีแต่เจ้าที่ตาบอด!!"

"หม่อมฉันยอมตาบอดเพคะ ยกเว้นหม่อมฉันไว้สักคนเถอะเพคะ!!"

"เหอะ!!"

ฟางเทียนอวี้จ้องมองเซียวเหมยลี่อีกครา ยามที่แสงจันทร์ยามราตรีสาดส่องต้องใบหน้าของนาง เขากลับรู้สึกว่านางช่างงดงามเหลือเกิน

ที่ผ่านมาเพราะมัวแต่ถกเถียงกัน ทำให้เขาไม่ทันได้มองนางให้ถนัดตา ครานี้ได้มองก็พบว่านางช่างงดงามยิ่งนัก

แต่งดงามแล้วอย่างไร เขาไม่ชอบสตรีสกปรก!!!

เซียวเหมยลี่รู้สึกประหม่าไม่น้อยที่ถูกฟางเทียนอวี้จ้องมองเช่นนี้ นางจึงเอ่ยขึ้นมาทันที

"หม่อมฉันขอตัวนะเพคะ"

"เดี๋ยว เจ้ายังไม่จอบข้าเลยว่าเจ้าเสนอหน้าออกมาทำสิ่งใดยามดึกดื่นเช่นนี้!!"

"ปวดเบาเพคะ อั้นไม่อยู่ จะนั่งยองๆริมหน้าต่างก็กลัวคนจะมาเห็นเพคะ จึงออกมาข้างนอก มาเจอผีชัก..."

"หุบปาก!!!"

"ถึงว่าสิเหตุใดต้นหญ้าแถวนี้จึงเฉาตายหมด ที่แท้เพราะเจอปุ๋ยพิศดารนี่เอง"

"ไสหัวไปก่อนที่ข้าจะหมดความอดทน!!"