บทที่ 4 ดวงไม่ค่อยดี

บทที่ 4 ดวงไม่ค่อยดี

เช้านี้อากาศค่อนข้างดีเนื่องจากเข้าสู่ช่วงปลายฤดูเหมันต์แล้ว ยามนี้ผู้คนกำลังเตรียมตัวฉลองส่งท้ายปีเก่า เพื่อต้อนรับปีใหม่ที่กำลังจะมาถึง

ฟางเทียนอวี้ควบม้าไปตามทาง เพื่อตรวจดูความเป็นไปในเมืองหลวง ตลอดสองข้างทางมีเหล่าสตรีจ้องมองเขาตาเป็นมัน บางคนก็ขว้างดอกไม้มาให้เขา บางคนก็ขว้างผ้าเช็ดหน้า ขว้างถุงหอมมาให้

แต่ช้าก่อน!!!

ผู้ใดกันขว้างพุทราเน่ามาให้ข้า!!!

ข้าเป็นถึงชินอ๋องผู้หล่อเหลาราวเซียนสวรรค์แห่งหวงเฉวียนเชียวนะ!!!

ด้านเซียวเหมยลี่ในยามนี้นางกำลังนั่งอยู่ที่ชั้นสองของร้านน้ำชา ได้ยินว่าที่นี่มีชาชั้นดีมาใหม่ อีกทั้งยังมีพุทราผลโตรสชาติหวานอร่อยอีกด้วยนางจึงอยากมาลองลิ้มชิมรสเสียหน่อย จึงพาอิงเย่ว์มาที่นี่ด้วยกันตั้งแต่เช้าตรู่

"อิงเย่ว์เจ้าดูสิ พุทราลูกนี้เน่า!!"

"เหมยลี่!!เจ้าอย่าโยนออกไปด้านนอกหน้าต่างเช่นนั้นสิ!!เดี๋ยวก็ปาไปโดนหัวคนเข้า"

"ข้าโยนไปแล้วนี่ ช่างเถิด ถือว่าคนที่โดนซวยก็แล้วกัน"

ฟางเทียนอวี้รู้สึกอารมณ์เสียมาก กลิ่นของผลพุทราเน่ายังคงติดตรึงบนอาภรณ์ของเขา แต่เขาจะโมโหมากก็ไม่ได้

เดี๋ยวความหล่อกระจัดกระจาย!!

เช้านี้เขาต้องรีบเร่งเข้าวังหลวง เพื่อร่วมประชุมยามเช้ากับฟางเจิ้งหลง ระหว่างทางก็ได้พบกับฟางเจียเอ๋อร์ จวิ้นอ๋อง เป็นพี่น้องต่างมารดากับเขา ฟางเจียเอ๋อร์เป็นพระโอรสของเฉินกุ้ยเฟย เมื่อเสด็จพ่อสิ้นพระชนม์ เฉินกุ้ยเฟยและฟางเจียเอ๋อร์ก็ได้ย้ายออกไปอยู่นอกวังหลวงตามคำสั่ง

"คารวะพี่รอง"

ฟางเจียเอ๋อร์ส่งยิ้มให้ฟางเทียนอวี้อย่างขอไปที ฟางเทียนอวี้เองไม่ได้ตอบสิ่งใด เขาเพียงปรายตามองฟางเจียเอ๋อร์คราหนึ่ง ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่วังหลวงทันที ทิ้งให้ฟางเจียเอ๋อร์เสียหน้าที่ถูกเมินเฉย

เหอะ!!หล่อตายล่ะ หน้าเหมือนปลาขาดน้ำพะงาบพะงาบ!!

เช้านี้ที่ท้องพระโรงยังคงถกเถียงดันเรื่องภัยพิบัติฤดูหนาวที่ผ่านมา เหล่าขุนนางต่างแย่งกันทำหน้าที่ดูแลราษฎรหวังเอาหน้ากับฮ่องเต้ ฟางเจิ้งหลงปวดหัวเป็นที่สุดจึงไล่ขุนนางเหล่านั้นกลับไปเสีย ก่อนจะหันมามองฟางเทียนอวี้

"เจ้าเห็นหรือยัง ว่าแต่ละวันข้าปวดหัวมากเพียงใด"

"เห็นแล้ว แต่ข้าช่วยอะไรท่านพี่ไม่ได้ จงปวดหัวต่อไปเถิด"

ฟางเจิ้งหลงคร้านจะต่อล้อต่อเถียงกับน้องบัดซบนี่อีก เขาสูดจมูกฟุดฟิดก่อนจะเอ่ยถามฟางเทียนอวี้

"เจ้าไปตกถังของเสียมาหรือ เหม็นมาก!"

"มีคนขว้างพุทราเน่าใส่ข้า"

"มันคือผู้ใดช่างกล้านัก!!!"

"สตรีที่หลงใหลข้านั่นล่ะ ท่านพี่ไม่ต้องกังวล บุรุษรูปงามก็เป็นเช่นนี้"

ฟางเจิ้งหลงลอบเบ้ปากคราหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

"ไปที่สำนักร้อยบุปผามาหรือยัง"

ฟางเทียนอวี้ที่ได้ยินเช่นนั้นก็กรอกตาไปมาทันที

"ไม่ไป และไม่คิดที่จะไป"

"เห้อ ข้าได้ยินมาว่าที่นั่นมีสูตรสมุนไพรออกใหม่สำหรับบุรุษซะด้วย ได้ยินว่าใช้แล้วรูปงามราวเซียนสวรรค์"

ฟางเทียนอวี้หรี่ตามองฟางเจิ้งหลงคราหนึ่ง แต่ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด เขาเองก็เบื่อหน่ายวังหลวงเต็มทน จึงขอตัวกลับจวนทันที ก่อนกลับเขายังแวะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ตำหนักเดิมของตนเองเพื่อความสะอาด

เมื่อเดินออกจากท้องพระโรงแล้ว ระหว่างทางเขาก็ได้พบกับสตรีน้อยนางหนึ่ง ที่กำลังเดินมาพร้อมกับไป๋ฮองเฮา ฟางเทียนอวี้เดินเข้าไปทำความเคารพไป๋ฮองเฮาอย่างนอบน้อม

"ถวายพระพรพี่สะใภ้"

"น้องรอง จะกลับแล้วหรือ"

"พ่ะย่ะค่ะ ข้ามีงานต้องสะสางต่อที่จวน"

"พอดีเลย ไป๋ห่าวเจียก็กำลังจะกลับพดี ข้ารบกวนเจ้าพานางไปส่งที่รถม้าได้หรือไม่?"

ฟางเทียนอวี้มองไปที่ไป๋เจียห่าวคราหนึ่ง ก็เห็นว่านางกำลังบิดกายไปมาใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เขาเองก็เป็นบุรุษย่อมดูออกถึงท่าทีของนาง

"ได้พ่ะย่ะค่ะ แม่นางไป๋ เชิญ"

ไป๋ห่าวเจียพยักหน้าด้วยความเขินอาย ก่อนจะเดินไปที่รถม้าพร้อมกับฟางเทียนอวี้ ระหว่างทางที่เดินมาด้วยกัน นาวชี้ชวนฟางเทียนอวี้พูดคุยสารพัด ฟางเทียนอวี้เองก็พูดกับนางอย่างสุภาพ

"ท่านอ๋อง อีกไม่กี่วันก็ใกล้จะถึงวันเกิดของหม่อมฉันแล้ว เอ่อ หากท่านอ๋องไม่รังเกียจ หม่อมฉันจะขอส่งเทียบเชิญให้ท่านอ๋องมาร่วมงานวันเกิดของหม่อมฉันที่จวนได้หรือไม่เพคะ"

ไป๋ห่าวเจียเอ่ยด้วยท่าทีเขินอายอย่างหนักหน่วง ใบหน้างามแดงระเรื่อ นางส่งสายตาหวานเยิ้มจ้องมองฟางเทียนซี้ตาเป็นมัน ฟางเทียนอวี้ถอนหายใจคราหนึ่งก่อนจะครุ่นคิดในใจ

เบื่อความหล่อของตนเองจริงเชียว ทำให้สตรีหวั่นไหวจนแทบยืนไม่อยู่

ฟางเทียนอวี้หันไปมองไป๋ห่าวเจียก่อนจะเอ่ยตอบ

"ได้สิ เราก็เครือญาติกันทั้งนั้น"

"จริงหรือเพคะ เช่นนั้น ฮัดชิ้ว!!!"

ไป๋ห่าวเจียอยู่ดีดีก็จามออกมาเสียดื้อๆ ฟางเทียนอวี้ที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ตกใจดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก

แย่แล้ว!!ความสกปรกกำลังคืบคลานเข้ามาหาข้า

ต้องรีบเบี่ยงกายหลบ!!!

ฟางเทียนอวี้หมุนกายหลบละอองฝอยจากจมูกของไป๋ห่าวเจียได้อย่างหวุดหวิด ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

เพราะความหล่อของข้าช่วยเอาไว้แท้ๆ!!

ไป๋ห่าวเจียที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ตื่นตระหนกตกใจในทันที

"ขออภัยเจ้าค่ะท่านอ๋อง"

"นั่นอย่างไรรถม้าของแม่นางไป๋ ข้าขอตัวก่อน"

"ท่านอ๋อง!!"

ฟางเทียนอวี้ก้าวเดินออกจากวังหลวงโดยไม่หันกลับมามองไป๋ห่าวเจียอีก ในใจของเขาหวาดหวั่นอยางบอกไม่ถูก

ก่อนมาวังหลวงถูกพุทราเน่าขว้างใส่ เข้าวังยังมาเจอแม่นางไป๋จามใส่ พักนี้ข้าคงดวงไม่ดีเสียแล้วกระมัง

สำนักร้อยบุปผา!!

คงต้องหาเวลาไปสักคราคงจะดี