บทที่ 3
หยดน้ำตาหยดหนึ่งร่วงเผลาะลงมาบนหน้ากระดาษโดยที่การะบุหนิงไม่รู้สึกตัวเสียด้วยซ้ำ น้ำตาแห่งความเจ็บแค้นในสิ่งที่ผู้ชายที่ชื่ออคิราห์ได้ทำไว้กับพี่สาวของเธอ...จันทร์กระจ่างฟ้า...หญิงสาวผู้แสนอ่อนโยนและงดงามดุจดวงจันทร์บนฟ้ายามราตรี พี่สาวที่แสนดี คนที่ต้องมารับกรรมจากการกระทำของอคิราห์
การะบุหนิงยังจำได้ไม่ลืมถึงสภาพของพี่สาวที่ต้องนอนนิ่งอยู่บนเตียง สองขาขยับเขยื้อนไม่ได้เพราะกระดูกหักทั้งสองข้างต้องเข้าเฝือกและคนป่านนี้ แม้จะผ่านมาเป็นเดือนก็ยังไม่หายดี ร่างกายเล็กๆ น่าทะนุถนอมนั้นเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลำพังแค่สภาพร่างกายที่บอบช้ำเหลือเกินนั้นเธอยังพอรับได้ ถ้าไม่ได้รับรู้เรื่องราวอันน่าอดสูของพี่สาวจากปากของน้าป้อมหรือปนิดา แม่ของจันทร์กระจ่างฟ้าว่า...
“พี่จันทร์แท้งลูก”
ลูก! ลูกหรือ...พี่จันทร์ของเธอกำลังตั้งท้องอ่อนๆ ก่อนจะถูกผู้ชายคนนั้นสลัดทิ้งอย่างไม่ไยดี ยามนั้น การะบุหนิงคิดไม่ตกว่าหากพี่จันทร์ฟื้นขึ้นมา เธอจะบอกเรื่องนี้กับเจ้าหล่อนอย่างไร แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับทำให้ทั้งเธอและน้าป้อมช็อกเสียยิ่งกว่าอะไร โดยเฉพาะน้าสาวของเธอที่แทบเป็นลมล้มพับหัวใจสลายเมื่อจันทร์กระจ่างฟ้าฟื้นขึ้นมาแต่...พี่จันทร์ของเธอจำอะไรไม่ได้เลย แม้แต่น้องสาวกับแม่ของตัวเอง!
อุบัติเหตุครั้งนั้นพรากความทรงจำไม่จากจันทร์กระจ่างฟ้า มันคงจะดีหากความทรงจำที่สูญหายมีเพียงแค่ความทรงจำที่แสนเลวร้ายที่เกิดจากน้ำมือของอคิราห์ แต่เปล่าเลย...ความทรงจำทุกช่วงทุกตอนของพี่สาวหายไปจนหมดสิ้น และยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่มันจะหวนคืน และนี่แหละคือความเจ็บปวดของครอบครัวเธอ
พี่จันทร์คนดี พี่จันทร์คนสวย พี่จันทร์คนเก่งที่เธอมักจะเรียกพี่สาวว่าอย่างนั้นเวลาต้องการประจบเอาใจกลายเป็นคนเซื่องซึม บางครั้งก็โมโหจนทำร้ายตัวเอง บางครั้งก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมาราวกับคนเสียสติเมื่อเจ้าตัวพยายามทบทวนความทรงจำของตัวเองแต่สุดท้ายก็ไร้ผล
หลังจากพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ ได้ไม่กี่วัน น้าป้อมก็ตัดสินใจขออนุญาตคุณหมอเจ้าของไข้พาพี่จันทร์กลับบ้านเกิดที่เชียงใหม่เพื่อให้พี่จันทร์ไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลของบ้านเกิด ส่วนเธอก็มาทำเรื่องลาออกให้พี่สาวตามคำสั่งของน้าป้อม แม้ใจจะอยากรู้เหลือเกินว่าใครกันที่ทำให้พี่ของเธอต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ แต่เพราะน้าป้อมเจ็บปวดเกินกว่าจะอยากรู้ เธอจึงจำต้องปล่อยทุกอย่างให้มันผ่านไป และช่วยน้าสาวประคับประคองดูแลจันทร์กระจ่างฟ้าจนกว่าจะหายดี
แต่บางอย่าง ยิ่งไม่อยากรู้ มันกลับเข้ามาให้รู้โดยที่เธอไม่จำเป็นต้องพยายาม ในวันที่การะบุหนิงไปยื่นใบลาออกให้พี่สาวที่ฝ่ายบุคคล เจ้าหน้าที่แผนกพยายามซักถามสาเหตุที่แท้จริงของการลาออกทั้งที่เธอก็ได้กรอกไปในช่องใส่เหตุผลแล้วว่าพี่สาวต้องการไปช่วยธุรกิจของครอบครัวที่ต่างจังหวัด แต่สายตาของเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลคนนั้นบ่งบอกว่าไม่มีทางเชื่อ มันเหมือนกับว่าเจ้าหล่อนล่วงรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับพี่สาวของเธอ