เลิกก็เลิก

พอเวลาผ่านไป ผมเข้ามหาลัยส่วนอลิซท้องอยู่เธอไม่ได้ไปเรียนก็อยู่แต่ที่ห้อง ตอนนั้นอลิซเริ่มงอแงงี่เง่าเอาแต่ใจจนผมเริ่มรู้สึกเบื่อและอึดอัดที่ต้องตามใจอลิซทุกอย่าง ผมจะไปทำรายงานหรือไปไหนกับเพื่อนหรือกับใครก็ไม่ได้เลยเธอจะโทาตามโทรเช็คตลอดว่าจะกลับกี่โมงพอผมบอกว่าผมต้องไปทำรายงานที่หอเพื่อนเธอก็ไม่พอใจโกรธปิดมือถือ บล็อกเบอร์ผมจนผมต้องรีบกลับเพราะเป็นห่วงเธอซึ่งตอนนั้นอลิซท้องได้หลายเดือนใกล้คลอดแล้วคืออลิซจะให้ผมอยู่กับเธอตลอดเวลาอยู่กับเธอทั้งวันทั้งคืนซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เพราะผมต้องมีเรียน มิหนำซ้ำอลิซก็จะชอบตามหึงตามหวงผมตลอดมันจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมเบื่อเธอ จนกระทั่งวันหนึ่งผมทนไม่ไหวบอกเลิกกับเธอทั้งที่เธอกำลังจะคลอดลูก ผมเหี้ยใช่มั้ยล่ะ 

"เตว่าเราเลิกกันเถอะอลิซ"

"เตว่าไงนะ"

"เราเลิกกันเถอะ"

"เลิก??"

"อืมใช่ เตไม่ไหวแล้วว่ะ ลิซทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญทุกวัน เตจะไปไหนมาไหนไม่ได้เลย ลิซจะให้เตอยู่ด้วยทั้งวันทุกวันมันไม่ได้ป่าววะ เตต้องไปเรียนนะเว้ย"

"ถ้าไปเรียนอย่างเดียวมีเหรอลิซจะไม่ให้ไป แต่มันไม่ใช่ไง"

"หมายความว่าไง"

"เพราะลิซรู้ไงว่าเตไม่ได้แค่ไปเรียนอย่างเดียว เตมีคนอื่น"

"คนอื่นห่าไรไม่มี"

"อย่ามาโกหก แล้วรูปนี้มันหมายความว่าไง" อลิซยื่นมือถือมาให้ผมผมรับมาดูหน้าจอมีรูปของผมกับวีวี่เพื่อนในกลุ่มของผมเอง ในรูปผมกำลังอุ้มวีวี่ที่เมาไม่ได้สติเข้าห้องของเธอซึ่งถ้าเป็นคนอื่นเห็นรูปนี้ก็คงคิดว่าผมกำลังจะพาวีวี่เข้าไปในห้องเพื่อทำอะไรกันแต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลย

"มันไม่มีอะไรนะลิซ"

"อย่ามาโกหก ลิซไม่เชื่อ"

"งั้นก็แล้วแต่ จะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ"

"ทำไมเตเลวแบบนี้"

"เลว?? มันไม่แรงไปหน่อยเหรอวะ"

"ถ้าไม่เลวเตคงไม่ขอเลิกกับลิซทั้งที่ลิซกำลังจะคลอดลูก"

"ก็ลิซงี่เง่าแบบนี้ไง คิดว่าเตมีคนอื่นเพียงแค่เห็นรูปรูปเดียวลิซตัดสินเตว่าเลวแล้ว"

"งี่เง่างั้นเหรอเตว่าลิซงี่เง่างั้นเหรอ

"เออดิทำตัวงี้เง่าน่ารำคาญ"

"โอเค ลิซมันไม่ดีลิซมันงี่เง่า งั้นไม่เป็นไร อยากเลิกก็เลิก"

"เรื่องลูกไม่ต้องห่วงหรอกลูกเตเตจะรับผิดชอบเอง"

"ไม่ต้อง!!! ลูกของลิซลิซจะดูแลของลิซเอง"

"ดูแลเองได้ไงวะลูกของเตเหมือนกัน"

"ได้ดิทำไมจะไม่ได้ ลิซจะย้ายไปอยุ่อังกฤษกับพ่อแม่และจะไม่กลับมาที่นี่อีก"

"ไม่ได้นะเว้ย"

"ถ้าเตอยากไปหาลูกก็ไปลิซจะไม่ห้าม" พูดจบอลิซก็เดินกลับเข้าไปในห้อง แต่สักพักผมก็ได้ยินเธอร้อง

"โอ๊ยย โอ๊ยยย เจ็บท้อง ฮือออ"

"ลิซ!!!!" ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนทันที ภาพที่เห็นทำผมแทบช็อคเพราะอลิซนอนอยู่ที่พื้นมีเลือดมีน้ำอะไรก็ไม่รู้ไหลออกมาเต็มขาเต็มพื้น ผมรีบวิ่งเข้าไปอุ้มแล้วพาอลิซไปส่งโรงพยาบาลทันที

อลิซคลอดลูกก่อนกำหนนดซึ่งลูกของผมเป็นเด็กผ๔ู้ชายร่างกายแข็งแรงดี ผมกับอิซตั้งชื่อด้วยกันเอาไว้แล้วตั้วแต่อัลตร้าซาวน์แล้วรู้ว่าลูกเป็นเด็กผู้ชาย เด็กชายติณณ์ คือชื่อของลูกผมกับอลิซ

ตอนนั้นพ่อแม่อลิซป๊าม๊าผมยังไม่มีใครรู้ว่าผมกับอลิซเราตกลงจะเลิกกัน จนกระทั่งน้องติณณ์อายุครบหนึ่งเดือนเราสองคนตกลงกันว่าจะบอกเรื่องนี้กับผู้ใหญ่ ซึ่งระหว่างนั้นทั้งผมทั้งอลิซแทบไม่คุยกันเลย เช้ามาผมไม่เรียนเย็นมาผมก็เข้ามาดูลูกให้อลิซได้พัก เป็นแบบนี้มาจนลูกครบอายุหนึ่งเดือน ถามว่าผมเสียใจมั้ยมี่ต้องเลิกกับอลิซ ก็เสียใจนะเพราะเราสองคนเคยวาดความฝันไว้ด้วยกันว่าเราสองคนจะมีลุกด้วยกันหลายๆคน แต่ก็นั่นแล่ะครับ อนาคตเป็นสิ่งที่เราคาดการณ์ไม่ได้มันไม่แน่นอนอะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น ถามว่าผมยังรักอลิซมั้ยมันก็รักนะครับแต่ไม่เท่าเดิม