ผัวเก่า

เตวิช.....

"ให้กำลังใจผมด้วยละกันนะครับ^^" ผมนี่กำหมัดแน่นเลยอยากเอาหมัดไปตั้นหน้ามันซะจริงๆ จากไอ้สุภาพที่ผมพอจะรู้จักวันนี้มันทำไมกวนตีนได้ขนาดนี้ผมไม่เข้าใจละอีกอย่างอลิซก็เข้าข้างมันผมว่าอะไรมันไม่ได้เลย

"เตนายกลับไปก่อนก็ได้นะเดี๋ยวฉันจะไปหาน้องติณณ์กับพี่มาร์ชเอง"

"ไม่!!!" ตอบเสร็จผมก็เดินนำหน้าสองคนนั้นไปหาน้องติณณ์

"ปะป๊าค๊าบบบ ปะป๊า" พอผมเดินมาถึงน้องติณณ์ก็วิ่งออกมาหาผมทันทีผมอุ้มลูกขึ้นมากอด

"ว่าไงครับ"

"ผมอยากได้หุ่นยนต์ตัวนั้นจังเลยค๊าบ" น้องติณณ์ชี้ไปที่หุ่นยนต์ที่มีเด็กคนนึงกำลังถือไว้อยู่

"ได้ครับเดี๋ยวปะป๊าพาไปซื้อเนอะ^^"

"ปะป๊าใจดีที่สุดเลยค๊าบบบ^^"

"ปะงั้นเราไปซื้อกันเลยเนอะ" แต่ไม่ทันทีผมจะอุ้มลูกไปแผนกของเล่นอลิซก็รีบเดินมาหาผมทันที

"นายจะพาน้องติณณ์ไปไหน"

"ปะป๊าจะพาผมไปซื้อหุ่นยนต์ค๊าบแม่"

"ใช่ เธอมีปัญหาอะไร"

"นายก็รู้ว่าฉันจะพาน้องติณณ์ไปบ้านพี่มาร์ช"

"เธอจะไปก็ไปคนเดียวฉันจะพาลูกไปซื้อของเล่นแล้วก็จะพาไปบ้านปัากับม๊า"

"นายอย่าทำแบบนี้ได้มั้ยเต"

"ทำอะไรฉันทำอะไร" ผมตีมึนทั้งที่รู้ตัวเองดีว่าทำอะไรอยู่

"ก็ทำแบบที่นายทำอยู่ตอนนี้ไง"

"แล้วไงน้องติณณ์ก็ลูกฉันเหมือนกันผิดตรงไหนที่ฉันจะพาลูกไปไหนมาไหน"

"นายไม่ผิดหรอกแต่นายก็รู้ว่าพี่มาร์ชเค้า..."

"น้องติณณ์ครับเราไปกันเถอะเนอะ อยากได้ตัวไหนปะป๊าซื้อให้ทุกตัวเลยดีมั้ยครับ" ผมตัดบทกับอลิซแล้วหันไปพูดกับลูกแทน

"ค๊าบบบบบ^^" หลังจากนั้นผมก็ไม่สนใจคนทั้งคู่เดินอุ้มลูกไปยังแผนกของเล่นทันที เพราะผมคิดว่ายังไงๆอลิซก็คงเดิมตามมาเอง แต่สรุปไม่มาครับเธอส่งข้อความมาบอกว่าให้ผมพาน้องติณณ์ไปส่งที่โรงแรมด้วยส่วนเธอจะไปทานข้าวบ้านไอ้มาร์ช ผมอ่านข้อควา่มแล้วควันออกหูทันทีอลิซเห็นผู้ชายคนอื่นสำคัญกว่าลูกกว่าผัว(เก่า)อย่างผมได้ไงวะ คิดละมันเจ็บใจชะมัดทำไมผมต้องรู้สึกโกรธขนาดนี้ด้วยวะ 

อลิซ....

หลังจากส่งข้อความไปบอกเตเสร็จฉันก็เดินตามพี่มาร์ชมาที่ลานจอดรถ อันที่จริงฉันก็อยากปฏิเสธแต่เพราะฉันเคยปฏิเสธพี่มาร์ชไปหลายรอบแล้วด้วยความเกรงใจด้วยก็เลยมากับเขาและอีกอย่างตอนนี้ฉันก็ให้โอกาสพี่มาร์ชอยู่

"ขอบคุณนะครับลิซที่ยอมไปทานข้าวบ้านพี่ ยัยเมย์ต้องดีใจมากแน่"

"เอ่อพี่มาร์ชคะที่เตเค้าพูดไม่ดีกับพี่ลิซขอโทษแทนเตเค้าด้วยนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับพี่ไม่ใส่ใจอยุ่แล้ว และอีกอย่างพีก็ไปกวนใส่เค้าก่อนด้วยก็ไม่แปลกที่เค้าจะโมโหใส่" พี่มาร์ชตอบพร้อมกับยิ้มอบอุ่นมาให้ จะบอกว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันนั่งรถมากับพี่มาร์ชสองต่อสอง เมื่อสมัยตอนที่ฉันเรียนอยู่ก็ได้พี่มาร์ชนี้แล่ะคอยขับรถไปรับส่งฉันที่โรงเรียนช่วงที่พ่อกับแม่ไปทำงานต่างประเทศ ท่านทั้งสองไว้ใจพี่มาร์ชมาก จนมาห่างกันกับพี่มาร์ชก็ช่วงที่ฉันเป็นแฟนกับเตวิชนั่นแล่ะ

ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันก็มาถึงบ้านพี่มาร์ชโดยมียัยเมย์ยืนรออยู่หน้าประตู

"นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว"

"มาสิจ๊ะ^^"

"แล้วน้องติณณ์ล่ะ" ยัยเมย์หันไปมองข้างหลังเพื่อมองหาน้องติณณ์

"น้องติณณ์ไปกับพ่อเขาน่ะ"

"อ้าวเหรอ น้องมุ่ยก็รอเก้อล่ะสิเนี้ย ฉันบอกกับน้องมุ่ยว่าเดี๋ยวแกจะพาน้องติณณ์มาเล่นด้วย เห้อละชั้นจะตอบหลานยังไงล่ะเนี๊ย>