บทที่ 9 ผมจะไปแน่ๆ

เจียงเหยียนวางแผนว่าจะไปเจรจา การพนันของแบบนี้ไม่ยืนยาว และก็ทำให้โจวจี้ซีรังเกียจ ทำให้เหมียวเหมียวโงหัวไม่ขึ้น

ใครจะชอบคนติดพนัน

เขาเป็นถึงนายแพทย์ผู้ยิ่งใหญ่ สามารถใช้ความสามารถที่แท้จริงได้ ใช้วิธีที่ถูกต้องหาเงิน

โจวจี้ซียืนอยู่หน้าประตู มองดูแผ่นหลังของเจียงเหยียนที่ลับหายไป จับรอยบีบรัดที่ลำคอขาวอ่อนโยน มีความรู้สึกเหมือนอยู่คนละโลก

อย่างไรก็ไม่เข้าใจ เจียงเหยียนเหมือนกับเปลี่ยนไปคนละคน อยากทำอะไรกันแน่

เธออยากจะไปถามจ้าวเซียวหรุหรุมากจริงๆ เจียงเหยียนเอาตัวเองแพ้ให้ผู้ชายมีเงินมีอำนาจคนไหนกันแน่ถึงได้เอาอกเอาใจแบบนี้

แต่คิดได้ว่าอาโล่คือลูกค้าคนสุดท้าย เพื่อดำรงชีวิต โจวจี้ซีส่งข้อความให้เพื่อนรักในอดีต และก็คือลูกสาวของอาโล่ โล่ซีซีรองผู้อำนวยการโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนเจียงโจว

“ซีซี ตอนนี้ฉันมีเงินเข้าสินค้าแล้ว เธอช่วยอ้อนวอนพ่อของเธอได้

“ก็ได้ เธอมาตอนไหน ฉันพาเธอไปเจอเขา?”

“เจียงเหยียนไปแล้ว”

“ไอ้ขยะนี่มาทำไม แม้แต่ประตูเขาก็เข้าไม่ได้ โจวจี้ซี ยังมีความคิดจะหลบเลี่ยงต่อเขาใช่ไหม?”

โล่ซีซีระเบิดในทันที ในน้ำเสียงเผยความผิดหวังอย่างถึงที่สุด ไม่ได้ตอบข้อความกลับอีกเลย

เธอวางโทรศัพท์ลง สองมือสอดเข้ากระเป๋าเสื้อกาวน์ ส่ายหน้าถอนหายใจ

ทะลุผ่านหน้าต่างสำนักงาน เห็นเจียงเหยียนขี่จักรยานไฟฟ้าเข้าโรงพยาบาลพอดี

สามปีก่อน เจียงเหยียนขับรถโรลส์-รอยซ์ ตอนนี้ต่ำต้อยแบบนี้ หาเรื่องเองทั้งนั้น

แต่เธอคิดไม่ถึงก็คือ พ่อให้เจียงเหยียนเข้าพบทันที เธอจึงรีบวิ่งไปดู

ผลักประตูเข้าไป ก็ได้ยินพ่อตบโต๊ะ ด่าทอเจียงเหยียน

“นายมีหน้าอะไรมาหาฉันทำธุรกิจ พ่อของนาย พ่อตาของนาย เป็นเพื่อนร่วมธุรกิจของฉันหลายสิบปี ผลเป็นอย่างไร พ่อแม่ของนายโมโหจนตาย หล่าวโจวโมโหจนสองขาอัมพาต ตอนนี้สิ่งที่เขาทำงานหนักมาทั้งชีวิต ถูกภรรยาน้อยแย่งชิงไป”

“หลายปีมานี้ถ้าไม่ใช่หล่าวโจวช่วยเหลือ ลูกสาวแท้ๆ ของนายคงป่วยตายไปตั้งนานแล้ว โจวจี้ซีเด็กผู้หญิงที่แสนดีขนาดนี้ ตอนนั้นลูกเศรษฐีมากมายชอบพอความงามของเธอ ต่อคิวสู่ขอ หล่าวโจวยังคงรักษาสัญญาให้แต่งงานกับนาย หลายปีมานี้วันเกิดของเขา นายเคยไปสักครั้งไหม แม้แต่โจวจี้ซีลูกสาวแท้ๆ คนนี้ยังไม่มีหน้าไปเลย”

เจียงเหยียนรับคำตำหนิทุกอย่าง ในเมื่อยืนอยู่ในสถานะของไอ้คนเฮงซวยนี่ ความผิดในอดีตเหล่านี้เขาไม่รับไม่ได้น่ะสิ

“คณบดีโล่ วันเกิดพ่อตาครั้งหน้า พวกเราจะไปครับ” เจียงเหยียนตอบกลับ

“หึ ครั้งหน้า? เกรงว่าแม้แต่วันที่นายก็จำไม่ได้สินะ?” คณบดีจางถามเยาะเย้ย

เจียงเหยียนค้นหาความทรงจำร่างเดิม เชี่ยเอ้ย แม่งไม่มีความจำแม้แต่นิดเดียวจริงๆ

ไอ้หมอนี่เกือบจะโดนพ่อตาทุบขาหัก แถมยังด่าเขาว่าไอ้แก่ตายยาก ไม่มีความซาบซึ้งในบุญคุณสักนิด

“ผมจะถามโจวจี้ซี”

คณบดีจางตบลงบนโต๊ะ พูดอย่างโมโห “แม้แต่รถเข็นยังไม่มีปัญญาให้เลย นายไม่เสียขายขี้หน้า ภรรยาของนายยังขายขี้หน้า เขาจะประกาศในวันเกิดครบรอบ 60 ปีของเขา ยกธุรกิจให้ลูกชายคนเล็กอย่างเป็นทางการ โจวจี้ซิงอย่าคิดแม้แต่จะได้สืบทอดสักสตางค์”

“วางใจได้ครับ ผมไม่ต้องการเงินของเขา ที่ผ่านมาเงินสองแสนที่จี้ซียืมไป ตกลงว่าจะส่งคืนภายในสองวัน ผมไป ก็เพียงเพื่อกู้หน้าของจี้ซี”

“นายแม่งมีศักดิ์ศรีกับผีสิ ไสหัวออกไป”

คณบดีจางออกคำสั่งขับไล่แขก

เรื่องชื่อเสียง ของแบบนี้ ทำลายได้ในทุกนาที แต่จะสร้างขึ้นมาใหม่ ก็ยากเข็ญมากๆ

ยิ่งกว่านั้น ไอ้หมอนี้หลายปีที่ผ่านมา เป็นคนล้างผลาญอันดับหนึ่งของเมืองเจียงโจว

เจียงเหยียนยังอยากพยายามสักหน่อย แต่โล่ซีซีกลับพูดขึ้น “ไสหัวไปสิ ไม่เห็นเหรอว่าพ่อฉันโมโหลแล้ว ต้องให้ฉันเรียกรปภ. มาส่งนายเหรอ?”

“ที่ผมอยากพูดก็คือ ครั้งนี้งานเฉลิมฉลองวันเกิดหกสิบปีของพ่อตา ผมกับจี้ซีไปแน่นอน แถมยังส่งของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขา รบกวนฝากบอกท่านด้วยนะครับ”

“หึหึ ฉันจะดูสิ นายคนล้างผลาญ จะส่งของขวัญชิ้นใหญ่อะไรได้” คณบดีจางทำเสียงฮึดออกจากจมูก

หลังจากเจียงเหยียนออกไปอย่างหมดหนทางโล่ซีซีก็ถามพ่ออย่างสงสัย “พ่อ พ่อรู้สึกไหมว่าไอ้หมอนี่เหมือนจะเปลี่ยนไปแล้ว”

“ซีซี สันดานเปลี่ยนกันไม่ได้ อย่ามีความคาดหวังกับคนแบบนี้” คณบดีจางตอบกลับ

“ก็จริง ตอนนั้นจี้ซีเป็นถึงดาวอันดับหนึ่งของมหาวิทยาลัยการแพทย์เจียงโจว แต่งงานกับขยะแบบนี้ เดาว่าคงรู้สึกคิดผิดเป็นอย่างมาก”โล่ซีซีถอนหายใจ

กลับถึงในร้าน โจวจี้ซีกำลังทำอาหารกลางวัน

เจียงเหยียนจัดการการค้าขายไม่สำเร็จ รู้สึกอายเล็กน้อยที่จะเอ่ยปากพูด จึงพูดขึ้น “ช่วยหุงข้าวให้ฉันด้วยเถอะ”

“อาหารเหลือ นายกินไม่ชิน” โจวจี้ซีตอบอย่างเย็นชา เจียงเหยียนในอดีตไม่เคยกินข้าวที่บ้าน

“ฉันไปซื้อออเดิฟเย็น แค่เพิ่มข้าวสารกำหนึ่ง อย่าใจแคบขนาดนั้นเลยนะ” เจียงเหยียนยิ้มพูด

โจวจี้ซีขมวดคิ้ว ยิ่งรู้สึกว่าน้ำเสียงของการพูดจากะล่อนปลิ้นปล้อนนี้ไม่ปกติ

แต่เธอก็ยังกำข้าวสารอีกกำหนึ่ง

เจียงเหยียนออกไปซื้อออเดิฟเย็นกลับมา พูดอย่างติดๆ ขัดๆ “การค้าขายของอาโล่ฉันจัดการไม่สำเร็จ”

“ซีซีบอกฉันแล้ว บอกนายแต่แรกแล้วว่าอย่าไป” โจวจี้ซีตอบกลับ

ตอนที่โล่ซีซีบอกกับเธอ เธอยังไม่เชื่อ

เจียงเหยียนไปจริงๆ และก็ถูกด่าทอ ทั้งเหตุการณ์ไม่ได้แสดงความโมโห

ไม่ใช่นิสัยของเขาด้วยซ้ำ

นิสัยของเขายิ่งหักเลี้ยวรุนแรง โจวจี้ซีก็ยิ่งหวาดกลัว

“วางใจได้ การค้าขายของอาโล่ ฉันจัดการได้แน่นอน วันเกิด 60 ปีของพอเธอคือวันไหน?” เจียงเหยียนถาม

“นายถามเรื่องนี้ทำไม สามปีไม่เคยไป ต่อไปก็ไม่ต้องไปแล้ว”

“พ่อตา 60 ปี จำเป็นต้องไป วางใจได้ ของขวัญฉันจัดเตรียมเอง รับรองว่าเกทับน้องสาวกับน้องชายของเธอ และยังมีแม่เลี้ยงของเธอนั่น” เจียงเหยียนยิ้มพูด

ในที่สุดโจวจี้ซีอดกลั้นไม่ไหวแล้ว เธอวางมีดหั่นผักลง ถลึงตาใส่จียงเหยียน ถามอย่างโมโห

“นายติดหนี้มากมาย ยังมีหน้าเจอพ่อฉัน? มีสิทธิอะไรสู้กับพวกเธอ? ตอนนี้แม้แต่ประตูบ้านพ่อแม่ก็เข้าไม่ได้ ไปแล้วก็มีแต่จะถูกแม่เลี้ยงกับน้องสาวน้องชายดูถูก”

“จี้ซี ตั้งแต่นี้ไป ฉันไม่ใช่ฉันในอดีตแล้ว เธอวางใจ...”

เจียงเหยียนยังพูดไม่จบ ก็มีเจ้าหนี้พาลูกน้องหลายสิบคน มาหาถึงบ้านอย่างโมโห

เธอฟังจ้าวเซียวหรุหรุพูด เจียงเหยียนชนะเงินก้อนหนึ่ง ตั้งใจมาทวงหนี้

ตอนนี้หนี้ต่างประเทศของเจียงเหยียนเป็นหนี้เขาทั้งหมด สูงถึง 2 ล้าน

โจวจี้ซีตกใจจนรีบยกอาหารเข้าไปในห้องเล็ก ตอนนี้เธอกลัวเจ้าหนี้มาที่ถึงที่บ้านเป็นอย่างมาก ทุกครั้งทุบจนพังจนเละไปหมด ทำจนเธอจำฝังใจแล้ว

เจียงเหยียนรู้สึกเซงจนหมดคำพูด แม่มึง เขากำลังอธิบายกับภรรยา

ไอ้หมอนี่มาไม่ถูกเวลาเลยนะ

เป็นจ้าวเซียวหรุหรุผู้หญิงร่านคนนี้ที่เป็นก้างขวางคออีกแล้ว เดาว่าเห็นเขากลับมาอยู่ข้างกายโจวจี้ซี รู้สึกไม่พอใจ

“แกมีเงินแล้วไม่ชดใช้ อยากตายใช่ไหม”

เจียงเหยียนยักไหล่ พูดขึ้น “เมื่อคืนชนะสี่แสนจริงๆ แต่ใช้หมดแล้ว ตอนนี้ไม่เหลือสักสตางค์”

“วันนี้ให้พวกเราทำให้ภรรยาของแกมีความสุข ไม่ก็เอาแกตาย”

ไอ้หมอนี่ชื่ออู๋เสี่ยวเทียน พ่อของเขาตอนนี้คือประธานบริหารตลาดสมุนไพรจีนร

ในอดีตเจียงเหยียนเสียหุ้นให้พ่อของเขาสูงถึงหนึ่งร้อยล้าน ยิ่งคิดอยากพลิกตัว ก็ยิ่งเสียมาก

ไอ้แก่ไม่เล่นกับเจียงเหยียนตั้งนานแล้ว แต่อู๋เสี่ยวเทียนชอบความงามของโจวจี้ซี ร่วมมือกับจ้าวเซียวหรุหรุหลอกลวงเจียงเหยียน เดือนที่แล้วก็ชนะ 2 ล้าน

เดิมอยากจะใช้หนี้ก้อนนี้บังคับให้โจวจี้ซียอมจำนน แต่น่าเสียดายเขาประเมินความดุร้ายของโจวจี้ซีต่ำไป ปฏิเสธทุกครั้ง

โจวจี้ซีฟังอยู่จากด้านใน จู่ๆ หัวใจเย็นจนถึงฝ่าเท้า

เพิ่งจะเกิดความรู้สึกดีๆ กับเจียงเหยียน หายไปในทันทีอย่างไร้เงา

อดกำมีดหั่นผักไว้แน่นไม่ได้ ถ้าอู๋เสี่ยวเทียนนี่กล้าฝืนเข้ามา เพื่อรักษาความบริสุทธิ์ เธอสู้ตายแน่นอน

เจียงเหยียนไม่รู้ด้วยซ้ำ ตอนที่เขาไม่กลับบ้าน อู๋เสี่ยวเทียนมาก่อกวนโจวจี้ซีเกือบทุกวัน