บทที่ 10 ฉันเพียงแค่ไม่อยากติดหนี้

เจียงเหยียนยืนอยู่ข้างเคาน์เตอร์ ไม่กลัวคนเหล่านี้ด้วยซ้ำ เพียงแค่ยิ้มพูด “ภรรยาของฉันใครก็แตะต้องไม่ได้ แต่แกมีวิธีที่ดีกว่าฆ่าฉัน อีกอย่างไม่ต้องกังวลว่าจะผิดกฎหมาย”

“หึหึ พนันไตกับกระจกตาของแกใช่ไหม?” อู๋เสี่ยวเทียนยิ้มพูด

“ไม่ผิด เป็นจ้าวเซียวหรุหรุจริงๆ ด้วยที่ให้แกมา”

“น่าเสียดายแกไอ้ขยะไม่มีค่า มีค่าแค่ 5 แสน นอกจากใช้ภรรยาของนายมาหักล้าง 1.5 ล้าน”

“ฉันยังมีของดีอีก ถึงตอนนี้มีอายุสามพันปี อย่างน้อยไม่ต่ำกว่า 1.5 ล้าน ทั่วไปพอ 2 ล้าน”

เจียงเหยียนหยิบกล่องเปล่าที่ใส่เข็มยานดิเข็มจักรพรรดิหยานออกมา

อู๋เสี่ยวเทียนไม่เชื่อด้วยซ้ำ กล่องนี้ขนาดเท่ากับกล่องแว่นตา ดำจนดูไม่ได้

“ของสิ่งนี้เนี่ยนะแม่งมีประวัติศาสตร์ 3 พันปี? จะมีค่า 1.5 ล้านเหรอ?

“คุ้มหรือไม่ลองถามพ่อของแกดู เขาเก็บสะสมวัตถุโบราณมากมายขนาดนั้น น่าจะเข้าใจกว่านาน”

อันที่จริงอู๋เสี่ยวเทียนไม่ได้ใส่ใจกล่องเก่าๆอะไรนี่ เขาก็แค่อยากจัดการโจวจี้ซี

ฟังจ้าวเซียวหรุหรุพูดว่าเจียงเหยียนยอมพนันไต เขารู้สึกตื่นเต้นทันที

เพียงแค่ได้รับสัญญาบริจาคอวัยวะของเจียงเหยียน บีบบังคับผู้หญิงจิตใจดีอย่างโจวจี้ซี ยังกลัวว่าจะไม่ถึงมือเหรอ

อู๋เสี่ยวเทียนเหลือบมองกล่องนั้น ฝีมือประณีต เผยกลิ่นอายประวัติศาสตร์ที่มากมาย แถมยังมีกลิ่นหอมของยาจางๆ อย่างน้อยก็เป็นของดี คิดว่าพ่อจะต้องชอบแน่นอน จึงพูดขึ้น

“ได้ ฉันตอบรับแก ตอนนี้ศูนย์การแพทย์เทียนซินมีเกมหนึ่งรอแกอยู่ แกชนะแล้วหนี้ 2 ล้านหักทิ้ง แกแพ้แล้วก็รอรับความตายเถอะ”

เจียงเหยียนพยักหน้ายิ้ม “ได้ ไม่มีปัญหา”

เขาผลักประตูเข้าไป มองดูโจวจี้ซีที่เป็นกังวล “ไม่ต้องกังวล มีเพียงแค่ฉันไม่เป็นหนี้ ถึงจะมีหน้าพาเธอไปงานเลี้ยงวันเกิด 60 ปีของพ่อเธอ”

โจวจี้ซีเมื่อครู่ได้ยินหมดแล้ว จึงถามขึ้น “นายใช้อวัยวะของตัวเองไปพนัน?”

“ใช่ อย่างน้อยตอนเช้า4 แสนนี้ที่ชนะมา ฉันไม่ได้ใช้เธอเป็นตัวต่อรอง ต่อไปก็ไม่มีทางใช้ภรรยาเป็นตัวต่อรอง”

“พวกเขาสร้างสถานการณ์ไว้เรียบร้อยแล้ว นายไปก็คือไปส่งความตาย” โจวจี้ซีพูดเตือน

“ที่รัก เธอยังใส่ใจความเป็นตายของฉันเหรอ?” เจียงเหยียนยิ้มพูด

โจวจี้ซีมองดูท่าทางทะเล้นของเขา พูดอย่างโมโห “ฉันไม่ใส่นายสักนิด เพียงแค่รู้สึกว่านายโง่มาก ไม่จำเป็นต้องพนันชีวิตเพื่อที่จะไปงานเลี้ยงวันเกิดพ่อฉัน”

“ฉันเพียงแค่ไม่อยากเป็นหนี้แล้ว”

เจียงเหยียนพูดจบก็ตามอู๋เสี่ยวเทียนไปศูนย์การแพทย์เทียนซิน

โจวจี้ซีวางมีดหั่นผักลง รู้สึกว่าครั้งนี้เหมือนว่าตัวเองเข้าใจเจียงเหยียนผิดแล้ว

เมื่อคิดว่าเขาจะพนันไตกับคนอื่น กลับประหม่าเล็กน้อย

ตระกูลอู๋จิตใจเหี้ยมเกรียม ทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุผล ไม่ได้ล้อเล่นแน่นอน

เธออดตามไปไม่ได้

ทางเข้าศูนย์การแพทย์เทียนซิน หญิงชราคนหนึ่งกำลังอุ้มเด็กผู้ชายที่อายุประมาณห้าหกขวบคนหนึ่ง คุกเข่าร้องไห้โฮอยู่บนพื้น

“คุณหมอจาง ช่วยหลานชายของฉันเถอะ ฉันไปโรงพยาบาลถงเหริน โรงพยาบาลในเครือ และก็ไปโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนเจียงโจว พวกเขาบอกว่าช่วยไม่ได้แล้ว ทำได้เพียงบำบัดรักษาเพื่อผ่อนคลาย หลานชายของฉันเพิ่งหกขวบเองนะ”

คุณหมอจางก็คือแพทย์แผนจีนอาวุโสของศูนย์การแพทย์เทียนซิน มีชื่อเสียงมากในด้านนี้

เขามองดูเด็กชายที่มีไข้สูง เผยสีหน้าลำบากใจพูดขึ้น

“โรคพิษสุนัขบ้าทำได้เพียงป้องกัน ไม่มีวิธีรักษา ฉันก็ไม่สามารถช่วยได้ คุณส่งไปที่โรงพยาบาลใหญ่ อย่างน้อยก็สามารถให้เด็กเจ็บปวดน้อยลง”

เจียงเหยียนถูกเรียกไปตรงหน้าจ้าวเซียวหรุหรุ เจ้านายหวังก็อยู่ด้วย

เธอยิ้มตาหยีคล้องแขนเจียงเหยียน หัวเราะอย่างมีเลศนัยข้างหูของเขา “คุณอยากกลับคืนสู่ครอบครัวแล้วใช่ไหม?”

ริมฝีปากแดงสดพ่นกลิ่นหอมไปที่หูของเจียงเหยียน ความร่านพุ่งขึ้นฟ้า

ในอดีต วิธีนี้มีผลต่อเจียงเหยียนจริงๆ

“เธอไม่ชอบฉันสักหน่อย ฉันยังเลือกได้เหรอ?” เจียงเหยียนยิ้ม

“คุณอยากกลับตัวกลับใจ ก็ต้องใช้หนี้ให้หมดก่อนใช่ไหม ไปรักษาเด็กผู้ชายคนนั้นให้หาย คุณกับ 2 ล้านของคุณชายอู๋ก็เจ๊ากัน ไม่แน่ภรรยาของคุณอาจจะมองคุณใหม่”

“โรคพิษสุนัขบ้ารักษายังไง ถ้าหากรักษาไม่ดี ฉันก็หาเรื่องใส่ตัวไม่ใช่เหรอ?”

เจียงเหยียนแกล้งทำท่าทางหวาดกลัว

“คุณแพ้แล้วร่างกายก็ถูกควักเกลี้ยง ยังจะมีชีวิตอยู่ได้ไหม? เด็กชายคนนั้นผลลัพธ์แย่อยู่แล้วก็แค่ลองอีกสักตั้งเท่านั้นแหละ”

“ฉันยอมถูกควักเกลี้ยงดีกว่า” เจียงเหยียนพูดทะเล้น

“งั้นคุณก็ต้องมีเงิน ฉันจ้าวเซียวหรุหรุชอบแต่ผู้ชายมีเงิน ไม่ได้เหมือนกับภรรยาเหม็นเน่าแสร้งทำเป็นยึดมั่นในคุณธรรมของคุณ”

อู๋เสี่ยวเทียนเห็นโจวจี้ซีเบียดตัวออกมาจากฝูงชนที่ล้อมรอบอยู่ ถ้าหากให้เจียงเหยียนขายหน้าต่อหน้าเธอ ยิ่งน่าตื่นเต้นไม่ใช่เหรอ

จึงรีบหยิบใบแสดงหนี้ 2 ล้านออกมา พูดขึ้น

“แกแม่งจะเล่นอยู่หรือเปล่า ถ้าไม่เล่น ฉันจะคิดดอกเบี้ยแล้ว ถึงปลายปีก็จะกลายเป็น 4 ล้า ถึงเวลาแกไอ้คนจน ไม่ขายภรรยาก็รักษาไตไว้ไม่ได้แล้ว”

เจ้านายหวังแพ้ให้เจียงเหยียน 5 แสน รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก พูดขึ้น “ฉันเพิ่มเงินพนันอีก 5 แสน ชนะแล้วเป็นของแก ถ้าแพ้ละก็ ถึงเวลาเงินเป็นของ คุณชายอู๋ ให้ฉันจัดการแม่หม้ายของมันหน่อย”

“คุยง่าย คุยง่าย เพลิดเพลินด้วยกัน ตอนนี้รอไอ้ขยะนี่ตัดสินใจ” อู๋เสี่ยวเทียนพูดเร่ง

เจียงเหยียนรู้สึกดีใจ หล่าวหวังไอ้โง่นี่ยังส่งฟรี 5 แสน

นี่ก็คือจุดอ่อนของนักพนัน ชนะแล้วยังอยากชนะ แพ้แล้วอยากชนะกลับสองเท่า หลุดพ้นไม่ได้

รอให้มีเงินทุนมากมา ไม่ช้าก็เร็วจะต้องให้คนพวกนี้แพ้จนพ่อแม่ไม่รู้จัก

สายตาของทุกคนอยู่ที่ตัวเจียงเหยียน สามปีที่ผ่านมา พวกเขาเหมือนกับปั่นหัวเล่นแบบนี้ ปั่นเรียบทรัพย์สินตระกูลทั้งหมดของไอ้ขยะนี่

เจียงเหยียนแสร้งทำเป็นพูดอย่างลำบากใจมาก “ได้ งั้นก็เอาแบบนี้แหละ ถ้าฉันชนะ อีกเดี๋ยวแกต้องเอาใบแสดงหนี้มอบให้ภรรยาของฉัน”

“ไม่มีปัญหา ต้องดูว่านายจะมีโอกาสนั้นไหม” อู๋เสี่ยวเทียนในใจแอบมีความสุข

ทุกคนอุทาน เสียงหัวเราะดังไปทั่วห้อง

จุดจบที่ชัดเจนขนาดนี้ยังจะกล้าพนัน

ลองถามทั่วประเทศต้าเซี่ยใครกล้ารับการท้าประลองรักษาผู้ป่วยโรคพิษสุนัขบ้า

เป็นโรคที่รักษาไม่หายโดยมีอัตราการเสียชีวิตเกือบ 100%

“ฮ่าฮ่า นี่แม่งเป็นคนโง่จริงๆ คิดว่าตัวเองคือนายแพทย์ผู้ยิ่งใหญ่ของศูนย์การแพทย์เสินหนงกวนเหรอ”

“นายแพทย์ผู้ยิ่งใหญ่นั่นอาจารย์กับลูกศิษย์ถูกระเบิดตายตั้งนานแล้ว ได้ยินว่าใช้c4 ทั้งภูเขาถูกตัดไปหมดแล้ว”

“ต่อให้นายแพทย์ผู้ยิ่งใหญ่นั่นเกิดใหม่ เกรงว่าจะไม่สามารถรักษาโรคนี้ให้หายได้”

ทุกคนเคยได้ยินว่าศูนย์การแพทย์เสินหนงกวนมีนายแพทย์ผู้ยิ่งใหญ่สองท่าน แต่ไม่มีใครรู้ชื่อจริงๆ ของพวกเขา

เจียนเหยียนเดินไปข้างนอก จับชีพจรให้เด็ก ต่อหน้าฝูงชนที่ล้อมรอบอยู่

ตอนนี้เด็กชายเริ่มคอแข็งทื่อแล้ว ริมฝีปากแห้งแตก ตอนที่มีลมอ่อนพัดก็จะหายใจไม่ออก

เจียงเหยียนสองนิ้วกดจุดเน่ยกวน พยายามไม่ให้เด็กชายขาดอากาศหายใจ จากนั้นพูดกับหญิงชรา “คุณยาย ผมสามารถรักษาหลานชายคุณได้”

หญิงชราน้ำตาไหล เงยหน้ามองเจียงเหยียน

สายตาของเขา เหมือนแสงดาวในคืนเดือนมืด

เธอรีบคุกเข่าโน้มศีรษะติดพื้น พูดขึ้น “ขอบคุณหมอเทวดา ท่านผู้มีเมตตา ช่วยหลานชายที่น่าสงสารของฉันด้วยเถอะ”

ผู้ชมที่ล้อมรอบระเบิดทันที

เยาะหยัน พูดฉีกหน้า ชี้หน้าด่าเจียงเหยียนว่าเป็นคนสมองกลวง เด็กน่าสงสารพอแล้ว ยังจะถูกเขาทรมาน

“เขาเป็นหมอเทวดาก้นหมา ฮ่าฮ่า คนล้างผลาญที่หนึ่ง”

“คนขยะแบบเขา มีแต่จะทรมานหลานชายของคุณ รีบส่งไปโรงพยาบาลดู อย่างน้อยก็สามารถเจ็บปวน้อยลงหน่อย”

แม้กระทั่งโจวจี้ซีก็โมโหแล้ว พูดด่าเสียงเบา “เจียงเหยียน นายบ้าแล้วเหรอ ไม่คิดถึงตัวเอง ก็คิดถึงเหมียวเหมียว”

คนโง่ก็สามารถดูออกได้ ชายหนุ่มคนนี้เล่นพนันกับคนอื่นอีกแล้ว

และก็เป็นเกมตายตัวที่ต้องแพ้แน่นอน

“คนสวยโจว ถ้าหากเขาคิดถึงพวกคุณ ตอนนี้คุณก็ยังเป็นเถ้าแก่เนี้ยที่มีทรัพย์สินตระกูลกว่าร้อยล้าน”

ทุกคนหัวเราะคิกคัก

“จริงด้วย เขาก็คือคนบ้าพนัน มักคิดอยากจะเป็นปลาเค็มที่มีโชคกลับมามีชีวิตเพียงเท่านั้น”