บทที่ 13 นายตั้งใจหลอกลวงฉันใช่ไหม

โจวปิงปิงฟังการสนทนาของทั้งสอง ยิ้มอย่างดูถูก “จิ๊จิ๊ ทำเหมือนพวกแกมีเงินอย่างงั้นแหละ ถ้ามีเงินแม้แต่กินเนื้อก็ไม่มีปัญญา อาหารของแกยังไม่ดีเท่าสุนัขที่ฉันเลี้ยงเลย”

เจียงเหยียนรำคาญน้องสาวภรรยามาก ถึงแม้หน้าตาไม่เลว แต่นิสัยเผด็จการเกิน ปากก็ร้ายมาก ท่าทางขาดการอบรมสั่งสอน

“ปิงปิง เงินพวกเราคืนแน่ แต่พวกเธออย่าคิดที่จะขัดขวางฉันกับจี้ซีไปอวยพรวันเกิดคุณพ่อ” เจียงเหยียนพูด

โจวปิงปิงไม่ยินยอมอยู่แล้ว เพราะว่าพ่อจะประกาศให้น้องชายสืบทอดมรดกครอบครัวทั้งหมดในงานวันเกิด จะให้โจวจี้ซีไปสร้างความวุ่นวายได้อย่างไร

“แกไอ้ลูกเขยขยะ สามปีที่ผ่านมาไม่เคยไปงานวันเกิดคุณพ่อ ตอนนี้ได้ยินว่าจะแบ่งทรัพย์สิน เห็นเงินแล้วตาโตสินะ พวกแกอย่าคิดที่จะได้เงินแม้แต่สตางค์เดียว พ่อของฉันไม่รับยอมแกตั้งนานแล้ว”

เดิมทีโจวจี้ซีไม่คิดที่จะคืนเงิน 2 แสนนี่ แต่ถูกโจวปิงปิงพูดฉีกหน้าแบบนี้ จะทนไหวได้อย่างไร

เธอวางตะเกียบลง หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้น โอนเงินไปให้พ่อ 2 แสนโดยตรง จากนั้นยื่นไปตรงหน้าโจวปิงปิง พูดขึ้น

“เห็นแล้วยัง 2 แสนคืนครบหมดแล้ว วันเกิดหกสิบปีของคุณพ่อฉันไปร่วมงานแน่นอน”

โจวปิงปิงอึ้งอยู่นาน คิดไม่ถึงว่าโจวจี้ซีจะมีปัญญาคืนจริงๆ ก่อนหน้านี้แม้แต่หนึ่งหมื่นก็ยังหน้าหนาไปขอยืมได้

“งานเลี้ยงวันเกิดจัดโดยคุณน้าของฉัน แม้แต่ประตูใหญ่พวกแกก็เข้าไปไม่ได้”

เจียงเหยียนลุกขึ้นยืน พูดขึ้น “รบกวนเธอบอกคุณพ่อด้วยปากตัวเองว่า ฉันจะส่งของขวัญล้ำค่าให้เขา”

“แกเนี่ยนะ ยังจะมอบของขวัญล้ำค่า?”

โจวปิงปิงแทบจะหัวเราะออกมา

เจียงเหยียนไอ้ขยะนี้ก็แค่อยากจะได้มรดกนิดหน่อยไม่ใช่เหรอ จะมีปัญญาส่งของขวัญล้ำค่าอะไร

“อืม ฉันเองเจียงเหยียน รับรองว่าเป็นของขวัญล้ำค่าที่เธอคิดไม่ถึง”

โจวปิงปิงก็รู้สึกว่าเจียงเหยียนเปลี่ยนไปแล้ว

พี่เขยในอดีต เห็นเธอก็หน้าตายิ้มแย้ม เจ้าเล่ห์ แม้กระทั่งอยากจะจัดการเธอที่เป็นน้องสาวภรรยามาอยู่ในกำมือ น่ารังเกียจมาก

ตอนนี้กลับมีท่าทางชอบธรรมสง่าผ่าเผย ทำจนเธอแยกไม่ออกว่าแบบไหนจริงแบบไหนปลอม

แต่เธอไม่มีทางยอมให้ใครมาแย่งทรัพย์สินครอบครัวเด็ดขาด จึงยิ้มเยาะ

“แกไอ้ขยะตาย ต่อให้พระอาทิตย์ขึ้นจากทิศตะวันตก ชาตินี้แกก็อย่าคิดที่จะพลิกตัวเลย หลอกโจวจี้ซีผู้หญิงโง่คนนี้ได้ แต่หลอกฉันไม่ได้”

เจียงเหยียนโบกมือ พูดขึ้น “เธอรีบไสหัวไป อายุยังน้อย จิตใจคับแคบ ทำให้คนเกลียดชัง”

“หึ แกไอ้ขยะต่อให้ไป ก็มีแต่จะอับอายต่อหน้าวงศ์ตระกูล”

โจวปิงปิงหันหลังเดินออกไป

โจวจี้ซีมองดูเจียงเหยียน ส่ายหน้าถอนหายใจ “นายอย่ารับปากมั่วๆ ได้ไหม ต่อให้นายเอาเงิน 5 แสนที่ชนะมาได้ทั้งหมดทุ่มเข้าไป สำหรับพ่อฉันแล้ว ก็ไม่นับว่าเป็นของขวัญล้ำค่าอะไร”

“ของขวัญล้ำค่าที่ฉันพูดถึงคือ...”

โล่ซีซีที่เมื่อครู่หลบสังเกตการณ์อยู่ในรถตรงด้านนอกมาโดยตลอด

เจียงเหยียน เปลี่ยนไปเยอะมากจริงๆ

เป็นเพราะเธอมาอย่างรีบร้อน แม้แต่เสื้อกาวน์ก็ลืมเปลี่ยน ยังไม่ทันเข้าประตูก็ถูกพบเข้า ขัดจังหวะการอธิบายของเจียงเหยียน

“ซีซี เธอมาได้ยังไง?”

โจวจี้ซีรีบลุกขึ้นยืน รู้สึกซาบซึ้งมาก

ตั้งแต่ที่เธอไม่ต้องการหย่าก็เพื่อดูแลเหมียวเหมียว โล่ซีซีในฐานะเพื่อนรักคนสุดท้าย ก็ไม่อยากจะสนใจเธอแล้ว ทั้งคู่ไม่ได้เจอหน้ากันครึ่งปีกว่าแล้ว

เพื่อนคนอื่นๆ หลบไปไกลตั้งนานแล้ว กลัวว่าเธอจะขอยืมเงิน

“ฉันมาหาเจียงเหยียน” โล่ซีซีพูดตรงไปตรงมา

“เธอมาหาเขา?” โจวจี้ซีตกตะลึงจนอ้าปากค้าง

ก่อนแต่งงานโล่ซีซีก็คัดค้าน แวบเดียวเธอก็ดูออกว่าเจียงเหยียนคุณชายคนนี้ ไม่น่าเชื่อถือ

ดังนั้นก่อนที่เจียงเหยียนจะกลายเป็นคนล้างผลาญ โล่ซีซีก็ไม่ชอบหน้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลังจากเสียทรัพย์สินของครอบครัวไปจนหมดเกลี้ยงแถมยังตบตีภรรยา

เจียงเหยียนเช็ดปาก ยิ้มพูด “คุฌหมอโล่ ไม่ใช่ว่ามาหาฉันจะทำธุรกิจหรอกนะ”

โล่ซีซีรู้สึกอายเล็กน้อย ช่วงเช้าเพิ่งไล่เขาออกไป นี่ก็แบกหน้ามาขอใบสั่งยาโรคพิษสุนัขบ้าถึงที่

“ธุรกิจก็สามารถคุยกันได้ แต่นายตอบคำถามฉันมาก่อน” เธอพูด

“เกี่ยวกับโรคของเด็กชายคนนั้น?” เจียงเหยียนถาม

“ถูกต้อง นายทำได้อย่างไร?” โล่ซีซีถาม

เจียงเหยียนมองดูเธอ พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนอาจารย์ที่ปรึกษา “ในเมื่อเธอก็เรียนการแพทย์แผนจีน รู้ไหมว่าเมื่อ 1800 ปีก่อน เคยมีหมอเทวดาสกุล ใช้พิษสู้พิษรักษาโรคพิษสุนัขบ้า?”

“ฉันรู้สิ แต่ปัญหาคือภายหลังไม่มีคนเคยทำสำเร็จ ดังนั้นตำนานเล่าขานเป็นเรื่องจริงเหรอ?”

โล่ซีซีพูดเสร็จ นึกว่าตนเองฉลาดถึงบางอ้อ พูดขึ้น “ดังนั้น นายคิดว่าจะแย่ก็แย่ต่อไป พนันสักยกทำตามในอดีต แต่นายโชคดี บังเอิญวิธีนี้ใช้ได้ผลกับเด็กคนนี้?”

เจียงเหยียนยิ้ม “แล้วแต่เธอจะคิดอย่างไร แต่แนะนำเธอว่าทางที่ดีอย่าทดลอง ไม่เช่นนั้นจะฆ่าคนตาย โรงพยาบาลของครอบครัวเธอจะล้มละลายได้”

ท่าทางลึกลับของเขา ทำให้โล่ซีซีสงสัยยิ่งกว่าเดิม

“หรือว่านายรู้จุดเลิศล้ำที่สุดของวิธีนี้?”

เจียงเหยียนตอบไม่ตรงคำถาม “พวกเรามาคุยธุรกิจกันเถอะ”

“ได้ เพียงแค่นายบอกวิธีรักษากับพวกเรา ฉันก็จะให้การค้าขายกับนาย” โล่ซีซีพูด

“ใบสั่งยานั่นเธอดูแล้วยัง?”

“ดูแล้ว ฉันเข้าใจทุกอย่าง แต่นายต้องการโสมหิมะมังกรหยกยู่หลงมันเรื่องอะไรกัน วัตถุดิบยาหายากแบบนี้หาแหล่งผลิตได้ยากมาก หญิงชราคนนั้นนั่นก็จ่ายไม่ไหว”

“ไม่เป็นไร ฉันจ่ายให้เด็กคนนั้นแค่ 10 กรัมเอง ฉันจัดหาสินค้าให้พวกเธอ หาเงินได้แล้วออกเงินช่วยคุณยายนิดหน่อยก็ไม่เป็นไร” เจียงเหยียนยิ้มพูด

โล่ซีซีตกตะลึงอย่างมาก

ความหมายง่ายมาก เจียงเหยียนจัดหาสินค้า หาเงินจากโรงพยาบาลก้อนใหญ่ ถึงเวลาเงินของ 10 กรัมนั่นก็ไม่เท่าไหร่ ถือว่าได้ทำความดี

ในใจของเธอ เจียงเหยียนก็แค่คนโง่เท่านั้น คิดไม่ถึงสมองจะสว่างสุกใสขนาดนี้ เบิกใบสั่งยากก็มีแผนการขนาดนี้ บังคับให้โรงพยาบาลทำธุรกิจกับเขา

“หึ แม้แต่เส้นสายของพ่อฉันก็ยังหาโสมหิมะมังกรหยกยู่หลงแท้จริงไม่ได้เลย นายเล่นความคิดนี้ทำไม?

“เธอไม่ต้องสน เห็นสินค้าให้เงินก็พอ โสมหิมะมังกรหยกอายุ 10 ปีหนึ่งชิ้น ราคาขาย 5 แสน”

โล่ซีซีรู้สึกว่าเจียงเหยียนกำลังคุยโว ไม่ได้เก็บใส่ใจด้วยซ้ำ ทำเพียงแค่ยิ้มพูด “ไม่มีปัญหา ต่อไปเพียงแค่นายเข้าสินค้าระดับสูง พวกเรารับหมด”

โจวจี้ซีฟังอยู่ด้านข้าง เธอขมวดคิ้ว พวกเขาหาผู้จัดหาสินค้าแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ

เมื่อก่อนร้านยาขาย ซันชี คอร์เดาตโฮทุตเนีย ไฉหู ตังกุย สมุนไพรทั่วไปราคาถูกเหล่านี้ ราคาสิบกว่าหยวนถึงหลายสิบหยวนเพียงเท่านั้นเอง

วัตถุดิบยาระดับสูงนั้นมีช่องโหว่มากเกิน ไม่มีผู้จัดหาสินค้าที่คุ้นเคย ไม่กล้านำเข้าสินค้าด้วยซ้ำ

ครั้งที่แล้วเข้าสินค้าไม่ทันเวลา อาโล่โมโหมากแล้ว

ครั้งนี้ถ้าเจียงเหยียนตั้งใจปั่นหัวคนเล่นอีก ต่อไปจะเป็นศัตรูกันจริงๆ

อีกอย่างก่อนหน้านี้เจียงเหยียนพนันวัตถุดิบยาราคาแพงกับคนอื่น แพ้ 20 ล้านในครั้งเดียว จะกล้าให้เขาหาเรื่องอีกได้อย่างไร

“ซีซี อย่าฟังเขา พวกเราทำการค้าขายวัตถุดิบยาทั่วไปก็พอแล้ว วัตถุดิบยาล้ำค่าไม่มีเงินทุนยังทำไม่ได้ชั่วคราว” โจวจี้ซีพูด

โล่ซีซีกลับไม่ยินยอมแล้ว ยิ้มพูด “จี้ซี สินค้าราคาถูกพวกนั้นเพิ่งเปลี่ยนผู้จัดหาสินค้า เจรจาไม่ได้แล้ว ฉันอยากจะดูว่า เจียงเหยียนจะหาโสมหิมะมังกรหยกยู่หลงที่แท้จริงมาได้อย่างไร”

เธออดใจรอแทบไม่ไหวอยากรู้ว่าเจียงเหยียนใช้วิธีเหนือชั้นอะไรกันแน่ ถึงได้รักษาเด็กชายคนนั้นจนหายได้

โจวจี้ซีจนปัญญา เจียงเหยียนมีสิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด นั่นก็คือไม่เคยฟังเธอเลย

“งานเลี้ยงวันเกิดหกสิบปีของพ่อฉันคือวันเสาร์ นั่นก็คือวันมะรืนนี้ นายนำเงินที่มีอยู่แค่สองสามแสนนี่นำเข้าโสมหิมะมังกรหยก เตรียมจะไปร่วมงานวันเกิดมือเปล่าเหรอ?”

“มอบของขวัญล้ำค่าให้พ่อเธอ 5 แสนจะพอได้อย่างไร?” เจียงเหยียนพูด

“งั้นนายยังมีอะไร? เตรียมจะอับอายขายหน้าต่อหน้าผู้คนจำนวนมากมายจริงๆ เหรอ?”

โจวจี้ซีขี้เกียจจะพูดไร้สาระกับเขา เก็บถ้วยชามโดยตรง

เจียงเหยียนรู้ ไม่ว่าเขาพูดอะไร ภรรยาก็ไม่มีทางเชื่อ

โจวจี้ซีในอดีตถูกเจียงเหยียนไอ้หมอนี่หลอกเกินร้อยครั้งแล้ว

โล่ซีซีรู้สึกหงุดหงิด พูดขึ้น “การค้าขายฉันรับปากให้นายแล้ว ถึงเวลางานเลี้ยงวันเกิด พ่อของฉันก็สามารถช่วยพูดจาดีๆ ได้ ตอนนี้นายบอกขั้นตอนการรักษาได้แล้วยัง?”

รอเจียงเหยียนเล่าจบ โล่ซีซีตกตะลึงอยู่กับที่

“เจียงเหยียน นายตั้งใจหลอกลวงฉันเหรอ ชีพจรสุนัขจับอย่างไร? สมองที่ยังมีชีวิตเอาออกมาอย่างไร?”