ตอนที่ 3 พี่ไม่ต้อง น้องจัดการเอง (1)

ตอนที่ 3 พี่ไม่ต้อง น้องจัดการเอง

วันนั้นคำตอบที่ได้คือชลธียังไม่มีแฟน และที่เหนือความคาดหมายคือเขาบอกว่าอยากนัดเจอธนา ตอนแรกมารีญาบอกพี่ชายว่าให้นัดวันพรุ่งนี้เลย แต่ธนากลับนัดเป็นคืนวันศุกร์ที่บาร์แห่งหนึ่ง เพราะแม้เขาจะทำงานที่เป็นธุรกิจของครอบครัว แต่ก็ใช่ว่าอยากจะหยุดก็หยุดอย่างไร้ความรับผิดชอบได้ และอีกอย่างไหนๆ ก็ได้มาเจอกัน ก็อยากจะดื่มเหล้าไป คุยไป มองสาวๆ เป็นอาหารตาไป แม้จะขัดใจมารีญาไปบ้าง แต่สุดท้ายเธอก็ต้องยอม

เมื่อถึงวันนัด มารีญากลับบ้านมาอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่หัววัน จนเกือบจะถึงเวลานัดก็ยังไม่ลงจากห้องทำให้ธนาหงุดหงิดเป็นอย่างมาก ถ้าลำพังเขาป่านนี้ดื่มจนเมาไปแล้ว

“ยัยแบม พี่ให้เวลาแกอีกห้านาทีถ้ายังไม่โผล่หัวมานะ...” พูดยังไม่ทันจะจบประโยค มารีญาก็วิ่งลงบันไดมาพร้อมกับชุดกางเกงยีนเสื้อเอวลอยสีดำและเสียงที่ดังมาก่อนตัว

“มาแล้วค่า...ไปกัน...ไปกัน...”

“เดี๋ยว” ธนากระดิกนิ้วเรียกน้องสาวให้เดินกลับมาหา

“อะไรอีกคะ รีบไม่ใช่เหรอ” มารีญาถามพลางเดินหน้ามุ่ยกลับมาหาพี่ชาย

“แกใส่ชุดอะไรของแกเนี่ย” ธนาถามขณะเดินวนรอบตัวน้องสาว ตอนแรกเขาคิดว่ามันแค่เอวลอยเท่านั้นแต่ที่ไหนได้ข้างหลังเว้าไปจนเกือบถึงคอเสื้อ นี่มันชุดอะไร ถ้ามันไปอยู่บนร่างกายผู้หญิงคนอื่นจะไม่ว่า แต่มันอยู่บนร่างกายของน้องสาวเขาไม่ได้

“ทำไมคะ”

“ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้”

“อะไร เรียบร้อยออก” มารีญาชี้มาที่เสื้อกับกางเกงยีนของตัวเอง

“เรียบร้อยบ้านแกน่ะสิ ข้างหลังแทบไม่มีอะไรปิด ไปเลย ไม่อย่างนั้นน่ะ คืนนี้ฉันโทรไปยกเลิกนัดไอ้อาร์มจริงๆ ด้วย” เมื่อไม่มีทางเลือกเลยเอาชื่อของเพื่อนขึ้นมาขู่ และมันก็ได้ผล

“อะไรเนี่ย แล้วก็มาเร่ง” มารีญาบ่นอย่างเง้างอดแต่ก็ยอมกลับขึ้นห้องไปเปลี่ยน ทั้งที่อุตส่าห์ใช้เวลาเลือกตั้งนาน

“เร็วๆ ให้เวลาสิบนาที” ธนายังคงตะโกนเร่งตามหลัง และไม่นานมารีญาก็กลับมาในชุดเดรสสีดำเข้ารูป เปิดเว้าแค่ตรงเอวข้างขวาพอประมาณ

“เอ่อ อย่างนี้ค่อยน่าดูหน่อย”

“มีอะไรให้ดูคะ ปิดจนเกือบหมด” มารีญาบ่นพลางย่นจมูกใส่พี่ชาย ถ้าเป็นปกตินะคงมีการงัดข้อกันแน่นอน แต่วันนี้พี่ว่าอะไรก็ต้องคล้อยตามไม่อย่างนั้น แผนเธอได้พังตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่ม

“ไม่มั่นใจในหนังหน้าตัวเองหรือไง”

“มั่นใจอยู่แล้วค่ะ”

“งั้นก็ไปได้แล้ว เปิดนิดๆ หน่อยๆ น่าค้นหาออก” ธนาบอกก่อนจะเดินนำไปที่รถ นั่นทำให้มารีญารีบเดินตามไปพร้อมกับถามอย่างอารมณ์ดีว่า “จริงปะ”

“อื้อ”

“อย่างนี้พี่อาร์มเขาจะอยากค้นหาฉันไหม” ยังไม่ทันจะได้ตอบกลับน้องสาว คนเป็นพ่อก็ตะโกนตามหลังมาว่า “อย่ากลับดึกนักล่ะ น้องไปด้วยห้ามดื่มเยอะนะ”

“ครับๆ”

เมื่อธนามาถึงชลธีก็เลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ ที่จู่ๆ เพื่อนก็พาน้องสาวติดสอยห้อยตามมาด้วย ปกติถ้าไม่ใช่สาวๆ สวยๆ ก็มาคนเดียวมากกว่า

“ไม่คิดว่าแกจะควงน้องมาแทนสาวๆ” ชลธีเอ่ยแซว หลังจากทักทายมารีญาที่เคยเจอกันมาแล้วครั้งหนึ่ง เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

“จำเป็นน่ะ ว่าแต่นัดมามีเรื่องอะไรหรือเปล่า” ชลธีถามเผื่ออีกฝ่ายมีเรื่องอยากปรึกษา แม้สถานที่มันจะไม่ชวนให้น่าพูดคุยอะไรที่มันจริงจังสักเท่าไหร่

“กินเหล้ากับเพื่อนสักคืนมันจะตายหรือไง” ชลธีว่าพลางยกแก้วเหล้าขึ้น ธนายกแก้วของตัวเองขึ้นชนแล้วจิบเล็กน้อย

“งั้นที่บอกว่าไม่มีแฟนก็จริงน่ะสิ” ธนาตั้งใจพูดเรื่องนี้อีกครั้งเพื่อเป็นการยืนยันให้กับมารีญาที่นั่งหูผึ่งอยู่ใกล้ๆ

“อื้อ ไม่อยากเพิ่มปัญหาน่ะ ที่มีอยู่ก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว” ชลธีถอนหายใจ ถือแก้วเหล้าแกว่งไปมา

“งั้นก็ดื่ม”

“พ่อบอกว่าห้ามดื่มเยอะนะคะ”

“รู้น่า”

“ดูมึงกับน้องรักกันดีนะ” ชลธีถามพลางกดยิ้ม และเขาเพิ่งได้มีโอกาสพิจารณามารีญาอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก จึงพบว่าหญิงสาวหน้าตาค่อนข้างคล้ายพี่ชาย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงมีความหวานละมุนมากกว่า สรุปก็คือหน้าตาดีทั้งพี่ทั้งน้องนั่นเอง

“ตรงไหน” สองพี่น้องถามขึ้นพร้อมกัน ต่างคนต่างมองหน้าแล้วส่ายศีรษะ นั่นทำเอาชลธีถึงกับหลุดหัวเราะออกมา “จริงเหรอ”

“จริงค่ะ พี่บาสชอบแกล้ง” มารีญาฟ้องอย่างไม่จริงจัง แต่ที่จริงจังคือการจ้องหน้าหล่อๆ ของอีกฝ่ายแล้วใจเต้นระส่ำต่างหาก

“ก็แกชอบเอาแต่ใจ และสุดท้ายคนที่โดนพ่อด่าพ่อตีก็พี่ทั้งนั้น”

“ก็พ่อจะตีฉันพี่ก็ออกหน้ารับแทนเองไม่ใช่เหรอ” มารีญาว่าพลางเอาแก้มแนบต้นแขนคนเป็นพี่ชายพลางยิ้มล้อเลียน

“จำไม่เห็นได้” ธนาขยับต้นแขนเป็นการไล่ไม่ให้คนเป็นน้องสาวมาคลอเคลีย

“ขี้เก๊ก” พูดจบก็โดนมะเหงกจากพี่ชายลงหัว ชลธีมองภาพสองพี่น้องที่เหมือนทะเลาะกันแต่ดูออกว่ารักกันมากแล้วยิ้มเยาะตัวเอง ก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม เพราะครอบครัวของเขานั้นแตกต่างโดยสิ้นเชิง เป็นผู้ชายเหมือนกันน่าจะสนิทกัน แต่เปล่าเลย เขากับน้องชายต่างแม่ ราวกับคนแปลกหน้า ทั้งที่อยู่บ้านเดียวกันมาตั้งแต่อีกฝ่ายเกิด

“มีอะไรหรือเปล่า ดูเครียดๆ นะ” ธนาที่คอยสังเกตอีกฝ่ายอยู่เป็นระยะๆ ถามพลางเอามือตบไหล่

“ก็...” ชลธีเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “นิดหน่อย”

“งั้นคืนนี้เต็มที่ กูเลี้ยงเอง ถ้าเมามีบริการไปส่งที่บ้านด้วย”

“อื้อ”

“มีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน”

“จริงเหรอ” คราวนี้ชลธีหันมาจ้องด้วยสายตาและสีหน้าจริงจังขึ้น นั่นทำให้ธนารู้สึกได้ว่าการที่อีกฝ่ายนัดเขามาเจอในครั้งนี้ไม่ใช่แค่อยากหาเพื่อนดื่มเหล้า แต่มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่นอน

“มีอะไร ทำอ้ำๆ อึ้งๆ ยังกับสาวน้อยไม่กล้าสารภาพรักกับรุ่นพี่อย่างนั้นแหละ” ธนาแซวขำๆ หวังให้เพื่อนผ่อนคลาย และยอมระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมา