ตอนที่ 2 พี่ชายจ๋า (2)

“ถามทำไม” ธนาถามไปก็คิดไปว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเขาไปเจอมารีญาที่ห้างไหนกับใคร และคำว่าเพื่อนมันก็ทำให้ตัวเลือกนั้นแคบลง ผู้หญิงทั้งหลายแหล่ตัดทิ้งไป เพราะเขาไม่มีเพื่อนผู้หญิง ส่วนผู้ชายที่สนิทจริง ๆ ก็นับคนได้ แล้วเขาก็นึกออก “อย่าบอกน่ะว่า...” ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร น้องสาวก็เขาลุกขึ้นมาเขย่าตัวจนแทบจะตกเก้าอี้ “บอกมาก่อนเร็วๆ”

“อะไรเนี่ย” ธนาลุกขึ้นสะบัดน้องสาวที่เกาะเขาแจอย่างไม่พอใจ มาทิ้งตัวลงนั่งที่เตียง แต่เมื่อเห็นสายตาอ้อนก็อดใจอ่อนไม่ได้ “เหมือนจะยังมั้ง”

“ทำไมต้องมีมั้งด้วย”

“อ้าว ก็พี่ไม่ใช่มันนี่หว่า มันอาจจะมีแต่พี่ไม่รู้ก็ได้”

“ถามให้หน่อยสินะ นะๆ” มารีญาคลานเข้าไปเกาะ พลางบีบไหล่นวดแขนให้อย่างเอาใจ

“อย่าบอกน่ะว่าคนที่แกจะจีบคือไอ้อาร์ม”

“ไม่ได้หรือไง” มารีญาถามพลางเลิกคิ้ว เธอชอบเพื่อนพี่ชายมันผิดตรงไหน เขาเป็นเพื่อนพี่ชายไม่ได้เป็นพี่ชายเธอเสียหน่อย

“ไม่รู้” ธนาตอบปัด เอี้ยวตัวมองคนที่กำลังบีบนวดเอาอกเอาใจตัวเองแล้วจะทำเป็นไม่ใส่ใจก็ไม่ได้ ก็น้องสาวทั้งคน “แล้วคิดว่าจะทำสำเร็จเหรอ”

“ความผิดของพี่นั่นแหละ ทำไมไม่พาพี่เขามาเจอฉันให้ไวกว่านี้ล่ะ เอาไปซ่อนไว้ที่ไหน”

ธนาถึงกับหน้าเหวอ จู่ๆ ก็โดนโยนความผิดมาให้เสียอย่างนั้น ความเป็นห่วงและเอ็นดูก่อนหน้าขอโยนทิ้งหน้าต่างไปเลยแล้วกัน “ความผิดฉัน” ชายหนุ่มชี้มาที่ตัวเอง

มารีญาพยักหน้าแรงๆ “ใช่ ถ้าเจอกันไวกว่านี้ ป่านนี้ฉันอาจจะเป็นแฟนพี่เขาไปแล้วก็ได้ ไม่ต้องมาให้พ่อบังคับไปดูตัวแต่งงานหรอก”

“มั่นใจขนาดนั้นว่าเขาจะหลงรักตัวเอง”

“ก็ถึงบอกว่าต้องลองก่อนไง พี่หาข้อมูลให้หน่อยดิ นะๆ พี่เขาเป็นรักแรกพบเลยจริงๆ”

ธนาแทบปรับอารมณ์ไม่ทัน เดี๋ยวด่าเดี๋ยวอ้อน ไม่รู้พี่ชายคนอื่นเจอเหตุการณ์เหมือนเขาหรือเปล่า ยัยนี่โดนตามใจจนเคยตัว

“ก็แล้วทำไมแกไม่บอกมันตั้งแต่วันนั้นเลยล่ะ”

“ก็ไม่คิดว่าพ่อจะทำแบบนี้นี่นา เลยคิดว่าไหนๆ จะต้องแต่งงานก็ขอแต่งกับคนที่รักดีกว่า” มารีญาอมยิ้ม เอานิ้วจิ้มที่หน้าบึ้งๆ ของพี่ชาย

“มโนอะไรยัยเตี้ย เขาจะเอาทำแฟนไหมก่อนเหอะ ถึงจะไปฝันถึงเรื่องแต่งงาน”

“แต่ฉันมีเวลาตั้งสองเดือนนะ” หญิงสาวยกนิ้วขึ้นเท่าจำนวนด้วยท่าทีไม่ทุกข์ร้อนราวกับมันเป็นเวลาที่ยาวนาน

“แค่สองเดือนต่างหาก มันจะรับรักแกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้ามันไม่ชอบแกจะทำไง”

“ฉันจะยัดเยียดความเป็นเมียให้พี่เขาเอง” มารีญายืดตัวขึ้นเอามือตบอกของตัวเองด้วยท่าทีแข็งขัน ทำเอาธนาถึงกับคอตก

“ยัยบ้า สมองไหลไปอยู่ตาตุ่มหมดหรือไง แกไปขมขื่นเขา แล้วจะให้เขารับผิดชอบเนี่ยนะ ประสาท เป็นฉันฉันก็ไม่รับ”

“ฉันก็จะแสดงบทนางร้ายเหมือนในละครไง” มารีญาบอกก่อนจะคลานลงจากเตียง แล้วเก๊กท่าของนางร้ายในละคร “ถ้าคุณไม่รับผิดชอบฉัน ฉันจะทำลายชีวิตคุณให้พังย่อยยับ” พูดจบก็ปิดปากหัวเราะเสียงแหลมแสบแก้วหู

“กู่ไม่กลับแล้วน้องสาวกู” ธนากลอกตาล้มตัวลงนอนราวกับหมดแรง

“ว่าแต่นี่พี่ไม่เห็นถึงความน่ารักและเสน่ห์ของน้องสาวตัวเองเลยสักนิดหรือไงคะ ทำไมถึงคิดว่าพี่เขาจะไม่รับรักฉัน ฉันอาจจะเป็นรักแรกพบของพี่เขาเหมือนกันก็ได้” มารีญาคลานขึ้นเตียงแล้วเอามือผลักพี่ชายแรงๆ อย่างเคืองๆ

“ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วจะยังไงต่อ แกมีเวลาแค่สองเดือน คบหนึ่งเดือน แล้วขอมันแต่งงานงี้เหรอ”

“ใช่ไง ไม่ได้เหรอ” มารีญาถามกลับด้วยสีหน้างงๆ ว่าพี่ชายสงสัยอะไร คนที่คบกันอาทิตย์เดียวแล้วแต่งยังมีเลย นี่ตั้งสองเดือนนะ มันก็น่าจะเป็นไปได้แหละ

“ถ้าเขายังไม่ยอมแต่งล่ะ”

“ฉันก็จะยัดเยียด...” มารีญาพูดยังไม่ทันจะจบประโยค ธนาก็ยกมือปราม “พอๆ แกนี่มันเกินเยียวยาจริงๆ ไปสารภาพความจริงกับพ่อ แล้วไปดูตัวเป็นเพื่อนพี่ซะ” แล้วสรุป พร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นจะลากคนเป็นน้องสาวไปหาพ่อที่ห้อง

“ไม่เอา ขอลองก่อนนะๆ พี่บาส สุดหล่อ สุดสวาทขาดใจดิ้นของน้องสาว ถามให้หน่อย” มารีญายกมือไหว้ทั้งที่มืออีกข้างหนึ่งยังถูกคนเป็นพี่ชายจับเอาไว้ด้วยสายตาอ้อนวอน

“เอ้อๆ ไว้เจอมันเดี๋ยวถามให้” สุดท้ายธนาก็ไม่กล้าหักหาญน้ำใจน้องสาวที่จะว่าแสบก็แสบ จะว่าน่ารักก็น่ารัก

“ไม่ได้! พี่มีเบอร์พี่เขาไหม”

“ก็มี”

“โทรตอนนี้เลย เร็วๆ” ไม่เพียงแค่พูดมารีญายังฉวยโอกาสล้วงเอาโทรศัพท์ของคนเป็นพี่ชายจากกระเป๋าเสื้อมาถือยัดใส่มือเจ้าตัว

“แกจะบ้าเหรอ จู่ๆ โทรไปถามว่ามีแฟนหรือยังเนี่ยนะ”

“ใช่” มารีญากุมมือของคนเป็นพี่ชายเอาไว้พร้อมกับมองเขาด้วยสายตาออดอ้อน

“ไม่!” ธนาหลบตาดึงมือออกแล้วโยนมือถือไปห่างๆ จะขยับตัวลงจากเตียง เพื่อหนีความอ้อนของคนเป็นน้องสาว ก่อนที่ตัวเองจะใจอ่อน

ทว่ามารีญากลับกระโดดเข้ากอดเอวของเขาเอาไว้แน่น “พี่จ๋า ช่วยหนูหน่อยนะ หนูรักเขาจริงๆ ถ้าเขามีแฟนหนูจะได้ตัดใจ ไปดูตัวเป็นเพื่อนพี่เลย นะพี่จ๋านะ” มารีญางัดพลังทำลายล้างของความเป็นน้องสาวขั้นสุดออกมาใช้

“ถามเอาดื้อๆ นี่มันดูน่าสงสัยเกินไป” ธนาปรายตามองคนที่เกาะเอวเขาแล้วบอกเสียงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว

“งั้นพี่ก็บอกไปเลยสิว่าอยากรู้ เพราะอยากมีแฟน ถ้าพี่เขามีแฟน เผื่อจะได้แนะนำเพื่อนแฟนให้รู้จัก โน่นนี่นั่นก็ว่าไปสิคะ คารมพี่จ๋าของหนูสุดยอดอยู่แล้ว” มารีญาแนะนำ ก่อนจะตบท้ายด้วยการป้อยอ ที่แม้คนฟังจะรู้ว่ามันคือคำหวานออดอ้อนเท่านั้น แต่สุดท้ายก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้

“ที่งี้มาพี่จ๊ะพี่จ๋า แกนี่มัน” ธนาทำท่าจะเอามะเหงกใส่ศีรษะคนเป็นน้องสาวที่ย่นคอรอ แต่ก็เปลี่ยนไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายหาชลธี

“รักพี่ที่สุดในโลกเลย”