ตอนที่ 2 พี่ชายจ๋า (1)

ตอนที่ 2 พี่ชายจ๋า

พ่อหายไปนานกว่าสามสิบนาทีก็กลับมาที่ห้องรับแขกอีกครั้ง มารีญารีบเข้าไปหากุลนันท์หวังจะแอบถามเรื่องพินัยกรรมใหม่

“ฉันไม่รู้หรอก อยากรู้ก็ถามคุณลุงเองละกัน” กุลนันท์ตอบยิ้มๆ “ถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูขอตัวนะคะ ต้องไปทำธุระต่อ เดี๋ยวเรื่องข้อมูลมูลนิธิต่างๆ หนูจะเอามาให้คุณลุงดูอีกที ลานะคะ” เธอยกมือไหว้ลานายเอกภพและธนา ก่อนจะหันมายิ้มให้มารีญา “ฉันไปนะ เอาไว้คุยกัน”

“อือ”

“ตัดสินใจกันได้หรือยัง” นายเอกภพเดินมาทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา เอนหลังพิงพนักพร้อมกับกอดอกรอฟังคำตอบจากลูก ๆ ทั้งสองคน

“แล้วถ้าหนูบอกว่ามีแฟนที่คบหาดูใจกันอยู่ล่ะคะ”

คำถามของมารีญาไม่ใช่ทำให้คนเป็นพ่อแปลกใจเท่านั้น ธนาเองกลับตกใจมากกว่า ว่าน้องสาวตัวเองไปแอบมีแฟนตอนไหน ถึงจะไม่ได้สนใจเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายมากนัก แต่เรื่องนี้เขาพอรู้ว่ายังโสด

“ก็ได้ พ่อไม่มีปัญหา” คำตอบของคนเป็นพ่อทำให้มารีญาถึงกับเปิดยิ้มกว้าง ก่อนรอยยิ้มนั้นจะค่อยๆ เจื่อนลง “แต่คบก็ต้องพร้อมแต่งนะ ไม่ใช่มาอ้างว่าเพิ่งคบกันเมื่อวานหรืออาทิตย์ที่แล้ว พ่อไม่ฟัง”

มารีญากลืนน้ำลายลงคอ เอาล่ะไหนๆ ก็จะต้องแต่งงานแล้วขอแต่งกับคนที่ชอบดีกว่า “แน่นอนค่ะ พร้อมแต่ง”

“ฮ้า!” ธนาอุทานพร้อมกับหันไปมองน้องสาวที่นั่งหน้าเชิดอย่างตกใจหนักขึ้นไปอีก “จริงดิ”

“จริงสิคะ”

“งั้นพามาเจอพ่อหน่อยสิ”

“ตอนนี้เขาไปดูงานที่ต่างประเทศสองเดือนค่ะ ถ้าเขากลับมาแล้วหนูจะรีบพามาเจอคุณพ่อทันทีเลยค่ะ” มารีญาแต่งเรื่องเป็นตุเป็นตะ

“ไม่ได้โกหกพ่อใช่ไหม” นายเอกภพหรี่ตามองลูกสาวอย่างไม่ไว้ใจ

“ถ้าพ่อไม่เชื่อรอดูอีกสองเดือนก็ได้ค่ะ” มารีญายังคงยืนยันด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจัง ทำให้คนเป็นพ่อพยักหน้ารับ “งั้นหนูขอตัวไปโทรคุยกับเขาเรื่องนี้ก่อน ค่อยๆ คุยกับพี่ไปนะคะ” มารีญาลุกขึ้นหอบข้าวของตัวเองขึ้นมา แล้วหันไปยักคิ้วให้พี่ชายก่อนจะเดินออกไปที่สวนหลังบ้าน

“ชิ” ธนาสบถมองตามหลังน้องสาวไปอย่างไม่พอใจ และเมื่อหันมามองคนเป็นพ่อที่จ้องอยู่ก็ขยับตัวแล้วบอกออกไปตามความจริงว่า “ผมยังไม่คิดจะคบกับใครหรือแต่งงานกับใครทั้งนั้นครับ”

“ก็ดี งั้นอาทิตย์หน้าแกเตรียมตัวไปทำความรู้จักกับคนที่พ่อหาให้ก็แล้วกัน”

“แล้วถ้าเธอไม่ชอบผม” เขาถามถึงความเป็นไปได้ และถ้าเป็นไปไม่ได้เขาเองนี่แหละที่จะทำให้มันเป็นไปได้เอง

“นั่นเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ แต่พ่อไม่ได้ดูไว้แค่คนเดียวหรอกนะ”

“ถ้าทุกคน ไม่ชอบผมล่ะ” ธนาวางศอกทั้งสองข้างลงบนเข่าประสานมือไว้ใต้คางพลางมองคนเป็นพ่อด้วยสายตาหมายมาดอะไรบางอย่าง

“ถึงตอนนั้นเราค่อยมาคุยกันใหม่ แต่พ่อไม่คิดว่าลูกจะไร้แรงดึงดูดขนาดนั้น อาจจะทำให้เธอหลงเสน่ห์ตั้งแต่คนแรกก็เป็นได้”

ธนาคิดว่าถ้าเป็นอย่างนั้นเขานี่แหละที่จะทำให้เธอคนนั้นเกลียดจนต้องหนีไปเอง ให้รู้กันไปว่าคนอย่างเขาที่ทำให้หญิงสาวหลายคนหลงเสน่ห์ จะทำให้ผู้หญิงบางคนเกลียดไม่ได้

“โอเคครับ พ่อบอกวันมาแล้วกัน” ธนาบอกอย่างจำนน “ผมไปได้แล้วใช่ไหมครับ”

นายเอกภพพยักหน้า เมื่อลูกชายเดินพ้นสายตาไปเขาก็ยิ้มออกมาอย่างสมใจ กดต่อสายหาหญิงสาวที่จะเป็นคู่ดูตัวของลูกชายทันที

มารีญานั่งรอนอนรอคนเป็นพี่ชายกลับบ้าน เมื่อได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาก็รีบลงจากห้องมายืนรอรับที่ห้องรับแขกด้วยรอยยิ้มและน้ำเย็นๆ “น้ำค่ะ” เธอยกแก้วน้ำไปยื่นให้พี่ชายพลางกะพริบตาปริบๆ ดูใสซื่อ

“อยากได้อะไร” ธนาเดินเลี่ยงพลางถามอย่างไม่ใส่ใจกับท่าทีชวนคันหลังนั้น

“ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิคะ” มารีญารีบวางแก้วน้ำแล้วเดินตามพี่ชายไปติดๆ ก่อนจะเบรกแทบไม่ทันเมื่อธนาหยุดเดินเอาดื้อๆ

“เรื่องที่โกหกพ่อว่ามีแฟนน่ะเหรอ...” พูดยังไม่ทันจะจบดีเท่าไหร่ มารีญาก็รีบกระโดดเอามือเข้าไปปิดปากพี่ชายพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ “เบาๆ สิคะ”

“ไม่มีสินะ”

“มี๊!” มารีญาปฏิเสธเสียงสูง ก่อนจะหมุนตัวพี่ชายดันหลังให้อีกฝ่ายเดินขึ้นข้างบน “เราไปคุยกันบนห้องดีกว่า”

“คุยตรงนี้ก็ได้”

“ไม่ได้” มารีญาส่ายหน้าหวือ ดันหลังพี่ชายเข้าห้องโดยมีเธอตามเข้าไปติดๆ ก่อนปิดประตูก็ไม่วายที่จะสอดส่ายสายตามองหาคนเป็นพ่อ เมื่อไม่เห็นจึงดึงประตูปิดแล้วเดินไปทิ้งตัวลงนั่งกลางเตียงของคนเป็นพี่ชายทันที

“มีอะไรว่ามา” ธนาถามพลางดึงเก้าอี้มานั่งกลางห้อง

“หลังจากฉันไปแล้วพ่อว่าไงบ้าง”

“ว่าอะไรล่ะก็นัดดูตัวให้ฉันน่ะสิ”

“ทำไมพี่ไม่บอกแบบฉันก็ได้”

“แกใช้ไปแล้ว ใช้ซ้ำคิดว่าพ่อจะเชื่อเหรอ” ธนายิ้มเยาะ “ว่าแต่แกเถอะ วางแผนจะหาคนมาแต่งงานให้ได้ภายในสองเดือนเนี่ยนะ ตลกไปเปล่า อย่าบอกน่ะว่าจะเอาเงินจ้างคนมาแต่งงานปลอมๆ ด้วย ระวังจะเจอพวกปลิงเข้าล่ะ”

“ก็ไม่ลองไม่รู้ อย่างน้อยก็ต้องลอง ๆ ดูก่อน ฉันก็มีคนที่ถูกใจอยู่...” ตอนท้ายประโยคมารีญาบอกเสียงแผ่วพร้อมกับมีท่าทีเขินอาย จนธนาต้องหรี่ตามองพร้อมกับขยับเก้าอี้ไปชนชิดขอบเตียง

“ใคร ถ้าชอบแกก็ไปหาเขาเลยสิ จะมาบอกพี่ทำไม” ทั้งที่ปากไล่แต่สายตายังจับจ้องน้องสาวไม่วางตาอย่างอยากรู้ว่าผู้ชายโชคร้ายคนนั้นเป็นใคร

และทันทีที่มารีญาโผจากเตียงมานั่งแหมะเกาะขาก็เข้าใจได้อย่างหนึ่งว่าต้องเป็นที่คนที่เกี่ยวข้องกับเขาอย่างแน่นอน “นี่พี่ เพื่อนพี่ที่บังเอิญเจอกันในห้างเมื่ออาทิตย์ที่แล้วน่ะมีแฟนยัง”