บทที่ 4.1 'ครอบครัวตัว J'

บทที่ 4.1

'ครอบครัวตัว J'

1 ปีต่อมา...

“แอ้ ๆ”

เสียงเด็กทารกร้องดังขึ้นเบา ๆ จากรถเข็นเด็กที่จอดอยู่ หนุ่มน้อยตัวเล็กยกแขนไปมาไขว่คว้าอากาศตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม ร่างอวบอ้วนน่ารักจ้ำม่ำ ริมฝีปากสีแดงสดเรียวบาง ผิวขาวเนียนลออดั่งน้ำนม ดวงตากลมโตสีดำนิลเป็นประกายแต่เรียวผมกลับเป็นสีน้ำตาลทองอ่อน ๆ จากเชื้อสายลูกครึ่งนิด ๆ ในตัว สันจมูกที่โด่งรับกับใบหน้าเข้ารูปที่ฉายแววความหล่อเหลาตั้งแต่เด็ก

“น้องจาเรดเอาอันนี้ไหมลูก?"

เจย์เอ่ยถามลูกชายตัวน้อยที่นอนอยู่ในรถเข็นเด็กและกำลังยิ้มร่ากลับของเล่นเด็กอ่อนมากมายที่อยู่ตรงหน้า เวลามันผ่านมาไวเหลือเกินเผลอแป๊บเดียวเจ้าตัวแสบตัวน้อยก็ออกมาลืมตาดูโลกแล้ว

แน่นอนว่าเขาหลงรักเด็กคนนี้จนสุดหัวใจ ตอนที่เห็นหน้าครั้งแรกมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกแต่รู้แค่ว่าเขาจะปกป้องเด็กคนนี้ไปตลอดชีวิตจะรักและดูแลให้ดีที่สุดเพราะเด็กคนนี้คือหัวใจและชีวิตของเขา

“ลูกครึ่งเหรอคะน่ารักเชียว” พนักงานเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มเมื่อหันมาเจอน้องจาเรดในรถเข็น

“ลูกเสี้ยวน่ะครับแม่เขาเป็นลูกครึ่งไทย-สเปนครับ” เจย์หันไปตอบพนักงานด้วยรอยยิ้ม

“คนนั้นใช่ไหมคะ คุณแม่สวยมากเลยนะคะขนาดมีลูกจ้ำม่ำแบบนี้หุ่นยังน่าอิจฉาอยู่เลย” พนักงานชี้ไปที่จีนที่กำลังเลือกของเด็กอ่อนอยู่ด้วยรอยยิ้ม

เจย์มองตามพนักงานไปก่อนจะยกยิ้มออกมาเล็กน้อยเพราะมันก็จริงอย่างที่พนักงานว่าตอนนี้จีนสวยขึ้นทุกวัน ๆ พอหลังคลอดจีนก็กลับมาหุ่นเหมือนเดิมไม่ได้บวมอะไรสักนิดอาจจะเป็นเพราะว่าก่อนท้องจีนออกกำลังทุกวันพอท้องก็ควบคุมน้ำหนักในเกณฑ์มาตลอดทำให้ไม่อ้วนเลยเถิด

“แอ้ ๆ” เสียงของจาเรดดังขึ้นก่อนจะเอื้อมมือขึ้นมาจับที่หน้าของเจย์

“จะเอาอะไรครับ?” เจย์หันไปพูดกับลูกชายด้วยรอยยิ้ม

“แอ้ ๆ”

“จะไปหาคุณแม่เหรอ คุณแม่กำลังเลือกของอยู่น่ะสิอยู่กับคุณพ่อก่อนนะครับ”

“แอ้ ๆ”

เสียงของจาเรดทำให้จีนที่กำลังเลือกของอยู่หันไปมองด้วยความเป็นห่วงก่อนจะยกยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพของเจย์ที่กำลังหลอกล่อลูกด้วยสารพัดวิธี จาเรดคงงอแงไม่อยากอยู่กับเจย์นั่นแหละ

ก็เป็นธรรมดาเพราะจาเรดติดเธอมากกว่าเนื่องจากเธอเลี้ยงจาเรดมากกว่าเจย์ เจย์ต้องไปเรียนช่วงกลางวันไม่ค่อยได้เจอลูกหรอกจะเจอก็ตอนเย็น บางวันก็ไม่มีเวลาเล่นกับลูกด้วยซ้ำเพราะต้องทำงานส่งอาจารย์กว่าจะเสร็จลูกก็หลับไปแล้ว

“เดี๋ยวคิดเงินให้เลยนะคะ” จีนหันไปพูดกับพนักงานเพราะเป็นห่วงลูก หญิงสาวจัดการจ่ายเงินจนเสร็จเรียบร้อยก่อนจะเข็นรถเข็นออกมาหาเจย์ที่รออยู่ด้านนอกกับลูก

“แอ้ ๆ” ทันทีที่เห็นจีนน้องจาเรดก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความดีใจในทันที

“พอคุณแม่มาก็ลืมคุณพ่อเลยนะครับ” เจย์พูดอย่างน้อยใจ

“ก็นายไม่ค่อยอยู่เลี้ยงลูกนี่นาก็ไม่เห็นแปลกเลยที่ลูกจะไม่ติด อยากให้ลูกสนใจก็ให้เวลาลูกเยอะ ๆ สิ” จีนยกยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะส่งรถเข็นใหญ่ให้เจย์เข็นส่วนเธอเข็นรถเข็นลูกเอง

“อีก 3 ปีก็จบแล้วแหละ”

“ตอนนั้นลูกก็คงโตพอดีแต่ช่างเถอะ เดี๋ยวพอลูกรู้เรื่องก็เริ่มติดนายเองนั่นแหละ”

“ที่ฉันเรียนก็เพราะอยากจบออกมาทำงานดี ๆ ไงได้ดูแลเธอกับลูกได้”

เจย์พูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวของจีนเบา ๆ อย่างเอ็นดู “ฉันไม่อยากให้ใครมานินทาเธอนะ อยากทำงานดี ๆ ให้เธอมีหน้ามีตาและทำให้ครอบครัวของเราสมบูรณ์แบบ ฉันอยากทำให้เธอกับลูกมีความสุข”

“ถึงนายไม่รวยฉันก็รักนายอยู่ดีและลูกเองก็เหมือนกัน” จีนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“ถึงจะพูดแบบนั้นแต่เงินมันก็สำคัญนะ อะไร ๆ ก็ต้องใช้เงินแลกทั้งนั้น ฉันจะขอพ่อแม่ตลอดไปก็ไม่ได้หรอกมีครอบครัวของตัวเองแล้วก็ต้องดูแลตัวเอง”

“อืม ฉันเข้าใจ งั้นนายก็ทำหน้าที่ของนายไปฉันก็ทำหน้าที่ของฉัน”

“ช่วงนี้เธอดูเข้าใจอะไรง่ายขึ้นนะไม่เหมือนตอนท้องเลย เอ๊ะอ๊ะก็ประชดประชันตลอด”

“ก็ตอนนั้นฉันท้อง ฉันเครียด คนท้องก็อารมณ์ไม่คงที่แบบนั้นแหละ อีกอย่างฉันมีลูกแล้วนะจะมาทำตัวแบบเด็ก ๆ ก็ไม่ได้ไม่อย่างงั้นจะเป็นตัวอย่างให้ลูกได้ยังไงถ้าตัวเองยังงี่เง่าเหมือนเด็ก”

“สวัสดีค่ะขอต้อนรับทุกคนเข้าสู่งาน วันนี้เรามีบู๊ทเครื่องสำอางชั้นนำมากมายที่จัดโปรโมชั่นจนฮอร์แทบลุกเป็นไฟให้คุณลูกค้าทุกท่านที่กำลังเดินจับจ่ายใช้สอยในห้างได้เลือกดู ไม่ซื้อไม่ว่าแต่แวะดูแวะถามก่อนได้บางทีอาจจะมีโปรดี ๆ กับแบรนด์ที่คุณถูกใจก็ได้”

เสียง MC ในงานออกบู๊ทดังขึ้นจนจีนหยุดชะงักฝีเท้าลงก่อนจะจ้องมองไปยังสถานที่จัดบู๊ทเบื้องหน้าที่มีเหล่าพริตตี้แต่งหน้าแต่งตัวสวย ๆ ้้ยืนอยู่ตามบู๊ทเพื่อเรียกลูกค้าให้เขามา ทุกคนต่างยิ้มออกมาอย่างมีความสุขกับงานที่ตัวเองรัก

“คิดถึงวันคืนเก่า ๆ หรือไง?” เจย์เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าจีนมองเหล่าพริตตี้พวกนั้น

“คงงั้นมั้ง ตอนนั้นฉันจำได้ว่าฉันมีความสุขแค่ไหนที่ได้ทำงานเหล่านี้ งานที่ได้แต่งหน้าแต่งตัวสวย ๆ”

จีนยกยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อย้อนนึกถึงคืนวันที่แสนมีความสุขของเธอตอนสมัยยังทำงานเหล่านี้อยู่ งานสบาย ๆ ที่ได้แต่งตัวสวย ยืนยิ้มโพสต์ท่าทั้งวัน ไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เงินเป็นกอง

“แล้วเธออยากกลับไปทำอีกไหมล่ะ?”

“ก็อยากนะแต่ฉันมีลูกแล้วคงไม่มีเวลาไปทำงานพวกนี้แล้วแหละอยู่บ้านเลี้ยงลูกน่ะดีแล้ว”

คำตอบของจีนทำให้เจย์ยกยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างพอใจเพราะเขาไม่ได้อยากให้จีนกลับไปทำงานพวกนี้หรอกเนื่องจากมันเป็นอาชีพที่เขาไม่ชอบสักนิด แต่งตัวก็โป๊โชว์ส่วนนู้นส่วนนี่ของร่างกายให้คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักมอง บางคนก็ไม่คิดอะไรหรอกแต่บางคนที่คิดอกุศลก็มีและเขาคงทนไม่ได้ที่ต้องเห็นแม่ของลูกเขาไปยืนแต่งตัวล่อสายตาแบบนั้น