บทที่ 3.2 'คนนอก'

บทที่ 3.2

'คนนอก'

แชท Line

แพรวา : กลับถึงบ้านหรือยังเงียบไปเลย เราเป็นห่วง

เจย์ : ถึงบ้านแล้วแต่เพิ่งทำธุระเสร็จอะ

แพรวา : เพิ่งดูแลภรรยาเสร็จเหรอ?

เจย์ : ประมาณนั้นแหละ ช่วงนี้แฟนเราไม่ค่อยแข็งแรงอะ

แพรวา : คนท้องก็แบบเนี้ยแหละ

เจย์ : อืม แต่พอคลอดแล้วก็มาเครียดกับลูกต่อ

แพรวา : เจย์ทำได้อยู่แล้ว เจย์รักเด็กจะตาย

เจย์ : นั้นน่ะสิ ว่าแต่แพรวาทำอะไรอยู่

แพรวา : เพิ่งกลับถึงคอนโดเหมือนกันกำลังจะทำกับข้าวให้แฟนอะ

เจย์ : งั้นเราไม่กวนแพรวาดีกว่านะไว้ทำอะไรเสร็จค่อยทักมาก็ได้

แพรวา : อืม งั้นไว้คุยกันใหม่ บาย..

เจย์ : บายครับ

แพรวา : สติ๊กเกอร์ส่งจูบ

จบบทสนทนา

เจย์ยกยิ้มออกมาเล็กน้อยหลังจากที่ได้คุยกับแพรวาเพราะมันทำให้เขารู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมานิดหนึ่ง ชายหนุ่มหันตัวไปหยิบรีโมทมาเปิดทีวีดูเพื่อฆ่าเวลาและแก้เครียดไปพลาง ๆ

ในขณะที่ด้านล่างของบ้านจีนก็กำลังนั่งกินผลไม้ที่เจย์ปลอกมาให้เพื่อเพิ่มแรงให้ตัวเองเพราะถ้าเธอไม่กินลูกก็จะไม่ได้รับสารอาหารเธอจะต้องฝืนทำทุกอย่างเพื่อลูกของเธอเพราะลูกนั้นสำคัญที่สุด

“เจย์อยู่ไหนลูก?"

เสียงหนึ่งดังขึ้นจนจีนขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นว่าเธอไม่น่าจะเป็นอะไรแล้วจึงเดินออกไปยังหน้าห้องก่อนจะหยุดชะงักลงเมื่อพบว่าคนที่มาใหม่คือคุณศิณีแม่ของเจย์นั่นแหละ หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้แม่สามีของเธอด้วยรอยยิ้มอย่างมีมารยาทในทันที

"สวัสดีค่ะคุณแม่ ไม่เห็นทราบมาก่อนเลยว่าคุณแม่จะมา”

“ฉันจะมาหาลูกชายฉัน ฉันจำเป็นต้องบอกเธอด้วยหรือไง” คุณศิณีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน

“ขอโทษค่ะ งั้นเดี๋ยวหนูขึ้นไปตามเจย์ให้นะคะ” จีนมีสีหน้าที่เสียลงเล็กน้อยเมื่อถูกแม่สามีตอบกลับมาแบบนั้น

“ไม่ต้องหรอกกำลังท้องกำลังไส้ออกมาเดินเฉิดฉายแบบนี้ไม่กลัวลูกจะไหลบ้างหรือไง กลับไปนั่งเถอะไปเดี๋ยวหลานฉันเป็นอะไรไป”

“ค่ะ” จีนก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะหันตัวเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่นเพื่อทำตามคำสั่งของแม่ผัว

หญิงสาวถอนหายใจออกมาเล็กน้อยอย่างเหนื่อยใจ ความจริงเธอควรจะชินได้แล้วเพราะแม่ของเจย์ก็ไม่ชอบเธอมาตั้งแต่แรกและมักจะด่าทอจิกกัดเธอเสมอนั่นแหละไม่รู้ว่าจะจงเกลียดจงชังเธอไปถึงไหน

ความจริงเธอควรจะแต่งงานเข้าไปอยู่ในบ้านของเจย์แต่ก็เพราะปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้เนี่ยแหละสุดท้ายเจย์ก็พาเธอออกมาอยู่ข้างนอก ซื้อบ้านหลังใหม่และแยกเธอให้อยู่ห่างจากแม่ของเขาซึ่งก็ยังดีที่เขายังเห็นใจเธอไม่ได้ใจร้ายให้เธออยู่ร่วมบ้านกับแม่ผัวที่คอยจะด่าทอตลอดเวลาแบบนั้นไม่อย่างงั้นคงต้องเครียดตายแน่นอน

“สวัสดีครับคุณแม่”

“ว่าไงลูกชายแม่มากอดให้หายคิดถึงหน่อยสิ คิดถึงที่สุดเลย”

“ผมก็คิดถึงคุณแม่ครับ”

“แม่ซื้อของโปรดของเจย์มาเยอะแยะเลยนะ ไปช่วยแม่จัดใส่จานดีกว่า”

“คุณแม่เนี่ยรู้ใจผมตลอดเลยนะครับ กำลังอยากกินพอดี”

เสียงพูดคุยดังอยู่ด้านนอกห้องจนจีนลอบถอนหายใจออกมาอีกครั้งเพราะตอนนี้เธอมันเหมือนคนนอกอะ แทบจะไร้ตัวตนเลยด้วยซ้ำไม่มีใครนึกถึงและไม่สำคัญสักนิด เธอไม่มีสิทธิ์ไปเสนอหน้าเพราะแม่ผัวไม่ชอบขี้หน้าและก็ไม่อยากทำให้เจย์ลำบากใจด้วยหน้าที่ของเธอคืออยู่เงียบ ๆ หรือไม่ก็ทำตัวเป็นธาตุอากาศไปเลยยิ่งดี

@ห้องครัว

“ทำอะไรกินเนี่ยเจย์?” คุณศิณีถามขึ้นขณะเดินไปเปิดหม้อดูอย่างสงสัย

“ผมไม่ได้ทำหรอกครับจีนเป็นคนทำไว้” เจย์ตอบออกไปด้วยรอยยิ้ม

“งั้นเหรอ” คุณศิณีพูดขึ้นสั้น ๆ ก่อนจะเดินไปช่วยลูกชายแกะของกินจัดใส่จาน “แม่ว่าเจย์ยกออกไปขึ้นโต๊ะเถอะได้กินข้าวกันเดี๋ยวแม่ยกที่เหลือตามออกไปเอง”

“ก็ได้ครับ” เจย์หันตัวไปยกจานอาหารก่อนจะเดินออกไปจากห้องครัวในทันที

คุณศิณีมองลูกชายจนเดินไปพ้นสายตาแล้วก่อนจะหันกลับไปที่หม้อต้มจืดแล้วเบะปากออกมาเล็กน้อยเมื่อรู้ว่ามันเป็นฝีมือของลูกสะใภ้ไม่เต็มใจรับของเธอ หญิงวัยกลางคนจัดการเทต้มจืดในหม้อทิ้งขยะในทันทีก่อนจะหันไปหยิบเอาน้ำพริกผักต้มเททิ้งด้วยเช่นกัน

“คุณแม่ทำอะไรเหรอคะ?” จีนที่เดินเข้ามาเห็นเข้ากับภาพบาดตาพอดี

“ก็เทอาหารของเธอทิ้งไง” คุณศิณีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบอย่างไม่รู้สึกรู้สากับสิ่งที่ทำสักนิด

“แต่หนูตั้งใจทำให้เจย์นะคะ”

คุณศิณีหันตัวไปหยิบจานอาหารที่เหลือก่อนจะเดินไปยังหน้าประตูซึ่งมันต้องผ่านจีนที่ยืนอยู่ หญิงวัยกลางคนแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างสมเพชและเหยียดหยาม

“อาหารจะสะอาดหรือเปล่าก็ไม่รู้เดี๋ยวลูกชายฉันกินเข้าไปท้องเสียจะทำยังไงเพราะคนทำยิ่งสกปรกอยู่ด้วย”

คำพูดของคุณศิณีทำให้จีนชะงักอึ้งไปในทันที เด็กสาวไม่ได้เถียงกลับหรือโต้ตอบอะไรทั้งนั้นได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อเหมือนโดนอัดเต็ม ๆ สกปรกเหรอ? ทำไมต้องด่าเธอขนาดนั้นด้วยเธอสกปรกขนาดนั้นเลยหรือยังไง

แต่อย่างว่านั่นแหละนะแม่ผัวเธอไม่ได้ชอบขี้หน้าเธอสักนิด ถ้อยคำด่าทอรุนแรงแบบนี้มักจะออกมาจากปากของอีกฝ่ายประจำและเธอก็มีหน้าที่แค่ก้มหน้ายอมรับเพราะไม่มีสิทธิ์ไปเถียงหรือฟ้องเจย์ด้วยซ้ำเพราะฟ้องไปก็เท่านั้นเพราะทุกคนก็ต้องเข้าข้างแม่ตัวเองทั้งนั้นแหละ