รักเราไม่เท่ากัน

บทที่ 1.1

'จุดเริ่มต้นของความผิดพลาด'

เสียงดนตรีบรรเลงขับขานสร้างบรรยากาศไปทั่วบ้านหลังโต แขกเหรื่อมากมายถูกเชื้อเชิญมาเพื่อเป็นสักขีพยานในงานมงคลที่ถูกจัดขึ้น ทุกคนต่างยิ้มชื่นบานอย่างมีความสุขและยินดีกับคู่บ่าวสาวคู่ใหม่ที่กำลังจะใช้ชีวิตคู่ร่วมเรียงเคียงหมอนกัน แต่บรรยากาศภายในบ้านกลับดูไม่อบอุ่นเหมือนด้านนอกสักนิด

เจย์ ในชุดเจ้าบ่าวสีขาวทอดสายตามองออกไปยังด้านนอกผ่านหน้าต่างบานหนาด้วยสีหน้าที่ไร้ซึ่งรอยยิ้มใด ๆ แน่นอนว่าเขาไม่ได้มีความสุขกับงานแต่งงานครั้งนี้เลยเพราะมันคือการแต่งงานแบบไร้รักมีแต่ความรับผิดชอบเท่านั้นถึงฝืนใจก็ต้องยอมแต่งเพื่อความถูกต้อง

“เห้ย! ยิ้มหน่อยดิเจ้าบ่าว ทำหน้าอย่างกับใครตายเดี๋ยวเจ้าสาวมาเห็นเขาจะรู้สึกไม่ดีนะ”

ลิน เพื่อนสาวคนสนิทของเจย์ เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าเจย์ไม่ยอมยิ้มแย้มเลยแม้แต่ตอนที่อยู่ในงานบ่อยครั้งเขาก็มักจะทำหน้าบึ้งตึงแบบนี้จนเธอเองยังอดที่จะน้อยใจแทนเจ้าสาวไม่ได้เลย

“ฉันไม่ได้รักจีนเธอก็รู้” เจย์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“มึงไม่ได้รักแต่มึงเสือกเอาเขาจนท้องเนี่ยนะ?” บิว เพื่อนรักของเจย์เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

“มันเรียกความผิดพลาดโว้ย” เจย์พูดออกไปด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“ผิดพลาดไปกี่ครั้งวะถามจริง?” เกียร์ ถามขึ้นบ้าง

“ก็แค่ 2-3 ครั้งเองนะกูจำได้ ไม่ได้มากกว่านั้นเลย” เจย์ยอมรับออกไปตรง ๆ เพราะเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับจีนแค่ 2-3 ครั้งเองไม่ได้เยอะอะไรเลยเพราะคนอย่างเขาไม่ชอบเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว

“หึ! 2-3 ครั้งติดเลย เชื้อมึงนี่แรงเนอะ นอกจากจะได้เมียแล้วยังได้ลูกแถมมาในท้องอีก” เต พูดแขวะเพื่อน

“รู้ว่าไม่รักก็น่าจะป้องกันแต่แรก ถ้าจีนรู้คงเสียใจ” ลินพูดขึ้นอย่างเห็นใจจีนเพราะเป็นผู้หญิงด้วยกัน

“ก็ใครจะไปคิดว่ามันจะพลาดล่ะก็ปล่อยนอกทุกครั้งนะ”

“นี่มึงเรียนเพศศึกษามาปะครับไอ้คุณเพื่อน ปล่อยนอกก็ท้องได้ ขนาดใส่ถุงยางยังมีโอกาสท้องเลย ควายจริง ๆ นะมึงเนี่ย!” เกียร์หันไปตวาดใส่เพื่อน

“ก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้นิหว่า”

เจย์มีสีหน้าที่หงอยลงเล็กน้อยอย่างรู้สึกผิดเมื่อตัวเองได้เผลอทำผิดพลาดครั้งใหญ่ไปแล้วแต่ก็นะเขากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วในเมื่อมันเป็นแบบนี้ก็ต้องรับผิดชอบและเดินหน้าต่อไปนั่นแหละ

ย้อนกลับไปเมื่อ 5 เดือนก่อน... @งานปาร์ตี้

“มึงพากูมาที่นี่ทำไมเนี่ย?”

เจย์พูดขึ้นด้วยท่าทางหงุดหงิดเมื่อถูกเพื่อนรักลากตัวมาที่งานปาร์ตี้สระว่ายน้ำที่เขาไม่ได้อยากจะมาสักนิดแต่ถูกเพื่อนหลอกมาเนี่ยแหละ มันบอกจะพาไปกินข้าวไหงมาจบที่นี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน

“ก็พามึงมาเปิดหูเปิดตาบ้างไงหลวงพี่ อยู่แต่บ้านไม่เบื่อบ้างเหรอวะ?” เกียร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ก็มีความสุขดีนะไม่เสียงดังแบบนี้ด้วยแล้วดูดิผู้หญิงทำไมแต่งตัวงั้นวะ?”

เจย์ถามขึ้นด้วยสีหน้าแหย ๆ เมื่อเห็นบรรดาสาว ๆ ในงานแต่งตัวด้วยชุดวาบหวิวบางคนใส่ชุดว่ายน้ำเดินไปเดิน บางคนแม่งใส่แต่ช่วงล่างตัวเดียวด้วยซ้ำเดินอวดหน้าอกเปลือย ๆ ไม่ได้มีความละอายในความเป็นผู้หญิงเลยสักนิด

“ก็นี่มันปาร์ตี้ชุดว่ายน้ำนะครับไอ้คุณเจย์มึงจะให้เขาใส่ชุดซิสเตอร์โดดสระหรือไง?” เตพูดขึ้น

“กูนึกว่าปาร์ตี้แรกเกิด ดูผู้หญิงคนนั้นดิไม่ใส่ไรเลย ของแท้ปะวะ?” เจย์ชี้นิ้วไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ใส่อะไรเลยสักชิ้นและกำลังเดินร่อนไปทั่วสระอวดร่างกายเปลือย ๆ ของตัวเองให้ผู้ชายดู

“ไม่รู้ว่ะ” เกียร์พูดขึ้นก่อนจะลากตัวเจย์ให้เดินมานั่งที่โต๊ะที่ว่างอยู่เพื่อดูสาว ๆ ที่กำลังเล่นน้ำในสระ “มึงนั่งรอที่นี่ก่อนห้ามไปไหนนะโว้ย ห้ามหนีกลับด้วยไม่งั้นกูโกรธ เดี๋ยวกูไปเอาเครื่องดื่มให้”

เจย์ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเอือม ๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ถึงอยากจะกลับบ้านมากก็ตามแต่ก็กลัวเพื่อนจะโกรธจึงทำได้เพียงทนนั่งไปเท่านั้น เสียงเพลงดังขึ้นจนเรียกว่ากระหึ่มเลยก็ได้พร้อมกับบรรดาสาว ๆ ที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกกันในสระรวมถึงด้านบนขอบสระด้วย

ชายหนุ่มกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อหาวิวอื่นมองไปเรื่อยก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับหญิงสาวหุ่นดีในชุดบิกินี่สีแดงสดที่กำลังเต้นรูดเสาอยู่ด้านบนด้วยท่าทางที่ร้อนแรงสุด ๆ และเขาจำได้ดีว่านั้นคือ จีน ดาวการตลาดมหาลัยเดียวกับเขา

“สนใจจีนเหรอวะ?” บิวถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“สนใจห่าไรล่ะ คนแบบนั้นไม่เห็นจะน่าสนใจเลย” เจย์รีบหันหน้าหนีไปทางอื่น

“มึงก็พูดซะแรง เสียความสวยหมด”

“ก็มันจริงนิ เต้นรูดเสานุ่งน้อยห่มน้อยไม่อายบ้างหรือไงวะ?”

“แต่เขาลือกันว่ายัยนั้นขายนะโว้ย เห็นว่าควงเสี่ยไม่ซ้ำหน้า” เตพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

“สภาพแบบนั้นก็ต้องขายอยู่แล้ว ดูทรงก็รู้ท่าจะเป็นผู้หญิงรักสบายไม่น้อย”

เจย์พูดขึ้นด้วยสีหน้าเหยียด ๆ เพราะสำหรับเขาจีนไม่ใช่สเป็คเลยและก็ไม่มีวันอยู่ในสเป็คเขาด้วยเพราะเขาไม่ชอบผู้หญิงแรง ๆ แล้วยิ่งทั้งแรงทั้งแรดแบบนี้ขอเซย์โนดีกว่า

แค่เล่น ๆ ผ่าน ๆ อะได้นะแต่ถ้าให้จริงจังคงยาก!