บทที่ 1.2 'จุดเริ่มต้นของความผิดพลาด'

บทที่ 1.2

'จุดเริ่มต้นของความผิดพลาด'

หลายชั่วโมงผ่านไป...

“โอ๊ย! ทำไมตัวหนักยังงี้ว่ะ”

จีน บ่นพึมพำออกมาอย่างหัวเสียเมื่อแบกตัวเจย์ขึ้นมายังด้านบนชั้นสองเพื่อพาอีกฝ่ายมานอนเพราะบรรดาเพื่อน ๆ ของเขาก็กำลังสนุกกับเพื่อนของเธออยู่และแน่นอนว่าเจย์เองก็เมาและก็เริ่มงอแงจนทุกคนฝากให้เธอเป็นฝ่ายพาเขาขึ้นมาแทนเนี่ยแหละ

ตุบ!

จีนทิ้งร่างสูงของเจย์ลงบนเตียงก่อนจะเดินกลับไปยังประตูห้องเพื่อล็อกมันกันใครเข้ามารบกวน หญิงสาวเดินกลับมานั่งที่เตียงก่อนจะจ้องมองร่างของเจย์ที่เมาแทบจะไม่ได้สติด้วยซ้ำแต่พอเห็นแล้วก็อดที่จะขำออกมาไม่ได้ ความจริงเธอรู้จักเจย์นะรู้จักดีเลยแหละและก็รู้ด้วยว่าเขาไม่ได้ชอบเธอสักนิด

“ทำไมนายถึงไม่ชอบฉันนะเจย์?” จีนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหวานละมุนก่อนจะยื่นใบหน้าลงไปหาเจย์แล้วกดจูบลงบนริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างจาบจ้วงจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ที่พวยพุ่งขึ้นมา

“อือออ!” เจย์ขยับร่างกายเล็กน้อยอย่างรู้สึกรำคาญก่อนจะค่อย ๆ ปรือตามองจีนแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อพบว่าเบื้องหน้าของเขาเป็นนางฟ้านุ่งน้อยห่มน้อยคนหนึ่ง ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ตอนนี้มันควบคุมสติของเขาเอาไว้จนหมดเจย์เลยเผลอเอื้อมมือไปลูบที่แก้มของจีนเบา ๆ

“ทำไมเธอสวยจัง?”

“ตอนนายเมาเนี่ยปากหวานจังเลยนะ” จีนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมาปลดบิกินี่ของตัวเองออกและโยนมันใส่หน้าของเจย์อย่างยั่วยวน

เจย์หยิบเอาบิกินี่ออกจากใบหน้าก่อนจะดมมันเบา ๆ เหมือนคนโรคจิตไม่มีผิดและแน่นอนว่ามันหอมจนตราตรึงใจเขาเลยแหละ ขนาดบิกินี่ยังหอมขนาดนี้แล้วตัวจะหอมขนาดไหน คิดได้ดังนั้นเจย์จึงเอื้อมมือไปดึงตัวจีนให้ล้มลงนอนที่พื้นเตียง

“อ๊ะ!” จีนร้องอุทานออกมาเล็กน้อยเมื่อถูกเจย์ดึงตัวลงมา

หญิงสาวจ้องมองสบตากับแววตาเป็นประกายของเจย์ด้วยความเขินอายตอนนี้หัวใจของเธอมันเต้นถี่ไปหมดเลยเหมือนมันกำลังจะระเบิดออกมา นี่แหละสิ่งที่เธอต้องการมาตลอด เธอพยายามตีสนิทเจย์ พยายามเป็นฝ่ายรุกอีกฝ่ายมาตลอดแต่ก็ถูกเขาปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยตลอดเช่นเดียวกันแต่วันนี้มันเหมือนฝันเลยที่ได้อยู่ในอ้อมแขนของเขา

“นายรู้สึกยังไงกับฉันในตอนนี้เหรอ?”

“ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังชอบเธอ”

เจย์พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะโน้มตัวลงไปหาจีนแล้วกดจูบบนริมฝีปากบางหวานอย่างหลงใหลและลืมตัวด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่กำลังควบคุมจิตใจของเขาจนเกินจะต่อต้านได้ เขาไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่และไม่คิดจะรู้ด้วย รู้แค่ว่าในตอนนี้ขอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความสุขตรงหน้าก็พอแล้ว

เช้าวันต่อมา...

“ฮึก...ฮือ...ฮือ...”

เสียงร้องไห้สะอื้นเบา ๆ ดังอยู่ที่ด้านข้างหูของเจย์จนชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับอยู่พลิกตัวไปมาเล็กน้อยด้วยความรำคาญก่อนที่ดวงตาคู่คมจะค่อย ๆ ลืมขึ้น ร่างสูงบิดขี้เกียจเล็กน้อยด้วยความงัวเงียก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบตัว พลันดวงตาคู่คมก็เบิกกว้างเมื่อพบว่าข้างกายของเขามีหญิงสาวร่างเปลือยเปล่านอนอยู่ด้วย

“...ธะ...เธอเป็นใครเนี่ย?”

“เมื่อคืนนายยังครางชื่อฉันอยู่เลย ตอนนี้นายลืมชื่อฉันแล้วหรือไง...ฮึก...ฮือ...ฮือ...” จีนหันมามองหน้าเจย์ทั้งน้ำตาก่อนจะก้มหน้าลงเล็กน้อยด้วยท่าทางเศร้าหมอง

“...จะ...จีนเหรอ เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น?” เจย์ถามออกไปด้วยความมึนงงเพราะเมื่อคืนเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะจำห่าเหวอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง

“นายจะจำได้ยังไงล่ะก็นายเมานิ เพื่อน ๆ นายฝากให้ฉันพานายขึ้นมาบนห้องแต่พอฉันจะออก นายก็ไม่ยอมให้ฉันไปและก็ใช้กำลังบังคับฉันยังไงล่ะ ดูสภาพฉันสิมีแต่รอยช้ำเพราะนายนั่นแหละ” จีนพูดขึ้นทั้งน้ำตาก่อนจะลุกขึ้นนั่งเพื่อโชว์รอยฟกช้ำรอบ ๆ ตัวของเธอซึ่งมันก็มาจากเจย์เป็นคนทำจริงนั่นแหละแต่เขาไม่ได้บังคับเธอนะเธอเต็มใจให้เขาทำรุนแรงเองต่างหาก

“นี่ฉันขืนใจเธอจริงดิ นี่เราได้กันแล้วจริงเหรอ?”

“ก็เออนะสิ ไม่เชื่อนายก็ดูนี่ได้ นอกจากนายจะขืนใจฉันแล้วนายยังพรากเอาความบริสุทธิ์ของฉันไปอีก”

จีนเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มออกและชี้นิ้วไปยังรอยเลือดบนที่นอน รอยเลือดที่ทำให้เจย์ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าคนอย่างจีนจะยังบริสุทธิ์อยู่ นี่เขากำลังฝันหรือยัยบ้านี่สร้างสถานการณ์ขึ้นมากันล่ะ อย่างยัยนี่เนี่ยนะจะบริสุทธิ์

“อย่างเธอน่ะเหรอจะบริสุทธิ์เป็นไปไม่ได้หรอกอย่ามาหลอกฉันเสียให้ยาก”

“เห้ย! ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย?” เจย์ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออยู่ดี ๆ จีนก็อ้าขาของตัวเองออกกว้าง จนเขาเห็นอู่ต่อเรือบวมช้ำของอีกฝ่าย

“ก็ให้นายดูไงว่าฉันไม่ได้โกหกฉันยังบริสุทธิ์จริง ๆ ดูสิมันยังบวมอยู่เลยแถมยังมีรอยเลือดอยู่ด้วย”

เจย์ก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะจ้องมองลึกเข้าไปที่อู่ต่อเรือของจีนที่โชว์อยู่ต่อหน้าเขาก็พบว่ามันบวมช้ำและมีรอยเลือดที่ไหลออกมาจริง ๆ ด้วย ให้ตายสิยัยนี่บริสุทธิ์จริงด้วยแล้วนี่เขาก็เป็นผู้ร้ายพรากความบริสุทธิ์อีกต่างหาก นี่มันเวรกรรมอะไรของเขาว่ะเนี่ยทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมฟ้าต้องส่งคนที่เกลียดมาให้กินด้วยเอาคนที่ชอบไม่ได้หรือไง

“หรือถ้านายยังไม่เชื่อจะไปหาหมอก็ได้นะให้หมอตรวจเลยก็ได้ว่าเหยื่อพรหมจรรย์ของฉันเพิ่งจะฉีกขาดไปเมื่อคืนจริงหรือเปล่า” จีนพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเจย์นิ่งเงียบไปที่เธอมั่นใจแบบนี้ก็เพราะเธอยังบริสุทธิ์จริง ๆ เห็นเธอแรดแต่เธอไม่ได้ร่านสักหน่อย ใช้แค่ร่างกายภายนอกแลกเงินไม่ได้ใช้ถึงภายในและไม่ได้ให้ใครมาจับต้องด้วย มองแต่ตาเท่านั้น

“เออ ๆ ไม่ต้องฉันเชื่อแล้ว”

“และนายจะเอายังไง?”

“เอายังไงหมายความว่ายังไง?”

“ก็นายจะรับผิดชอบฉันยังไงล่ะ นายพรากความบริสุทธิ์ของฉันไปนะ”

“แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะเธอพูดมาเลยดีกว่า?”

“นายต้องคบกับฉัน”

“ห๊ะ?”

เจย์ถึงกับร้องอุทานออกมาเล็กน้อยจะให้เขาคบกับเธอเนี่ยนะไม่ใช่สเป็คสักนิดแถมยังเกลียดจนเข้ากระดูกดำจะให้คบได้ยังไงไม่มีเหตุผลที่จะให้เขาทำใจได้ลงเลย ทั้งแรด ทั้งร่าน แถมยังถูกนินทาว่าเป็นเด็กขายอีกถ้าเขาคบกับผู้หญิงแบบนี้ต้องเสียหายแน่นอน

“หรือว่านายเป็นพวกไม่แมน?” จีนแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย

“แมนโว้ย เออคบก็คบ!” เจย์พูดออกไปอย่างลืมตัวเมื่อถูกกระตุ้นต่อมความแมนในตัว

“งั้นต่อจากนี้เราเป็นแฟนกันแล้วโน๊ะที่รัก”

จีนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปสวมกอดเจย์จนแน่นด้วยความดีใจเพราะสิ่งเนี่ยแหละที่เธอต้องการมาตลอด การได้เป็นที่หนึ่งในใจของเจย์และในที่สุดเธอก็ได้เป็นถึงแม้ว่ามันจะต้องใช้วิธีที่สกปรกไปสักนิดก็ตาม

เจย์ชักสีหน้าแหย ๆ ออกมาเล็กน้อยชายหนุ่มไม่ได้กอดจีนกลับด้วยซ้ำแต่อยากจะผลักอีกฝ่ายออกไปเลยเสียมากกว่าแต่ก็ทำไม่ได้ นี่มันเวรกรรมอะไรของเขากันนะถึงได้ยัยนี่มาเป็นแฟนแบบงง ๆ เรื่องเมื่อคืนเกิดบ้าไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้ไม่เห็นจะจำได้เลยจะเถียงก็ไม่ได้หลักฐานมัดตัวแน่นขนาดนี้จะไม่รับผิดชอบเดี๋ยวก็ไม่แมนอีก

ทำไมต้องเกิดมาเป็นสุภาพบุรุษด้วยวะ!

กลับสู่เวลาปัจจุบัน...

“เจย์”

“เจย์”

“ไอ้เจย์!”

“ห๊ะ! มีอะไรเกิดขึ้น?” เจย์หลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเองด้วยความตกใจก่อนจะหันไปมองลินที่เอ่ยเรียกเขาจนเสียงดังด้วยความสงสัย

“ได้เวลาลงไปข้างล่างแล้วมัวแต่นั่งเหม่อลอยอยู่ได้อย่าปล่อยให้เจ้าสาวรอสิมันไม่ดี” ลินพูดขึ้นด้วยสีหน้ามุ้ย

“ถึงเวลาทำหน้าที่เจ้าบ่าวที่แสนมีความสุขแล้วสินะ”

เจย์ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปยังกระจกเพื่อสำรวจตัวเองให้เพียบพร้อมอีกครั้ง ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าจนลึกก่อนจะตัดสินใจเดินออกมาจากห้องและปั้นหน้ายิ้มออกมาในทันทีเพื่อไม่ทำให้เจ้าสาวของเขาผิดหวังเพราะวันนี้เธอควรจะมีความสุขที่สุดถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีความสุขเลยก็ตาม