4

เขาลงท้ายแบบนั้น แล้วยื่นมือมาให้เธอ โอบเดือนเพิ่งจะมองเห็นชัดๆ ว่าทำไมตาของเขาถึงได้ดูคมนัก เขากรีดตา! ด้วยอายไลเนอร์สีดำ อุต๊ะ...ปากของเขาสีชมพูเรื่อ มันไม่น่าจะใช่สีธรรมชาติ หน้าก็นวล...นวลจังแหะ

อาจจะเป็นแฟชั่น...

เธอมองเลยขึ้นไปยังผมจุกของเขา

อื้อหือ...นั่นเซเลอร์มูนนี่นา

ตาของเธอเบิกโตขึ้นอีกนิด

ไม้สนเองก็เห็นว่าหล่อนกำลังมองสำรวจ 'เปลือก' ของเขา ดูเอาเถอะ ดูท่าอ้าปากหวอนั่น มองเขาแล้วทำตาโตแบบนี้ แก้มป่องๆ นั่น น่ารักฉิบ!

แล้วไม้สนก็สุดจะอดกลั้นได้กับแม่สาวตัวเล็ก แก้มป่องตาใสตรงหน้า ไหนๆ ก็มีเปลือกเป็นชายไม่แท้ล่ะ ก็ขอแอบใช้นิดหน่อยก็แล้วกันวะ จะว่าเขานิสัยไม่ดี ก็ยอมละเหวย

"อร๊าย ขอพี่กอดที ได้น้องรหัสน่ารัก น่าฟัด เหมือนหมีน้อยเลย"

แล้วเขาก็คว้าหล่อนไปกอดไว้หมับ

โอบเดือนถึงกับ วิ้งงงงง

โลกมืดดับไปในบันดล...

.........

ฉิบหายแล้ว!

ไม้สนได้แต่อุทานคำนี้ในใจ เมื่อคนที่เขาดึงมากอดไว้อย่างหมั่นเขี้ยวเป็นลมล้มพับไปในอ้อมอกเขา จนต้องปฐมพยาบาลกันให้วุ่นวาย ตอนนี้เขาเลยต้องใช้พัดกระดาษพัดให้เธอ ส่วนโอบเดือนนั้นกำลังดมยาดม และลอบมองเขาด้วยสายตาที่ดูจะไม่ไว้วางใจนัก

"ขอโทษนะจ๊ะ" เขาเอ่ยขึ้น

"พี่เห็นว่าน้องน่ารักมากๆ ก็เลย...อดใจไม่ไหว"

น้ำเสียงและท่าทาง พร้อมกับตาหวานๆ ที่เขามองจ้องมา ทำให้โอบเดือนสะบัดร้อนสะบัดหนาว ใจเต้นตูมตามจนแทบจะกระดอนกระเด้งออกมา เธอยิ้มแหยส่งให้เขาพลางสูดยาดมให้เข้าปอดอย่างเต็มที่ หัวใจเธอมันเต้นผิดจังหวะ เพียงแค่เธออยู่ใกล้พี่รหัสสุดหล่อคนนี้

"แหะๆ มะ...ไม่เป็นไรคะพี่"

อา...ยิ่งมองเขาก็ยิ่งหล่อ แต่...เขาแต่งหน้าด้วย...

หรือจะเป็นแฟชั่นของหนุ่มกรุงเทพฯ หว่า อยุธยาบ้านเธอไม่มีแบบนี้

โอบเดือนคิดในใจ ไม่อยากจะให้เป็นไปอีกแง่เล้ยยย ให้ตายสิ

"อย่าถือพี่เลยนะ"

ไม้สนมองแก้มป่องๆ นั่น เธอน่าเอ็นดูจริงๆ แหะ ยิ่งมองเขาแล้วทำตาแป๋วแบบนี้ก็ยิ่งน่าหมั่นเขี้ยว แต่...เก็บมือเก็บไม้ของนายนะ ไม้สน...เรื่องเกย์อุตส่าห์เต้าข่าวขึ้นมาขนาดนี้ ขนาดลงทุนคุยกับตัวเองทางเฟซทุกวัน (ยังกะคนเพี้ยน) จะมาโป๊ะ...เพราะสิ่งที่เขาคิดจะหนีเพื่อความสงบของปีการศึกษาสุดท้ายไม่ได้

ก็ไม่ได้คิดจะอะไรๆ นอกเหนือกจากเฝ้าดูแลให้นี่หว่า

เขารีบค้าน

ที่ต้องมาตามติด ติดตามเสนอหน้าทำหน้าที่พี่รหัส ถึงกับจ้างไอ้โตโต้ ให้มันไม่มาทำหน้าที่นี้ ไล่มันไปเมื่อกี้หมาดๆ ให้เขาทำแทนก็เพราะหล่อนเป็นน้องของเขมพัตร ที่เขาควรจะปกป้องคุ้มครองจากกลุ่มหมาป่าตัวร้ายนั่น เมื่อรู้ข่าวจากรักษ์

หล่อนกลายเป็นเป้าหมาย

เขาจะปล่อยให้หล่อนตกเป็นเหยื่อของแก๊งนั้นไม่ได้หรอก

เขาให้เหตุผลกับตัวเองในการเข้าใกล้ และทำความสนิทกับแม่สาวน้อยน่ารักนี่

"เอ่อ...หนูตกใจน่ะค่ะ ที่พี่ทำแบบนั้น" ว่าแล้วหล่อนก็เขินจนหน้าแดง

"มันเป็นการทักทายกันแบบพี่น้องน่ะจ้ะ"

เขารีบออกตัว แล้วทำนิ้วกรีด...แน่ล่ะ ทำท่าขนาดนี้ เด็กนี่จะได้ไว้ใจเขาอีกระดับ ว่าเขาไม่ได้มาล่วงเกิน หรือคิดจะจีบ

ไม่ได้คิดเลยจริงจริ๊ง

"อีกอย่างหนึ่ง พี่มีแฟนอยู่แล้วจ้ะ น้องดิววางใจได้เลย ว่าพี่น่ะไม่ได้คิดจะมาล่วงลามล่วงเกินอะไรน้อง ไม่คิ้ด แม้แต่เสี้ยวของหัวใจ"

ไม้สนว่า โอบเดือนมองท่าทางของเขา ใจที่เต้นแรงสะดุดตุบ ภาวนาบอกกับตัวเองว่า

ไม่นะ...

"พี่อะ"

ไม้สนลุกขึ้น แล้วทำท่าเชิดหน้า ตาจิก ท่านี้ซ้อมอยู่นานกว่าจะเนียน...มันได้ผลทุกครั้งเวลาจะกันสาวๆ ไม่พึงประสงค์ออกจากเขา และขยายข่าว ว่าพี่ไม้สนคนเดิม เปลี่ยนไป๋แล้วจ้า

"เป็นตุ๊ดค่า"

"อา..."

โอบเดือนอ้าปากหวอ มองเขาอย่างตื่นตะลึง ไม้สนถือโอกาสนั้น จับมือของเธอไปบีบแล้วยิ้มกว้างส่งให้กับสาวน้อยที่ยังคงมองเขาราวกับเขาเป็นตัวประหลาด

"ไว้ใจได้เลยนะคะ ว่าพี่จะไม่ซัมติง ซัมซุงกับน้องเด็ดขาด ฉะนั้น...พี่ชอบน้องแล้วล่ะตอนนี้ แล้วน้องก็เป็นน้องรหัสของพี่ ฟ้าดลให้เรามาเจอกันแล้ว ก็มาเป็นน้องสาวของพี่นะจ๊ะ"

"เอ่อ...ได้ค่ะ"

โอบเดือนเผลอรับปากไปแล้ว

เธอมองจ้องใบหน้าของชายหนุ่ม ที่ประกาศต่อหน้าเธอว่าเขาเป็นเพศทางเลือกแถมมีแฟนแล้ว

โอ...

ทำไมเธอรู้สึกเหมือนโดนกามเทพกลั่นแกล้งจัง

......

"เลือกหนังสือเสร็จหรือยัง น้องดิว นี่ก็จะสามทุ่มแล้ว"

เสียงทุ้มเอ่ยถาม ทำให้โอบเดือนละสายตาจากตัวหนังสือตรงหน้าได้ชั่วคราว หลังจากรับประทานมื้อเย็นกันแล้ว กับไม้สน เธอก็ขอให้เขาพามาร้านหนังสือ กะจะให้เขาส่งแค่นี้แล้วกลับบ้านของตัวเองไป แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมไป ยังอยู่เป็นเพื่อนเธอ เขายืนยันว่าจะไปส่งเธอที่หอพักให้ได้

ทำไมจะต้องทำหน้าที่ดีขนาดนั้นหนอ...

โอบเดือนคิดในใจ จริงๆ แล้วหน้าที่พี่รหัสนี่มันแค่ในมหาวิทยาลัยก็ได้นะ ไม่ต้องทำเหมือนเป็นพี่แท้ๆ คอยดูแลปกป้องขนาดนี้ก็ได้นะ

"พี่ไม้สนกลับไปก่อนก็ได้นะคะ"

"พี่จะต้องไปส่งน้องดิวก่อน" เขายังยืนยัน

"ตกลงเลือกได้แล้วใช่ไหมว่าจะเอาเล่มไหน มาเอามานี่ มาให้พี่ถือให้"

เสียงเข้มๆ ตาดุๆ ทำให้โอบเดือนส่งหนังสือให้กับเขาไปอย่างเผลอๆ

เขาหอบหนังสือไปที่เคาน์เตอร์จ่ายเงิน แล้วก็ควักบัตรรูดจ่ายให้เธอ โอบเดือนมองอย่างตะลึงชั่วครู่ เพราะไม่คิดว่าเขาจะจ่ายเงินให้เธอแบบนั้น

"เอ้า"

เขายื่นถุงหนังสือให้เธอ โอบเดือนรับไว้ แล้วเขาก็...

"อุ๊ย!"

เอวบางถูกรวบไว้อีกหน เขายกเธอเหมือนยกนุ่นจริงๆ ให้ขึ้นรถของเขาได้โดยสะดวก โอบเดือนหน้าแดงก่ำ ใจเต้นตึกอย่างอดกลั้นไม่ไหว ขนาดว่าเขาประกาศตัวโต้งๆ ว่าไม่สนเพศหญิง

เฮ้อ...แต่ทำไม๊ทำไมพี่ไม้สน ถึงได้มีออร่าความเป็นชายกระจายฟุ้ง ขนาดว่าเขาแต่งหน้า กรีดตา กรีดนิ้ว แถมด้วยที่มัดผมสุดแหวว! ก็ยังทำอะไรไม่ได้เลยกับความแมน ความมีเสน่ห์นั้น

"จับพี่ไว้แน่นๆ"

เขาไม่ต้องสั่ง โอบเดือนก็กอดเขาหมับเลยล่ะตอนนี้ อะไรบางส่วนกำลังแนบกับหลังเขา กลิ่นของเธอหอมละมุนเหลือเกิน อะไรบางอย่างที่เสียดสีหลังเขา ทำให้...

นะโมตัสสะ ภะคะวะโต

ท่องบทสวดมนต์วนไปไม้สน ระงับใจไว้ ยุบหนอพองหนอ นุ่มจังเลยหนอ

แปร๊น!

เสียงบีบแตรทำให้ไม้สนที่กำลังใจเตลิดเปิดเปิง กลับมาเป็นตัวเองในทันที เมื่อแม่สาวน้อยข้างหลังรัดเขาแน่นจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันทำให้เขาเผลอคิดเตลิดไปไกลปู๊นนน จนเกือบจะตัดหน้ารถ เกิดอุบัติเหตุเข้าแล้ว