หึงรึว่าหวงคะ

"สวัสดีครับคุณแม่"

"จ๊ะสวัสดีนี่น่ะเหรอซีโน่เพื่อนจากัวร์ที่พูดถึงเมื่อวันก่อน"

"ครับแม่นี่แล่ะซีโน่เพื่อนรักเพื่อนเลิฟกัวร์เลยล่ะ" จากัวร์พูดอย่างภาคภูมิใจในเพื่อนของตัวเองจนฉันอดขำไม่ได้

"แล้วทำไมไม่เคยชวนมาที่บ้านเราบ้างล่ะ"

"มันเป็นเด็กดีไม่เถลไถลไปไหนครับเลิกเรียนก็กลับไปช่วยแม่มันทำงานที่ร้านวันหยุดก็อยู่เฝ้าร้านให้แม่มัน"

"เป็นเด็กดีจังแล้วที่บ้านทำธุรกิจอะไรจ๊ะซีโน่"

"บะ...."

"บ้านมันทำธุรกิจเกี่ยวกับจิลเวอรี่ครับแม่ แม่มันเปิดร้านเพชรอยู่แทบจะทุกห้างในกรุงเทพร้านใหญ่ๆในห้างอ่ะของครอบครัวมันทั้งนั้นเป็นไงเพื่อกัวร์รวยป่ะ 5555"

"แบ่งให้เพื่อนแกตอบมั่งไอ้กัวร์เล่นตอบแทนไปหมดสงสารซีโน่ดูดินั่งเป็นใบ้อยู่เนี๊ย" แสนรักเอ็ดน้องชายที่เอาแต่พูดอยู่คนเดียวปล่อยซีโน่นั่งยิ้มเรียบร้อยอยู่ข้างๆ ฉัน

"เป็นเด็กดีจังเลยนะจ๊ะเรียนอยู่แท้ยังช่วยพ่อช่วยแม่ทำงาน ไม่เหมือนใครบางคนเลิกเรียนมาก็เอาแต่เล่นเกมส์ เห้อออ"

" แม่หลอกด่ากัวร์ป่ะ"

"ใครจะไปกล้าว่าลูกชายสุดที่รักของแม่ได้ลงคอกันล่ะลูก^^"

"ใช่แกน่ะเป็นเด็กดีที่สุดในบ้านแล้วกัวร์แม่เรนไม่ว่าแกหรอกน่าถึงแม้ว่าแกจะเอาแต่เล่นเกมส์ไม่ช่วยทำงานบ้านอะไรเลย"

"เจ๊!!! "

"อะไรจ๊ะน้องรักของเจ๊^^"

"แม่!!! เจ๊มันว่ากัวร์อ่ะ"

"โอ๋ ๆ ๆ ไม่งอนนะครับจากัวร์ของแม่เรนมามะมาให้แม่กอดที" จากัวร์ได้ทีรีบเข้ากอดไปหอมแม่ตัวเองทันทีสองแฝดถึงกับเบะปากมองบนใส่น้องชาย ฉันเห็นแบบนี้แล้วอยากมีพี่มีน้องมั่งจังคงมีความสุขสนุกสนานไม่เหงาเพราะเป็นลูกคนเดียว

"เอ่อ แล้วนี่เฮียไปไหนอ่ะกัวร์กลับมาไม่เห็นเลยรถก็ไม่อยู่" ฉันก็ว่าจะไม่สังเกตุไม่สนใจแต่พอจากัวร์พูดฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาไปไหนเพราะตอนซีโน่ขับรถเข้ามาฉันก็ไม่เห็นรถพี่ลีโอจอดอยู่ตอนแรกคิดว่ายังไม่ถึงบ้าน

"โอ๊ยรายนั้นน่ะเหรอปล่อยน้องลงรถปุ๊บก็ขับออกไปเลยไม่รู้จะรีบไปไหน" แสนรักเป็นคนตอบข้อสงสัยของจากัวร์

"ก็คงไปหาสาวๆ ของเฮียแกนั่นแล่ะมะวานหนูแอบเห็นเฮียคุยโทรศัพท์เหมือนจะมีนัดกับใคร" แสนดีพูดเสริมแต่ก็มีมองมาทางฉันนิดนึงเหมือนขอโทษฉันที่พูดแบบนั้นเพราะรู้ว่าฉันเก็บเอามาคิดแน่ๆ

"ปล่อยพี่เค้าไปเถอะ พี่เราเค้าโตละ อีกไม่กี่เดือนก็ต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทของพ่อแล้วช่วงนี้ก็ปล่อยเค้าให้สนุกกับชีวิตให้เต็มที่"

"แม่ไม่กลัวเฮียจะได้ผู้หญิงไม่ดีมาเป็นลูกสะใภ้แม่เหรอ เห็นพักนี้ควงคนนั้นควงคนนี้เยอะแยะไปหมดไม่ซ้ำหน้า"

"แกรู้ได้ไงไอ้กัวร์"

"รู้ละกันน่ะ" คือตั้งแต่ฉันรู้เรื่องพี่ลีโอกับผู้หญิงคนนั้นฉันก็เหมือนได้เปิดหูเปิดตาได้เห็นได้รู้อะไรที่ไม่เคยคิดว่าจะได้รู้มากขึ้น ได้รู้ว่าพี่ลีโอเป็นผู้ชายแบบไหนยังไงไม่ใช่เอาแต่หลอกตัวเองว่าพี่ลีโอเป็นผู้ชายที่แสนดีเหมือนที่ฉันคิดมาตลอดสิบแปดปี

"เอาล่ะเลิกพูดเรื่องพี่ชายเราซะที ป่ะไปทานข้าวกันแม่ให้แม่บ้านทำอาหารไว้เพียบเลยพอรู้ว่าวันนี้จะมีเพื่อนกัวร์มาเที่ยวบ้าน ป่ะไปทานข้าวกันลูก" อาเรนจูงมือฉันกับซีโน่ไปที่ห้องทานข้าวโดนมีสามแสบเดินนำหน้าไปก่อน

เราทั้งหมดนั่งรับประทานอาหารค่ำกันซึ่งขาดอาเสือที่อาเรนบอกว่ายังประชุมไม่เสร็จกับพี่ลีโอที่จากัวร์บอกว่ามีนัดกับสาวๆ ก็ดีค่ะที่มื้อนี้ไม่มีพี่ลีโอเพราะฉันคงหัวเราะคงยิ้มไม่ออกถ้าเขานั่งอยู่ด้วยแม้ว่าตอนนี้ฉันจะอยู่บ้านเขาก็ตาม  พูดถึงซีโน่ซีโน่เป็นเด็กดีนิสัยดีและน่ารักมากพูดคุยและเข้ากับทุกคนได้ดีโดยเฉพาะอาเรนที่ปลื้มซีโน่มากเพราะทั้งขยันทั้งเก่งไปซะทุกอย่าง การที่เราได้พูดคุยกันในวันนี้มันทำให้ฉันรู้ว่าซีโน่ไม่ใช่เด็กน้อยธรรมดาไกก่าที่ไหนเค้าเป็นถึงทายาทเจ้าของร้านเพชรที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยแต่เขาไม่เคยโอ้อวดตัวเองว่าตัวเองเป็นลูกคนรวย

"กลับบ้านดีๆ นะซีโน่^^"

ฉันเดินออกมาส่งซีโน่ที่รถส่วนสองแฝดก็รีบไปดูซีรี่ส์ส่วนจากัวร์ก็รีบไปเล่นเกมส์ไม่สนใจเพื่อนตัวเองเลยมีแต่ฉันคนเดียว

"ครับ งั้นพรุ่งนี้ผมมารับพี่ลินแต่เช้าเลยนะ"

"ขอบใจนะ"

"ครับ งั้นผมกลับนะครับ บาย^^"

"บายจ้าาาา"

หลังจากซีโน่ขับรถออกไปและฉันกำลังจะเดินเข้าบ้านพี่ลีโอก็ขับรถเข้ามาพอดีเขาขับเข้ามาเร็วมากล้อลากมาแต่ไกลฉันกลัวว่าเขาจะขับชนกระถางต้นไม้จนฉันใจหายใจคว่ำ พอฉันหายตกใจก็รีบเดินเข้าบ้านพราะไม่อยากเจอหน้าเขาและฉันก็คิดว่าเขาก็คงไม่อยากเจอหน้าฉันเหมือนกัน

"พอผู้ชายกลับก็รีบเดินเข้าบ้านเลยนะ"

"คะ?? " ฉันว่าจะไม่คุยกับเขาแล้วนะแต่เมื่อกี๊เขาพูดถึงฉันฉันก็เลยจำใจหันหน้าไป

"คงภูมิใจมากเลยดิที่มีเด็กมาจีบ"

"ก็คงงั้นมั้งคะมีคนมาจีบทั้งทีนี่ น้องเค้าน่ะทั้งน่ารักนิสัยดีไม่เหมือนคนบางคนแถวนี้"

"ลิลิน!!! "

"ทำไมคะ ไม่พอใจอะไร หรือหึงหรือหวงที่รู้ว่ามีคนมาจีบลิน" ฉันตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจเพราะดูท่าแล้วพี่ลีโอเหมือนจะเมากลับมาด้วยมิน่าถึงขับรถเร็วขนาดนั้น

"ฉันน่ะนะจะหวงเด็กแก่แดดอย่างเธอไม่มีทาง!!! "

"ก็ดีค่ะไม่ต้องมาสนใจกันเพราะลินก็จะไม่สนใจพี่ลีโอแล้วเหมือนกัน"

"หึ แน่ใจนะว่าทำได้อย่างที่พูด" พี่ลีโอพูดพร้อมกับเดินเข้ามาฉันอย่างช้าๆ ด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาได้ว่าเขาเดินเข้ามาหาฉันทำไมหรือเขาจะทำร้ายฉัน เขาเมาด้วยนี่ที่ฉันรู้ว่าเขาเมาก็เพราะกลิ่นเหล้าที่ติดตัวเขามันทำให้ฉันรู้ว่าเขาคงจะดื่มมาเยอะไม่ใช่น้อย

"พะ พี่ลีโอถอยไปเลยนะพี่จะทำอะไรลิน" ฉันเริ่มกลัวแล้วตอนนี้และตรงนี้มันก็มืดด้วยฉันก้าวถอยหลังไปจนหลังชนกำแพง พี่ลีโอเดินตามมาพร้อมกับเอามือมาค้ำผนังกำแพงไว้ทำให้ฉันเหมือนตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาจะหลบไปทางไหนก็ไม่ได้

"อยากให้ทำอะไรล่ะ บอกมาดิ อยากให้จูบหรืออยากให้...." สายตายั่วยวนที่เขาส่งมามันทำให้ใจของฉันสั่นไหวได้ไม่ยาก เขามองไล่ตั้งแต่ริมฝีปากลงมาถึงลำคอแล้วมองมาที่หน้าอกของฉันก่อนจะมองต่ำลงมาเรื่อยๆ จนฉันอยากจะหนีเขาไม่อยากให้เขามองฉันด้วยสายตาหยาบคายแบบนี้

"พี่เมามากแล้วลินว่าพี่ไปนอนเถอะลินก็จะรีบไปนอนเหมือนกันง่วงแล้ว" ฉันพยายามปรับเสียงไม่ให้สั่นเพราะกลัวว่าเขาจะรู้ว่าฉันกลัวมากแค่ไหนตอนนี้

"จะรีบไปนอนทำไมเล่าอยู่ทำอะไรอะไรด้วยกันก่อนดิ" และสิ่งที่ไม่คิดว่าเขาจะทำกับฉันก็เกิดขึ้น จู่ๆ พี่ลีโอก็ก้มใบหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรงและรวดเร็วจนฉันตั้งตัวไม่ทัน

"อื้อออออ"