ขอโทษไม่ได้ตั้งใจ

ลีโอ...

ไม่รู้ด้วยความเมาหรืออะไรทำให้ผมทำอะไรที่ไม่คิดว่าจะทำกับคนตรงหน้า ผมจูบลิลินจูบแบบดุเดือดมากด้วยจูบจนยัยนี่ร้องไห้แล้วบอกว่าเจ็บมันเลยทำให้ผมรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป พอได้สติก็มองคนตรงหน้าที่ร้องไห้สายตาของเธอที่มองผมเธอมองด้วยสายตาผิดหวังและเสียใจ มันไม่เหมือนสายตาที่เธอเคยมองผมเหมือนทุกครั้งที่มองตั้งแต่เด็กจนโตที่มีแต่ความรักความชื่นชม

"ฮือออ พี่ลีโอทำแบบนี้กับลินทำไม ฮืออออ"

"พี่..พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ"

เพี๊ยะ!!! หน้าผมหันไปตามแรงตบ ใครจะไปเชื่อว่าลิลินจะตบซะผมหน้าหันจนแทบจะสร่างเมาเลยทีเดียว

"ไม่ได้ตั้งใจเหรอ พี่อย่าคิดว่าลินรักพี่แล้วพี่จะทำยังไงก็ได้นะคะ พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับลิน พี่ไม่มีสิทธิ์มาจูบลิน ฮือออ"

"ก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจไงวะ!!! "

"อะไรกัน!!! "

"อาเสือ!!! /พ่อ!!! "

"แกทำแบบนั้นกับน้องได้ไงห๊ะ น้องเป็นลูกสาวเพื่อนรักของพ่อกับแม่นะ ทำแบบนี้ถ้าอาอิมอาขุนรู้เค้าจะว่ายังไงที่ลีโอไปจูบลูกสาวเค้าแบบนี้น่ะ แถมยังจูบเพราะความเมาอีก เห้อออ"

"เรื่องนี้ลีโอต้องรับผิดชอบ"

"แม่!!! "

"อาเรน"

ผมไม่รู้ว่าแม่จะให้ผมรับผิดชอบยังไงแต่ในเมื่อผมผิดผมก็ต้องยอมรับผิดอย่างลูกผู้ชาย แม่กับพ่อจะให้ผมไปขอโทษขอขมาอาอิมอาขุนผมก็จะทำให้ถ้ามันทำให้ท่านไม่ติดใจเอาความที่ผมไปจูบลิลินที่พ่อกับแม่บอกว่าผมไม่ได้ตั้งใจ แต่จริงๆ แล้วผมตั้งใจต่างหากล่ะ ผมตั้งใจจูบยัยนี่นั่นแล่ะ แต่อย่าถามว่าเพราะอะไรเพราะผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไปจูบลิลินแต่ผมทนไม่ได้ที่เห็นมีคนมาตามตอแยยัยนี่แล้วเหมือนกับยัยนี่จะชอบที่ไอ้หน้าอ่อนนั่นมาตามจีบ ผมไม่โอเค

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ตอนที่ผมขับรถไปรับสองแฝดน้องสาวของผมที่โรงเรียนเพื่อกลับบ้านระหว่างทางสองแฝดก็เอาแต่พูดเรื่องที่เพื่อนไอ้จากัวร์มันมาจีบลิลินที่โรงเรียน พูดอยู่นั่นพูดกรอกหูผมซะจนผมรำคาญแต่ผมก็ไม่พูดทำเป็นไม่สนใจแต่น้องสาวทั้งสองคนของผมก็ยังพูดไม่หยุด พูดตั้งแต่ขึ้นรถจนถึงบ้าน

"ซีโน่น่ารักมากเลยอ่ะพี่ว่ามั้ย"

"อื้มมมยัยลินนี่โชคดีนะที่ซีโน่มาสารภาพรัก สาวๆ ที่โรงเรียนมองค้อนมันเป็นแถว555"

"คงเสียดายซีโน่อ่ะดิทั้งหล่อทั้งเรียนเก่งเล่นบาสก็เก่งโอ๊ยยยอิจฉายัยลิน"

"นี่นะถ้ายัยลินยอมตกลงคบซีโน่เป็นแฟนเมื่อไหร่นะจะจุดพลุฉลองเลยล่ะ555"

"อืมจะเลี้ยงหมูกะทะสามวันสามคืนเลย5555"

"เห้ออ...ภาวนาขอให้ยัยลินตอบตกลงคบกับซีโน่เร็วๆ สงสารน้องมันแอบชอบมาตั้งแต่มอสี่ไม่กล้าบอก"

"แต่ก็ยังดีที่รู้ใจตัวเองก่อนที่จะสายเกินไป"

"นั่นดิ"

คิดดูว่าผมต้องทนนั่งฟังสองคนนี้พูดกันแต่เรื่องนี้เกือบชั่วโมงฟังแล้วมันก็เกิดอาการที่ไม่รู้ว่ามันคืออาการอะไรรู้แค่ว่ากำลังโกรธกำลังไม่พอใจใครบางอย่างอย่างไม่ทราบสาเหตุ พอผมขับรถถึงหน้าบ้านผมก็ไล่สองแฝดลงทันทีแล้วก็ขับรถออกมาหาอะไรดื่มเพื่อระงับอารมณ์ที่ไม่รู้ว่าเป็นเชี้ยไร ที่จริงวันนี้ผมนัดไอวี่ว่าจะไปรับเธอไปเที่ยวแต่พอดีพ่อโทรมาขอให้ผมไปรับน้องๆ ที่โรงเรียนรวมถึงลิลินด้วยเพราะอาขุนอาอิมไม่อยู่เธอเลยต้องมานอนบ้านผมหลายวันผมเลยโทรไปยกเลิกนัดกับไอวี่แล้ววนรถกลับไปที่บ้านอีกรอบเพื่อเปลี่ยนรถอีกคันก่อนจะขับรถออกไปรับน้องๆ ทั้งสามคนกับลิลินแต่พอไปถึงก็เห็นยัยลิลินกำลังนั่งหัวเราะนั่งยิ้มพูดคุยกันอย่างมีความสุขกับน้องๆ ของผมซึ่งผมก็คงไม่รู้สึกอะไรเพราะเห็นจนชินตาแต่ที่มันไม่ชินตาก็คงจะเป็นเพราะมีใครอีกคนที่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นใครนั่งรวมกลุ่มอยู่ด้วยและผมก็สังเกตุว่ามันเอาแต่มองยัยลิลินแทบจะตลอดเวลา พอสองแฝดเห็นว่าผมมารับแล้วก็รีบวิ่งมาแต่มากันแค่สองคนส่วนอีกสองคนคือไอ้จากัวร์กับยัยลิลินไม่ได้เดินตามมาแต่เดินไปขึ้นรถอีกคันจนผมมารู้ทีหลังว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันคือไอ้ซีโน่เพื่อจากัวร์น้องชายผมเองที่มันบอกว่าจะจีบลิลิน ไอ้ซีโน่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเปิดประตูรถให้ยัยนั่นนั่งยัยลิลินก็เอาแต่ยิ้มเขิน เห็นละแม่งโคตรหมั่นไส้ผมเลยเปิดกระจกมองก่อนจะรีบขับออกไปด้วยใจที่มันอยู่ไปสุขกระวนกระวาย

"ว่าไงลีโอแกจะรับผิดชอบกับสิ่งที่แกทำกับน้องหรือเปล่า"

"ครับพ่อ" ผมรับคำเพียงสั้นๆ

"ก็ดีเป็นลูกผู้ชายกล้าทำก็ต้องกล้ารับ" พ่อมองหน้าผมก่อนจะหันไปมองหน้าแม่เหมือนจะให้แม่เป็นคนพูดต่อ

"เอาล่ะแม่จะโทรบอกอาอิมว่าให้หาฤกษ์หมั้นของลูกกับหนูลิน"

"หมั้น!!! /หมั้น!!! " ผมตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของแม่ส่วนยัยลินที่เมื่อกี๊ร้องไห้อยู่ก็ยังตกใจจนน้ำตาหยุดไหล เมื่อกี๊ผมฟังไม่ผิดใช่ไหมที่แม่บอกว่าจะให้ผมรับผิดชอบโดยการหมั้น บ้าไปแล้วหรือเปล่า แค่จูบถึงกับต้องหมั้นเลยเหรอวะ

"อาเรนคะคือลิน..."

"หนูไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นลูกเรื่องนี้พี่เค้าต้องรับผิดชอบเค้าจะมาจูบหนูแบบนี้ไม่ได้หนูเป็นลูกมีพ่อมีแม่แถมพ่อแม่หนูก็ยังเป็นเพื่อนรักของอากับอาเสืออีก ยังไงอาก็ต้องให้ตาลีโอรับผิดชอบด้วยการหมั้นกับหนูลูก"

"เกิดอะไรขึ้นคะแม่" น้องสาวของผมที่ไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นกำลังเดินลงมาถามเมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังนั่งหน้าเครียดกันอยู่โดยเฉพาะยัยลิลินที่เอาแต่ร้องห่มร้องไห้ไม่หยุด แม่ผมก็เริ่มเล่าตั้งแต่ต้นจนจบให้น้องสาวฝาแฝดผมฟังพอได้ฟังก็หันมามองผมอย่างโกรธๆ และไม่พอใจที่ผมทำให้เพื่อนรักของเธอร้องไห้ นี่ตกลงใครเป็นพี่เป็นน้องยัยสองคนนี้กันแน่ผมหรือยัยลิลิน

ลิลิน..

ตอนนี้เรากลับขึ้นมาข้างบนห้องกันแล้วค่ะหลังจากตกลงกันว่าจะให้พี่ลีโอหมั้นกับฉัน ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงดีใจที่จะได้หมั้นกับพี่ลีโอแต่ตอนนี้บอกตามตรงฉันไม่ต้องการ

"พี่ชายฉันมันจูบแกเหรอยัยลิน"

"อื้มมม"

"ไม่อยากจะเชื่อไหนบอกไม่สนใจยัยลินไงทำไมถึงกล้ามาจูบ"

"พี่ลีโอเมาน่ะ"

"เมาแล้วไงเมาแล้วจะไปจูบใครก็ได้อย่างงั้นเหรอ ดีแล้วที่แม่กับพ่อจะให้พี่ลีโอรับผิดชอบแก"

"ที่จริงไม่ต้องถึงกับหมั้นก็ได้ ฉันไม่อยากหมั้น"

"ไหนแกเคยบอกว่าแกชอบพี่ลีโออยากหมั้นอยากเป็นเจ้าสาวพี่ชายฉันไง"

"นั่นมันเมื่อก่อนแต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าพี่ลีโอเค้าไม่ใช่พี่ลีโอคนเดิมของฉันเขาเป็นของคนอื่นไม่ใช่ของฉัน ฮึก ฮึก ฮึก" ฉันอดไม่ได้ที่จะคิดแบบนั้นเพราะภาพเหตุการณ์หลายๆ อย่างที่ฉันเจอรวมทั้งคำพูดของเขามันทำให้ฉันตื่นจากความฝันว่าพี่ลีโอไม่ใช่พี่ชายคนเดิมที่ฉันเคยรักเขาเป็นใครก็ไม่รู้ที่ฉันคิดว่าฉันไม่รู้จักเขาเลย