ไม่อยากเห็นหน้า

ลิลิน...

"ค่ะหม่ามี๊ ได้ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ สวัสดีค่ะ" หลังจากวางสายจากหม่ามี้เสร็จแสนดีก็ถามขึ้นทันที

"มีอะไรเหรอยัยลิน"

"หม่ามี๊กับปะป๊าต้องไปดูงานที่จีนด่วนน่ะอันที่จริงต้องไปวันมะรืนแต่พอดีมีเรื่องด่วนต้องไปวันนี้ตอนนี้คงถึงสนามบินแล้วล่ะ"

"งั้นก็แปลว่าแกจะไปนอนบ้านพวกเราอ่ะดิ"

"อื้มมม หม่ามี๊กับปะป๊าโทรบอกอาเรนอาเสือเรียบร้อยแล้วว่าให้ฉันไปนอนบ้านพวกแกสองสามวัน" ส่วนเสื้อผ้าข้าวของที่ฉันต้องใช้ต้องใส่ไปเรียนปะป๊ากับหม่ามี๊เอาไปฝากไว้ที่บ้านอาเรนอาเสือเรียบร้อยแล้วค่ะก่อนไปสนามบินมันเลยทำให้ฉันไม่ต้องแวะไปเอาที่บ้านของตัวเองให้เสียเวลา คือทุกครั้งที่ปะป๊ากับหม่ามี๊ไม่อยู่พวกท่านก็จะให้ฉันไปนอนค้างที่บ้านสองแฝดทุกครั้งนอกจากปิดเทอมที่พวกท่านจะพาฉันไปด้วย

"ดี ดี ดี เราจะได้นอนดูซีรี่ส์กันต่อกำลังสนุกเลย"

"อื้มมมม" ฉันยิ้มให้แต่ในใจกำลังคิดว่าจะทำยังไงดีเพราะฉันต้องไปเจอพี่ลีโออย่างเลี่ยงไม่ได้ซ้ำยังต้องเจอกันตั้งหลายวันฉันจะทำยังไงดีฉันไม่อยากเจอหน้าเขา เพราะฉันกำลังพยายามตัดใจอยู่ถ้าเจอหน้ากันทุกวันฉันจะตัดใจได้ยังไง

"โอ๊ยอยากให้ถึงคืนนี้ไวๆ จังอยากเจอพระเอกสุดหล่อของฉันใจจะขาด โอ๊ยย คิดถึง" ว่าแล้วยัยแสนรักก็เอากระเป๋าสตางค์ที่พกรูปพระเอกเกาหลีคนโปรดของมันขึ้นมาดูแล้วก็จุ๊บไปที่รูปโดยไม่อายว่าใครจะมองยังไง

"ยัยแสนรักแกนี่เป็นเอาหนักมากเลยนะบ้าทั้งคนบ้าทั้งซีรี่ส์"

"แน่นอนดิ พระเอกก็โครหล่อพระรองก็โคตรดี โอ๊ยยย เลือกไม่ถูกเลยว่าจะเอาคนไหนดีรักพี่เสียดายน้อง เห้ออออตัดใครออกจากใจไม่ได้เลยทำไงดีเนี๊ย" ฉันมองหน้ายัยแสนรักที่ทำหน้าเพ้อฝันเหมือนกับว่าตอนนี้มีพระเอกเกาหลีมายืนให้เลือกตรงหน้า เราสามคนคุยกันจนลืมไปว่าตอนนี้ไมไ่ด้นั่งกันอยุ่สามคนเหมือนเมื่อก่อน

"อุ่ย!!! น้องซีโน่ ขอโทษทีพี่นึกว่าไม่มีใครอยู่ตรงนี้" ยัยแสนรักออกอาการเขินทันทีเมื่อเงยหน้าขึ้นมาจากรูปพระเอกเหาหลีที่เพิ่งจุ๊บไป มาอายตอนนี้จะทันไหมยัยแสนรักเอ้ยยยย

"ไม่เป็นไรครับฟังพวกพี่คุยกันก็สนุกดี"

"จริงเหรอ นี่ว่างๆ พี่จะชวนไปดูซีรี่ส์นะรับรองเราต้องชอบเหมือนพวกพี่" ยังมีหน้าไปชวนน้องเขาอีกเนอะ เห้อออฉันล่ะปวดหัวกับเพื่อนของฉันคนนี้มากเลย คือแสนรักกับแสนดีถึงจะเป็นฝาแฝดกันแต่นิสัยต่างกันหลายอย่าง แสนดีจะเงียบๆ หน่อยส่วนยัยแสนรักก็อย่างที่เห็นค่ะคงไม่ต้องอธิบายเนอะ

"เจ๊ วันนี้พ่อเสือไม่ได้มารับนะเห็นว่าติดประชุมเราอาจจะต้องกลับกันเอง"

"อ้าวเหรองั้นเราก็นั่งแท็กซี่กลับอ่ะดิ"

"คงงั้นอ่ะ"

"เอ่อ เอางี้มั้ยครับให้ผมไปส่งก็ได้ผมยินดี"

ตี๊ดดดดด ตี๊ดดดดดดดดดดดด

"ฮัลโหลว่าไงเฮียมีอะไร ห๊ะ เฮียอ่ะนะจะมารับพวกเรา อืมมๆ พวกเรารอที่ม้าหินอ่อนใต้ตึกนะถึงแล้วก็โทรบอกด้วยล่ะ เค เค แค่นี้นะ" หลังจากแสนดีวางสายฉันก็เริ่มเครียดทันทีถ้าเดาพี่ลีโอต้องมารับพวกเราแน่ๆ

"นี่อย่าบอกนะว่าเฮียจะมารับพวกเราน่ะ"  ฉันจะทำไงดีถ้าพี่ลีโอมารับพวกเราจริงๆ ฉันไม่อยากนั่งรถไปกับเขาเลยฉันขอนั่งแท็กซี่กลับจะได้ไหม

"อืมใช่"

"สงสัยโดนพ่อเสือบังคับให้มารับแน่ๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยมาหรอกขอร้องอ้อนวอนยังไงก็ไม่มีทางมา"

"รถเฮียอ่ะเอาไว้ให้สาวๆของเฮียนั่งเราเป็นแค่น้องอย่าหวังเลยว่าจะได้นั่ง" ฉันฟังแล้วก็ได้แค่เก็บอาการค่ะถามว่ารู้สึกยังไงก็นอยด์ๆ ค่ะทีได้ยินได้ฟังอะไรแบบนี้

"คอยดูนะจบมอหกเมื่อไหร่จะขอพ่อเสือซื้อรถให้เอาแพงๆ แพงกว่ารถเฮียอีกไม่เชื่อคอยดู" แสนรักพูดด้วยความโมโห

"พ่อก็บอกอยู่แล้วว่าถ้าจบมอหกเมื่อไหร่จะซื้อรถให้คนละคัน"

"กัวร์จะเอาซุปเปอร์คาร์แบบเฮียไม่เชื่อคอยดู"

"เอาให้จบมอหกแบบเกรดดีๆ ก่อนเหอะพวกแกสองคนค่อยมานั่งฝันหวานถึงรถแพงๆ เห้อออ" ฉันมองหน้าแสนดีที่พูดเตือนน้องทั้งสองคนที่กำลังทำหน้าจริงจังกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง

ตอนนี้เราทั้งหมดรวมถึงซีโน่กำลังนั่งรวมตัวกันอยู่ที่ม้านั่งหินอ่อนข้างล่างตึกเรียนเพื่อรอพี่ลีโอมารับ แต่ฉันไม่ได้จะกลับกับพี่ลีโอหรอกนะฉันจะกลับกับซีโน่เพราะเขาอาสาจะไปส่งแต่ฉันไม่ได้นั่งไปกับเขาแค่สองคนนะจากัวร์นั่งไปด้วยน่ะเพราะถ้าให้ฉันนั่งไปกับพี่ลีโอฉันคงจะอึดอัด

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงรถสปอร์ตสีดำคันหรูสี่ที่นั่งก็ขับเข้ามาจอดตรงหน้าบันไดตึกเรียนพอดีไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นรถของใครวันนี้เขาไม่ได้เอาซุปเปอร์คาร์คันโปรดมาคงเป็นเพราะมันนั่งได้แค่สองคนมั้งแต่เขาจะเอาคันไหนมามันก็คงไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเพราะฉันไม่ได้นั่งไปด้วย พอรถจอดสนิทแต่ไม่ดับเครื่องยนต์หรอกนะพี่ลีโอเขานั่งรอบนรถไม่ลงมาหรอกแต่ก็ดีค่ะฉันไม่อยากเจอหน้าเขาตอนนี้สองสาวพอเห็นว่าพี่ชายมารับแล้วก็หยิบกระเป๋าเพื่อไปหาพี่ชายที่รถแต่ไม่วายหันมาสั่งน้องซีโน่ที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ ฉันตอนนี้

"ไว้เจอกันที่บ้านนะ อ้ออย่าขับรถเร็วล่ะซีโน่เข้าใจไหม ดูแลเพื่อนพี่ให้ดีล่ะ"

"ครับพี่แสนดี^^"

"อ้ออีกเรื่องอย่าพาเพื่อนพี่ออกนอกเส้นทางนะไม่งั้นเจอดีแน่ครึ่งชั่วโมงต้องถึงบ้านนะเข้าใจมั้ย" ยัยแสนรักค่ะที่เป็นคนพูด พูดเหมือนกับว่าน้องซีโน่จะพาฉันไปไหนอย่างงั้นแล่ะ

"ครับพี่แสนรัก^^"

"โอ๊ยยเจ๊!!! ไอ้โน่มันจะกล้าพาเพื่อนเจ๊ไปไหนได้วะกัวร์ก็นั่งไปด้วยไหมล่ะ เห้อออ ห่วงเพื่อนซะเว่อร์นะเจ๊"

"ฉันห่วงเพื่อนรักของฉันมันผิดตรงไหนวะไอ้กัวร์ ยัยลินไม่เคยไปไหนมาไหนกับคนที่ไม่สนิทนะป๊ามันยิ่งหวงๆ ลูกสาวอยู่ถ้ารู้ว่ามีหนุ่มน้อยวัยใสไปส่งลูกสาวถึงบ้านฉันไม่อยากคิดว่าหนวดจะกระตุกมั้ย"

"พูดเวอร์ไปนะยัยแสนรัก"

"ป่ะกลับกันได้ละมัวแต่คุยกันเดี๋ยวเฮียมันได้โมโหเพราะรอนานเกิดขับรถออกไปแกกับฉันจะได้โบกแท็กซี่กลับ" แสนดีลากแขนน้องสาวฝาแฝดเดินไปที่รถพี่ลีโอที่จอดรออยู่ส่วนฉันก็เดินไปขึ้นรถของซีโน่ที่จอดอยู่ใกล้ๆ โดยมีจาร์กัวร์เดินตามมา

แต่ฉันไม่รู้ว่าตัวเองตาฝาดไปหรือเปล่าฉันเห็นพี่ลีโอเลื่อนกระจกลงแล้วมามาทางฉันด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาก่อนจะปิดกระจกแล้วขับรถออกไปอย่างไว