4ไม่คิดที่จะรัก

ทิชา...

"คิดว่ามีแม่ฉันคอยให้ท้ายแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอวะ เอาล่ะอยากทำอะไรก็เชิญเพราะคืนนี้ฉันจะไปนอนโรงแรม" พูดจบพี่เจ้านายก็จูงมือผู้หญิงข้างกายหันหลังกลับออกไป เธอก็ทำได้แค่ยืนอึ้งเป็นใบ้รับประทานอยู่ตรงหน้าประตู

"คิดว่าทิชาจะยอมเหรอไม่มีทาง" เธอพูดคนเดียวเพราะเขาคงไม่ได้ยินเนื่องจากตอนนี้เธอเห็นเขากำลังยืนพูดอะไรกับกลุ่มเพื่อนๆ ของเขาก็ไม่รู้ ก่อนที่หลายๆ คนจะหันมามองเธอแล้วต่างก็ทำสีหน้าไม่พอใจ เธอยืนมองดูสักพักก็เห็นเพื่อนๆ ของพี่เจ้านายต่างพากันทยอยกันกลับโดยมีพี่เจ้านายเดินไปส่งที่รถจนส่งครบหมดทุกคนยกเว้นผู้หญิงที่ชื่อนิ่มที่ยังไม่ไปไหนเกาะติดพี่เจ้านายตลอดเวลา สักพักพี่เจ้านายก็เดินกลับมาตรงที่เธอยืนอยู่แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านโดยไม่ได้สนใจว่าเธอยืนอยู่ตรงนั้นเขาทำเหมือนเธอเป็นเพียงธาตุอากาศยังไงยังงั้นโดยที่ผู้หญิงชื่อนิ่มไม่ได้เข้าไปด้วยเพราะเธอยังยืนขวางไว้อยู่แบบนั้น ผู้หญิงคนนี้ยืนกอดอกมองเหยียดมาที่เธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างไร้มารยาทแต่เธอก็ไม่สนใจ เธอหันหลังกลับเข้าบ้านโดยที่ไม่ลืมปิดประตูใส่หน้าผู้หญิงคนนั้นแล้ววิ่งตามพี่เจ้านายไปข้างในซึ่งตอนนี้เธอเห็นเขากำลังเดินขึ้นบันไดไปเธอไม่รอช้ารีบวิ่งตามจนมาถึงหน้าห้องนอนของเขา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"พี่นายเปิดประตูให้ทิชาหน่อย"

"..." เงียบค่ะไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างใน

"พี่นาย!!! " เธอเคาะเรียกอยู่แบบนั้นสักพักประตูห้องพี่เขาก็ถูกเปิดออกเขาเดินออกมาพร้อมกระเป๋าใบนึง

"พี่นายจะไปไหนคะ"

"ฉันจะไปไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ"

"ทิชาไม่ยอมให้พี่ไปไหนทั้งนั้นคืนนี้พี่ต้องนอนอยู่ที่บ้านนะคะ"

"เป็นแม่ฉันหรือไงวะ ห๊ะ!! " พี่เจ้านายตะคอกใส่หน้าเธออย่างแรงด้วยความโมโห

"แต่คุณป้าบอกให้ทิชาคอยดูพี่เอาไว้นี่คะ"

"แล้วไง"

"ทิชารู้ว่าพี่นายจะไปนอนโรงแรมกับผู้หญิงที่ยืนรออยู่ข้างนอก"

"ก็รู้นี่"

"ไม่นะ ทิชาไม่ยอมอ่ะ"

"อะไรนักหนาวะ เป็นแม่ก็ไม่ใช่จะมาห้ามอะไรวะ"

"ใช่ค่ะ ทิชาไม่ใช่แม่พี่นายแต่อนาคตทิชาก็จะเป็นแม่ของลูกพี่"

"ฝันอยู่เหรอวะ น้ำหน้าอย่างเธอต่อให้ฉันอยากหรือเงี่ยนมากแค่ไหนฉันก็เอาไม่ลงหรอกว่ะ"

"พี่นาย!! " เธอเรียกชื่อเขาเสียงสั่นเครือเล็กน้อยเพราะคำพูดแต่ละคำที่เขาพูดเมื่อครู่มันบาดลึกไปถึงข้างใน เจ็บอายไปพร้อมกันเมื่อโดนผู้ชายที่รักพูดใส่หน้าขนาดนี้

"ทำไม พูดเรื่องจริงรับไม่ได้งั้นดิ จะร้องไห้ด้วย?? "

"ทิชาร้องไห้เพราะพี่มาเยอะแล้วค่ะ ร้องจนชินแต่ทิชาก็ยังยืนยันความรู้สึกของตัวเองว่าทิชารักพี่" เธอรู้ว่าตัวเองคงจะเป็นผู้หญิงที่หน้าด้านสำหรับเขาแต่เธอก็ไม่เคยทำแบบนี้กับใครหรอกนะนอกจากเขาคนเดียว

"แต่ฉันไม่ได้รักเธอ บอกกี่ครั้งแล้วจำใส่สมองกลวงๆ ของเธอเอาไว้มั่ง ฉันไม่ได้รักเธอ ไม่เคยรักและไม่คิดที่จะรัก แล้วก็เลิกหวังลมๆ แล้งๆ เรื่องไม่เป็นเรื่องซะทีฉันฟังแล้วแม่งโคตรรับไม่ได้เลยว่ะ คิดได้ไงวะจะมาเป็นแม่ของลูกฉัน ต่อให้โลกใบนี้เหลือเธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวฉันก็ไม่ลดตัวลงไปเกลือกกลั้วด้วยหรอกนะ"

"พี่ทำไมถึงใจร้ายกับทิชาแบบนี้ ทิชาไม่ดีตรงไหนคะ ฮึก ฮึก" น้ำตาที่คิดว่าจะบังคับมันไม่ให้ไหลออกมาให้เขาเห็นให้เขาสมเพชแต่มันก็ห้ามไม่ได้ ตอนนี้มันไหลออกมาไม่หยุด

"เธอมันน่าเบื่อ น่ารำคาญ ไม่เจียมตัว ฉันว่าเธอเอาเวลาที่คอยตามฉันไปทำตัวเองให้ดีให้ดูได้ก่อนไหมวะเผื่อจะมีผู้ชายสักคนมาสนใจเธอจะได้เลิกคิดเลิกหวังกับฉันสักที"

"แปลว่าต่อให้ทิชาสวยขึ้นพี่ก็จะไม่สนใจเหรอคะ"

"อย่างเธอทำยังไงก็คงได้แค่นี้แล่ะ แต่อาจจะมีผู้ชายหน้ามืดตามัวสักคนในโลกใบนี้ที่สนใจเธอซึ่งฉันรับรองได้เลยว่าไม่ใช่ฉันอย่างแน่นอน"

"ฮึก ฮึก ฮึก ฮืออออ พี่นายใจร้าย ฮือออ ทิชาเกลียดพี่ ฮือออ"

"ห๊ะ จริงดิ 5555 นับว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุดเลยว่ะ เพราะมันคือสิ่งที่ฉันต้องการ เธอเกลียดเลยนะเกลียดฉันให้มากๆ แล้วก็เลิกหวังเลิกคิดอะไรกับฉันซะที มันน่ารำคาญ!!! " พูดจบพี่เจ้านายก็ผลักเธอให้พ้นทางแล้วเดินลงบันไดไป เธอมองดูเขาที่กำลังเดินลงไปด้วยใจที่ปวดร้าว เธอเจ็บปวดทั้งการกระทำและคำพูดของเขา แม้ว่าครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงยังทนได้มาตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอผิดเหรอที่เกิดมาไม่สวย เธอผิดเหรอที่รักเขา..รักเขาเพียงคนเดียว

หากเทความรักในใจฉัน...ออกมานับคงไม่เหลือ

มันให้เธอหมดแล้วที่มี...แต่ที่ไม่หนีเธอไปไหน

ถูกเธอทำร้ายทนได้ทุกที......

แปลกที่ใจดวงนี้...มันยังเหลือที่ว่าง...ให้ความเสียใจ

(เพลง....ที่ว่างของความเสียใจ)

โอ๊ยย แต่งไปพิมพ์ไปก็สงสารทิชานางเอกของไรท์ เป็นกำลังใจให้ทิชากับไรท์ด้วยน๊าาาา