ตอนที่ 4 พี่แวนแอบอ่อนโยน

พี่แวนยังคงจ้องผมไม่วางตาเลยในขณะที่ผมเหงื่อแตกเต็มตัวด้วยความกลัวและตกใจ

"ตกลงมึงเป็นอะไรไอ้ขุน"

นี่ถ้าผมบอกว่าผมเจอผีทุกคนคงจะหาว่าผมบ้าแน่ๆ

"ไม่มีอะไรคับพี่แวน ผมเจอแมลงสาบ"

"แมลงสาบ ไอ้ขุนในโรงแรม 5 ดาวเนี้ยนะ"

พี่เรสพูดขึ้นทำเอาผมสะดุ้งเลย เออวะแมลงสาบในโรงแรม5ดาว มึงคิดได้ไงวะไอ้บ้าขุนเอ้ย

"สงสัยผมจะตาฝาดนะคับ"

"มึงเอาให้แน่นะไอ้ขุน มึงเป็นอะไรแน่"

เสียงพี่แวนดูจริงจังมาก ผมจึงยิ้มให้พี่แวนและพยายามทำตัวปกติทั้งๆที่แม่งสั่นอย่างกับเจ้าเข้า

"ไม่มีอะไรจริงๆคับพี่"

"เออ งั้นก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ละ ครัวปิดแล้ว"

แล้วพี่แวนก็จูงมือผมเดินมาที่ล็อกเกอร์พนักงาน แต่ในขณะที่พี่แวรกำลังถอดเสื้อออกเพื่อเปลี่ยนไปเป็นชุดธรรมดา ผีผู้หญิงคนนั้นก็มายืนอยู่ข้างหลังพี่แวน โอ้ยยทรุดเลยคับ ผมเข่าอ่อนไปในทันที

"อ้าวเฮ้ย ไอ้ขุนเป็นอะไรไปอีกวะเนี้ย"

พี่แวนเข้ามาประคองผมแหมทำเหมือนพระเอกกำลังพยุงนางเอกที่อ่อนแอเลย บ้าเอ้ย คิดอะไรอยู่เนี้ย ผมสลัดหัวแล้วพยายามพยุงตัวเองขึ้นยืน

"ไม่เป็นอะไรคับพี่แวน ผมคงจะหิวอะ"

"หรอวะ เออ งั้นไปหาอะไรกินกันไป"

พี่แวนเข้ามากอดคอผมเดินออกไปจากห้องทันทีแต่ก็ไม่วายที่ผีตัวนั้นจะพูดไล่หลังผมมา

"ช่วยด้วย. ช่วยฉันด้วย ช่วยด้วย"

โอ้โห!!มาขอให้ช่วยแต่แต่งผีมาเต็มยศเลยนะตายยังไงมาอย่างงั้นใครจะไปช่วยได้ฟะ กลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้วเนี้ย

ผมรีบโดดขึ้นมอไซค์พี่แวนอย่างไวเลยเพราะเธอคนนั้นกำลังคลานมาบนพื้นเพื่อขอให้ผมช่วย หัวใจจะวายแล้วนะกลัวจริงแล้วนะเนี่ย

"พี่แวนเร็วออกรถเร็วพี่"

"มึงจะรีบไปไหนวะไอ้ขุน ใจเย็น"

พี่แวนค่อยๆหยิบหมวกกันน็อคมาใส่ก่อนจะหยิบอีกใบใส่ให้ผมอย่างใจเย็น นี่ก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเลยนะมันกำลังคลานมาแล้ว

"ปลอดภัยไว้ก่อน"

พี่แวนยิ้มมาให้ผมทำเอาผมเคลิ้มไปชั่วขณะเลย ผู้ชายอะไรเสน่ห์เหลือร้ายจริงๆ แต่เสียงที่ร่างกายครูดไปกับพื้นก็ดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆขัดจังหวะโรแมนติกของผม

"พี่แวนรีบดิพี่เร็วววว"

"เออ หิวอะไรขนาดนั้นวะ"

แล้วพี่แวนก็ขับรถออกมาทำให้ผีตัวนั้นตามมาไม่ได้ผมจึงถอนหายใจออกมาพร้อมกับทิ้งตัวเอนไปข้างหน้าทำให้หัวผมชนกับหลังพี่แวน แล้วไม่นานพี่แวนก็พาผมมาที่ร้านเหล้าแบบว่านั่งชิวๆ มีพวกเพื่อนพี่แวนนั่งรอกันอยู่ 3-4คน

พี่แวนนั่งกินเหล้ากับเพื่อนส่วนผมพี่แวนไม่ให้กินเพราะมีเหตุผลที่ว่าผมต้องขับมอไซค์พาพี่แวนกลับหอนั่นเอง ผมจึงมองไปรอบๆร้านที่มีบรรยากาศอึมครึมซึ่งผมไม่ชอบเอามากๆเลยนะ แล้วสายตาผมก็ไปสะดุดกับรูปรูปนึง ซึ่งเธอคือผีผู้หญิงคนที่ตามผมอยู่ ผมจึงชี้ไปที่รูปอย่างตกใจพร้อมกับโวยวายด้วย

"อ๊ากกกกกก พี่แวน พี่แวน"

"อะไรวะของมึงวะ"

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครพี่"

ผมชี้ไปที่รูปพร้อมกับเสียงที่ตะกุกตะกักพี่แวนจึงมองไปยังรูปที่ผมชี้

"พิ้งพราย เมียไอ้อ๊อด เจ้าของร้านนี้ไง"

"แล้วเธออยู่ไหนอะพี่"

"ตายแล้ว เธอตายแล้ว"

มีผู้หญิงเอาจานมาวางตรงหน้าผมก่อนจะจ้องมองผม สีหน้าและแววตาเธอดูเศร้ามากๆ

"ผมขอโทษคับ"

"ไอ้แวนลูกน้องมึงแม่งปากเสียชิบหาย"

พี่อ๊อดแฟนผีผู้หญิงคนนั้นจ้องมองผมอย่างไม่พอใจ นี่ผมแค่พูดถึงเธอเองนะทำไมต้องโมโหด้วยอ่ะ"

"แล้วเขาตายยังไงอ่ะพี่ โดนฆ่าใช่มั้ยพี่"

เพล้ง!!!!!!

เสียงแก้วที่เคาเตอร์ร่วงแตกสีหน้าของพนักงานชงเหล้า ดูตื่นตะหนกมากเลย ผมว่านะงานนี้ผมเห็นละว่ามีผู้ต้องสงสัย 3 คน 1 ในคนที่ฆ่าพี่สาวคนนั้น ต้องเป็น 3 คนนี้แน่ๆ

"ไอ้ขุนมึงทำงานกร่อยแล้วนะไอ้เด็กเวร"

"ขอโทษคับ ผมขอโทษ"

แล้วผมก็ยกเอาน้ำอัดลมขึ้นมากินก่อนจะคอยสังเกตทั้ง3ผู้ต้องสงสัยไม่ให้คลาดสายตาเลย

แล้วในที่สุดพี่แวนของผมก็เมาอีกแล้วคับ ผมจึงต้องเป็นคนขับแล้วให้พี่แวนซ้อนท้ายกลับมาที่หอในขณะที่ผมกำลังพาพี่แวนเข้าห้อง ผีผู้หญิงคนนั้นก็มายืนขวางซึ่งพี่แวนแม่งก็หนักพอใจละยังมายืนขวางอีกทำเอาผมขาสั่นเลย

"ถอยไปก่อนนะคับ ผมกำลังหนักยังไงเดี๋ยวผมช่วย"

"ช่วยด้วยยยยยย"

แม่งหนักเว้ยผมจึงใช้เท้าถีบแม่งเลยพูดไม่รู้เรื่อง ทำให้ผีหาย1ไปเลย เออ ดีวะถีบแล้วหายแบบนี้ ผมจึงพาพี่แวนเข้ามาที่ห้อง พร้อมกับพาพี่แวนนั่งลงบนเตียง

"ถึงห้องแล้วหรอ"

"คับ พี่แวนจะอาบน้ำก่อนมั้ยคับ"

พี่แวนรั้งแขนผมให้ลงไปนั่งข้างๆก่อนจะเอามือขึ้นมาขยี้หัวผมเบาๆและยิ้มให้ผมด้วย

"มึงนี่เก่งวะพาพี่กลับถึงห้องด้วย"

แล้วพี่แวนก็ล้มตัวลงไปนอนเลย แต่ผมนี่ดิแอบตกใจที่พี่เขาอ่อนโยนขนาดนี้

"ใจเย็นเว้ยไอ้ขุนพี่เขาแค่เอ็นดู"

ผมหันไปมองพี่แวนที่นอนอย่างสบายใจ ก่อนจะลุกไปอาบน้ำ ถ้าไม่อาบนี่คงนอนไม่ได้แน่ๆ