ตอนที่ 5 - เริ่มต้นชีวิตใหม่

พอเริ่มทำใจได้ กวินก็สมัครเรียนระดับปริญญาโทในสาขาเดียวกันและอีกหนึ่งปีต่อมาก็สำเร็จการศึกษา

หลังจากเรียนจบกวินก็เข้าไปเรียนรู้งานที่โรงแรมของผู้เป็นลุงอย่างจริงจัง เขาตั้งใจเอาไว้ว่าจะเรียนรู้ตั้งแต่ระดับล่างขึ้นไปจนถึงฝ่ายบริหาร

กวินอยากเรียนรู้ทุกขั้นตอนของการทำงานให้เข้าใจอยากถ่องแท้ เพื่อที่วันหนึ่งจะได้กลับมายังประเทศไทยแล้วสร้างโรงแรมขึ้นมาใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็จะไม่ยอมล้มลงได้ง่ายๆ เหมือนโรงแรมของผู้เป็นพ่อที่ล้มละลายไปเพราะโดนคู่แข่งใส่ร้ายป้ายสี

และแล้ววันนั้นก็มาถึง เมื่อเขาเรียนรู้งานที่โรงแรมของกรันย์ได้ครบสองปี กรันย์ที่เห็นกวินเป็นเหมือนลูกชายคนโตที่มีความมุ่งมั่นอยากสร้างธุรกิจโรงแรมขึ้นมาใหม่ จึงได้ให้เงินก้อนโตเอาไว้ทำทุน

“ลุงครับ เงินก้อนนี้มันมากเกินไป ผมคงรับเอาไว้ไม่ได้” กวินที่เห็นเช็กหลายสิบล้านวางตรงหน้า เขาก็เกิดความเกรงใจเป็นอย่างมาก

ที่ผ่านมากรันย์เสียค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูพวกเขาทั้งสามคน พอลองนับเป็นเม็ดเงินดูแล้วก็มากโขอยู่ แล้วนี่ยังจะให้เงินไปสร้างธุรกิจโรงแรมอีก เขาคงจะรับเอาไว้ไม่ได้

“แกเองก็เหมือนลูกชายของลุงอีกคน รับเอาไว้เถอะ เงินแค่นี้มันไม่ได้ทำให้ลุงหมดตัวหรอก” กรันย์มองเห็นเป้าหมายของกวินมาโดยตลอด และกรันย์เองก็อยากเห็นผู้ที่เปรียบเสมือนลูกชายอีกคนของเขาทำสำเร็จดั่งที่ตั้งใจเอาไว้

“งั้นถือว่าเงินก้อนนี้ผมยืมได้มั้ยครับ ถ้าโรงแรมเริ่มมีผลกำไรผมจะรีบนำมาทยอยคืน” กวินเองก็ไม่อยากปฏิเสธให้กรันย์เสียน้ำใจ เขาเลยถือว่าเป็นการหยิบยืมแทน และเขาก็ต้องบริหารโรงแรมจนสามารถหาเงินมาคืนผู้มีพระคุณของเขาให้ได้

“อืม เอางั้นก็ได้ แต่จำไว้นะว่าถ้าไม่ไหวหรือเดือนร้อนต้องการให้ลุงช่วย แกต้องบอกลุงนะ ห้ามเก็บเงียบเหมือนพ่อของแกอีก” กรันย์เอ่ยกำชับกับกวินอีกครั้ง เขาไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยเหมือนตอนที่กฤตินน้องชายนเอาแต่ปิดเงียบ จนไม่สามารถที่จะรักษาโรงแรมนั้นเอาไว้ได้

“ครับ”

หลังจากที่ตกลงกับผู้เป็นลุงเสร็จ กวินก็ให้ธาราเดินทางมายังประเทศไทยก่อนเพื่อหาซื้อบ้านให้เขาหลังหนึ่ง และหาพื้นที่ว่างติดกับแม่น้ำเพื่อสร้างโรงแรม

ธาราเป็นเด็กทุนที่กรันย์ส่งเสียให้มาเรียนที่อังกฤษเพราะครอบครัวเสียชีวิตทั้งหมดและไม่มีญาติพี่น้องคอยดูแล หลังจากเรียนจบเขาก็เข้ามาทำงานในโรงแรมเป็นเวลาหกปีแล้ว ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นคนมีประสบการณ์สูง และมากพอที่กรันย์จะไว้วางใจให้คอยช่วยเหลือกวินในยามที่กลับไปอยู่ประเทศไทย

กวินบินกลับมาประเทศไทยในช่วงเข้าสู่ฤดูร้อน เขามาพักเพื่อปรับตัวกับสภาพอากาศและเวลาในไทยที่บ้านหลังใหม่

เขานอนพักเพียงแค่วันเดียวก็เริ่มเข้าไปคุมงานก่อสร้างด้วยตัวเอง แม้จะไม่มีความรู้ในด้านนี้มากมายอะไร แต่เขาก็ศึกษาเรื่องโครงสร้างมาพอสมควร กวินอยากเห็นตั้งแต่แรกเริ่มของการก่อสร้างไปจนถึงโรงแรมที่สร้างเสร็จพร้อมเปิดให้บริการด้วยตาของตัวเองเพื่อไม่มีอะไรผิดพลาด

โรงแรมที่เขาวาดฝันเอาไว้มีขนาดสามสิบชั้น รวมทั้งหมดสามร้อยห้องพัก และทุกส่วนของโรงแรมต้องได้มาตรฐานระดับห้าดาวเท่านั้น

เขาจะต้องครองตลาดธุรกิจโรงแรม เอาชนะคู่แข่งที่เคยทำให้ธุรกิจครอบครัวของเขาล้มละลายจนต้องย้ายไปอยู่เมืองนอก และโรงแรมของเขาจะต้องถูกจัดอันดับเป็นธุรกิจโรงแรมอันดับหนึ่งของประเทศให้ได้

โรงแรมของกวินใช้เวลาก่อสร้างนานเกือบสองปีรวมทั้งการตกแต่งภายใน ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะเปิดรับสมัครพนักงานเข้ามาร่วมงานกันเพื่อทำให้โรงแรมของเขาเดินหน้า วันและเวลาที่จะเปิดให้บริการอย่างเป็นทางการก็จะเป็นช่วงปลายเดือนเมษายน ซึ่งตรงกับวันเกิดของเขาพอดี

กวินอยากให้วันเกิดของเขาเป็นวันเริ่มต้นของการทำธุรกิจ ซึ่งตามปฏิทินความเชื่อโบราณวันนี้ก็ยังถือเป็นฤกษ์ดี ฤกษ์มงคลสำหรับการเริ่มต้นกิจการใหม่

และแล้วก็ถึงเวลาฤกษ์งามยามดี ฤกษ์มงคลเก้าโมงเก้านาที ป้ายโรงแรมก็ได้ถูกเจ้าของหนุ่มหล่อไฟแรงตัดริบบิ้นเผยให้เห็นชื่อของโรงแรมสุดหรูระดับห้าดาวให้ปรากฏแก่สายตาของพนักงานใหม่นับร้อยชีวิต

โรงแรมแกรด์ดีซี แบงค็อก โฮเทล

ชื่อของโรงแรมมาจากนามสกุลของเขา กวินเดิมมีชื่อว่า กานต์กวิน เดชาสิงหพัฒน์ เขาจึงอยากให้มีส่วนหนึ่งของนามสกุลอยู่บนชื่อของความสำเร็จของเขา ดังนั้นคำว่า ‘ดีซี’ จึงย่อมาจากคำว่า ‘เดชา’ ที่มาจากนามสกุลของเขานั่นเอง

และความหมายโดยรวมของโรงแรม แกรนด์ดีซี แบงค็อก โฮเทล ก็คือ โรงแรมที่ดีเยี่ยมของกรุงเทพฯ ชื่อนี้เหมาะกับเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ของเขา แค่เริ่มต้นด้วยชื่อดี และทุกๆ อย่างมันก็จะดีตามไปด้วย

ผ่านพิธีทำบุญและเปิดป้ายชื่อโรงแรม ก็ถึงเวลาเลี้ยงเพลพระ และจัดเลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่ งานในวันนี้ไม่มีเครื่องดื่มมึนเมา จะเป็นแค่การเลี้ยงข้าวและพูดคุยเพื่อสร้างสัมพันธไมตรีกับพนักงานเสียก่อน

และชื่อใหม่ของเขาที่พนักงานนับร้อยคนจะได้รู้จักก็คือ ควินซ์ ดีซี

“สวัสครับทุกคน ผมควินซ์ เจ้าของโรงแรมแกรนด์ดีซี แบงค็อก โฮเทลครับ” ทันทีที่ควินซ์แนะนำตัวก็เรียกรอยยิ้มและเสียงปรบมือจากพนักงานทุกคนได้อย่างพร้อมเพรียง

“ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของโรงแรมของเรานะครับ ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเราทุกคนจะสามารถจับมือและร่วมกันทำให้โรงแรมของเราขึ้นไปอยู่แถวหน้าของประเทศไทยให้ได้ และผมก็อยากเห็นทุกคนร่วมงานกันอย่างมีความสุขและอยู่ด้วยกันไปนานๆ นะครับ”

“ยินดีที่ได้ทำงานกับบอสเหมือนกันนะคะ/ครับ” พนักงานฝ่ายบริหารผลัดเปลี่ยนกันเอ่ยกับเจ้านายหนุ่มหล่อของพวกเขา

“ผมก็ยินดีที่ได้ร่วมงานกับทุกคนครับ”

ควินซ์เริ่มต้นธุรกิจด้วยวัยเพียงยี่สิบห้าปี ก็สามารถเป็นเจ้าของโรงแรมระดับห้าดาวขนาดสามร้อยห้องได้แล้ว ทุกคนต่างปลื้มปิติที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการเริ่มต้นธุรกิจของเขา

พนักงานทั้งหนุ่มสาวน้อยใหญ่ต่างปราบปลื้มในใบหน้าที่หล่อเหลาและความเก่งกาจในการบริหารธุรกิจของควินซ์ จนสามารถพาโรงแรมเดินหน้าเข้าสู่ปีที่สามของการเปิดให้บริการ และยังถูกจัดอันดับธุรกิจโรงแรมที่ดีที่สุดและน่าเข้าพักที่สุดจากอันดับรั้งท้ายขึ้นมาเป็นอันดับห้าของประเทศไทย

เป้าหมายของเขาอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม แม้ที่ผ่านมาจะเจอกับอุปสรรคที่คู่แข่งคอยกลั้นแกล้งมามากเพียงใด แต่เขาก็สามารถฟันฝ่าอุปสรรคเหล่านั้นมาได้ด้วยความสามารถที่เขามี และควินซ์เองก็จะไม่ยอมเอาชนะคนพวกนั้นด้วยวิธีสกปรกเหมือนอย่างที่คนเหล่านั้นใช้กับเขาอย่างแน่นอน