ตอนที่ 8 ฉันแค่มาดูว่าเธอตายหรือยัง

ตรัยคุณนั่งในรถอย่างเงียบๆ อยู่ๆเขาก็อยากจะไปดูสภาพของชิชาที่อยู่โดดเดี่ยวลำพัง

พอถึงทางแยกเขาจึงสั่งคนขับรถว่า

" ไปคฤหาสน์ "

" ครับ "

คนขับตอบรับแล้วเลี้ยวรถเข้าไปยังทางไปคฤหาสน์ทันที

พอไปถึงคฤหาสน์บนเขา ตรัยคุณก็ลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปในบ้าน

ด้วยความที่อยู่คนเดียวชิชารู้สึกกลัวมากเธอจึงล็อคบ้านไว้

แม้วันนี้จะไม่มีแม่บ้านคอยคุมเธอเหมือนอย่างที่ผ่านมา

แต่เธอก็ไม่อยากออกไปนอกบ้านแล้วเพราะเธอกลัว

ตรัยคุณเห็นประตูยังปิดอยู่จึงทุบประตูเสียงดังด้วยความโมโหอย่างไม่สบอารมณ์

ที่เช้าแล้วชิชายังไม่ยอมเปิดประตูหน้าบ้าน

ชิชาที่อยู่ในบ้านได้ยินเสียงคนทุบประตู

เธอตกใจและรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที

เพราะถ้าเป็นคนปกติจะแค่เคาะประตูเบาๆ

แต่นี่ไม่ใช่

เธอจึงวิ่งไปหยิบมีดในครัวด้วยอาการสั่นกลัว

ตรัยคุณทุบตีประตูเสียงดังจนสุดจะทนแล้ว

จึงตะโกนขึ้นเสียงดัง

" ชิชา! เปิดประตู เธอตายแล้วหรือไงห๊ะ! "

เมื่อเป็นเสียงตรัยคุณชิชาก็รีบวิ่งไปเปิดประตูด้วยความดีใจและโล่งใจไปเปราะหนึ่ง

พอประตูเปิดออก ตรัยคุณเห็นร่างกายที่ผอมบางของเธอ

ก็กวาดมองเธอด้วยแววตารังเกียจอย่างสะอิดสะเอียน

ชิชาเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มแล้วเอ่ยอย่างเอาอกเอาใจเพราะเธออยากไปลาคุณปู่ลู่สักครั้ง

เธอแอบหวังว่าเขาจะใจอ่อนและเมตตาเธอบ้าง

" พี่เตชินทานอะไรมาหรือยังคะ ชิชาไปทำอาหารเช้าให้นะ "

เอ่ยจบเธอก็หมุนตัวไป

ตรัยคุณมองเธอด้วยแววตารังเกียจ

สุดแสนเย็นชา แล้วเอ่ยขึ้นเสียงเย็น

" ไม่ต้อง! ฉันแค่มาดูว่าเธอตายหรือยัง "

คำพูดของตรัยคุณเหมือนเป็นสายฟ้าฟาดลงบนตัวเธอ ทั้งตัวและลมหายใจของเธอหยุดชะงักไป

รอยยิ้มค่อยๆหุบลง มือกำกระโปรงแน่นด้วยความสะกดกลั้นอารมณ์ในใจ

เธอกลอกดวงตากะพริบปริบๆดูดซับน้ำตาที่กำลังปริ่มออกมาที่ขอบตาแล้วฝืนยิ้มขึ้น หันมาเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงปกติ

" ฉันรู้ว่าพี่แค่อารมณ์ไม่ดี ฉันไม่โกรธพี่ค่ะ พี่พาฉันไปลาคุณปู่เป็นครั้งสุดท้ายหน่อยได้มั้ยคะ "

ตรัยคุณมองไปยังชิชาด้วยแววตาเกลียดชังแล้วยื่นมือไปบีบคอของเธอแน่น คำรามออกมาเสียงดังอย่างน่ากลัว

" ชิชา ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ ตั้งแต่ต้นจนจบเป็นเพราะเธอคนเดียว

เธออยากจะเป็นสะใภ้ตระกูลคังจนตัวสั่น ทำให้ทุกคนตายจากฉันไปทีละคนๆ

ฉันจะบอกข่าวดีให้นะ ความจริงคือ พ่อแม่ของเธอไม่ได้ไปฝรั่งเศส

แต่พ่อแม่ของเธอตายตั้งแต่วันที่เกิดเหตุแล้วต่างหาก เธอไม่เหลือใครแล้ว มันเป็นกรรมที่เธอต้องชดใช้

เธอทำให้งานแต่งฉันล่มไม่เป็นท่า ทำให้คุณปู่เกลียดมิตา เธอแสร้งทำเป็นใสซื่อไร้เดียงสา

แท้จริงแล้วเธอมันนังปีศาจคอยคร่าชีวิตคนรอบๆตัวฉันไปจนหมด

ฉันอยากจะฆ่าเธอให้ตายๆไป แต่ฉันเปลี่ยนใจแล้วให้เธอตายมันง่ายไป

ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าการไม่เหลือใครมันรู้สึกยังไงการตกนรกทั้งเป็นมันเป็นยังไง "

เอ่ยจบก็ออกแรงบีบคอชิชาแรงขึ้นอีก

จนหน้าชิชาเขียวซีดเพราะเลือดไปหล่อเลี้ยงไม่ถึง

จนชิชาเกือบจะหมดลมหายใจแล้วเขาถึงคลายมือแล้วผลักเธอออกไปสุดแรง

ชิชาล้มลงไปกองบนพื้นด้วยความอ่อนแรง สูดหายใจเอาออกซิเจนอย่างทรมาน แล้วไอออกมาแค่กๆจนหน้าแดงก่ำไปหมด

เธอกลับยอมรับชะตากรรม อยากตายไปให้พ้นๆแต่มัจจุราชที่อยู่ตรงหน้ากลับยังไม่ยอมให้เธอตายง่ายๆ

เธอเสียใจและสิ้นหวังไปหมดแล้วเมื่อรู้ว่าพ่อแม่เสียชีวิต เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเพราะเธอไม่เหลือใคร

เธอยังหายใจได้ไม่เต็มปอดตรัยคุณก็คว้าแขนเธอแล้วลากเธอไปที่โซฟา

จากนั้นก็ฉีกเสื้อผ้าเธอทิ้งผลักเธอยืนหันหน้าเข้าหาโซฟาแล้วกดเอวเธอไว้

ดันตัวเข้าไปในกายเธออย่างรวดเร็ว

โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

เธอกัดฟันอดทนกับความเจ็บปวดที่เขามอบให้อย่างป่าเถื่อนและโหดร้าย

น้ำตาร้อนผ่าวไหลออกมาเป็นสายอย่างเงียบๆ

ในขณะที่เขาขยับกายถี่ๆและทำรุนแรงอย่างไม่ปราณี

ยิ่งชิชาไม่ส่งเสียงร้องเขาก็ยิ่งทำเร็วและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับเอ่ยอย่างโหดร้ายทิ่มแทงใจ

ชิชาจนเป็นพรุน

" ชิชาเธอจะจำไว้นะ เธอจะได้เป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ของฉันเท่านั้น จำไว้นี่คือหน้าที่ของเธอ "

ชิชากำมือแน่นอดทนกับความเจ็บปวดความดิบเถื่อนที่เขามอบให้จนเธอรู้สึกชาไปทั้งตัว

ขาที่ยืนเริ่มสั่นอย่างแรงและยืนต่อไปไม่ไหว เหงื่อเริ่มไหลพรั่งพรูออกมาตามตัว

หูเธอเริ่มอื้อแววตามองไม่เห็นอะไรแล้ว

สุดท้ายเธอก็สลบหมดสติไป

ตรัยคุณยังคงทำเธอไม่ยอมปล่อยทำจนสำเร็จความใคร่ แล้วค่อยถอนตัวออกจากเธอแล้วผลักเธอลงบนโซฟาอย่างไม่ปราณี

จากนั้นก็หมุนตัวเดินหันหลังเข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำจัดระเบียบเสื้อผ้าเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

เขาเดินผ่านตัวเธอไปโดยไม่เหลียวมองไปยังเธออีก แล้วออกจากบ้านไปขึ้นรถทันที

รถก็เคลื่อนออกจากคฤหาสน์ไปทันที ภายในบ้านเงียบสงบ

มีเพียงร่างเปลือยเปล่าของชิชาที่ขาวซีดนอนหมดสติอยู่บนโซฟาโดยไม่เหลือใคร

สภาพเธอไม่ต่างอะไรกับร่างไร้วิญญา