บทที่ 3

ไอรินดาไม่รับรู้ว่าใครเป็นคนเรียกเธอ ดวงตากลมโตปรือมองคนตรงหน้า มือเล็กทึ้งเสื้อผ้าของตัวเองออก ส่วนอีกข้างก็ยกลูบไล้ไปตามใบหน้าคมเข้มและแผงอกกว้างของโรนิล

“ร้อน! เสียว! เสียว! เหลือเกิน ใครก็ได้ ช่วยฉันด้วย”

ไม่ได้ครางปากเปล่าเท่านั้น ไม่ใช่แค่เพียงทึ้งเสื้อผ้าของตัวเองออก ใบหน้ารูปไข่แดงซ่านเพราะพิศวาส ได้ยื่นเข้าหาโรนิล จูบสะเปะสะปะไปทั่วใบหน้าคมเข้ม และบนริมฝีปากร้อนรุ่ม ก่อนจะไต่ลงมาตามซอกคอของโรนิลด้วย

“ไอรินดา หยุด!”

โรนิลตะคอกสั่งเสียงห้วน ขบกรามไว้แน่น เมื่อรับรู้ได้ว่าท่อนเนื้อของตนเองเริ่มขยายพองโตจนคับแน่นเป้ากางเกง ความปวดหนึบเพราะพิศวาสแล่นพล่านไปทั่วทั้งตัว

“โอ้วว...เสียว...ร้อน...ทรมาน...ช่วยฉันด้วย”

ไอรินดาไม่ได้ยินเสียงคำรามห้ามของโรนิล เรียวปากเปียกชื้นยังคงไล่จูบไปทั่วริมฝีปากและลำคอของคนที่ตนเองสวมกอดอยู่ เท่านั้นยังไม่พอ ยังทึ้งเสื้อผ้าของตนเองและโรนิลออกด้วย

“ผมบอกให้หยุด! ได้ยินผมไหม ไอรินดา”

โรนิลแยกเขี้ยวใส่ คำรามลั่น ไอรินดากำลังปลุกให้ราชสีห์ที่หลับไหลตื่นตัวอย่างเต็มที่

“รักฉัน...กอดฉัน...จูบฉัน...ฉันต้องการคุณ...”

ไอรินดายังคงร้องอ้อนวอน บดเบียดหน้าอกอวบอิ่ม กดดอกไม้สวาทชุ่มฉ่ำเข้าหาท่อนเนื้อใหญ่โตอย่างเต็มที่

“ไอรินดา!”

โรนิลตะคอกลั่น พยายามดันร่างอวบอิ่มของไอรินดาให้ถอยออกห่าง ก่อนเขาจะหมดความอดทน ปลดปล่อยให้ท่อนเนื้อใหญ่โตพุ่งหลาวเข้าไปในดอกไม้สวาทของเธอโดยไม่แคร์สายตาของใคร

และขณะกัดฟันแน่น เพื่อระงับความต้องการของตนเอง โรนิลก็เริ่มสังเกตเห็นว่าไอรินดาเร่าร้อนผิดปกติ พอเดาออกว่าหญิงสาวกำลังถูกฤทธิ์ยาปลุกเซ็กเล่นงาน ก็หันขวับมาตะคอกถามผู้เป็นพ่อของเธอเสียงดังลั่นบริเวณ

“บัดซบ! คุณให้ไอรินดากินยาปลุกเซ็ก!”

วิคเตอร์หน้าถอดสี หวาดกลัวกับใบหน้าถมึงทึง ดวงตาแข็งกร้าวของโรนิล ที่กำลังจ้องมองเขาเขม็งไม่ต่างกับต้องการฉีกเนื้อของเขาออกเป็นชิ้นๆ

“เอ่อ...เอ่อ...กูไม่ได้ทำอะไรนังไอรินดาทั้งนั้น”

วิคเตอร์ปฏิเสธเสียงสั่นเพราะความหวาดกลัว

โรนิลอ่านเกมออกแล้วว่า วิคเตอร์ต้องการพบพี่เขยของเขาทำไมกัน

“คุณให้ไอรินดากินยาปลุกเซ็ก คุณเอาลูกสาวตัวเองมาขายให้นายท่านวูฟร์”

ช่างเป็นคำถามที่แทงใจดำพ่อเลวๆ อย่างวิคเตอร์ยิ่งนัก ซึ่งพ่อใจบาปอย่างวิคเตอร์ได้แต่นิ่งเงียบไม่ตอบคำถามของโรนิล

“นรก! คุณมันเลวที่สุด วิคเตอร์!”

โรนิลด่าเสียงดัง ใบหน้าถมึงทึงแทบจะฆ่าวิคเตอร์ได้ในทุกนาที

“มึงอย่ามายุ่งเรื่องของกู นังไอรินดาเป็นลูกของกู...กูจะทำอะไรกับมันก็ได้”

ผัวะ!!!

โรนิลซัดหนักๆ ไปบนใบหน้าของวิคเตอร์ เรียกเลือดไหลกบปากของอีกฝ่ายในทันที

“ไอ้ขี้ข้า!”

วิคเตอร์เช็ดเลือดออกจากมุมปาก ทำท่าจะซัดหมัดกลับคืนให้กับโรนิล แต่พอเห็นอีกฝ่ายยืนประจันหน้า ตั้งหลักพร้อมทุกนาที ก็หยุดชะงักฝีเท้า ใช้วิธีการตะโกนด่าโรนิลแทน

“มึงอย่ามายุ่งเรื่องของกู ปล่อยนังไอรินดาได้แล้ว กูจะพามันกลับบ้าน”

โรนิลกล้าเอาหัวเป็นประกันว่าวิคเตอร์ไม่ได้พาไอรินดากลับบ้านตามที่บอก พ่อชั่ว! ในหัวสมองมีแต่เรื่องเงิน กล้าเอายาปลุกเซ็กให้ลูกสาวกิน เพื่อเอามาขายเป็นสินค้าทอดตลาด แน่นอนว่าวิคเตอร์ต้องพาไอรินดาไปขายต่อให้กับใครสักคน ที่มีเงินหนาพร้อมสำหรับการควักกระเป๋าซื้อเนื้อสดแสนสวยและกำลังเร่าร้อนที่สุด

“จะขายไอรินดาเท่าไร”

โรนิลถามเสียงแข็ง ขณะเดียวกันก็จับยึดมือเล็กของหญิงสาว ซึ่งไต่ป้วนเปี้ยนไม่ต่างจากหนวดปลาหมึกอยู่บนแผงอกของเขาไว้ ไม่ให้สร้างความปวดหนึบให้กับท่อนเนื้อของเขาไปมากกว่านี้

เมื่อไอรินดาไม่ยอมหยุด จึงผลักหญิงสาวให้กลับเข้าไปในรถ พร้อมกับปิดประตูกั้นหญิงสาวไม่ให้ออกมาได้

วิคเตอร์ยิ้มเหยียด มองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะเค้นเสียงเยาะหยัน

“ขี้ข้าอย่างมึง อย่าสะเออะมาตีราคาลูกสาวของกู มึงไม่มีปัญญาจ่ายแน่”

โรนิลกัดฟันดังกรอดๆ เค้นเสียงถามซ้ำลอดไรฟันห้วนจัด

“เท่าไร! บอกมา!”

“มึงมีปัญญาจ่ายหรือไอ้ขี้ข้า” วิคเตอร์ยังคงดูถูกดูแคลนเหมือนเดิม

“อย่าว่าแต่ซื้อลูกสาวของคุณเลย วิคเตอร์ ต่อให้ซื้อคฤหาสน์ที่กำลังกลายเป็นซากปรักหักพังของคุณ ผมก็มีปัญญาซื้อมัน”

โรนิลเอ่ยตอบเสียงเย็น พร้อมสำหรับการจ่ายเงินซื้อไอรินดามาเป็นของตัวเอง