บทที่ 2 หมอปากร้าย

“แกงเขียวหวานไก่กับไข่ลูกเขยค่ะ”

“ของโปรดพี่ชายฉันทั้งนั้น” พอได้ฟังเมนูกับข้าวแล้วก็หายหิวทันที

“ค่ะ พอดีว่าวันนี้หมอตุลย์อยากกิน จริงใจกับแม่เลยทำให้หมอตุลย์ค่ะ”

“ใส่ใจจังนะเรื่องของพี่ชายฉัน ส่วนฉันบอกไปเป็นอาทิตย์แล้วกับน้าเจียมว่าอยากกินไข่พะโล้ของโปรด จนตอนนี้ก็ยังไม่ได้กิน”

“เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจะทำให้หมอปืนค่ะ”

“ฉันไม่อยากกินแล้ว ไม่ทำก็ไม่ต้องทำ ฉันซื้อกินข้างนอกได้ อีกอย่างไสหัวไปไหนก็ไป ฉันไม่หิวแล้ว” พูดจบเขาก็เดินผ่านสาวเจ้าตรงไปยังบันไดขึ้นชั้นสองเพื่อเข้าห้องพักผ่อนส่วนตัวของตน

จริงใจไม่เข้าใจ ทำไมหมอปืนถึงมองตัวเองด้วยสายตาเกลียดชังไม่ชอบหน้าตลอด เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้ว และแบบนี้แหละ หมอตุลย์ที่แสนดีจึงดูแลเธอดีมาตลอด หมอตุลย์อบอุ่น แสนดี เอาใจใส่ เขาปฏิบัติกับเธอเหมือนน้องสาวทั้งๆ ที่เป็นเพียงลูกสาวของแม่บ้านเท่านั้น

ซ่า!

เสียงน้ำไหลอาบชโลมกายเปลือยเปล่าที่กำลังยืนแหงนเงยหน้ารับน้ำเย็นๆ จากฝักบัว วันนี้ทั้งวันเหนื่อยแสนเหนื่อย งานที่โรงพยาบาลก็เยอะ ไม่ว่าจะเอกสารเกี่ยวกับการบริหาร แล้วยังงานที่ตึกผู้ป่วยอีก มีผู้ป่วยหลายเคสถูกส่งมาให้เขาดูแล

“หงุดหงิดเว้ย!”

แล้วเขาก็ตะโกนออกมาสุดเสียงแล้วปิดน้ำคว้าผ้าเช็ดตัวที่ราวแขวนผ้ามาเช็ดตัวให้หมาดแล้วก็พันรอบเอวสอบ แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมาเช็ดหัวที่เปียกชุ่มของตนเองเดินไปเปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนนุ่มกลางห้อง

เฮ้อ!

“ต้องไปผ่อนคลายสักหน่อยแล้วไอ้ปืน” เขาถอนหายใจแล้วพึมพำกับตนเองพลิกตัวคว้าหยิบโทรศัพท์ที่ตนทิ้งไว้บนเตียงก่อนจะไปอาบน้ำมาต่อสายหาเพื่อนสนิทของตน

ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!

รอสายไม่นาน ปลายสายก็กดรับพร้อมกรอกเสียงเข้มขรึมส่งมาถาม

“อะไรของแกไอ้หมอปืน”

“ไปดื่มไหม พรุ่งนี้กูหยุด” ปืนชวนทันทีเมื่อเพื่อนถาม

“ไปสิ เจอกันที่ร้าน เดี๋ยวกูโทรสั่งเจ้าของร้านให้เก็บสาวสวยๆ ไว้ให้เราก่อน”

เออ!

แล้วเขาก็กดวางสายจากเพื่อนดีดตัวลุกจากเตียงเพื่อแต่งตัวออกไปข้างนอกกับทรัพย์

ทรัพย์ยกมือโบกให้เพื่อนรักที่เปิดประตูเข้ามาในห้องส่วนตัวห้องประจำของตนกับเพื่อนรัก

“มานานรึยังมึง” ปืนเดินไปทิ้งตัวนั่งลงโซฟาสีแดงตัวยาวตัวเดียวกับเพื่อน

“ก่อนมึงไม่นาน มาช้าก็ไม่ได้เลือกสาวสิ กูเลือกสองคนนี้ อีกสองคนของมึง”

ทรัพย์บุ้ยปากไปที่สองสาวที่นั่งโซฟาตรงข้าม แล้วสองสาวก็รู้งานลุกเดินมานั่งเบียดขนาบข้างเพื่อนรัก

“พรุ่งนี้ทายาทธนาคารอย่างมึงว่างเหรอถึงรับคำชวนของกูได้วันนี้”

“เออ! กว่าจะเคลียร์งานที่ธนาคารได้ก็เป็นเดือน อดอยากจะตายอยู่แล้ว ป้อนพี่หน่อยครับ” แล้วทรัพย์ก็หันมาเอียงหน้าซบอกอวบใหญ่ของสาวที่นั่งบนตักตน อีกคนที่นั่งข้างก็หยิบองุ่นมาป้อนใส่ปาก

“เห็นไหมว่าเพื่อนของน้องทำยังไง ป้อนพี่มั่งครับ” ปืนเห็นเพื่อนเย้ยก็บอกสาวทั้งสองให้เอาอกเอาใจตนบ้าง

สองหนุ่มเพื่อนรักต่างพากันมองสบตากันแล้วก็แข่งกันว่าสาวๆ ของใครจะเอาใจเก่งกว่ากัน

จริงใจตกใจตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะฝันร้าย ฝันแบบนี้มาหลายคืนติดกันแล้ว คืนนี้คืนที่สี่ที่ฝันว่าโดนงูตัวใหญ่เลื้อยรัดตนเอง แล้วในฝันงูตัวนั้นแยกเขี้ยวและมีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยหยันตัวเองยามร้องขอความช่วยเหลือ ยิ่งร้องขอความช่วยเหลือและพยายามดิ้นหนีจากแรงรัดก็ยิ่งถูกกอดรัดแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก

“ฝันแบบนี้มันคืออะไรกันนะจริงใจ”

สาวน้อยพึมพำกับตนเอง เธอเรียนจบบัญชีและได้ทำงานตอบแทนบุญคุณของคุณท่านที่โรงพยาบาลของครอบครัวท่าน

บรื๊น! เอี๊ยด!

เสียงรถและเสียงเบรกดังมาถึงสนามหญ้าที่ตนเดินเล่นยามดึกทำให้ต้องรีบเดินไปดู พอเดินมาดูก็เห็นปืนเปิดประตูลงมาจากรถ แล้วมีคนขับรถที่เขาจ้างมายกมือไหว้ขอบคุณรับเงินค่าจ้างแล้วจากไป

“หมอปืน” จริงใจพึมพำแล้วก็หมุนตัวจะเดินกลับ แต่ถูกคนเมามองมาเห็นเสียก่อน

“มาช่วยพาฉันกลับห้อง!” จริงๆ เขาไม่ได้เมามาก แต่ดื่มก็ไม่อยากขับรถกลับเองเลยจ้างคนขับรถที่ร้านมาส่งตน อีกอย่างเห็นจริงใจจะเดินหนีเมื่อเห็นตนก็เลยนึกอยากแกล้ง

จริงใจหยุดเท้าแล้วหันหน้ามาทางเจ้าของต้นเสียง

“ค่ะ” แล้วเธอก็เดินก้าวซอยเท้าสั้นๆ ของตนไปหาคนเมา

“ประคอง” เขากางแขนให้สาวเจ้าเข้ามากอดแขนประคองตนเดิน

“ค่ะ” จริงใจได้แต่รับคำสั่งแล้วเดินมาเอาแขนใหญ่ที่กางอยู่ตรงหน้าพาดไหล่ตนเองแล้วประคองพาเดินกลับเข้าบ้าน

หึหึ

“ยิ่งเธอไม่อยากทำตามฉันสั่ง ฉันก็ยิ่งสนุก” หมอหนุ่มเอ่ย

จริงใจไม่ตอบกลับ เธอทำเพียงแค่เร่งเท้าเล็กของตนเองเดินประคองคนปากร้ายเข้าบ้าน อยากส่งเขากลับห้องแล้วรีบกลับไปนอนพักผ่อน