บทที่ 4 พิสูจน์ประวัติศาสตร์

บริษัทยังรอให้เขากลับไปแก้ไข เขาจำอะไรไม่ได้แบบนี้แล้วเขาจะกลับไปดำรงตำแหน่งประธานอีกได้ยังไง

เขาก้าวขาลงจากเตียงนอน

"คุณ" เธอจับแขนเขาไว้ "คุณพึ่งจะฟื้น จะลุกแบบนี้ไม่ได้" เธอเป็นห่วงอาการของเขา กลัวว่าร่างกายจะยังไม่หายดี

เขาจ้องหน้าเธอ "ผมไม่เป็นไร ผมอยากจะเข้าห้องน้ำ" เขาชี้ไปที่ห้องน้ำ

"งั้นฉันจะพาคุณไป"

"ได้" เขาเพียงอยากไปส่องกระจกเท่านั้น

เขาคิดว่านี่มันคือความฝันหรืออะไร ทำไมตอนนี้ผู้หญิงตรงหน้าเขาถึงบอกว่าเขาชื่อเฉิงเยว่ นั่นไม่ใช่ชื่อปู่ทวดของเขางั้นเหรอ?

"นี่มันเรื่องอะไรกัน? " เขาใช้สองมือมาจับที่ใบหน้า เมื่อยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ใบหน้านี้ไม่ใช่ของเขา เขารู้สึกสับสนมากในเวลานี้ ความทรงจำของเขายังมีอยู่เหมือนเดิม มันต้องเป็นแค่ความฝันแน่ ๆ

"คุณเป็นอะไร? " เธอถาม เมื่อเห็นเขายืนนิ่ง

เขาหันมาสนใจเธอและถาม " ตอนนี้เป็นวันอะไร? ปีอะไร? "

"วันที่ 3 เดือน 11 ปี 2023" เธอตอบ

"2023? " เขาพึมพรำเบา ๆ

ในวันสุดท้ายที่เขาป่วยอาการสาหัส เขาเซ็นเอกสารปฏิเสธการช่วยเหลือของหมอ คือวันที่ 3 เดือน 11 ปี 2120 เขาลองบวกลบดู นี่มันห่างกันถึง 97 ปี? แล้วทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้? อยู่ในร่างของปู่ทวดได้ยังไง?

"ใช่ ตอนนี้ปี 2023" เธอย้ำอีกครั้ง "คุณอยากให้ฉันเล่าเรื่องที่ผ่านมาคร่าว ๆ ให้ฟังไหม" บางทีหากเธอเล่าเรื่องอะไรให้เขาฟัง เขาอาจจะจำอะไรขึ้นมาบ้างก็ได้

"ได้ คุณเล่าให้ผมฟังได้ไหม" เขาอยากรู้เหมือนกัน เผื่อจะปะติดปะต่ออะไรได้บ้าง

เธอบอกเขาว่า เขาเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลหนึ่งเดือนเต็ม ร่างกายไม่มีบาดแผลอะไรแล้ว หมอจึงให้กลับมาบ้านได้ เพราะเขาสามารถหายใจเองได้โดยไม่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ เพียงแค่หลับลึก ร่างกายแค่เข้าสู่สภาวะเจ้าชายนิทรา

ร่างกายได้รับเพียงสารอาหารจากสายน้ำเกลือเท่านั้น เขาพึ่งกลับมาอยู่ที่บ้านได้เพียงสองวัน โดยจะมีพยาบาลมาเปลี่ยนน้ำเกลือให้ทุกวัน และมีหมอเข้ามาตรวจอาการให้ด้วย เป็นการช่วยลดค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาล วิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุด

เธอบอกเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขา พวกเขาแต่งงานกันมาสามปีแล้ว หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน พ่อของเธอก็เสียชีวิต ก่อนที่ท่านจะจากไป ท่านได้รู้ถึงอาการป่วย และได้แต่งตั้งเขาให้เป็นประธานบริษัทแทน

เธอเล่าเรื่องอย่างอื่นให้เขาฟังอีกมากมาย จนเธอบอกว่า ตอนนี้เธอกำลังมีปัญหาที่บริษัทเพราะแม่เลี้ยงและน้องสาวของเธอ เขาขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง

"พวกเขาทำอะไรคุณ" เขาถามอย่างตั้งใจ

เธอรู้สึกอบอุ่นใจไม่น้อย ที่ท่าทางของเขาดูเป็นห่วงเธอ "พวกเขาวางแผนใส่ร้ายฉัน หาว่าฉันยักยอกเงินในบริษัท" เธอบอก

"แล้ว? " เขาอยากให้เธออธิบายต่อ

"หัวหน้าบัญชีลาออกไปแล้ว ฉันยังไม่ทันได้จัดการอะไร ก็ได้รับโทรศัพท์จากป้าหลินว่าคุณฟื้นแล้ว"

เขานิ่งคิดในใจ เขาเคยอ่านประวัติของบรรพบุรุษ นั่นก็คือปู่ทวดของเขา เพราะความจำที่ดีและความฉลาดของเขา เขาจึงสามารถช่วยเหลืองานพี่ชายที่บริษัทได้ เขาเคยเอาเอกสารของบริษัทมาศึกษา ตั้งแต่ที่บริษัทก่อตั้งเลย เขาเลยรู้ว่าต้องแก้ไขปัญหานี้ยังไง เขาอยากรู้เหมือนกัน ว่ามันจะได้ผลจริงเหมือนกับประวัติที่ผ่านมาหรือไม่

"ผมจะช่วยคุณเอง" เขาบอกอย่างมั่นใจ

เธอมองหน้าเขาอย่างครุ่นคิด "แต่คุณจำอะไรไม่ได้ " เธอบอก

"มันไม่ใช่ปัญหา ขอแค่ผมทำงานได้ ก็ไม่มีใครมาทำอะไรผมได้ทั้งนั้น" เขาส่งยิ้มให้เธอ