ตอนที่ 3 แผนร้ายแม่สามี 1

เพื่อนสาวของรินรดารีบเขย่าตัวให้คนหมดสติฟื้นเสียที เธอกระวนกระวายใจนักหนา หากไม่ใช่เพราะวันนี้มีนัดกันเอาไว้ว่าจะทำส้มตำด้วยกัน ถ้าสมมุติว่าเธอไม่มาตามนัดแล้วรินเป็นลมอยู่แบบนี้จะอันตรายขนาดไหนกัน

“ริน ริน เป็นไงบ้าง” แก้วตา เพื่อนสนิทตั้งแต่เรียนมหาลัยคณะเดียวกันถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อหอบหิ้วรินเข้ามาในบ้านแล้วนำร่างอันอ่อนปวกเปียกนอนอยู่บนโซฟาตัวใหญ่

คนถูกเรียกชื่อค่อย ๆ กะพริบตาขึ้นมาอย่างเชื่องช้า ดวงตาของเธอบวมบูดเพิ่งผ่านการร้องไห้มาไม่นานนี้ หล่อนสงสัยว่าทำไมถึงเข้ามาอยู่ในบ้านได้

ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้เธอนั่งอยู่หน้าบ้านนี่นา แววตาสงสัยปะปนครุ่นคิด ทำให้แก้วตาเอ่ยตอบให้รินรดาหายสงสัย “ไม่ต้องมางงงวยอะไรเลยนะ ถ้าแก้วไม่มาละก็รินคงได้นอนอาบแดดเกรียมอยู่หน้าบ้านแล้วล่ะ”

แก้วตาวางแก้วน้ำเย็นลงบนโต๊ะ แล้วพยุงรินรดาให้ลุกขึ้นนั่ง “กินน้ำก่อน ทีหลังอย่าปล่อยให้ตัวเองเป็นลมแบบนี้ กินข้าวบ้างหรือเปล่าเนี่ย ทำไมพักหน้าดูหน้าซีด ๆ จัง” เธอยังถามเป็นชุด ไม่คิดเว้นวรรคให้รินรดาตอบกลับ

“รู้ไหมว่าแก้วตกใจแทบหัวใจหยุดเต้น มะกอกเอย มะนาวเอย กลิ้งอยู่บนพื้นหมด” คิด ๆ ไปแล้วก็ขำตัวเองไม่น้อย เพราะตกใจเลยโยนข้าวของทิ้ง

“แก้ว” รินรดาได้สติ เอ่ยเสียงสั่น ๆ “แดนกำลังนอกใจริน” สิ่งเดียวที่เธอกำลังเครียดคือสามี กำลังปันใจให้หญิงอื่น ทำให้เธอเจ็บปวดใจเหลือเกิน รวมถึงพ่อและน้องชายที่คอยทำให้เธอลำบากใจไม่จบสิ้น

“ข่าวลือก็คือข่าวลือ วงการบันเทิงก็เป็นแบบนี้แหละ รินอย่าคิดมากเลย” ระยะเวลาที่รินรดาคบกับเขตแดนมาก็สี่ปีแล้ว ทั้งคู่ตัดสินใจจดทะเบียนเพื่อสร้างครอบครัว

แก้วตาจึงยินดีเป็นอย่างมาก ที่เห็นว่าเพื่อสนิทที่รักมากกำลังมีความสุข และกำลังสร้างครอบครัวเล็ก ๆ ให้อบอุ่น ข่าวที่ออกมาก็ล้วนเชื่อถือไม่ได้ แม่นางเอกดารันก็ขยันปล่อยข่าวเสียเหลือเกิน

บางครั้งแก้วตาอยากยุยงให้รินรดาประกาศข่าวบอกกว่าสามีของเธอกำลังถูกดารันหลอกลวง แต่ใครจะคิดว่าว่ารินรดาหัวอ่อนเสียเหลือเกิน ทั้งแสนดีแบบนี้อีก หากเขตแดนไม่รักไม่หลงก็ไม่รู้จะพูดคำไหนแล้ว

“ที่ผ่านมาแดนก็ไม่เคยนอกลู่นอกทางนี่นา ทำไมล่ะรินถึงคิดแบบนั้น” แก้วตาสอบถามเพื่อความมั่นใจ เธอไม่อยากให้ทั้งสองคนมีปากเสียงกัน มันอาจทำให้ชีวิตคู่ไม่มีความสุข

“นี่ไง แดนกำลังกอดกับดารัน” ว่าแล้วผู้เสียหายรีบเปิดรูปภาพให้เพื่อนสนิทได้ดู พร้อมกับข้อความเมื่อครู่ที่แดนส่งมาให้เธออีกชุดใหญ่

แก้วตาอ่านมันเส้นเลือดในสมองเต้นตึกตัก น้ำเสียงพุ่งปี๊ดทันที “มันเป็นบ้าไปแล้วมั้งเนี่ย ต่อว่าเมียตัวเองแบบนี้ได้ยังไงกัน แก้วไม่คิดว่าแดนจะเป็นคนแบบนี้ วันนี้พวกเราก็ไปจับให้ได้คาหนังคาเขาดีไหม”

“รินกลัว กลัวว่ามันจะเป็นเรื่องจริง” เธอสะอึกสะอื้นขึ้นอีกหน ช่วงนี้จิตใจเธอมักสับสนและอ่อนไหวเสมอ เพราะมักมีเรื่องให้กังวลใจ ไหนจะพ่อที่มักโทรมาขอเงิน ไหนจะน้องชายที่คอยสร้างปัญหาไม่หยุดหย่อนอีก

“ถ้าเป็นเรื่องจริง รินจะทำยังไง รินคิดจะทำยังไงต่อ” สิ่งที่เธอกังวลใจคือรินรดาจะคิดฟุ้งซ่าน สภาวะไม่ปกติอย่างนี้ก็อาจทำให้รินล้มป่วย และแน่นอนว่าเธอจะอยู่เคียงข้างเพื่อนรัก ไม่ทอดทิ้งในเวลาที่รินรดากำลังทุกข์ใจ

“รินไม่รู้ รินไม่รู้จริง” รินรดาสะเทือนใจมากเธอไม่สามารถกลั้นความเสียใจอีกไปได้แล้ว จึงปล่อยโฮร้องไห้ออกมา แก้วตาโอบกอดเพื่อรักเอาไว้ แล้วปลอบใจไม่ให้คิดมาก

“แก้วจะไม่ทิ้งรินนะ รินอยากร้อง ร้องออกมาเลย แก้วจะอยู่ตรงนี้เอง” แก้วตาเข้าใจความรู้สึกนี้ดีเช่นเดียวกัน เมื่อถูกคนรักหักหลังมันเจ็บปวดจวนเจียนแทบขาดใจ แล้วรินรดาที่แสนอ่อนหวานจะอดทนกับความเจ็บปวดนี้ได้อย่างไรกัน

หยาดน้ำตาของรินรดาไหลลงมายังเพื่อนรักที่ตระกองกอดเธอเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง ทางด้านสามีของหล่อน ตอนนี้กำลังนั่งอยู่ในห้องประชุม โดยที่ตนเองไม่รู้เลยว่า ดารันมาหาเขายังห้องทำงาน

ดารันเห็นข้อความที่ส่งมาจากภรรยาของเขตแดน เธอจึงเปิดอ่านมัน แล้วก็ตอบกลับไปทันใด เพราะหน้าจอมือถือของเขตแดนไม่ได้ใส่รหัสผ่านเอาไว้ แต่ปัดขึ้นก็ใช้ง่ายได้แล้ว สิ่งที่เธอชิงชังมากที่สุดก็คือผู้หญิงคนที่เขตแดนจดทะเบียนสมรสด้วย

เลขาสาวสวยหน้าห้อง ถือถาดเครื่องดื่มพร้อมขนมเข้ามาในห้องทำงานของผู้จัดการแผนก “คุณดารัน น้ำชากับขนมได้แล้วค่ะ”

“ขอบคุณมากนะคะพี่นุ่น น่ารักกับดารันเสมอเลยค่ะ” หญิงสาวตอบกลับแย้มยิ้ม ท่าทางน่ารักไม่มีความริษยาซ่อนอยู่ในดวงตากลมโตสดใสคู่นี้สักน้อยนิด ท่าทางอ่อนหวานและนอบน้อมกับเลขาสาวที่อายุมากกว่า

นุ่นจึงชื่นชมดารันเสียเหลือเกิน เพราะในจอนอกจอ ดารันนางเอกไม่สาวไม่ถือตัวหรือเย่อหยิ่ง กลับให้ความเป็นกันเองเป็นอย่างมาก น่ารักแบบนี้ใครไม่หลงรักได้ล่ะ

“คุณดารัน ถ่ายรูปกับพี่นุ่นสักรูปได้ไหมคะ” เลขาหน้าห้อง รวบรวมความตื่นเต้นเอาไว้ไม่ไหว อยากถ่ายรูปกับนางเอกดาวรุ่งพุ่งแรง ไปอวดเพื่อน ๆ ในบริษัท

“แหมได้สิคะ ทำไมจะไม่ละคะ” หล่อนตอบกลับเสียงอ่อนหวาน ให้ความเป็นกันเอง แย้มยิ้มอย่างน่ารัก แล้วโอบกอดกับพี่นุ่น เลขาของชายหนุ่มที่เธอรักมาเนิ่นนาน หากไม่มีรินรดาเข้ามาแทรกกลาง ป่านนี้เธอก็คงเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้แล้ว

เมื่อแม่เลขาสาวได้รูปแล้ว เธอยิ้มแป้นอย่างเบิกบานใจ เดินออกจากห้องก่อนจะออกไปยังไม่ลืมกล่าวขอบคุณ แม่ดารันนางเอกสาวจึงรีบโพสต์สตอรี่ “วันที่แสนพิเศษ”

ส่วนเขตแดนกำลังนั่งอยู่ในห้องประชุม โดยที่เขาไม่รู้เรื่องอะไรสักนิด รู้เพียงแค่ช่วงนี้เขาหงุดหงิดง่าย และมักเครียดบ่อยครั้ง ซ้ำยังขึ้นเสียงกับรินอีก คิดว่าเย็นนี้กลับบ้านจะขอโทษเธอเสียหน่อย เขาไม่ค่อยมีกระจิดกะใจนัก

ทำให้ในห้องประชุมพุ่งเป้าสายตาที่เขา เพื่อรอคำตอบ “ว่ายังไงกันครับ ให้คำตอบได้หรือเปล่า”

“...” เขตแดนนั่งคงนั่งเงียบ มองชายชราที่ตั้งตัวเป็นศัตรูตั้งแต่วันแรกที่เขาเข้ามารับตำแหน่งเป็นผู้จัดการแผนก

“วันนี้พอแค่นี้ก่อน จบประชุมได้” หญิงสูงวัยเข้ามาในห้องนี้ แล้วรีบจบการประชุม เพราะรู้ว่าดารันว่าที่ลูกสะใภ้คนใหม่ มาถึงก่อนหน้าเธอแล้ว ด้วยความรีบร้อน อยากให้เขตแดนไปยังห้องที่เปิดเอาไว้ วันนี้เธอจะต้องทำให้รินรดาขอหย่ากับลูกชายให้ได้

“คุณรัศมีมาได้จังหวะพอดีเลยนะครับ ถ้าอย่างนั้นก็คงพอแค่นี้” ชายชรากดยิ้มเล็กน้อย นึกเหน็บแนมเขตแดนในใจไม่หยุดหย่อน หากไม่ใช่มีแม่คอยหนุนหลัง

แล้วเด็กเมื่อวานซีนจะก้าวข้ามขั้นมาอยู่ตำแหน่งนี้ได้ยังไงกัน ตำแหน่งนี้มันควรเป็นของลูกชายเขา ที่ตั้งใจทำงาน แต่ท่านประธานกลับให้เขตแดนครอบครองตำนี้ไป

“นี่ตาแดน หนูดามารอในห้องนานแล้ว แม่ว่าวันนี้พาหนูดาไปทานข้าวดีไหม” รัศมียิ้มอย่างพอใจ เห็นลูกชายทำงานออกมาได้เป็นอย่างดี เสียอย่างเดียวคือปลิงสูบเลือดตัวนั้น ที่มันไม่ยอมออกไปจากชีวิตลูกชายของหล่อนเสียที

“แม่ครับ ผมว่าจะกลับบ้านเร็วหน่อย เหมือนรินน้อยใจ” เขาคิดเรื่องนี้ไม่ตก ไม่รู้ว่าป่านนี้แล้วจะเสียใจขนาดไหน เขาแทบจะไม่ขึ้นเสียงใส่เธอหากไม่หงุดหงิดจริง ๆ แต่วันนี้งานมันเครียดและเธอก็เอาแต่เซ้าซี้จู้จี้ทำให้เขาขาดสติไปชั่วครู่

“แม่รินน่ะจะอะไรหนักหนา ไม่เข้าใจงานของลูกหรือไร รอนิดรอหน่อยจะเป็นอะไร” รัศมีกลอกตาไปมาอย่างไม่พอใจนัก ขึ้นเสียงเล็กน้อย แล้วยังต่อว่าภรรยาลูกชายอีกครั้ง “แม่เนี่ยนะ นับวันเอาแต่ใจน่าดู งานการก็มีทำ แต่ทำไมกันชอบจับผิดตาแดนเสมอ เนี่ยถึงขนาดโทรมาถามแม่แล้วยังโวยวาย เดี๋ยวนี้แม่รินนี่น่าดูขึ้นทุกที”

รัศมียังไม่วายสร้างเรื่องโป้ปด หวังให้ลูกชายหย่ากับรินรดาเสียที ตำแหน่งท่านประธานยังคงรอลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้ แต่เสียดายนัก มีเมียที่ฐานะไม่ส่งเสริม หากลูกชายรับตำแหน่งไปแล้วละก็ คาดว่า คนพวกนั้นคงจะยิ่งสูบเลือดสูบเนื้อเพิ่มขึ้นไปอีก

“แม่ครับ รินคงมีปัญหานิดหน่อย ปกติแล้วรินไม่ใช่แบบนี้ ผมว่าคงมีเรื่องเข้าใจผิด คงเป็นเรื่องน้องดาละมั้งครับที่ทำให้รินระแวงผม” ชายหนุ่มยังใช้ถ้อยคำสุภาพต่อมารดา

“เอาล่ะ น้องดามาคอยนานแล้ว รีบไปหาน้องเสียสิ แม่นะสั่งจองห้องที่โรงแรมเอาไว้แล้ว นัดกับปกรณ์คุยเรื่องธุรกิจอีกนิดหน่อย คิดจะให้ปกรณ์ตกแต่งบ้านหลังใหม่ให้ลูกน่ะ”

“บ้านที่ผมอยู่ก็ไม่ได้เล็กอะไรนี่ครับ ทำไมคุณแม่จะต้องซื้อหลังใหม่ให้ผมด้วย” เขตแดนสงสัยจึงสอบถาม ปกติแล้วมารดาเขาไม่ได้ใจดีขนาดนี้ มักมีข้อแม้เสมอ แต่วันนี้กลับมาแปลกกว่าทุกครั้งที่เจอ

“อนาคตแม่รินก็ต้องมีหลานให้แม่อุ้ม จะอยู่บ้านหลังเล็ก ๆ ได้ยังไง ถ้าไม่คิดจะมาอยู่บ้านกับแม่ ก็ต้องมีหลังใหญ่ ๆ เอาไว้ให้หลาน ๆ วิ่งเล่น” หนึ่งในแผนการของรัศมี ว่าแล้วก็ควงแขนลูกชายออกจากห้องประชุม

ดารันนั่งคอยเขตแดนจนเบื่อ เมื่อประตูถูกเปิดออกมา แล้วพบว่าเป็นใครเข้ามา จากหน้าตาหงิกงอไม่พอใจ กลับเป็นยิ้มกว้าง แล้ววิ่งเข้าไปควงแขนชายหนุ่ม เอ่ยเสียงอ่อนหวานหว่านเสน่ห์ทันที “พี่แดนขา ดาหิวข้าวค่ะ พี่แดนไปกินข้าวกับดานะคะ นะคะ นะ นะ”