ตอนที่ 4 แผนร้ายแม่สามี 2

เขตแดนรับคำน้องสาว ที่ค่อนข้างสนิทสนมไม่น้อย เพราะดารันเป็นเพื่อนของน้องสาว แสนดีกับดารันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถม จนถึงมหาลัย ส่วนมากดารันก็แวะเวียนมาที่บ้านบ่อยครั้ง จึงสนิทสนมกันเป็นพิเศษ

แม้รู้ว่าดารันคิดกับเขาเกินพี่ชาย แต่สำหรับเขาแล้ว หัวใจดวงนี้มอบให้กับรินรดาเท่านั้น ชายหนุ่มไม่ได้ระแวงว่าผู้เป็นมารดาจะจัดฉากให้เขากับภรรยาแตกหักถึงขั้นหย่าร้างกัน และวันนี้เขาจึงมาทานอาหารกับดารัน เพราะต้องคุยเรื่องตกแต่งบ้านหลังใหม่

รัศมียิ้มหน้าบานทีเดียว เอ่ยทักทายปกรณ์ทันทีที่พบหน้า “มาเร็วเหลือเกินนะ นัดเอาไว้ก็เย็น นี่ยังไม่ถึงห้าโมงก็มาก่อนแล้ว”

“แหม คุณรัศมีนัดทั้งที ผมก็ต้องรีบมาสิครับ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ มองน้องสาวกำลังกอดแขนของเขตแดนเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แม้ว่าชายหนุ่มพยายามดึงมือเธอออกไปแล้ว แต่ดารันไม่ยินยอม ยังคงกอดเอาไว้แน่น รูปภาพของดารันถูกช่างภาพสายข่าววงการบันเทิงถ่ายเอาไว้ได้หลายสิบใบ

ดารันรู้อยู่แก่ใจ เพราะเธอเป็นคนปล่อยข่าวนี้ออกไป หมดเวลาที่รินรดาจะครอบครองผู้ชายของเธอแล้ว นับจากนี้ นางเอกสาวที่ปีนป่ายจนมีชื่อเสียงโด่งดังจะทวงชายในดวงใจให้กลับมาหาเธออีกครั้ง

“พูดเป็นกันเองกับฉันก็ได้ พบหน้ากันทีไรก็มักพูดแบบนี้เสมอ” รัศมีวางกระเป๋าใบใหม่ ราคาหลายแสน พร้อมกับหย่อนก้นลงนั่งบนเก้าอี้ ด้านหน้ามีขนมเตรียมพร้อมเอาไว้รับรอง โต๊ะกลมตัวใหญ่ ในโรงแรมหรูคงไม่พอสำหรับวางอาหารมื้อนี้แน่ ๆ

“ครับคุณน้า” ปกรณ์ไม่รู้จะเรียกหญิงสูงวัยมากแผนการว่าอะไรดี เจอหน้ากัน

“ไม่ใช่สิจ๊ะ ต่อไปต้องเรียกว่าแม่แล้วล่ะค่ะ” รัศมีหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ เมื่อลูกชายยินดีจะมาตามที่เธอขอร้อง คราวนี้แม่ปลิงดูดเลือดนั่นจะได้เห็นเสียที ว่าใครกันที่แน่กว่า หวังว่ารินรดาจะออกไปจากชีวิตของเขตแดนได้ในเร็ว ๆ นี้

“คุณแม่ละก็ พูดแบบนี้ดาก็เขินนะสิคะ พี่แดนขนมร้านนี้อร่อยมาก ดาให้พี่กรแวะซื้อเอามาให้พี่รินด้วยนะคะ อยากพบพี่ริน แต่น่าเสียดาย ดาไม่ค่อยว่างเลยค่ะ” ดารันพูดเสียงอ่อนหวาน ท่วงท่าสีหน้าไม่ได้มีพิษภัย กลับดูน่ารักสดใสทุกครั้งที่ได้พบเจอ

จึงทำให้เขตแดนไม่ทันระมัดระวังตัวเอง ทว่า...ดารันกลับป้อนขนมให้ชายหนุ่มที่เธอแอบรักมาเนิ่นนาน ส่งสายตาออดอ้อนให้เขตแดนรับไมตรีนี้เอาไว้ ชายหนุ่มคิดอยู่นาน แต่ก็ทำได้เพียงส่ายหน้า แต่ทว่า...ปกรณ์แอบถ่ายรูปนี้เอาไว้ได้ทันพอดิบพอดี

“พี่กรณ์ทำอะไรครับ เมื่อกี้ที่ถ่ายรูป” ชายหนุ่มอายุน้อยกว่าสอบถาม ยังคงมีสีหน้าไม่พอใจอยู่บ้าง เกรงว่าหากรูปภาพนี้หลุดไป แล้วภรรยาเข้าใจผิดคิดมาก เขาก็คงต้องอธิบายกับเธอจนเหนื่อยแน่ ๆ

“ใครว่าล่ะ ผมถ่ายรูปของพนักงานคนเมื่อกี้ เห็นว่าสวยดีคิดว่าจะส่งไปให้โมเดลลิ่งที่รู้จักน่ะ” ปกรณ์รีบปฏิเสธซ้ำยังโกหกอย่างรื่นไหล

“เอาล่ะ สั่งอาหารกันเถอะ เดี๋ยวแม่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ปกรณ์ รบกวนช่วยแม่ที” หล่อนกำลังเปิดโอกาสให้ดารันเร่งทำคะแนน ทำอย่างไรก็ได้ให้ลูกชายหวั่นไหว

เมื่อทั้งคู่ออกมาแล้ว ปกรณ์จึงส่งรูปให้ดู หลังจากนั้น รัศมีถ่ายรูปของเขตแดนกับดารันแล้วส่งให้รินรดาทันที ทั้งสองหัวเราะเบา ๆ ให้กับแผนการอันแยบยล

“คุณแม่ครับ ผมว่าอีกไม่นานพวกเราคงได้เกี่ยวดองกันแน่ ๆ” ปกรณ์ยิ้มร้าย เพราะตระกูลเกียรติภูมิดนัยกุล ร่ำรวยเป็นอันดับต้น ๆ ก็ว่าได้ แต่น่าเสียดายนักที่เขตแดนคว้าเอาผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้ามาทำภรรยาน่าเสียดายนัก

“แม่ก็หวังอย่างนั้นเหมือนกันล่ะคะ” รัศมีชื่นชมดารันมาตลอดทั้งสะสวยและมีชาติตระกูล แถมยังเป็นตระกูลผู้ดีเก่า เกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกัน มีแต่ได้กับได้ไม่มีเสีย เงินทองจะไปไหนเล่าถ้าไม่หมุนเวียนอยู่ในเครือกกิจการภูมิดนัยกุลกรุ๊ป

ส่วนรินรดายกมือขึ้นปาดน้ำตา ใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือด ดวงตาบวมบูม มองมือถือด้วยหัวใจอันปวดร้าว ข้างกายของเธอมีเพื่อนสนิทอย่างแก้วตา ที่คอยปลอบใจเพื่อนรักไม่ให้คิดมาก “รินจะเอาอย่างไงดี ดูเหมือนว่าแม่ของแดนจงใจทำให้รินผิดใจกับแดนนะ”

“ที่จริงแม่ก็ไม่ได้ชอบรินนักหรอก คงเป็นเรื่องเงินที่คราวก่อนแดนให้มาประกันตัวน้องน่ะ” คงเพราะเรื่องนี้แม่สามีจึงชิงชัง คอยค่อนแคะว่าเธอปลอกลอกเขตแดน ทั้ง ๆ ที่เธอรักเขาจากใจจริง

มิได้คิดหวังรวยทางรัด หรือเอาเปรียบเขาเลยด้วยซ้ำ ที่เขตแดนช่วยเหลือก็เพราะความรักไม่อยากเห็นเธอกับแม่ร้องไห้ต่างหาก แต่คุณรัศมีมักคิดในแง่ร้ายเสมอ แม้ว่าเธอพยายามอธิบาย แต่แม่สามีก็ไม่เคยรับฟัง

“แก้วว่าเรื่องนี้ไม่สำคัญหรอก สำคัญว่าแดนน่ะคิดอะไรกับแม่ดารันหรือเปล่า” แก้วตายังคงมั่นใจ แต่ก็ไม่เต็มร้อย ถ้าเหล่าเข้าปากแล้ว ส่วนมากก็มักจบที่เตียงนอน มันจะเป็นอะไรได้มากกว่านี้ แล้วเขตแดนยังคออ่อนอีกด้วย ไม่รู้ว่าจะทันเล่ห์เหลี่ยมของแม่ดาราสาวหรือเปล่า

ส่วนเพื่อนของเธอไม่ต้องบอก คิดอะไรไม่ทันสักเรื่อง เพราะหัวอ่อนแบบนี้เชื่อคนง่ายแบบนี้ เขตแดนจึงชื่นชอบรินรดาตั้งแต่ที่เข้าคณะรับน้องวันแรก วันแรกรินรดาก็ปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่ม เพื่อน ๆ ก็พากันหัวเราะชอบใจเสียยกใหญ่

แต่น่าเสียดายที่เป็นลูกแม่ค้า แทนที่ปากจะจัดจ้าน ทันคน แต่เพื่อนของเธอ...กลับชอบอมพะนำอ้ำอึ้งทุกที ต่อปากกับใครก็ไม่ทันใคร เพราะรินเป็นแบบนี้ แก้วตาก็เลยต้องคอยปกป้องดูแล

“พักหลังแดนบอกว่ามีงานด่วน รินก็เชื่อใจตลอด แต่วันนี้แดนขึ้นเสียง แล้วก็ต่อว่ายังส่งข้อความนี้มาอีก” ในที่สุดข้อความสำคัญนี้จึงต้องส่งให้แก้วตาดู ว่าแท้ที่จริงแล้วเธอควรเชื่อใครระหว่างสามีกับแม่ของเขากันแน่

“ถ้าอย่างนั้น วันนี้พวกเราไปดูให้เห็นกับตาดีไหม” แก้วตาชักชวน ดูท่าเพื่อนก็คงปฏิเสธเหมือนเดิม

“ไม่ดีกว่า รินทำใจไม่ได้ถ้าเกิดว่ามันเป็นเรื่องจริง” หญิงสาวก้มหน้ารู้สึกใจคอไม่ดีนัก ถ้าไปพบแล้วหลังจากนี้จะทำอะไรต่อไปดี

“ทำไมซื้อหวยไม่ถูกนะ เอาล่ะ ถ้ารินไม่ไปแก้วก็บังคับไม่ได้หรอกนะ ผัวเมียก็เหมือนลิ้นกับฟัน มีดีกันเทาะกันบ้าง แต่ที่แน่ ๆ คือรินควรรักตัวเองให้มาก อย่าให้คนอื่นเอาเปรียบ อีกอย่างรินอายุเพิ่ง23 เองนี่นา”

“แก้วก็ต่างจากรินหรือไงกัน” รินรดาย้อนเล็กน้อย ได้คุยแบบนี้ก็รู้สึกผ่อนคลายโล่งอกได้บ้าง

“นั่นนะสิ พวกเรายังใช้ชีวิตความสาวไม่คุ้มเลยนะ” แก้วตามีความคิดประหลาด เพราะเธอและรินรดาไม่เคยเที่ยวกลางคืนเลยก็ว่าได้ มักเคร่งอยู่กับการเรียน รวมถึงรินมักทำงานช่วงเย็นเสมอ มันก็เลยทำให้รินมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ ทำงานหาเงินอย่างเดียว

“รินก็ว่าคุ้มอยู่นะ” รินรดาหัวเราะขึ้นมาอย่างดื้อ ๆ เพราะเธอกับเขตแดนมีช่วงเวลาที่ดีต่อกันเสมอ แต่...หลังจากที่จดทะเบียนความสุขของเธอดันน้อยลงไป ก็เพราะพ่อกับน้องชายคอยสร้างปัญหาให้ไม่หยุดหย่อน

ทางด้านเขตแดนกำลังถูกมอมเหล้าโดยมีแม่ดารานางเอกดังกำลังยกแก้วสีอำพันให้ชายในดวงใจดื่มมันลงไปอีก “พี่แดนขาดื่มอีกแก้วสิคะ วันนี้ไม่เมาหรอกค่ะ”

ดารันคะยั้นคะยอไม่เลิกรา เขตแดนหน้าแดงก่ำแล้ว ประคองสติตัวเองแทบไม่ไหว มองใบหน้าของแม่ก็ค่อนข้างเลือนราง “แม่ครับ ผมว่าผมควรกลับบ้านได้แล้ว รินคอยอยู่”

“นี่ตาแดนเพิ่งสามทุ่มเองนะจ๊ะ จะรีบกลับไปไหน เมียแกน่ะมันไม่หนีไปไหนหรอก นาน ๆ จะได้กินข้าวพร้อมหนูดาสักที วันนี้ก็อยู่ให้นานหน่อย อีกสองวันน้องก็ต้องทำงานแล้วไม่มีเวลาพักผ่อน” รัศมีจัดแจงทุกอย่างด้วยความเรียบร้อย

“จริงคะ พี่แดนก็ดื่มอีกสักแก้วสิคะ พี่รินไม่ว่าหรอกค่ะ”

“น้องดาคิดจะทำอะไรครับ พี่เคยบอกน้องดากับคุณแม่แล้วไง ว่ามีรินอยู่แล้วทั้งคน ถ้าคิดจะทำให้รินเสียใจอีกผมขอร้องล่ะ อย่าทำร้ายรินเลยครับ”

“พี่แดนล่ะก็ คิดมากไปแล้วค่ะ ดาก็คิดกับพี่แดนแค่พี่ชาย คุณแม่ก็ไม่ได้คิดร้ายกับพี่รินนะคะ” ดารันหลีกเลี่ยงการโต้เถียง เพราะเถียงไปก็ไม่มีความหมาย ไม่สู้หลอกเขตแดนให้ตายใจ สุดท้ายเขาไม่ระวังตัวก็ตกอยู่ในกำมือของหล่อนเป็นแน่

“ตาแดนคงจะเมาแล้วจริง ๆ แม่ว่าควรกลับบ้านได้แล้วล่ะ ก่อนกลับก็ดื่มอีกนิดสิก่อนกลับ เดี๋ยวแม่บอกสมชายให้ขับรถไปส่งดีไหม” ในเมื่อแผนนี้ไม่ได้ผลเพราะถูกลูกชายรู้ทัน ถ้าอย่างนั้นก็คงเป็นแผนสุดท้ายแล้วล่ะ หวังว่าดารันจะให้ความร่วมมือ

รัศมีกระซิบกระซาบสอบถามความเห็นปกรณ์ก่อนที่จะลงมือ เพราะต้องทำให้ดารันเสียหาย มีชื่อเสียงด่างพร้อยกับการกระทำที่เห็นแก่ตัว แต่ทว่าความหูตามืดมัวของดารัน เธอรีบพยักหน้า

แม้จะทำทีเป็นเขินอาย แต่เพื่อให้ได้เขามา เธอก็ยินดี แม้จะเป็นนางร้ายในสายตาเขาเธอก็จะทำ ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามา เขตแดนดื่มอีกแล้ว รู้สึกบาดคอเหลือเกิน รีบคว้าน้ำเปล่าแล้วดื่มทันที คิดว่าอาการน่าจะดีขึ้น แต่สุดท้ายสติก็ดับวูบลงกะทันหัน

ชายหนุ่มแต่งกายด้วยชุดพนักงานของโรงแรมหกดาว เดินเข้ามาแจ้งเมื่อเห็นว่า ชายหนุ่มคนหนึ่งดื่มเหล้าจนเมาหนัก ตามที่ได้รับคำสั่งก่อนหน้านี้ “ห้อง 405 พร้อมแล้วครับคุณท่าน”