Ep.3(หัวหน้าแผนกศัลยกรรมชาย)

ยัยตัวร้าย(กับ)ผู้ชายสองบุคลิก

Ep.3(หัวหน้าแผนกศัลยกรรมชาย)

•โมรี•

​05 : 30 น.

ก่อนจะออกเวรฉันก็เดินไปดูอาการของคนเมาอีกครั้ง

อาการภายนอกของเขาปรกติ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ส่วนสมองเอ็กซเรย์ดูแล้วก็ไม่พบความผิดปรกติอะไร ฉันเลยเขียนลงในประวัติผู้ป่วยไปว่า. . .

' ถ้าผู้ป่วยตื่นขึ้นมาแล้วพูดจารู้เรื่อง ไม่มีอาการสับสนและเบลอ จำอะไรไม่ได้ ก็ให้กลับบ้านได้ '

และหลังจากนั้น จนครบกำหนดที่ฉันเข้าเวรดึก ฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย เพราะพอฉันมาเข้าเวรอีกคืน เขาก็กลับบ้านไปแล้ว

ชีวิตของฉันก็ยังวนเวียนอยู่ในโรงพยาบาลเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือหัวใจอีโมนี่สิ มันเต้นแรงทุกครั้งที่คิดถึงคนเมา

เป็นเอามาก. . .

วันเวลาผ่านไปจนกระทั่งครบอาทิตย์ และถึงกำหนดที่ฉันต้องเข้าเวรเช้า

"สวัสดีค่า

ฉันส่งเสียงทักทายหมอและนางพยาบาลที่นั่งกันอยู่ภายในห้องพัก แล้วเดินเอากระเป๋าไปเก็บที่ตู้ ก่อนจะกลับมานั่งกินมาม่า(คุณค่าที่อีโมคู่ควร)บนโต๊ะทำงานประจำตัวของฉัน

"หมอโม รู้รึยังว่าวันนี้หัวหน้าแผนกศัลยกรรมชายคนใหม่มาแล้วนะ"

' หมอปั้น ' เพื่อนร่วมอาชีพของฉันที่ร่างเป็นชายแต่หัวใจเป็นหญิงเดินกรีดกรายเข้ามาพูดกับฉัน

"ค่ะ รู้แล้ว"

ฉันตอบหมอปั้น ในขณะที่มือและปากยังคงโซ้ยมาม่าอย่างเอร็ดอร่อย

กูหิวค่ะ. . . .

"หมอโมรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ในเมื่อหมอโมพึ่งเข้าเวรเช้า ?"

หมอปั้นมันถามอย่างสงสั้ย

"ก็รู้เมื่อกี้ไงคะ หมอปั้นเป็นคนบอกโมเองไง"

เท่านั้นเองหมอปั้นมันลุกพรึ่บออกจากโต๊ะทำงานของฉันแล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองทันที แถมยังหันมามองค้อนฉันอีกต่างหาก

ฉันพูดอะไรผิด !?

แล้วหัวหน้าแผนกคนใหม่ก็มาถึง เหมือนทุกคนจะดูตื่นเต้นกันมาก ยกเว้นฉัน

จะตื่นเต้นไปทำไมหัวหน้าแผนกคนใหม่ก็คนเหมือนๆกัน ถ้ามาจากนอกโลก หรือเป็นซุปตาร์เกาหลีก็ว่าไปอย่าง

พรวด !

"แค่กๆๆๆ"

อีโมถึงกับสำลักมาม่า ! เมื่อเห็นหน้าตาของหัวหน้าแผนกชัดๆเต็มสองตา !

หน้าตาแบบนี้ ! หล่อเฮียๆแบบนี้ ! ปากนิดจมูกหน่อยแบบนี้ ! ฉันจำได้ไม่เคยลืม ! จะลืมได้ยังไงในเมื่อเขาคือคนที่ปล้นจูบแรกของฉันไป !

แต่ในวันนี้เขาดูต่างจากวันนั้นลิบลับเหมือนเป็นคนละคน ?

ก็อีตาคนนี้ในวันนั้นน่ะเหมือนคนเมากาว. . .ไม่ใช่สิ เขาเมาเหล้าและไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ แถมยังมองทุกคนตาขวางอีกด้วย(ยกเว้นฉันที่ถูกดึงเข้าไปจูบเอง)

แต่ในวันนี้เขาดูเป็นกันเอง ยิ้มแย้มแจ่มใส โปรยเสน่ห์จนทุกคนในแผนกเคลิบเคลิ้ม !

ไม่ได้การ !

นี่มันผู้ชายคนเเรกที่หลงเข้ามาในชีวิตฉันเว้ย ! เขาเป็นของฉัน !(ไม่รู้ล่ะ ขี้ตู่ไปก่อน อีโมจะเอา)

อึกๆๆๆๆๆๆ

ไวเท่าความคิดฉันคว้าขวดน้ำกระดกเข้าปาก แล้วหยิบทิชชู่มาเช็ดปากลวกๆ ก่อนจะรีบยื่นหน้าเสนอตัวเข้าไปทำความรู้จักกับหัวหน้าคนใหม่ทันที

"สวัสดีค่ะ ฉันหมอโมค่ะยินดีต้อนรับนะคะหัวหน้า"

ฉันแนะนำตัวพร้อมกับส่งยิ้มให้เขา หัวหน้ามีสีหน้าตกใจถึงขั้นผงะ แหงล่ะก็ฉันไม่ได้แนะนำตัวอย่างแค่อย่างเดียว แต่ยังคว้ามือนุ่มนิ่มของเขามากุมไว้ด้วยในขณะที่ทุกคนมองฉันเหมือนเป็นตัวประหลาด( หุๆ อย่าอิจฉากันสิจ๊ะ)

"ยินดีที่ได้รู้จักครับหมอโม เรียกผมว่าหมอกันต์ก็ได้ครับ ว่าแต่หมอโมเนี่ยหน้าคุ้นๆนะครับ เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า? "

นั่นไงล่ะ ! เขาจำฉันได้

"อ๋อ เราเจอกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไงคะ ตอนหมอกันต์เมาแล้ว. . .อุ๊บ !"

ฉันกำลังจะท้าวความไปถึงเหตุการณ์ที่ฉันและหมอกัต์เจอกันครั้งแรก แต่ยังพูดไม่ทันจบหมอกันต์ก็ปรี่เข้ามาปิดปากฉันไว้ แถมยังลากฉันออกมาจากห้องพักต่อหน้าต่อตาทุกคนที่มองตามมาอย่างอยากรู้อยากเห็น !

อร๊ายยย ! นี่อย่าบอกนะว่าเขาจะพาฉันไปสานต่อจากวันนั้น !

งื้ออออออ ! ขออีโมตรวจสภาพช่องปากแพร็บค่ะเบบี๋ เมื่อกี้กินมาม่าไปมีพริกติดฟันมั้ยเนี่ย !?

•โมรี•