Ep.2(จูบแรกของหมอโม)

ยัยตัวร้าย(กับ)ผู้ชายสองบุคลิก

Ep.2(จูบแรกของหมอโม)

•โมรี•

"​ข่ะ. . .คุณ. . .คุณคะ. . ."

ฉันส่งเสียงนำทางไปก่อน แล้วค่อยๆเอื้อมมือ (ที่บอกเลยว่าสั่นมาก )ไปแตะตัวเขา

พรึ่บ !

หมับ !

"เฮือกก !"

ฉันสะดุ้งสุดตัว เมื่ออยู่ๆ คนเมาที่นั่งก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันตาขวาง แถมมือของเขายังคว้าหมับจับมือของฉันไว้แน่น !

แงงงงงงง !

จะดึงมือออก เขาก็ไม่ยอมปล่อยด้วยอ่ะ

' ปล่อยนะเว้ย ! ปล่อยช้านนน ! '

ฉันแหกปากบอกเขาในใจ จะร้องดังได้ยังไงเล่า เสียภาพพจน์หมอหมด. . .

สุดท้ายฉันก็หันไปขอความช่วยเหลือจากพี่เตือนด้วยสายตาอ้อนวอน และพยาบาลที่ตอนนี้ไปรวมกลุ่มกันอยู่หลังพี่เตือนกันหมดแล้ว

แต่อีพวกนั้นกลับทำไม่รู้ไม่ชี้ แล้วพากันวิ่งออกจากห้องฉุกเฉินไป เหลือแค่พี่เตือนที่ยืนอยู่ แต่นางก็มีอาการกล้าๆกลัวๆ และสุดท้ายนางก็ส่งยิ้มมาให้ฉันประมาณว่า

' พี่ยืนให้กำลังใจอยู่ตรงนี้นะคะ ' ประมาณนี้เลย

งื้อออออ. . .อีโมซึ้งใจจนน้ำตาจะไหลเป็นสายเลือดเลยค่ะ

เมื่อไม่มีใครเข้ามาช่วย ฉันเลยต้องหันกลับมาทำใจดีสู้เสืออีกครั้ง ทั้งที่ความจริงขวัญหายกระเจิงไปไปหมดแล้ว

และในตอนนี้เองที่ฉันได้พิจารณาใบหน้าของคนเมาชัดๆ

หล่อ !

หล่อโฮกกกกก ! หล่อโคตรๆ หล่อเฮียๆ โอปป้าสุดๆ นี่ขนาดเมายังดูดี เดี๋ยวนี้คนเมาเขาพัฒนาตัวเองกันขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย !

อีโมจะละลายยยย

ในขณะที่ฉันมัวตะลึงในความหล่อของเขา อยู่ๆคนเมาก็โน้มใบหน้าลงมาประกบปากจูบฉัน !!

"กรี๊ดดดดดดดด !!"

อย่าคิดว่านี่เป็นเสียงของฉันกันนะ !

เปล่า. . นี่หาใช่เสียงของฉันไม่ ! แต่เป็นเสียงของพวกพยาบาลที่กลับเข้ามาในห้องฉุกเฉินตั้งแต่ตอนไหน และเมื่อไหร่ฉันไม่รู้. . .

รู้แต่ว่าตอนนี้อีโมดูดปากแลกลิ้นกับคนเมาแปลกหน้าด้วยความฟินไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว !

โอ่ยยยยยยยย ! อีโมจะเป็นลม จูบแรกของฉันแท้ๆ แต่ทำไมมันช่างดุเดือดเลือดพล่านขนาดนี้

หมอนี่ก็ใส่ไม่ยั้ง ทั้งสอดลิ้น ทั้งดูดดึง ได้ยินเสียงดัง จ๊วบๆ เจอแบบนี้ไม่เคลิ้มให้อมขี้มาพ่นใส่หน้าอีโมเลยค่ะ

ครั้งแรกก็ครั้งแรกเหอะ อีโมสู้ตาย !

แล้วจู่ๆ ในขณะที่ฉันกำลังเคลิบเคลิ้ม ริมฝีปากบางเฉียบแต่เร่าร้อนก็ถอยออกห่างอย่างน่าเสียดาย ก่อนจะเลื่อนลงต่ำมาตามลำคอและหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าอกของฉัน

"กรี๊ดดดดดดดดดด !!!"

เสียงกรี๊ดของพยาบาลดังขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้สติของฉันที่กระเจิดกระเจิงไปไกลก็เริ่มที่จะกลับมา และรู้สึกว่าคนเมาซบหน้ากับหน้าอกของฉันนิ่งนาน. . . .

นานจริงๆนะ. . . .

แถมมีเสียงกรนอีกต่างหาก !?

สรุป. . .คือ

อีนี่มันหลับไปแล้วค่ะ หลับไปเฉย ท่ามกลางอารมณ์กระเจิดกระเจิงของฉัน

งื้อออออออ อีโมค้างงงงงงงแรงมาก !!

ไม่รู้ว่าอารมณ์ของฉันตอนนี้ จะโล่งใจ หรือเสียดายกันดี. . . .

เฮ้อออออ !!

หลังจากนั้นฉันก็ให้พยาบาลเข้ามาพาร่างของคนเมาขึ้นไปไว้บนเตียง แล้วจัดการทำแผลให้จนเรียบร้อย ซึ่งก็ไม่มีบาดแผลตรงไหนร้ายแรง จนถึงกับต้องเย็บ แค่ฟกช้ำ กับถลอกนิดหน่อย ที่เหลือก็แค่นอนรอดูอาการยี่สิบสี่ชั่วโมง

ทีนี้ก็มาว่าด้วยเรื่องการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาเป็นเสื้อผ้าของทางโรงพยาบาล

ค่ะ ! ใช่พวกคุณคิดถูก !

ฉันเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาเองกับมือ เห็นหมดเลยค่าาา ยกเว้นหนอนน้อยเพราะมันอยู่ในกางเกงใน

อันนี้อีโมไม่กล้าถอด. . . .

•โมรี•