บทที่ 2-2 ร่างใหม่

เจี่ยงหร่านที่ได้ยินดังนั้นก็ลุกพรวดพราดขึ้นมา ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้ากระจกทองเหลืองบานใหญ่ ภาพของหญิงสาวนางหนึ่งพลันปรากฏสู่สายตาของนางอย่างชัดเจน

สตรีนางนี้มีใบหน้างดงามล่มเมือง งามเสียจนร่างเดิมนางเทียบไม่ติด ผิวพรรณขาวนวลเนียนราวหิมะ แต่งกายด้วยผ้าแพรพรรณเนื้อดี ดูสูงส่งเป็นอย่างมากแตกต่างจากนางโดยสิ้นเชิง

นี่มันเรื่องอะไรกัน!

เจี่ยงหร่านใจเต้นถี่ระรัว ภาพก่อนตายปรากฏขึ้นมารวมไปถึงภาพที่นางปลิดชีพตนเอง เรื่องราวทั้งหมดไหลวนกลับมา ก่อนที่นางจะเบิกตากว้างด้วยความคาดไม่ถึง

สวรรค์! ข้ามาเกิดใหม่ในร่างของบุตรสาวแม่ทัพใหญ่แคว้นฟงหลิงเช่นนั้นหรือ เดิมทีนางตายไปแล้ว นางจึงเข้ามาอยู่ในร่างของสตรีนางนี้

เมื่อคิดได้เช่นนั้น นางก็ทรุดกายลงบนเตียง ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ ในใจมีทั้งความดีใจและเสียใจ

นางดีใจที่สวรรค์มีเมตตาให้นางได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง

แต่สิ่งที่่เสียใจก็คือ นางกลับต้องมาอยู่ในร่างของสตรีอื่น ซ้ำยังเป็นสตรีในแคว้นศัตรู ต้องอยู่ภายใต้เงาของคนอื่นไปจนวันตาย

นี่คือบทลงโทษจากสวรรค์ที่นางอกตัญญูต่อบิดามารดาใช่หรือไม่

แม่ทัพใหญ่จางและจางฮูหยินที่เห็นว่าอยู่ๆ บุตรสาวก็เงียบงันไปอีกทั้งยังร้องไห้ออกมา ก็ตกใจเป็นอย่างมาก

"เอ่อ เหมี่ยวเอ๋อร์ พ่อไม่ว่าเจ้าแล้ว เจ้าอยากดื่มสิ่งใดก็ดื่มเถอะ โธ่เอ๋ย"

"นั่นสิ เจ้าดื่มเถอะ ฮือ บุตรสาวของข้า"

เมื่อเจี่ยงหร่านร้องไห้จนพอใจแล้ว นางก็เงยหน้าขึ้นมองสองสามีภรรยาที่กำลังมองตนด้วยแววตาเอื้ออาทร แววตาเช่นนี้เหมือนในตอนที่ท่านพ่อท่านแม่ที่แท้จริงมองนางไม่มีผิด นางเข้าใจดีว่าหากพวกเขารู้ว่าแท้จริงบุตรสาวตนได้ตายจากไปแล้วคงจะเสียใจจนแทบสิ้นสติ

ในเมื่อนางเข้ามาอยู่ในร่างนี้แล้ว เพื่อชดเชยให้สตรีผู้โชคร้าย นางจะดีต่อบิดามารดาของสตรีผู้นี้เอง

นับจากนี้ต่อไป นางต้องกลายเป็นหญิงสาวที่มีนามว่าจางเหมี่ยวลี่

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เจี่ยงหร่านที่กลับกลายเป็นจางเหมี่ยวลี่จึงยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาตน พลางขออภัยบิดามารดา

"ท่านพ่อท่านแม่ ข้าขอโทษเจ้าค่ะ ที่ทำให้พวกท่านเป็นห่วง"

เมื่อสองสามีภรรยาได้ยินเช่นนั้นก็หันขวับมามองหน้ากันทันที แม่ทัพใหญ่ใคร่ครวญในใจว่า หรือว่าบุตรสาวจะเสียสติไปแล้ว นางจึงเอ่ยวาจาเช่นนี้ออกมาได้ ทุกครั้งไม่ด่าเขาก็พูดจาไม่น่าฟังอยู่ตลอดเวลา

หรือว่าน้ำแกงรกเด็กจะล้างสมองนางไปหมดแล้ว!

หรือว่าจะมีผีมาสิงนาง!

เป็นไปมิได้ นางน่ากลัวยิ่งกว่าผีเสียอีก!

ด้านจางฮูหยินเองก็ตกใจเช่นเดียวกัน ก่อนจะมองบุตรสาวด้วยความฉงนสงสัย

หรือว่าเหมี่ยวเอ๋อร์จะกลืนยันต์สาปแช่งลงท้องไปจนทำให้นางเสียสติ จึงเอ่ยวาจาดีๆ เช่นนี้ออกมาได้

จางเหมี่ยวลี่ที่ถูกมองเช่นนี้ ก็รู้สึกประหม่าไม่น้อย หรือว่านางเอ่ยวาจาใดผิดไป พวกเขาจึงมองนางแปลกๆ

จู่ๆ นางก็นึกขึ้นมาได้ว่า เจ้าของร่างเดิมที่นางเห็นในความทรงจำมักจะทำตัวไม่น่ารัก นิสัยไม่ดีใช่หรือไม่

หรือว่าต้องเป็นเช่นนั้น

นางทำไม่ได้เสียด้วยสิ แต่ลองดูก็ได้!

เมื่อคิดได้เช่นนั้นจางเหมี่ยวลี่ก็กระแอมออกมา

"มองข้าทำไมกัน หรือพวกท่านไม่เชื่อข้า"

แม่ทัพใหญ่จางสะดุ้งโหยง ก่อนจะแอบนึกอยู่ในใจ

ต้องอย่างนี้สิลูกพ่อ!