บท
ตั้งค่า

บทที่ 2 จิ้งจอกป่วนเมือง (2/2)

หลิวเมี่ยวเมี่ยวพยายามเปิดทุกสิ่งที่คิดว่าเจ้าจิ้งจอกตัวนั้นจะเข้าไปเล่นซ่อนแอบแอบได้ แต่ทว่าไม่ว่าเธอจะพลิกห้องหาทุกซอกทุกมุมเท่าไหร่ก็ไร้ร่างของเขา และเมื่อเธอไล่หามาจนถึงประตูทางเข้าเธอก็ได้คำตอบในทันที ภาพเบื้องหน้าคือประตูห้องของเธอถูกเปิดเอาไว้…ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็คงจะเป็นเธอที่ต้องหาคำตอบเอาเอง

‘ไปเสียได้ก็ดี ฉันจะได้เบาสมองลงบ้าง’ หลิวเมี่ยวเมี่ยวพาตัวเองกลับไปนั่งหย่อนกายลงบนโซฟา เมื่อคิดได้ว่าการที่เขาไปก็ดีแล้วนี่นา เธอจะได้ไม่ต้องปวดหัวกับเขาอีกต่อไป

‘แล้วเจ้านั่นจะใช้ชีวิตยังไงกัน แค่ร่างกายก็ประหลาดมากพอแล้ว ถ้ามีคนทำร้ายเขาขึ้นมาล่ะ’ ในอีกความคิดเธอก็รู้สึกเป็นห่วงเขาขึ้นมาเขาออกไปในสภาพเช่นนั้น หากเจอคนไม่ดีทำร้ายเขาจะทำยังไง

“วันหยุดสุดหรรษา เหอะ ๆ”

ในที่สุดหลิวเมี่ยวเมี่ยวก็เลือกที่จะหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมใส่ก่อนจะออกจากห้องไปเพื่อตามหาเจ้าจิ้งจอก ที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะเตลิดไปถึงที่ไหนแล้ว

“คุณลุงคะ คุณลุงเห็นผู้ชายตัวสูง ๆ ที่ใส่คอสเพลย์หางจิ้งจอกเก้าหางบ้างไหมคะ” เธอเอ่ยถามลุง รปภ. ทันทีที่ลงมาถึงชั้นล่างของคอนโด โดยอ้างว่าหางทั้งเก้าของเขาคือชุดคอสเพลย์เพื่อเป็นการแก้ต่างที่ไม่ให้เขาดูประหลาดจนเกินไป

“อ่อ เจ้าหนุ่มหน้าหล่อท่าทางประหลาด ๆ นั่นน่ะเหรอ เห็นเดินไปทางสวนสาธารณะด้านนั้นน่ะครับ” ลุง รปภ. บอกกล่าวตำแหน่งของเจ้าจิ้งจอกให้กับเธอ

“ขอบคุณมากนะคะ”

เมื่อได้พิกัดการตามหาที่แน่นอน หลิวเมี่ยวเมี่ยวก็มุ่งหน้าเดินไปตามทางเท้าในทันที เธอเร่งฝีเท้าจนเกิดความเหนื่อยหอบแต่ทว่าในใจกลับร้อนผ่าวยิ่งกว่า ไม่รู้ว่าเจ้าจิ้งจอกจะพบเจอกับอะไรบ้าง

เธอเดินลัดเลาะมาตามทางเข้าของสวนสาธาณะ แต่กลับเห็นคนกลุ่มหนึ่ง เอ่อ ดูเหมือนว่าคนกลุ่มนั้นจะมีแต่เด็กสาวเท่านั้นกำลังมุงดูอะไรบ้างอย่างที่ไม่ว่าเธอจะมองอย่างไรก็มองไม่เห็น เพราะจำนวนคนที่ห้อมล้อมอยู่นั้นหนาแน่นจนเกินไป

หลิวเมี่ยวเมี่ยวเดินมาหยุดอยู่เบื้องหลังกลุ่มของเด็กสาวที่เธอกำลังพยายามหาทางเข้าไปดูให้แน่ใจ ว่าเด็กสาวพวกนี้กำลังมุงดูสิ่งใดอยู่ใจแน่

“อ๊ะ ป้า ป้าจะมาเบียดทำไมกันเนี่ย” เด็กสาวที่มีรอยสักทั้งตัว อมอมยิ้มเอาไว้ในปากพูดจากวนประสาท มิหน้ำซ้ำยังเรียกเธอว่าป้าเมื่อเธอกำลังจะแทรกตัวเข้าไปดูด้านใน

“อ่าว ใครป้าเธอกัน ฉันยังไม่แก่สักหน่อย” คำว่าป้ามันบาดลึกลงไปในหัวใจจนเกินกว่าจะรับไหว เธอเพิ่งจะอายุ 28 เองเอาอะไรมาแก่ก่อน

“ป้า นั่นแหละ แก่ก็อยู่ส่วนแก่จะมาดูของสวยงามไปทำไมกัน”

ยัยเด็กนั่นยังคงก่อกวนเธอไม่เลิกรา แถมยังกันไม่ให้เธอเข้าไปด้านในอีก

กรี้ดดดดด

‘หล่อเป็นบ้า’

‘หล่อโคตร’

‘เป็นคอสเพลย์จิ้งจอกที่หล่อที่สุดที่ฉันเคยเจอมา’

กรี้ดดดดด กรี้ดดดดด

เสียงกรีดร้องที่ดังสนั่นทำให้หลิวเมี่ยวเมี่ยวต้องยกฝ่ามือขึ้นปิดหู ไม่อยากจะคิดเลยว่าเด็กสาวสมัยนี้จะใจกล้าถึงขั้นชมความหล่อของชายหนุ่มออกมาอย่างเต็มปากขนาดนี้ แต่เดี๋ยวนะ

‘เป็นคอสเพลย์จิ้งจอกที่หล่อที่สุดที่ฉันเคยเจอมา’ ประโยคหนึ่งแวบเข้ามาในโสตประสาทของเธอ คงไม่ใช่เจ้าจิ้งจอกนั้นหรอกมั้ง ว่าแล้วหลิวเมี่ยวเมี่ยวก็อยากเห็นด้วยสองตา แต่ทว่าเธอก็ยังเบียดร่างเข้าไปยังกลุ่มเด็กสาวพวกนี้ไม่ได้สักที

“ป้า ถ้าป้ายังยืนยันจะเข้าไปให้ได้ อย่าหาว่าพวกหนูไม่เตือนนะ” เด็กสาวนิสัยก้าวร้าวยังคงทำตัวกร่างไม่เลิก หลิวเมี่ยวเมี่ยวจึงหยิบเงินออกมาจากกระเป๋าจำนวนไม่น้อยและยื่นไปเบื้องหน้าที่เด็กเกรียนคนนั้นยืนอยู่

“เท่านี้พอไหม”

“หูวววว ป้า แบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบ” เด็กสาวเอื้อมมือเพื่อจะหยิบเงินที่เธอยื่นให้ แต่หลิวเมี่ยวเมี่ยวกลับชักมันกลับก่อนจะส่งยิ้มเยียบเย็นไปให้หนึ่งที

“เลิกเรียกป้าก่อนสิ” เธอยกยิ้มขึ้นด้วยท่าทางที่เหนือกว่า เด็กสาวอายุอานามเพียงเท่านี้จะมีสิ่งสำคัญไปมากกว่าเงินทองที่จะใช้จ่ายตามปรารถนาโดยไม่ต้องร้องของจากผู้เป็นพ่อแม่

“พี่สาวคนสวยยยยย เฮ้ยยย แหวกทางให้คุณพี่ท่านนี้กันหน่อยสิ”

ดูท่าแล้วเด็กก้าวร้าวคนนี้คงเป็นหัวโจกประจำกลุ่มอย่างแน่นอน เสียงดังราวกับประกาศิต เด็กสาวคนอื่น ๆ ค่อย ๆ เบี่ยงตัวหลบจนเธอสามารถเดินเข้าไปด้านในได้อย่างง่ายดาย ภาพเบื้องหน้าคือเจ้าจิ้งจอกในกางเกงลายกระต่ายสีฟ้ายืนนิ่งราวกับรูปปั้นมองดูเด็กสาวที่กำลังห้อมล้อมรอบตัวเขาด้วยท่าทางที่หวาดวิตก หางทั้งเก้าลู่ลงราวกับสุนัขที่กำลังหวาดระแวง

“เจ้าจิ้งจอก…” เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

หมับบบบบ

เมื่อนัยน์ตาสีฟ้าครามหันมองตามทิศทางของเสียง ร่างของสตรีที่คุ้นตาก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า ทำให้จิ้งจอกหนุ่มเดินเข้าไปสวมกอดด้วยท่าทางซาบซึ้งที่นางมาช่วยเขาออกจากสตรีมากหน้าหลายตาที่จับจ้องเขาราวกับจะกลืนกินเช่นนี้

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel