ทวงรัก 2 | อีกหนึ่งข้อเสนอ

หนึ่งอาทิตย์ที่แล้ว

เพียะ!

“แกทำอะไรลงไปไทธัช!” แพรมุก ตบหน้าลูกชายแล้วตวาดถามเสียงดังลั่นด้วยโทสะ แรงตบที่ปะทะมาพานทำใบหน้าหล่อเหลาหันตาม

เนื้อตัวแพรมุกสั่นเทาด้วยความโกรธกับการกระทำสิ้นคิดของลูกชาย สิ่งที่ไทธัชทำผ่านๆ มายังพอให้อภัยได้ แต่การเอาบริษัทไปเป็นหลักค้ำประกันมันเกินไปจริงๆ

“แม่ ผมขอโทษ ผะ…ผมผิดไปแล้ว”

“อย่ามาจับตัวฉัน!”

“แม่…”

“ฉันไม่มีลูกชายที่ทำอะไรสิ้นคิดแบบแก”

“ผมไม่ได้ตั้งใจ พะ…พวกมันบีบบังคับและ…”

“แต่แกก็ไม่ควรเอาบริษัทไปเป็นหลักประกันกับพวกมัน!” แพรมุกสวนขึ้นเสียงดัง

แววตาอัดแน่นเต็มไปด้วยโทสะ อยากตีสั่งสอนลูกชายอีกครั้ง แต่ด้วยความที่รักมากจึงทำได้เพียงอดทน ที่ตบหน้าเมื่อครู่ เชื่อหรือไหมว่าเธอแอบรู้สึกผิดและเสียใจเหมือนกัน

“คุณหัสดินนอนป่วยอยู่ที่โรงบาล เขาไว้ใจฝากบริษัทให้แกดูแล แต่แกกลับตอบแทนเขาด้วยวิธีนี้เหรอ?”

“ผมผิดไปแล้ว”

แพรมุกรู้จักนิสัยลูกชายตัวเองดี สำนึกผิดแค่ตอนนี้ เพราะต่อไปก็ทำเหมือนเดิม อยากรู้จริงๆ ตอนตัดสินใจเอาบริษัทไปเป็นหลักค้ำประกันคิดอะไรอยู่ หรือผีพนันบังตา จนไม่รู้ว่าเรื่องไหนควรทำหรือไม่ควรทำ

“ผมขอโทษ แต่ตอนนั้นผมคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะทำยังไง พวกมันขู่ว่าถ้าไม่รีบหาเงินไปคืนจะฆ่าผมทิ้ง”

“สุดท้ายแกก็ไม่ได้เอาเงินไปคืนพวกมัน แต่แกเอาเงินไปเล่นการพนันต่อ แถมยังเป็นหนี้บานปลายขึ้นมาอีก! ทีนี้จะทำยังไง จะเอาบริษัทกลับคืนมายังไง!”

“ผมกำลังหาทางอยู่”

“เหอะ! แกจะทำยังไงไหนลองบอกฉันซิ” แพรมุกเริ่มเปลี่ยนอิริยาบทท่าทางเป็นกอดอก สายตามองลูกชาย

“ผม…”

ไทธัชไม่ทันอ้าปากพูด ลีอาร์ก็เดินเข้ามาก่อนพอดี

“ได้ยินข่าวว่าบริษัทกำลังมีปัญหา เกิดอะไรขึ้นเหรอคะแม่เลี้ยง” พอได้รับข่าวว่าบริษัทกำลังมีปัญหาบวกกับพนักงานทยอยขอลาออก เธอเลยรีบขับรถมาที่บ้านทันที

หลังจากถามออกไป ทั้งบริเวณก็ตกอยู่ในความเงียบชั่วคราว ทั้งแพรมุกและไทธัชต่างไม่ยอมปริปาก ทำให้เธอเอ่ยถามอีกครั้งเพื่อกดดัน

“บอกได้รึยังคะว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ไทธัชเอาเจย์เคกรุ๊ปไปเป็นหลักค้ำประกันและเป็นหนี้บ่อน ถ้าไม่รีบหาเงินไปจ่าย เจย์เคกรุ๊ปจะถูกเอาเข้าตลาดการประมูล”

“อะ…อะไรนะคะ” เธอถอยหลังเซอัตโนมัติ เมื่อได้ยินแม่เลี้ยงบอกแบบนั้น หันไปมองไทธัชอย่างอึ้งๆ

แทบไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่ได้ยิน คือ เรื่องจริง ราวกับโลกทั้งใบมันหยุดหมุนลงชั่วขณะ มือไม้ชาไปหมด พ่อรักบริษัทนี้มาก พ่อบอกเสมอว่ากว่าจะมาถึงจุดนี้ได้มันไม่ง่ายเลย แต่ทว่าไทธัชกลับไม่เห็นหัวพ่อของเธอ เอาบริษัทไปเป็นหลักค้ำประกัน เพื่อเอาเงินไปเข้าบ่อนเล่นการพนัน

เลวจนหาที่ติไม่ได้…

“พี่แก้ไขมันได้นะลีอาร์”

“ใคร” เธอถามไทธัชผ่านเสียงดังลอดไรฟัน

“พี่ธัชเอาบริษัทไปเป็นหลักค้ำประกันกับใคร”

“เดี๋ยวพี่จัดการเอง…”

“ถามว่าใคร!”

แพรมุกและไทธัชอึ้งที่เห็นลีอาร์โกรธ ลีอาร์เป็นคนใจเย็นมาโดยตลอด พอวันนี้ได้เห็นอีกมุมที่ไม่เคยเห็นของอีกฝ่าย ยอมรับว่าตกใจและอึ้งไม่ใช่น้อย

“คุณศิลา” ไทธัชยอมปริปากตอบคำถามของลีอาร์แต่โดยดี

“เขาอยู่ที่ไหน”

“นี่มันเป็นเรื่องของพี่ พี่จัดการได้”

“ลีอาร์ถามว่าคุณศิลาอะไรนั่นอยู่ที่ไหน”

ไทธัชหันไปมองคนเป็นแม่ แพรมุกพยักหน้าเชิงให้บอกลีอาร์

“MTคาสิโน” คือ บ่อนคาสิโนเจ้าประจำของไทธัช

พอลีอาร์ได้คำตอบก็ตั้งท่าเตรียมเดินออกไป แต่ทว่าแพรมุกกลับคว้าแขนเอาไว้ก่อน

หมับ

“ไปคนเดียวมันไม่อันตรายเกินไปเหรอลีอาร์”

“ดูแลลูกชายของแม่เลี้ยงให้ดีเถอะค่ะ” พูดจบก็สะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของแม่เลี้ยงแล้วเดินออกไป

เธอไม่ชอบแพรมุกตั้งแต่วันที่ก้าวขาเข้ามาในบ้านแล้ว และไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานใหม่ของพ่อ และที่สำคัญ มันกลายเป็นปมในใจตั้งแต่เด็กจนโต ถึงแม้แพรมุกพยายามทำตัวเป็นแม่ของเธอมากแค่ไหน สุดท้ายก็ไม่มีใครแทนที่แม่แท้ๆ ของเธอได้

@MT คาสิโน

เธอมาถึงจุดหมายแล้ว ยืนมองสถานที่ตรงหน้าแล้วทำใจพักใหญ่ ก่อนจะเดินเข้าไปในคาสิโนอย่างกล้าๆ กลัวๆ สายตาผู้คนที่มองมาพานทำเธอรู้สึกประหม่า ไม่อยากก้าวขาเดินต่อ

“มีบัตรเข้ารึเปล่า” ด่านแรกก็เจอชายฉกรรจ์ยืนดักหน้าถามว่าบัตรเข้าข้างใน

“ไม่มีค่ะ”

“ถ้าไม่มีก็เข้าไม่ได้”

“ฉันต้องการพบคุณศิลา”

ชายชุดดำสองคนหันหน้ามองกัน

“ได้นัดไว้รึเปล่า”

“ไม่ได้นัด”

“ต้องขอโทษด้วยนะคนสวย ถ้าไม่ได้นัดไว้ พวกเราคงให้พบคุณศิลาไม่ได้”

“ฉันเป็นน้องสาวของไทธัช จะมาคุยเรื่องสำคัญกับคุณศิลา”

สองคนนี้มองหน้ากันอีกครั้งเมื่อได้ยินชื่อไทธัช ลูกค้าประจำของบ่อนคาสิโน ก่อนที่อีกคนจะปลีกตัวออกไปคุยโทรศัพท์ ไม่นานก็เดินกลับมา

“เดินตามมา”

หัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นส่ำ เดินตามชายฉกรรจ์ไปพร้อมกับความกลัว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาสถานที่แบบนี้ ขึ้นลิฟต์มาบนชั้นสูงสุดของที่นี่ เดินไม่ไกลมากนักก็มาถึงห้องๆ หนึ่ง เดาว่าคงเป็นห้องพักของ ‘ศิลา’

“นายอยู่ข้างใน”

“ขะ…ขอบคุณนะ” เปิดประตูไม้แกะสลักบานใหญ่เข้าไป บรรยากาศน่ากลัวทำให้เธอลอบกลืนน้ำลายลงคอ ทันทีที่เข้ามา สายตาปะทะเข้ากับเจ้าของแผ่นหลังกว้างดูดีกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่

“ลมอะไรถ่อน้องสาวไทธัชมาถึงที่นี่” ศิลา ขยับริมฝีปากหยักได้รูปพูดกับลีอาร์ พลางหมุนตัวกลับมาหาหญิงสาว

“ฉันอยากมาเจรจาเรื่องที่พี่ไทธัชเอาบริษัทมาเป็นหลักค้ำประกันกับคุณ ถ้าฉันหาเงินมาให้คุณได้ คุณจะคืนบริษัทมาให้ฉันใช่ไหม”

“เงินร้อยๆ ล้านเลยนะ รวมหนี้ที่ไทธัชติดไว้ ก็ไม่ใช่น้อยๆ”

ศิลามองลีอาร์แล้วแสยะยิ้มอย่างเย้ยหยัน

“ฉันมาคุยแค่ในส่วนของบริษัท ส่วนเรื่องของไทธัช ถ้าคุณจะฆ่าเขาให้ตายก็เชิญ” โกรธมากที่ไทธัชเอาบริษัทของพ่อมาทำอะไรแบบนี้ เธอไม่มีวันให้อภัยคนเฮงซวยแบบนั้นแน่!

เธอจะไม่ขัดขวางถ้าศิลาอยากฆ่าไทธัช คนแบบนั้น ตายซะได้ก็ดี…

“ฉันแค่ต้องการบริษัทของพ่อคืน”

“ไหนล่ะเงิน”

“คุณได้เงินคืนแน่ๆ แค่ให้เวลาฉันหน่อย ขออย่างเดียว คุณอย่าเพิ่งเอาบริษัทเข้าตลาดการประมูลได้ไหม”

“หึ ตอนนี้ข่าวลือการประมูลเจย์เคกรุ๊ปเป็นที่น่าสนใจ ฉันคงไม่เสียเวลารอเงินไม่กี่ร้อยล้านของเธอหรอก เพราะการประมูล มันได้เงินมากกว่านั้น”

“แต่อย่างน้อยก็น่าจะให้โอกาสกันบ้าง”

“อาทิตย์หน้าเจย์เคกรุ๊ปจะถูกเอาเข้าตลาดการประมูล เงินหลายร้อยล้านขนาดนั้น เธอจะเอาปัญญาที่ไหนมาจ่าย”

“ได้ยินว่าเจย์เคกรุ๊ปมีปัญหาอยู่แล้ว ขายให้คนอื่นไปไม่ดีกว่าเหรอ เอางี้ไหม การประมูลครั้งนี้ ฉันจะให้ส่วนแบ่งเธอสามสิบเปอร์เซ็นต์ ส่วนหนี้ของไทธัช…”

“ฉันไม่สนใจว่าบริษัทมันจะกำลังมีปัญหาอะไร สิ่งเดียวที่สนใจ คือฉันอยากได้มันคืน”

ศิลายิ้ม ก่อนจะเดินเข้าไปหาลีอาร์ ใช้มือเชยคางเรียวให้เชิดขึ้นเล็กน้อย

“ลองเอาตัวเข้าแลกดูไหมล่ะ บางที… ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจได้ ฉันอาจจะคืนบริษัทให้เธอไปฟรีๆ โดยไม่เอาเงินสักบาทเดียว”

ผลัก!

เธอผลักศิลาออก มองเขาด้วยความโกรธ ใจอยากปล่อยหมัดใส่หน้าหล่อๆ แต่กลับเลือกที่จะอดทน เพราะตอนนี้บริษัทยังอยู่ในกำมือของเขา

“ถึงฉันจะดูเหมือนคนเลว แต่ฉันมีข้อเสนอดีๆ มาเป็นตัวเลือกให้เธอ”

“ข้อเสนออะไร”

“เข้าไปเอาความลับจากคนๆ นึงให้ฉัน”

“ใคร?”

“ฮันเตอร์”

“…” ชื่อที่ศิลาเอ่ยขึ้นมาพานทำหัวใจเธอกระตุกวูบ ก้อนเนื้อข้างซ้ายเจ็บแปลบตามแรงเต้นเสียงดังตึกตักตรงบริเวณอกข้างซ้าย

นานแล้วที่ไม่ได้ยินชื่อ พอๆ กับที่… ไม่ได้เจอเขา

“ถ้าเธอตกลงเข้าไปเอาข้อลับที่ฉันต้องการฮันเตอร์มาได้ก่อนวันประมูลเจย์เคกรุ๊ปหนึ่งวัน ฉันจะคืนบริษัทให้เธอ”

“ถ้าฉันทำไม่ได้ล่ะ”

“เธอรู้คำตอบนั้นดี… คนสวย” ศิลาพูดแล้วคลี่ยิ้มอย่างน่ากลัว

“ขึ้นอยู่กับเธอ ว่าจะตกลงทำรึเปล่า”

“ฉันตกลง” เธอตอบอย่างไม่ลังเล

“หึ…” ศิลาส่งเสียงเบาๆ ในลำคอ เคยส่งลูกน้องไปเอาข้อมูลลับของฮันเตอร์หลายคน แต่กลับไม่มีใครทำเสร็จสักคน พอโดนจับได้ก็ถูกฆ่าทิ้งอย่างเลือดเย็น

นักบุญที่ใครต่อใครต่างได้เห็น แท้จริงแล้ว… พร้อมลำดาบฆ่าทุกคนที่เข้าไปแส่เรื่องของตัวเอง

ฟันธงเลยว่าลีอาร์ไม่มีทางทำสำเร็จ…