มาเฟีย : 5

"สายที่เราส่งเข้าไปแฝงตัวในแก๊งนี้อยู่ได้ไม่ถึงสองสัปดาห์ก็ถูกเก็บเรียบ"

"เก็บเรียบ!"

น้ำเสียงตกใจกอปรกับใบหน้าที่ซีดเผือดของสายไหมทำเอาสารวัตรหนุ่มรีบเอ่ยขึ้น

"ผมถึงบอกคุณสายไหมว่างานนี้มันอันตรายมาก ถ้าพลาดเพียงแค่นิดเดียวหมายถึง...ชีวิต"

สายไหมกลืนน้ำลายหนืด ๆ ลงคอ ความกลัวเริ่มเกาะกินในใจเธอ สมองเริ่มประมวลถึงผลลัพธ์หากเธอทำพลาด ทว่าด้วยความเป็นห่วงพี่สาวอย่างสุดหัวใจ สุดท้ายจึงสะบัดหัวไหล่ความกลัวเหล่านั้นออกไปแล้วเอ่ยตอบ

"ไหมพร้อมรับภารกิจนี้ค่ะ"

"แต่เราไม่ได้เป็นตำรวจ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับเรื่องนี้นะ"

สารวัตรทัดเทพพยายามโน้มน้าวให้สายไหมทบทวนดูอีกครั้ง ในใจเขารู้สึกผิดขึ้นมา ครั้งนั้นเขาไม่น่าพลั้งปากว่าจะให้เธอเป็นสายให้เขาเพื่อแลกกับการช่วยเหลือใยหม่อนเลย

"เกี่ยวสิคะ หน้าที่ของพลเมืองดีช่วยจับคนร้ายไง"

ทัดเทพส่ายหัวไปมาเล็กน้อย ก่อนจะผุดรอยยิ้มขึ้นมาที่มุมปากให้กับความใสซื่อของเธอ

"ถ้าคุณสายไหมยืนยัน ทางผมก็จะช่วยคุ้มกันอยู่ด้านนอกอย่างเต็มที่ จำเอาไว้ว่า ถ้าหากเจอเรื่องที่รับมือไม่ได้ และจวนจะถึงทางตัน ให้ชิ่งออกมาทันทีไม่ต้องสนใจอะไรทั้งสิ้น รักษาชีวิตของเราให้ได้ เข้าใจนะ!"

สายไหมพยักหน้าให้คำสัญญา

"ส่วนนี่คือเจ้านายที่เราจะต้องปลอมเป็นเลขาของเธอ"

รูปใบที่สองถูกส่งมาให้ สายไหมรับมาดูพร้อมกับขยับปากถาม

"แล้วนายอัลโดอะไรนั่นจะไม่จับได้เหรอคะว่าไหมเป็นเลขาตัวปลอม"

นี่คือสิ่งที่เธอไม่เข้าใจ จะปลอมอย่างไรให้เนียน หรือว่าต้องทำเหมือนละครที่ต้องผ่าตัดเปลี่ยนใบหน้า

ไม่สิ เวลากระชั้นชิดแบบนี้ผ่าตัดเหมือนในละครไม่ทันแน่

"มาม่าซังคนนี้ทางแก๊งของอัลโดไม่เคยพบเจอหน้ามาก่อน ทั้งสองแก๊งติดต่อค้ามนุษย์กันโดยเอาความจริงใจเข้าแลก"

"มาเฟียก็ชอบทำอะไรเสี่ยง ๆ แบบนี้เหมือนกันเหรอคะ"

ทัดเทพได้ยินสายไหมพึมพำออกมาแบบนั้นถึงกับหลุดขำกับความคิดไร้เดียงสา

"ทุกสิ่งที่พวกมาเฟียทำก็เสี่ยงทั้งนั้นแหละ อยู่ที่ว่าใครจะเร็วกว่า ฉลาดกว่าถึงจะคุมเกมได้"

"สารวัตรดูชำนาญเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้นะคะ"

"แหงละ ผมอยู่กองปราบปราม เจอคดีเกี่ยวกับพวกแก๊งมาเฟียมาเยอะ"

สายไหมพยักหน้าเข้าใจ จากนั้นจึงถามต่อ

"แล้วใครจะแสดงเป็นมาม่าซังคนนี้คะ"

"ไม่มี เพราะเราเพิ่งจับกุมมาม่าซังคนนี้ได้เมื่อวันก่อน ผมจึงจะใช้แผนนี้ให้คุณปลอมตัวเป็นเลขาของเธอจะได้ง่ายและอันตรายน้อยลงกับตัวตนจริงของเราเอง"

อ้อ ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง

"ไหมขอถามอีกอย่างได้มั้ยคะ"

"เชิญเลยครับ"

"ถ้าเมื่อวานสารวัตรไม่เจอไหม สารวัตรยังจะใช้แผนนี้ให้คนอื่นปลอมตัวเข้าไปในแก๊งนั้นอยู่มั้ยคะ"

"แน่นอนครับ แต่อาจจะไม่เร็วแบบนี้ ผมคงต้องเลือกเจ้าหน้าที่หน้าใหม่ที่ยังไม่เป็นงาน เพราะหูตาแก๊งนี้ค่อนข้างเยอะ ถ้าใช้คนที่ชำนาญวิชาชีพตำรวจ คนประสบการณ์เยอะเข้าไปจะเสี่ยงต่อการถูกจับได้มาก"

สายไหมนั่งฟังพลางพยักหน้าเก็บเกี่ยวรายละเอียดทั้งหมดให้ได้มากที่สุด

"ปกติน้องไหมดื่มเก่งมั้ยครับ"

"แอลกอฮอล์เหรอคะ ไม่เลยค่ะ นาน ๆ ที พอดีไหมไม่ค่อยมีเพื่อนฝูงเท่าไหร่"

ตั้งแต่เรียนมหาลัยมา สายไหมแทบจะไม่ค่อยเข้าสังคม เธอกลายเป็นเด็กเรียนที่เพื่อน ๆ ในห้องไม่ค่อยเข้าใกล้ยกเว้นตอนที่มีผลประโยชน์

"งั้นคงลำบากแล้ว"

"ทำไมเหรอคะ"

"มาม่าซังคนนี้เธอเป็นนักดื่ม เลขาเธอเองก็ต้องดื่มเป็นเช่นกัน"

"ไหมว่าเรื่องนี้ไม่น่ายาก ถึงจะไม่ชอบดื่ม แต่ไหมดื่มได้ แล้วก็คิดว่าน่าจะมีวิธีเลี่ยงการดื่มจนเมาได้เหมือนกัน"

"หืม? ไหนลองเล่าคร่าว ๆ หน่อยสิครับ"

ทัดเทพรู้สึกถึงความฉลาดลึก ๆ ของผู้หญิงคนนี้

แม้ภายนอกจะดูเปราะบาง แต่เธอกลับไม่อ่อนแอ เหมือนจะหัวอ่อน แต่ไม่ถือว่าเป็นคนโง่เสียทีเดียว

"ถ้าให้ไหมดื่มต่อหน้าพวกเขาไหมดื่มได้แค่พวกคอกเทล เหล้าดีกรีอ่อน ๆ ส่วนวิธีพลิกแพลงไม่ให้ถูกจับได้คงต้องดูตามสถานการณ์นั้น ๆ ไป"

"ถือว่าคุณสายไหมยังมีแผนการในหัวอยู่ เอาเป็นว่าตัวตนของเลขาคนนี้จริง ๆ แล้วดื่มเก่ง แต่เจ้าเล่ห์แล้วกัน"

"ค่ะ"

เป็นการใช้คำได้ตรงจริง ๆ แต่ก็ดีแล้วที่สารวัตรหนุ่มเข้าใจเธอ

"พรุ่งนี้เรามาคุยเรื่องรายละเอียดเกี่ยวกับแผนการเข้าไปปะปนในแก๊งให้ละเอียดอีกทีแล้วกัน พอดีผมมีประชุมด่วน"

"ได้ค่ะ"

"ให้ผมไปส่งที่บ้านมั้ยครับ"

"ไม่รบกวนสารวัตรดีกว่า ไหมขอนั่งเล่นตรงนี้อีกสักพักค่อยกลับค่ะ"

"โอเคครับ งั้นผมขอตัวนะ"

"ขับรถดี ๆ นะคะ"

คล้อยหลังสารวัตรทัดเทพ สายไหมก็เอาแต่ทอดมองไปยังเบื้องหน้า เธอปล่อยให้สายลมเย็น ๆ บวกกับความเย็นอ่อน ๆ ของสายน้ำช่วยชโลมจิตใจเธอให้สงบ

"ไหมต้องช่วยพี่หม่อนออกมาให้ได้ รอก่อนนะคะ"

ไม่รู้หรอกว่าคำตอบพี่สาวเธอจะเป็นเช่นไรหากสายไหมขอร้องให้เธอปล่อยมือจากผู้ชายอันตรายคนนั้น แต่มันคือเรื่องของอนาคต ตอนนี้ขอแค่ได้พบหน้ากับใยหม่อนและเห็นว่าเธอปลอดภัยดีเท่านี้ก็คุ้มที่ต้องเสี่ยงชีวิตแล้ว