ตอนที่ 3

พูดถึงเรื่องแฟน คิดแล้วก็ยิ่งรู้สึกกลัดกลุ้ม บางครั้งก็อยากตามใจพ่อแม่

จะแต่เป็นไปได้ยังไง? ในเมื่อความรู้สึกลึกๆ ของฉันไม่นิยมชมชอบชาวต่างชาติเอาเสียเลย บางทีอาจจะเป็นผลมาจากอดีตที่ฉันเกลียดภาษาอังกฤษเข้าไส้ ตอนเรียนก็ต้องสอบซ่อมซ้ำแล้วซ้ำอีกจนอาจารย์ให้ผ่านเพราะเหนื่อยกับการซ่อมไม่จบสิ้น อย่างนี้กระมังที่มันทำให้ฉันพาลแอนตี้ฝรั่งมังค่าไปโดยไม่รู้ตัว

“ไม่เอาหรอกแม่… ฉันกลัวฝรั่ง แม่ก็เห็นนี่นาว่าฉันเองก็ตัวเล็กๆ ขืนแต่งงานอยู่กินกับฝรั่งมีหวังโดนมันทับแบนเป็นกล้วยปิ้งแน่ๆ…”

ฉันบอกไปไม่หมดว่ากลัวอะไร

จะพูดตรงๆ รึก็กลัวแม่ว่าทะลึ่ง อันที่จริงสิ่งที่ฉันกลัวน่ะ ไม่ใช่แค่โดนทับแบน แต่เป็นเพราะว่า… อิอิ ไม่เอา… ไม่พูดดีกว่า แต่ไหนๆ แล้วพูดก็ได้ ที่ฉันกลัวก็ความใหญ่โตของมันนี่แหละ

ตอนค่ำของวันเดียวกันนั้น

หลังเสร็จจากอาบน้ำอยู่นานสองนาน ฉันพยายามขัดถูตัวด้วยขมิ้นกับมะขามตามสูตรที่โบร่ำโบราณบอกไว้ แม่ฉันก็น่ารักเหลือเกิน เที่ยวสรรหาสูตรเด็ดเคล็ดลับผิวขาวมาให้ไม่เว้นวัน ทั้งน้ำมะนาวผสมโยเกิร์ต มะละกอผสมนมสดและน้ำผึ้ง

ฉันมีโอกาสได้ลองหลายๆ อย่าง สารพัดจะทำ ด้วยหวังว่าผิวพรรณจะผุดผ่องเป็นยองใยเหมือนชาวบ้านเค้าบ้าง แต่ทำแล้วก็งั้นๆ เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่เห็นได้ผลสักเท่าไร

ฉันก้าวเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งในห้องนอน สายตาคมประกายแลสำรวจภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่อยู่นานเป็นครู่

ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ ถ้าตัดเรื่องสีผิวออกไป ทรวดทรงองค์เอวฉันก็อะร้าอร่ามใช่เล่น

ฉันเปลื้องผ้าถุงที่กระโจมอกลงไปกองกับพื้น ดูสิ! หน้าอกใหญ่เกือบๆ คับดีเชียวแหละ จนบางครั้งฉันรู้สึกว่าเอิ่ม… มันใหญ่ไปมั้ย? เพราะตัวฉันรึก็แค่นี้ เอวคอดโค้งเหมือนลูกน้ำเต้ารับกับสะโพกผายน่ามอง ต้นขาตึงเต็มเรียวยาวลงไปสู่ปลายเท้า

แต่จะว่าไปแล้ว… ก็คงมีหน้าอกนี่แหละที่ทำให้ฉันรู้สึกภาคภูมิใจในความเป็นผู้หญิง รองลงมาก็คงเป็นเครื่องประกอบบนใบหน้า ทั้งตา หู จมูก ปาก คิ้ว คาง ก็คมขำ ได้เชื้อแม่มาเต็มๆ ติดก็ตรงผิวดำเหมือนพ่อนี่แหละ

ฉันเคยแอบนึกอย่างน้อยใจว่าถ้าแม่ได้ผัวผิวขาวๆ ลูกสาวก็คงไม่ออกมาดำอย่างนี้ แต่สุดท้ายความน้อยใจนี้ก็หายไป เพราะถึงพ่อจะตัวดำแต่ก็เป็นคนดี พ่อรักแม่และรักฉันมาก

ขณะที่ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปคว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมาเช็ดผม จู่ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางเอาไว้หัวเตียงก็แผดลั่นจนฉันสะดุ้ง รีบคว้าขึ้นมารับพร้อมรอยยิ้มผุดเผยขึ้นในดวงหน้าคมขำ เมื่อเห็นว่าเบอร์ที่ขึ้นโชว์หราบนหน้าจอ กระพริบพร้อมๆ กับจังหวะหัวใจของฉันที่เต้นแรงด้วยความดีใจกับชื่อ ‘พี่เดช’ ชายหนุ่มที่ฉันแอบชอบเป็นคนโทรมา อันที่จริงเขากับฉันเพิ่งคุยกันจริงๆ จังๆ เมื่อไม่นานมานี้เอง สรุปก็คือฉันจีบเขาเองแหละ

จะว่าไปฉันก็ผู้หญิงคนหนึ่งละนะ อายุก็ย่างเข้าเบญจเพญ พร้อมที่จะเรียนรู้เรื่องเพศรส มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่ผู้หญิงคนหนึ่งรู้สึกโหยหาความรักซึ่งไม่เคยได้จากชายใดมาก่อน

ถ้ามองเอาจากภายนอก… คงไม่มีใครรู้หรอกว่าผู้หญิงแก่นแก้ว สนุกสนานร่าเริงอย่างนังมาลีคนนี้… ลึกๆ ภายในใจกำลังร่ำร้องโหยหาใครสักคนที่รักและพร้อมจะปกป้อง แล้วพี่เดชก็เข้ามาโดยบังเอิญ

“พี่เดชจ๋า… ”

ฉันกรอกเสียงใสอย่างมีจริต ดีใจจนเนื้อสาวเต้นตระตุกทั้งตัว

พี่เดชมีอาชีพขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างอยู่ที่วินหน้าปากซอย เรานัดกันเอาไว้ว่าพรุ่งนี้จะไปเดินเที่ยวสวนจตุจักร เรียกได้ว่าครั้งนี้เป็นเดทครั้งแรกของฉันเลยก็ว่าได้

พี่เดชไม่ใช่คนหล่อเหลา หน้าตาก็พื้นๆ สไตล์กรามกว้างดั้งราบเพราะเป็นคนอีสานโดยกำเนิด เค้าโครงร่างกะทัดรัด เตี้ยล่ำแบบหนุ่มบ้านๆ ทั่วไป

สาเหตุที่ทำให้เรารู้จักกันก็เพราะฉันมักจะเรียกใช้บริการมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ฉันขี่เขา… เอ๊ย ฉันมีโอกาสซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ของเขาอยู่เป็นประจำ