4 หลีแคดดี้สาว 1

บางคนได้ดิบได้ดีหลุดพ้นจากการเป็นแคดดี้ เสวยสุขกับเงินของนายที่รับเลี้ยงให้เป็นภรรยา แม้ว่าจะเป็นเบอร์สอง แต่ก็ดีกว่าทำงานตากแดดทั้งวัน

“พี่สรัล อย่าแซวผมเลยครับ ดูแลแคดดี้ของพี่ดีกว่า แน่ะ ยกอาหารมาให้แล้ว”

“ขอบใจนะน้อง เอ อยู่ในร่มทำไมไม่ถอดหมวก แล้วคลายผ้าคลุมหน้าออกล่ะจ๊ะ”

“ฉันขอวางชามก๋วยเตี๋ยวก่อน”

ในระหว่างที่แคดดี้สาวของสรัลกำลังถอดหมวกกับแกะผ้าพันหน้าออกนั้น สรัลและทุกคนต่างพากันมองอย่างใจจดใจจ่อ อยากเห็นใบหน้าของแคดดี้คนนี้ว่าเป็นเช่นไร กระทั่งชายผ้าหลุดออกไปจากใบหน้า สรัลมองด้วยดวงตาตื่น ๆ แล้วอึ้งไปชั่วครู่

เพื่อนทุกคนเห็นแล้วพากันยกมือปิดปากหัวเราะ เมื่อเห็นเต็มตาว่าแคดดี้ที่สรัลเรียกว่าน้อง บัดนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยเหี่ยวย่นของกาลเวลา ผิวดำคล้ำด้วยฝ้า ส่งยิ้มให้สรัลอย่างเขิน ๆ

“ขอโทษครับป้า ที่ผมเรียกน้อง”

“ไม่เป็นไรจ้ะ กินอาหารเถอะ เดี๋ยวจะได้ลงสนามต่อ”

ชามก๋วยเตี๋ยวเลื่อนมาวางลงตรงหน้า สรัลเกิดอาการตื้อในกระเพาะอาหาร จากที่หิว ๆ เมื่อครู่กลายเป็นอิ่มอย่างกะทันหัน เขาทำได้แต่เพียงยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเท่านั้น ส่วนแคดดี้รุ่นป้ายังคงก้มหน้าก้มตากินอย่างเอร็ดอร่อย

หลังจากตีกอล์ฟเสร็จเป็นธรรมเนียมไปแล้วที่จะพากันมาสังสรรค์กันที่ร้านอาหารโดยพาแคดดี้ถูกใจออกมาด้วย ทุกคนต่างพูดคุยกับคู่ของตนเองอย่างมีความสุข มีเพียงสรัลที่หันไปเจ๊าะแจ๊ะกับเด็กเสิร์ฟที่ยังคงง่วนอยู่กับชงเหล้าให้แก่ทุกคน

“น้องหน้าตาดีอย่างนี้ น่าจะไปทำงานเป็นเด็กเชียร์เบียร์หรือพริตตี้ น่าจะเหมาะกว่ามั้ง”

“ไม่ล่ะพี่ เสิร์ฟสบายใจกว่า”

เด็กเสิร์ฟตอบด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ

“ทำไมล่ะครับ พี่ขอเหตุผลที่ไม่ทำงานแบบนั้น”

“เอ่อ อาชีพที่พี่บอกมาน่ะต้องแต่งตัวโชว์รูปร่าง แต่หนูไม่ไหวหรอกค่ะ อาย เดี๋ยวเขาเห็นน่องโต๊ะสนุ๊กแล้วกลัวว่าสินค้าขายไม่ได้ ถูกไล่ออกจากงานอีก”

เด็กเสิร์ฟหน้าตาสวยหาทางเอาตัวรอดจากการถูกลวนลามด้วยสายตาและคำพูด แกล้งบอกว่าขาใหญ่ สรัลยิ้มแห้ง ๆ มองเพื่อนทุกคนเห็นว่ากำลังอยู่ในช่วงแห่งความสุข โดยเฉพาะธาม ในเวลานี้นั่งเบียดกับผึ้งที่ยังคงยิ้มเอียงอาย ไม่กล้าที่จะแสดงอะไรออกมามากนัก ธามหันมาเห็นสรัลยักคิ้วให้ทันที

“สุขเสียจริงนะ อย่าให้ถึงคิวข้าก็แล้วกัน”

“แน่ะ ต่อมอิจฉาเริ่มทำงานล่ะซี่ ไม่เป็นไรน่า โอกาสหน้าอาจจะได้แคดดี้หน้าตาแจ่ม ๆ ก็ได้”

“รดิส พี่คิดว่าจะไม่ไปตีที่สนามนั้นอีกแล้ว มีอย่างที่ไหนรับคนแก่มาทำงานแบกถุง ทำร้ายวัตถุโบราณอย่างรุนแรง”

“พี่สรัลคะ ความจริงแล้วป้าคนนั้นไม่แก่หรอกค่ะ แต่แกใช้ชีวิตหนักไปหน่อย ทำให้หง่อมกว่าวัยอันควร”

แคดดี้ของอังคารแก้ตัวให้เพื่อนร่วมอาชีพที่กำลังถูกตั้งกระทู้วิจารณ์ในวงเหล้า กลายเป็นที่ขบขันแก่ทุกคน ธามหัวเราะออกมา เมื่อนึกเห็นใบหน้าแคดดี้ของสรัล ตั้งแต่ออกรอบด้วยกันมา เพิ่งมีครั้งนี้ที่เพื่อนผิดหวังจนแทบจะโยนไม้กอล์ฟทิ้ง

ต่างจากเขา เหมือนโชคเข้าข้าง ไม่ว่าไปตีสนามไหนก็แล้วแต่ เจอแต่แคดดี้สาวสวย เอาใจเก่ง จนต้องจ่ายเงินพิเศษอยู่เรื่อย คิดว่าคืนนี้คงไม่พลาดเช่นเดียวกัน

เขาแอบพูดคุยตกลงกันเรียบร้อยแล้ว เกี่ยวกับบริการพิเศษ ผึ้งยอมรับต่อข้อเสนอ โดยหยอดให้ดีใจว่า เธอไม่ได้ทำแบบนี้กับนายทุกคน เว้นแต่ว่าถูกใจจริง ๆ เท่านั้น ธามรู้ถึงจุดประสงค์ของเธอเป็นอย่างดี จึงศอกกลับไปบ้างว่า เขาก็ใช่จะสนุกกับทุกคนและไม่ผูกพันกับใคร จบแล้วจบเลย

จึงกลายเป็นเกราะป้องกันภัย ไม่ให้ฝ่ายหญิงเข้ามาพัวพัน กลัวว่าจะสร้างความเดือดร้อนให้กับครอบครัว ผึ้งได้ยินดังนั้น สะอึกจนพูดไม่ออก เมื่อรู้ว่าเขาไม่ได้พิศวาสจนถึงขั้นเลี้ยงดูเหมือนเพื่อนแคดดี้บางคน

ไม่เพียงแค่แคดดี้เท่านั้นที่ธามพัวพันแต่ไม่จริงจัง พนักงานออฟฟิศของสรัลก็กลายเป็นสิ่งหอมหวานชวนให้ธามแวะเวียนไปหาบ่อย ๆ

แนนม่ายสาวรูปร่างเซ็กซี่ แต่งตัวยั่วกำเดาเพศตรงข้าม ส่งสายตาวิบวับมาให้ เพียงแค่เจอกันครั้งแรก ด้วยสัญชาตญาณของความเป็นชาย ธามรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้อยากเล่นกับไฟ จึงหยอดคำหวานใส่เช่นกัน

“สวัสดีครับ ผมมาหาสรัล”

“บอสอยู่ในห้องค่ะ คุณจะรับชา กาแฟ หรือน้ำส้มดีคะ”

“แค่เห็นหน้าคุณผมก็ลืมทุกอย่างแล้วครับ”

“ว้าย ! ช่างกล้า ถ้าให้เดาคุณคงชื่อธาม บอสเคยพูดให้ฟังบ่อย ๆ”