มารยากับซาตาน

ภายในห้องของโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่งอวลไปด้วยความเย็นของเครื่องปรับอากาศ เสียงเพลงบรรเลงในจังหวะช้าๆ ที่ดังออกมาจากเครื่องเสียงข้างหัวเตียงซึ่งผ้าปูสีขาวยับยู่ยี่หลังจากใช้เป็นที่รองรับเรือนร่างเปล่าเปลือยของธาม ชายวัยสี่สิบสอง ผู้มีใบหน้าหล่อคม ผิวขาว เรือนร่างเต็มไปด้วยมัดกล้าม โดยเฉพาะแผงหน้าอกแน่นตึง เนื่องจากออกกำลังกายเป็นประจำ

หากว่าไม่บอกอายุที่แท้จริง ทุกคนที่เห็นต่างลงความเห็นว่าน่าจะอยู่ที่สามสิบต้นๆ อาจจะเป็นเพราะการกินอยู่ที่ดี มีแต่ความสุขสบายจึงได้เปรียบคนวัยเดียวกัน

เสียงถอนใจหนักๆ ดังขึ้น พร้อมกับร่างเปลือยทิ้งตัวลงนอนบนเตียง หลับตานิ่งอย่างสุขสมต่อสิ่งที่เพิ่งผ่านไป ขณะที่ปลายนิ้วเรียวสวยไล้ลงไปที่แผงอกแกร่ง ใบหน้าสวยหวานของผู้หญิงกลางคืนที่เขาซื้อมาเพื่อบริการความสุขซบลงมา

“พี่ขา ให้น้องอยู่ต่ออีกไหมคะ”

“ไม่ล่ะ พี่จะต้องรีบกลับบ้าน”

“อะไรกันคะ แค่สามทุ่มกว่าเท่านั้นเอง ยืดเวลาต่อออกไปอีกก็ได้ ในเมื่อพี่ซื้อชั่วโมงน้องออกมาแล้ว”

“อย่าเลย พี่บอกทางบ้านว่าจะกลับไม่เกินห้าทุ่ม ขอตัวอาบน้ำก็แล้วกัน”

ใบหน้าดารินทร์ภรรยาวัยสามสิบปีที่ยังสาวและสวยผุดขึ้นมาในห้วงความคิด ผู้หญิงแสนดีที่สุดในชีวิต อีกทั้งดรีมและดาวบุตรสาววัยน่ารักทั้งสอง ช่างฉอเลาะ ทุกครั้งที่เข้าบ้านลูกๆ จะพากันโอบกอด คลอเคลียอยู่ใกล้ๆ

ด้วยเหตุนี้ธามไม่อาจที่จะเผลอไผลไปกับรสรักของสาวสวยที่ซื้อหาด้วยความพลั้งเผลอเพราะอารมณ์เมาพาไป

ไม่มีผู้หญิงคนไหนดึงเขาออกมาจากครอบครัว ในเมื่อมั่นคงในความรัก แม้ว่าจะออกนอกลู่นอกทางไปบ้างตามประสาผู้ชายที่อยากเปรี้ยวอยากหวาน แต่ก็รักลูกรักภรรยาที่สุด

“พี่คะ ให้น้องอาบน้ำให้นะคะ”

สาวบริการผู้มีใบหน้าเซ็กซี่ รูปร่างเย้ายวนเพศตรงข้าม ไม่ล้มเลิกที่จะหว่านเสน่ห์เพื่อผูกมัดเขาเพราะรู้ว่าเป็นเจ้าของธุรกิจเกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์ หากว่าได้เป็นภรรยาน้อยคงสบายไปทั้งชาติ เธอพาร่างที่ห่อหุ้มด้วยผ้าขนหนูผืนน้อย โชว์ร่องอกกับเรียวขาอวบเข้าไปในห้องน้ำ ฝ่ามือนุ่มลูบไล้ลงที่บ่าแล้วเลื่อนคลึงลงไปที่หน้าอก

ธามมองด้วยสายตาว่างเปล่า รู้เท่าทันความคิดของผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างดี ว่าต้องการอะไร ได้แต่หยันในใจว่า อย่าได้หวัง

“ขอบใจนะ แต่พี่ชอบอาบน้ำคนเดียวมากกว่า”

“แหม พูดทำร้ายน้ำใจจังเลยนะคะ”

“เรื่องจริงนี่นา เมียที่บ้านยังไม่เคยเห็นพี่อาบน้ำเลยนะ”

“จริงอ่ะ แหม ไม่น่าเชื่อ แสดงว่าเขาดูแลไม่เต็มที่สิคะ ตามปกติแล้วคนที่เป็นผัวเมียกันจะต้องเอาอกเอาใจในทุกอย่างตั้งแต่ตื่นนอนยันเข้านอน”

“พี่มีร่างกายปกติ ครบสามสิบสอง ไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นหรอกครับ ขอเวลาสักครู่นะ น้องก็เหมือนกัน ถ้าไม่อาบน้ำก็ใส่เสื้อผ้าซะ พี่จะไปส่งลงปากซอย”

เขาพยายามปัดให้ออกห่างจากตัว ไม่ไปส่งที่พัก กลัวปัญหายุ่งยากจะตามมา หญิงบริการชั้นสูงก้มใบหน้าสวยเฉี่ยวลงมาใกล้ๆ ปลายจมูกโด่งที่ผ่านการทำศัลยกรรมจรดลงบนแก้ม ธามสะดุ้ง มองอย่างไม่ชอบใจ นึกตำหนิต่อการกระทำจาบจ้วงเกินความจำเป็น

ธามบอกกับตัวเองทุกครั้ง หลังจากจบสิ้นความเสน่หา เขาจะรังเกียจผู้หญิงที่หิ้วมานอนด้วย ไม่แม้แต่จะแตะต้องเป็นครั้งที่สอง

“ไปส่งที่ห้องไม่ได้หรือคะ น้องจะเลี้ยงกาแฟ”

“อย่าเลย เดี๋ยวทางบ้านจะเป็นห่วง”

“อิจฉาแฟนพี่จัง ผัวรักขนาดนี้ ถ้าน้องเจอแบบนี้จะดูแลอย่างนี้ แทบไม่ต้องทำอะไร”

“ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว จะกลับแล้วนะ ถ้าจะไปด้วยกันก็เตรียมตัว”

เขาไม่ใส่ใจที่จะรับฟังแต่อย่างใด หญิงสาวค้อนตาคว่ำ ออกไปสวมใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว หลังจากรู้ว่าล้มเหลวที่จะคว้าเขามาเป็นผู้อุปถัมภ์ในเรื่องการเงิน ได้แต่เดินต้อยๆ เปิดประตูรถเก๋งคันหรูขึ้นมานั่งนิ่ง แต่ไม่วายที่จะแอบดึงเส้นผมสีน้ำตาลทองให้ตกลงไปที่เบาะ แกล้งให้ภรรยาเขาช้ำใจเล่น

เสียงแตรรถดังที่หน้าบ้านพร้อมกับแสงไฟกราดสาดส่องความสว่างเข้ามา ดารินทร์กำลังดูรายการเกมโชว์เพลินๆ รีบลุกขึ้นยืน รอยยิ้มน้อยผุดจากมุมปากทั้งสองข้าง เหลือบมองดูนาฬิกาเห็นว่าเกือบห้าทุ่ม ดีใจที่สามีรักษาคำพูด ไม่เถลไถลออกนอกลู่นอกทาง

ฝ่ามือบางเปิดประตูให้อ้าออกจากกันแล้ววิ่งไปยังหน้าบ้าน เปิดประตูรั้วให้กว้าง เพียงพอต่อรถเข้ามาได้โดยสะดวก ผู้เป็นสามีลดกระจกไฟฟ้าลง หันมายิ้มให้พร้อมกับเอ่ยเสียงทักทาย