บทที่ 9 แอบหนี

บนโลกมนุษย์ มัจโจหนีปู่ทวดโดยที่ไม่มีใครรู้ สุวรรณกับสุวาลย์ทำหน้าที่ของตนอย่างเคร่งครัดจึงเป็นโอกาสทองของมัจโจ เขายิ้มเมื่อเห็นคนเดินผ่านไปมา เห็นรถต่างสีแล่นกันขวักไขว่ เขาเดินไปบนพื้นหญ้านุ่มเท้า เพลินมองสำรวจไปรอบๆ อย่างตื่นเต้น

“ดูวุ่นวายดี คนมากมาย ของวางขายเป็นแถวยาว รถก็เต็มถนนไปหมด ไปไหนมาไหนกันนักหนานะ”

เขาเพลินมองโน่นมองนี่จนถึงริมถนน หญิงวัยกลางคนกำลังเดินมาทางที่เขาเดินอยู่ทจู่ๆ เด็กหนุ่มร่างผอมก็วิ่งเข้ามากระชากกระเป๋าของหญิงผู้นั้น

“ว้าย.ช่วยด้วยค่ะ คนกระชากกระเป๋า ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ”

เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้น มัจโจวิ่งตามคนร้ายทันแต่ไม่สามารถจับตัวคนร้ายได้เพราะเขาไม่ได้ปรากฏตัวเป็นคนธรรมดา เขาเป็นเพียงร่างวิญญาณที่มนุษย์มองไม่เห็น หากไม่มีจิตสัมผัสพิเศษ เขาจึงขอความช่วยเหลือจากสุวรรณและสุวาลย์ ยมทูตทั้งสองปรากฏตัวทันใจมัจโจซึ่งทั้งสองจะมารับดวงวิญญาณของคนร้ายชิงกระเป๋าพอดี ร่างผอมวิ่งข้ามถนนถูกรถแล่นมาด้วยความเร็วชนอย่างแรง ร่างนั้นลอยละลิ่วขึ้นกลางอากาศและหล่นลงมาบนพื้นถนน เสียชีวิตทันที

มัจโจเข้าใจว่าสุวรรณกับสุวาลย์มาช่วยแต่เขาไม่ต้องการให้คนร้ายเสียชีวิตแค่เพียงอยากจับตัวไว้เท่านั้นแต่เมื่อคนร้ายเสียชีวิต วิญญาณออกจากร่าง เขารีบเข้าไปจับตัววัยรุ่นผู้นั้นอย่างรวดเร็วไม่ทันได้วิ่งหนีด้วยซ้ำไป

“ขอบคุณลุงสุวรรณ ลุงสุวาลย์มากนะครับที่มาช่วยผมแต่ทำไมถึงต้องทำให้เขาตายด้วยครับ”

“ถึงเวลาของเจ้านี่แล้ว” สุวรรณเอ่ยเสียงราบเรียบ กำลังโกรธมัจโจที่หนีขึ้นมาเที่ยวยังโลกมนุษย์

“อย่างนั้นหรือครับ ถ้างั้นผมลากวิญญาณไอ้หมอนี่ลงไปหาปู่ทวดเองครับ มานี่เลยไอ้วายร้าย”

เขาคว้าแขนวิญญาณวัยรุ่นลากไปหาปู่ทวดและคุยอวดว่าตนเองทำงานได้แล้วและสำเร็จด้วยดี

“ปู่ทวดครับ ผมพาวิญญาณไอ้นักชิงกระเป๋ามาให้ปู่ทวดลงโทษแล้วครับ เป็นไงครับ ผมทำงานได้แล้วใช่มั้ยครับต่อไปห้ามปู่ทวดบังคับผมอีกนะครับ ผมรับผิดชอบงานได้แล้ว”

“ชั่งพูดไม่อายปากนะมัจโจ เจ้าไม่ได้ทำงานนี้และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ ทั้งสิ้น เจ้าทำผิดกฎที่ทวดตั้งไว้ เจ้าหนีไปบนโลกมนุษย์เพียงลำพังซ้ำร้ายยังคุยโวโอ้อวดว่าทำงานได้แล้ว นั่นไม่ใช่ฝีมือของเจ้า ท่านสุวรรณสุวาลย์กำลังจะไปรับวิญญาณดวงนี้อยู่แล้ว”

“แต่ผมลากตัวมันมานะครับ”

“เจ้าไม่ต้องพูด ท่านสุวรรณ พาเหลนชายของเราไปกักบริเวณเป็นเวลา 1 อาทิตย์โทษฐานหนีเที่ยว หลังจากนั้นให้ทำงานอย่างหนัก เพื่อชดใช้ความผิดในครั้งนี้”

พญามัจจุราชสั่งลงโทษมัจโจโดยไม่ฟังเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น สุวรรณก้มศีรษะรับคำสั่งแต่มัจโจไม่ยอม เขาถอยห่างจากสุวรรณ เงยหน้าจ้องปู่ทวด

“ปู่ทวดทำอย่างนี้กับผมไม่ได้นะครับ ผมอยากไปเที่ยวบ้างไม่ผิดอะไรนี่ครับ ปู่ทวดจะกักบริเวณผมไม่ได้ ผมไม่ยอม”

ทายาทพญามัจจุราชหมุนร่างสูงและหายวับไปกับสายตาของทุกท่านในห้องนั้น พญามัจจุราชถอนหายใจยาว ท่านบังคับเหลนของท่านไม่ได้เลยหรืออย่างไร

“ท่านสุวรรณ เราบังคับใจเหลนเรามากไปเช่นนั้นรึ”

“ไม่หรอกพระเจ้าค่ะ พระองค์ทำเพื่อท่านมัจโจแต่ว่าท่านมัจโจไม่เข้าพระทัยพระองค์เองพระเจ้าค่ะ”

“ท่านสุวาลย์ล่ะเห็นด้วยกับท่านสุวรรณหรือไม่”

“พระเจ้าค่ะ ท่านมัจโจเป็นเด็กรุ่นใหม่ไฟแรง หากบังคับด้วยการทำโทษก็จะเป็นเยี่ยงนี้พระเจ้าค่ะ”

“ถ้าเช่นนั้นเราควรทำอย่างไรรึ”

“ใช้เหตุผลพระเจ้าค่ะ เด็กรุ่นนี้ต้องใช้เหตุผลกับพวกเขาพระเจ้าค่ะ”

“ท่านสุวาลย์ อยู่ใกล้เหลนเราไม่นานเท่าไรติดเชื้อคนรุ่นใหม่มาแล้วรึ ก็ได้เราจะใช้เหตุผลกับมัน ไปตามมันมา หลังจากนำวิญญาณเจ้านี่ไปลงโทษแล้ว ตรวจดูประวัติเขาอย่างเร่งด่วน”

“ไม่ทำงานเป็นหลักเป็นแหล่ง ลักเล็กขโมยน้อย ฉกชิงวิ่งราว ติดยาเสพติดพระเจ้าค่ะ”

สุวรรณรายงานประวัติของชายวัยรุ่นที่เตรียมรับโทษทัณฑ์ ผลแห่งการทำบุญน้อย ผลบาปมีมากกว่าจึงถูกตัดสินให้ตัดแขน กรอกน้ำพิษ วนเวียนไปจนกว่าจะหมดกรรมชั่ว

“นำตัวไปลงโทษแล้วตามเหลนของเรากลับมาโดยเร็วท่านสุวรรณ ท่านสุวาลย์”

“พระเจ้าค่ะ”

ยมทูตเบื้องขวาและซ้ายรับคำสั่งพร้อมกัน มัจโจหนีขึ้นไปยังโลกมนุษย์อย่างแน่นอนซึ่งการคาดเดาของสุวรรณกับสุวาลย์ไม่ผิดแม้แต่นิดเดียว

มัจโจหงุดหงิดกับคำสั่งกักบริเวณของปู่ทวด เขาหนีขึ้นมาบนโลกมนุษย์อีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่ใช่จุดที่สุวรรณและสุวาลย์พาขึ้นมา ไม่ใช่จุดที่แอบหนีตามสุวรรณมาแต่เป็นอีกสถานที่ๆ เขามองเห็นความวุ่นวายพลุ่กพล่านของกลุ่มผู้คนเดินกันมากกว่าเดิม เขาเดินเรื่อยๆ มองสิ่งแปลกใหม่อย่างสนใจ ร้านอาหาร ร้านกาแฟ ร้านเสื้อผ้าล้วนแล้วแต่มีคนอยู่ทุกร้าน ทั้งเดินเข้าบ้าง เดินออกบ้างผลัดเปลี่ยนกันไป

“หากเรามาเกิดบนโลกมนุษย์ต้องอยู่กับความสวยๆ งามๆ อยู่กับความวุ่นวาย อาหารสีสันแปลกๆ คงสนุกดีนะ”

รอยยิ้มกระจายบนใบหน้าของมัจโจ ความคิดอยากเกิดเป็นมนุษย์แวบเข้ามาในใจแต่ขณะที่เดินผ่านหน้าร้านสปา รถเก๋งสีดำก็แล่นเข้ามาจอด ประตูด้านคนขับเปิดออก หญิงสาวรูปร่างสมส่วนสวมกระโปรงสีดำสั้นเหนือเข่า เสื้อสายเดี่ยวรัดรูปสีส้มสดก้าวลงมา หล่อนกำลังจะเดินอ้อมหน้ารถเข้าร้านสปา รถมอเตอร์ไซค์สีขาวแล่นมาอย่างรวดเร็วและคนซ้อนท้ายเล็งวัตถุสีดำมาที่หญิงสาว