บทที่ 4

เมื่อวางแผนจะไปเซอร์ไพรส์พี่ชายถึงประเทศคานาร์ กันติศาก็จัดกระเป๋าเดินทางต่อพร้อมกับฮัมเพลงอย่างมีความสุขระคนตื่นเต้น ที่จะได้แกล้งให้พี่ชายให้ตกใจเล่นกับการปรากฏตัวของเธอ และตั้งใจว่าจัดกระเป๋าเดินทางเสร็จแล้วค่อยจัดการเรื่องหาตั๋วเครื่องบินไปประเทศคานาร์

แต่! จัดกระเป๋าเดินทางยังไม่เสร็จดี ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขัดจังหวะอีกครั้ง และก็รีบคว้าโทรศัพท์มากดรับสายโดยไม่ได้มองหมายเลขที่โทร.เข้ามา และเพราะคิดว่ามารดาคงไปถึงวัดแล้ว และได้โทร.มาบอกเธอ จึงเอ่ยถามออกมาว่า

“แม่หมูไปถึงวัดและพบหลวงพ่อแล้วใช่ไหมคะ”

“เปล่าครับ ผมเพิ่งมาถึงลอสแอนเจลิสครับ”

คำตอบที่ได้รับเป็นเสียงห้าวทุ้มของผู้ชาย ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่เสียงของบิดาของเธอ และต้นทางที่โทร.มาก็พูดเป็นภาษาอังกฤษด้วย ทำเอากันติศาต้องขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่ง พร้อมกับลดโทรศัพท์ลงเพื่อดูหมายเลขที่โทร.เข้ามาว่าใช่หมายเลขของมารดาหรือไม่ เมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่โทร.เข้าซึ่งเธอไม่รู้จัก ก็เอ่ยถามอีกฝ่ายกลับคืนเป็นภาษาอังกฤษบ้าง

“ขอโทษค่ะ คุณโทร.ผิดหรือเปล่าคะ”

“ไม่ผิดครับ ผมตั้งใจโทร.มาหาหนูชมพู่โดยเฉพาะ”

การเรียกชื่อเล่นของเธออย่างสนิทสนมยิ่งทำให้กันติศาสงสัยหนักกว่าเดิมว่าเจ้าของน้ำเสียงห้าวทุ้มคนนี้คือใคร และที่สำคัญเขารู้เบอร์โทรศัพท์ของเธอได้อย่างไร

“คุณเป็นใครคะ รู้เบอร์โทรศัพท์ของฉันได้ยังไง”

กันติศาถามเสียงห้วน บอกกับตัวเองหากได้รับคำตอบที่ไม่เข้าหูก็เตรียมกดวางสายในทันที แต่...คำตอบที่ได้รับกลับเพิ่มความสงสัยให้ทวีมากขึ้นกว่าเดิม

“ผมได้เบอร์โทรศัพท์ของหนูชมพู่มาจากเจ้าหญิงอลิยาครับ”

“จากเจ้าหญิงอลิยา”

กันติศาทวนคำ เกิดอาการหงุดหงิดใจอยู่บ้างเมื่อต้นทางที่โทร.มาไม่ยอมแนะนำตัวเองสักที จนต้องถามซ้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงติดห้วนๆ และฟังดูเหมือนออกคำสั่งกับต้นทางไม่มีผิด

“ทำไมไม่แนะนำตัวให้ฉันรู้จัก บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าคุณเป็นใคร และได้เบอร์โทร.ของฉันมาจากเจ้าหญิงอลิยาได้ยังไง”

คนที่ถูกออกคำสั่งเสียงห้วน ถึงกับกระตุกยิ้มและหันไปมององครักษ์ของตนเอง ซึ่งนั่งคู่กันอยู่ภายในรถยนต์ จากนั้นก็ตอบคำถามที่กันติศาเฝ้ารออยากได้ยิน

“ผมชื่อทาริส เป็นองครักษ์ของเจ้าหญิงอลิยา และที่ผมโทร.มาหาคุณก็เพราะได้รับคำสั่งจากเจ้าหญิงอลิยาครับ”

กันติศาเริ่มรู้สึกดีขึ้นและผ่อนคลายความหงุดหงิดใจลงบ้าง เมื่อต้นทางได้แนะนำตัวเอง นอกจากนั้นความระหวาดระแวงก็เริ่มลดลงเช่นเดียวกัน เพราะเธอรู้จักและสนิทสนมกับเจ้าหญิงอลิยา ราชิต ซึ่งเป็นคู่หมั้นของพี่ชายของเธอ

“เจ้าหญิงอลิยามีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าถึงให้คุณโทร.หาฉัน ว่าแต่ทำไมเจ้าหญิงไม่โทร.หาฉันเอง”

แม้เริ่มวางใจว่าอีกฝ่ายเป็นองครักษ์ของเจ้าหญิงอลิยา แต่กระนั้นก็ยังมีข้อกังขาให้ทวงถามในประโยคท้าย

และคนที่ปลอมตัวเป็นองครักษ์ของเจ้าหญิงอลิยา ก็หาเหตุผลมาตอบโต้สร้างความเชื่อ

ถือให้เกิดขึ้นกับผู้ตั้งคำถาม

“เจ้าหญิงอลิยากำลังยุ่งอยู่กับการจัดงานอภิเษกของเจ้าหญิงอลิลา จึงไม่มีเวลาโทร.หาคุณ และได้มอบหมายให้ผม ซึ่งเป็นองครักษ์ได้โทร.หาคุณครับ”

“เจ้าหญิงให้โทร.หาทำไม”

กันติศายังคงตั้งคำถามเดิม ซึ่งต้นทางไม่ยอมตอบคำถามนี้สักที

แผนการลักพาตัวน้องสาวสุดรักสุดห่วงของภูมินิทโดยละม่อม ถูกวางแผนมาอย่างดิบดี ทั้งเรื่องการเดินทาง การหาเบอร์โทรศัพท์ของกันติศา รวมทั้งการซักซ้อมหาคำตอบไว้เสร็จสรรพหากถูกหญิงสาวตั้งคำถาม

และ...เจ้าชายทาริส ผู้ฉลาดเป็นกรด ได้คาดเดาเป็นการล่วงหน้าแล้วว่ากันติศาต้องตั้งคำถามเช่นนี้ จึงเอ่ยตอบได้อย่างไหลลื่นเป็นที่สุด

“เจ้าหญิงต้องการให้คุณเดินทางไปประเทศคานาร์ เพื่อเซอร์ไพรส์คุณบลู ที่จู่ๆ ก็ได้พบกับน้องสาว ที่ไม่ได้พบกันมานานหลายเดือนแล้ว”

มันแน่ยิ่งกว่าแช่แป้งว่า...หากเจ้าชายทาริส สนใจผู้หญิงคนไหนแล้ว ข้อมูลส่วนตัวและข้อมูลของครอบครัวของเธอจะถูกสืบเสาะหาอย่างละเอียดยิบ แม้แต่ตัวกันติศาก็นึกไม่ถึง

ใช่แล้ว! องครักษ์อัสมานทำงานได้ดีเยี่ยม หาข้อมูลมาได้อย่างละเอียดว่ากันติศาไม่ได้เจอกับภูมินิทผู้เป็นพี่ชายมาหลายเดือนแล้ว และนั่นทำให้กันติศาเชื่ออย่างสนิทใจว่ารัชทายาทแห่งประเทศนิรานที่ปลอบตัวมานั้น เป็นองครักษ์ของเจ้าหญิงอลิยาจริงๆ

กันติศาเบิตตาโตกับคำตอบที่ได้รับ เพราะเธอเองก็ตั้งใจจะบินไปประเทศคานาร์เพื่อเซอร์ไพรส์พี่ชาย เธอไม่นึกว่าเจ้าหญิงอลิยาจะใจตรงกันกับเธอที่คิดอยากเซอร์ไพรส์คู่หมั้นเช่นเดียวกัน

“ตั้งใจจะไปเซอร์ไพรส์พี่บลู แต่ถูกเจ้าหญิงอลิยาซ้อนแผนเซอร์ไพรส์เราแทนหรือนี่”

กันติศาพึมพำออกมา และเสียงพึมพำที่เล็ดลอดผ่านสัญญาณโทรศัพท์ให้ต้นทางได้ยิน ทำเอาเจ้าชายทาริสแทบกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

“ปลากำลังจะฮุบเหยื่อแล้ว”

เจ้าชายทาริสลดโทรศัพท์ลงจากใบหู แล้วหันมาพูดกับองครักษ์อัสมานเบาๆ ด้วยภาษาอาหรับ ซึ่งแน่นอนว่าถึงแม้กันติศาจะได้ยิน แต่หญิงสาวก็ฟังภาษาอาหรับไม่ออก

องครักษ์อัสมานถึงกับยกนิ้วให้กับความชาญฉลาดของเจ้าเหนือหัว จากนั้นก็รอฟังว่าเจ้าชายทาริสจะหลอกล่อกันติศาอย่างไรต่อ

ทางด้านของกันติศาเมื่อหลงเชื่อในเกมของเจ้าชายทาริส ก็เอ่ยบอกถึงแผนที่ตนตั้งใจจะไปเซอร์ไพรส์พี่ชายเช่นเดียวกัน โดยไม่รู้เลยว่าคำพูดของเธอทำให้เจ้าชายทาริสแทบหลุดเสียงหัวเราะออกมาหลายครั้ง

“ฉันตั้งใจจะบินไปเซอร์ไพรส์พี่บลูเหมือนกัน ไม่นึกว่าเจ้าหญิงอลิยาจะใจตรงกันกับฉัน”

“ใจตรงกันเป๊ะเลยครับ”

เจ้าชายทาริสเอ่ยตอบหลังจากพยายามกลั้นเสียงหัวเราะจนหน้าแดงไปหมด จากนั้นก็ปูทางให้กันติศาเดินเข้าสู่กรงทองที่ได้เปิดกรงรอไว้แล้ว

“เพราะอยากให้คุณไปเซอร์ไพรส์พี่ชาย เจ้าหญิงอลิยาจึงได้ส่งผมกับองครักษ์อีกหนึ่งคนมารับคุณถึงลอสแอนเจลิสครับ”

“มารับ?” กันติศาทวนคำ เลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความสงสัยจนอดถามต่อไม่ได้ว่า “หมาย ความว่ายังไงคะที่ว่ามารับฉัน”

“เจ้าหญิงส่งเครื่องบินเจ็ทมารับคุณถึงลอสแอนเจลิสครับ มีผมเป็นสจ๊วตและองครักษ์อีกคนเป็นกัปตัน ซึ่งเครื่องบินพร้อมบินกลับประเทศคานาร์ภายในห้าชั่วโมงนี้ครับ”

“ทำไมมันรวดเร็วนักละคะ”

กันติศาถามเสียงหลง ไม่แปลกใจเรื่องที่เจ้าหญิงอลิยาส่งเครื่องบินเจ็ทมารับเธอ เพราะต่างก็รู้ว่าท่านชีคดาจิม พระบิดาของเจ้าหญิงอลิยาร่ำรวยมาก มีเครื่องบินเจ็ทในครอบครองถึง 3 ลำ และการส่งเครื่องบินเจ็ทมารับเธอก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ที่แปลกใจเพราะทุกอย่างดูรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ติด และก็ต้องตกใจอีกรอบกับคำตอบที่ได้รับจากองครักษ์ตัวปลอมที่เอ่ยตอบว่า

“เจ้าหญิงใจร้อนครับ อยากให้คุณบินไปประเทศคานาร์เร็วๆ นอกจากอยากให้คุณไปเซอร์ไพรส์พี่ชายแล้ว เจ้าหญิงก็เซอร์ไพรส์คุณด้วย ที่ได้ส่งเครื่องบินมารับคุณโดยเฉพาะ”

ใช่! มารับกันติศาโดยเฉพาะ แต่เป็นเจ้าทาริส เฟริสส์ นิราน ต่างหากที่เดินทางด้วยเครื่องบินเจ็ทมารับน้องสาวของภูมินิท

“เจ้าหญิงทำให้ฉันเซอร์ไพรส์จริงๆ ค่ะ” กันติศาตอบกลั้วเสียงหัวเราะ

“เซอร์ไพรส์ยังไม่หมดเท่านี้ครับ คุณจัดกระเป๋าเดินทางรอได้เลยครับ เพราะผมจะขึ้นไปพบคุณภายในห้านาทีนี้ครับ”

“อะไรนะ!”

กันติศาร้อนเสียงหลง ผุดลุกขึ้นยืนแทบจะทันทีกับคำพูดของคนที่แอบอ้างว่าเป็นองครักษ์ของเจ้าหญิงอลิยา และเธอก็เชื่อซะสนิทใจด้วย และไม่มีโอกาสถามไปมากกว่านี้ เมื่อต้นทางตัดบทสั้นๆ ว่า

“เดี๋ยวเจอกันครับ รอเปิดประตูห้องให้ผมด้วย” เอ่ยบอกแล้วเจ้าชายทาริสก็กดตัดสายในทันที

เพราะได้ยินเสียงหัวเราะใสของกันติศาในก่อนนี้ ทำให้เจ้าชายทาริสอยากเห็นตัวจริงของผู้เป็นเจ้าของน้ำเสียงจนแทบทนไม่ไหว พอกดวางสายแล้ว ก็หันมาบอกกับองครักษ์อัสมานด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเจ้าเล่ห์อย่างเหลือร้าย

“ไปกัน...อัสมาน ไปลักพาตัวน้องสาวของนายบลูโดยละม่อม...”