การตัดสินใจของนีเฟิส

“เชลยอย่างเจ้าทำให้ข้าขัดใจ ครั้งนี้ข้าไม่ถือโทษ หากแต่มีอีกครั้งข้าไม่รับประกันความปลอดภัยของฮามาดิพ่อเจ้าอย่างแน่นอน”

ผลักร่างบางให้ลงไปกองกับพื้นก่อนจะก้าว ออกจากห้องไปด้วยอาการหักห้ามใจ

อามูเนสใช้มือบางปาดป้ายรอยจูบนั้นอย่างสะอิดสะเอียน ฟุบหน้าร้องไห้ป่านนี้พ่อของนางจะเป็นอย่างไรบ้าง

แสงเช้าส่องสว่าง ลอดช่องหน้าต่างสวย อามูเนสตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลียเนื่องจากเมื่อคืนร้องจนหลับใหลไป ต่อไปนางจะเข้มแข็งเพื่อ หาทางช่วยเหลือพ่อของนาง ให้รอดพ้นจากการถูกกักขังและทรมาน

บุรุษรับใช้ชื่อนัน เดินเข้ามาภายในห้อง

“อาหารเช้า องค์ฟาโรห์ให้ท่าน เสวยที่ห้องด้านล่างพร้อมกับองค์ฟาโรห์”

อามูเนส เดินตามอย่างว่าง่ายวันนี้จะมาไม้ไหน ใบหน้าเข้มมองแบบโลมเลียไม่คงไว้ซึ่งมารยาท

“อามูเนส เมื่อคืนข้าหวังว่าเจ้าจะนิทราอย่างเป็นสุข” อามูเนส เชิดหน้าทระนง

“นิทรา ในค่ำคืนที่ทรมานค่ำคืนที่เป็นดั่งเชลย ไหนเลยจะสามารถนิทราอย่างเป็นสุข”

“รสจูบเมื่อคืนมิได้กล่อมเจ้าหลับใหลหรอกหรือ รึยิ่งกลับทำให้จิตใจเจ้าปั่นป่วน”

ริมฝีปากแดงระเรื่อ เม้มเข้าหากันอับอายอย่างที่สุดใบหน้าสีแดงเข้ม โฮรัสมองอากัปกิริยานั้นแบบสาใจ

“ดินแดนของข้ารุ่งเรืองเช่นนี้เจ้าไม่พอใจอะไรที่ต้องมาครอบครองร่วมกันกับข้า หรือว่ายังมีบุรุษใดรออยู่เบื้องหลัง”

“บุรุษใดก็ได้ที่ไม่กักขฬะเช่นท่านโฮรัส ฟาโรห์ผู้ยิ่งใหญ่”

อามูเนสสุดจะทน อดที่จะใช้คำพูดเหน็บแนมไม่ได้

“อย่างนั้น ข้าคงจะต้องคิดไตร่ตรองเรื่องการไว้ชีวิต พ่อของเจ้าอีกที”

ร่างบางทรุดตัวลงคุกเข่าลงข้างกายโฮรัส

“ได้โปรด ข้าจะไม่ทำสิ่งใดให้ท่านต้องไม่พอใจอีกแล้ว”

“ข้าคิดว่า ได้เจ้ามาไว้ข้างกาย ไม่จำเป็นที่จะต้องมีผู้ใดอีก แต่บัดนี้ข้าจำเป็นต้องพิจารณาคำร้องขอของพี่สาวเจ้านำพี่สาวเจ้ามาอีกคน”

“เพื่ออะไรท่านช่างไม่รู้จักพอ”

“ดินแดนของเจ้าพ่ายแพ้สงครามแก่ข้าโฮรัส ไม่จำเป็นต้องมีคำว่าพอ สิ่งที่ข้าต้องการไม่ว่าอะไรในดินแดนของเจ้าข้าต้องได้มา”

“ท่านรุกรานเรา”

“เจ้าเป็นเงื่อนไขของการรุกรานที่สมเหตุสมผลถ้าไม่มีเงื่อนไขที่ข้าต้องการ ไฉนเลยข้าจะรุกรานใคร”

แววตายังคงจาบจ้วงเหมือนเดิม

“แล้วท่านทำไมไม่หยุด เมื่อได้ครอบครองตัวข้า”

“พี่สาวของเจ้า เป็นฝ่ายเสนอมาเอง”

อามูเนส ส่ายหน้าแบบไม่เชื่อในเมื่อนีเพิส พี่สาวของหล่อนปฏิเสธที่จะทำการเปลี่ยนตัวเชลยทำให้อามูเนสต้องเสียสละตัวเอง

แก้วไวน์ถูกรินจนเป็นที่พอใจขององค์ฟาโรห์ ก่อนจะวางแก้วลงตรงหน้าของอามูเนส

“ดื่ม ในดินแดนแห่งนี้ ไวน์เป็นสินค้าที่สร้างรายได้อย่างมาก"

“ไม่”

อามูเนสเข้าใจว่าคงอยากอวดความรุ่งเรืองของดินแดน โฮรัสกระดกไวน์จนหมดแก้ว ก่อนจะคว้าศรีษะของอามูเนสให้เงยหน้าขึ้นแล้วบรรจงใช้ปากหนาประกบปากบางก่อนจะปล่อยให้ไวน์ไหลเข้าสู่ปากบาง

อามูเนสผลักร่างใหญ่ เสียงหัวเราะชอบใจของโฮรัสดังลั่นไปทั่วห้อง

“ชอบให้ป้อนอย่างนี้นี้เอง” อามูเนสเช็ดริมฝีปากก่อนจะสำลักอึกอัก โฮรัสหัวเราะเสียงดังลั่นอีกครั้ง

“กินให้อิ่มวันนี้จะพาชมความยิ่งใหญ่ในดินแดนแห่งข้าโฮรัส”

ระเบียงสูงใหญ่ มองเห็นไกลสุดสายตา ฉากด้านหลังเป็นแม่น้ำไนล์ที่ลึกลับไหลคดเคี้ยว

อามูเนส ยืนสง่าข้างกายโฮรัสเสียงประชาชนข้างล่างโห่ร้องอื้ออึ้ง เมื่อพบว่าฟาโรห์ของพวกเขาออกมาสอดส่องสารทุกข์สุกดิบ ภายในวิหารที่จุคนได้กว่า2000คน โฮรัสโบกมือทักทาย ผู้คนด้านล่างต่างเงียบสนิท

"ข้าโฮรัส หวังว่าทุกท่านคงจะเป็นสุขในวันนี้”

เสียงโห่ร้องด้วยความยินดีบ้างก็ปรบมือโบกมือ เป็นสัญลักษณ์

“บัดนี้ เราทำสงครามชนะดินแดนฝั่งตะวันออกทั้งหมด ถึงเวลาที่ความมั่งคั่งจะมาเยือน”

เสียงโห่ร้องดังกึกก้องกว่าเดิม

“บัดนี้ถึงเวลาที่จะเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่ และข้าเองได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว"