จูบแรก

“มันอยู่ ที่เจ้า..อามูเนสว่าเจ้าจะสามารถทำให้ข้าโฮรัสพอใจเพียงไรคงไม่นานก็ต้องทำตามสัญญาหากว่าเจ้าเป็นที่น่าพอใจ”

ริมฝีปากอามูเนส เม้มสนิทจมูกโด่งรั้นเชิดด้วยความถือตัวฐานะเชลยทั้งที่อยู่แบบองค์หญิงมาตลอด

สาวงาม ร่ายรำ มากมายในห้องอาหาร ที่บนโต๊ะมีของกิน ทั้งคาวหวานผลไม้นานาชนิด อามูเนสนั่งกอดเข่าอยู่ข้างกำแพงด้วยชุดสวยที่สวมใส่ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมกับบรรยากาศภายในห้องที่รื่นรมย์

“องค์ฟาโรห์นางไม่ยอมกินอาหาร นั่งกอดเข่าอยู่ตรงนั้น” บุรุษหนุ่มนาม นันรายงาน

“ช่างนาง คงคิดว่าตัวเองมีราคาสูงลิบ จึงไม่อยากเสวนากับพวกเรา” ชำเลืองเพียงหางตา

“เกรงว่านางจะล้มป่วย เมื่อเดินทางมาก็ ไม่กินอะไรลงเป็นเวลาหลายวันแล้วมีเพียงน้ำที่นางกลืนกิน”

“ดี คืนนี้จะได้ไม่มีแรงขัดขืนหากข้าต้องการนางขึ้นมา”

ไวน์แดงถูกกระดกเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว สนมบรรจงรินไวน์ลงแก้วเพิ่มให้เรื่อยๆ บ้างก็บีบนวด ร่างสีแทนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเหลือบตามองอามูเนสที่เหมือนก้อนอะไรสักอย่างขดกลมๆที่นั่น

อามูเนส เองก็มองหางตารู้สึกเดียดฉันท์ไม่อาจทำใจจิตใจให้ปกติได้ด้วยอยู่ในอารมณ์ขุ่นมัว ร่างสูง แข็งแรงผุดลุกขึ้นก่อนจะถือถาด เนื้อย่างกลิ่นหอมหวนเดินเข้ามายังอามูเนส วางถาดลงบนแท่นที่นางนั่งชันเข่าอยู่ อามูเนสหันหน้าหนีไม่ใส่ใจ โฮรัสกระแทกถาดอาหารลง

“กินเสีย”

“ข้าไม่กินจนกว่าท่านจะปล่อยท่านพ่อ คนหนึ่งอยู่ในความยากลำบากอีกคนจะมีสุขได้อย่างไร”

“ดี ไม่กิน ก็จะได้ไม่มีแรงต่อต้านข้า ถ้าหากข้าต้องการเจ้า...คืนนี้....”

อามูเนสหยิบเนื้อย่างเข้าใสปากอย่างรวดเร็ว โฮรัส มองอย่างผู้ชนะ หัวเราะเสียงดังกังวานผละออกมา

“ดีแรงเยอะข้ายิ่งชอบ” อามูเนสมองด้วยสายตาชิงชัง

“หยาบคาย”

“สิ่งที่หยาบคาย ข้าโฮรัสยังไม่ได้ลงมือกระทำเลยต่อจากนี้ต่างหาก ถึงจะเรียกว่าหยาบคาย”

คว้าข้อมือบางลากขึ้นไปบนห้อง ตาสีฟ้าใสมีแววตื่นตระหนกไม่มีใครสนใจการกระทำนั้น การบังคับให้รักคงเกิดขึ้นบ่อยครั้งจนกลายเป็นความชินชา อามูเนสคิดในใจ ทำอย่างไรถึงจะหลุดพ้นจากนรกขุมนี้ไปได้ เม้มริมฝีปากบางไว้สนิท ฟาโรห์ โฮรัสเหวี้ยงร่างบางลงบนเตียงใหญ่

“ดีใจด้วย...อามูเนส.... เจ้าถูกเลือกคืนนี้”

ร่างใหญ่กดทับไปบนร่างบอบบาง อามูเนสดิ้นรนหาทางเอาตัวรอดริมฝีปากหนาที่ บดลงบนริมฝีปากบางอย่างบ้าคลั่ง มือสองข้างถูกตรึงโดยมือใหญ่ไม่ให้กระดุกกระดิกอามูเนส ยังคงดิ้นรนป้องกันตัวเอง

“เพียงเจ้ายอมข้าแต่โดยดีและทำให้ข้าพอใจ สำราญใจ เชลยอย่างพ่อของเจ้า ฮามาดิก็จะปลอดภัย”

อามูเนส นิ่งเงียบไม่ไหวติง เมื่อโฮรัสงัดไม้ตายมาขู่ ยอมนิ่งปล่อยตัวตามแต่ร่างใหญ่จะบงการนำพา ริมฝีปากที่เม้มสนิทเผยอออกรับรสจูบ และจูบตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ โฮรัสยิ้มอย่างผู้มีชัย น้ำตาไหลเป็นสายด้วยความรู้สึกสงสารตัวเองที่ไม่อาจปฏิเสธการกระทำของฟาโรห์ผู้ยิ่งใหญ่ได้

โฮรัสรู้สึกถึงน้ำตาที่อาบแก้ม พลิกตัวนอนหงายปล่อยร่างเล็กในอ้อมแขนให้เป็นอิสระ

“อิสตรีอย่างเจ้า คงเคยชินกับการใช้น้ำตาซึ่งมันก็ได้ผล กับข้า”

ลุกเดินออกจากห้องไปปล่อยให้ อามูเนสนอนร้องไห้อยู่ตรงนั้นทั้งยังมีความกดดันที่ไม่สามารถช่วยท่านพ่อของนางได้ โฮรัสก้าวลงมาจากห้องก่อนจะกระชากแขน สนมนางหนึ่งที่ชื่อว่านาเกียเข้าไปในห้องอีกห้องเพื่อระบายความใคร่ด้วยอารมณ์ปรารถนาไม่ สงบลงได้ง่ายๆ ตามประสาชายฉกรรจ์

อามูเนสหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย เพราะผ่านการร้องไห้และการเดินทางที่ยาวนาน โฮรัสเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง กระชากร่างบางที่ยังนอนอยู่บนที่นอนให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะกดริมฝีปาก ลงไปอย่างรวดเร็ว และรุนแรงด้วยแรงปรารถนาแรงกล้า ก่อนจะถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง

“เชลยอย่าง เจ้าทำให้ข้าขัดใจ ครั้งนี้ข้าไม่ถือโทษ หากแต่มีอีกครั้งข้าไม่รับประกันความปลอดภัย ของฮามาดิพ่อเจ้าอย่างแน่นอน”

ผลักร่างบางให้ลงไปกองกับพื้นก่อนจะก้าว ออกจากห้องไปด้วยอาการหักห้ามใจ