บทที่2.ผู้หญิงแปลกหน้า...กับตำแหน่ง ‘หม่ามี้’

ชะเอมกลอกตาไปมา...เธอรู้สึกอึดอัด และอยากพาตัวเองออกไปจากสถานการณ์ที่คุกคามความรู้สึกตัวเองแบบนี้สักที เธออยากขอตัวไปแต่งเนื้อแต่งตัวให้เรียบร้อย ไม่ค่อยชินกับการอยู่ในสภาพไม่พร้อม แถมมีสายตาคมกริบคู่นั้นคอยมอง สายตาที่เหมือนกับกำลังส่องเนื้อในเธอ สายตาที่เต็มไปด้วยร่องรอยกรุ้มกริ่มของผู้ชายเจ้าชู้!!

เขาหล่อแล้วไง...เธอควรต้องสนเหรอ? เพราะต่อให้หล่อเหมือนหลุดออกมาจากหนังสือแฟชั่นชั้นนำที่ฝรั่งเศส เธอก็ไม่สน!! เมื่อเขาคือคน...แปลกหน้า...

“คุณบุกรุกบ้านคนอื่นแบบนี้บ่อยเหรอคะ?” เป็นคำเปรยที่กระแทกเข้ากลางแสกหน้าอเล็กไซ เหมือนกับว่าหล่อนกำลังด่าเขาแบบ...อ้อมๆ เนียนๆ ในแบบที่เขาไม่เคยเจอ เมื่อมีแต่สาวๆ อ้าแขนรับ

“ต้องขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกเช่นนั้นครับ บังเอิญว่าผมเห็นเอวาในบ้านหลังนี้ และไม่เห็นผู้ใหญ่อยู่สักคน ให้ผมทันได้ขออนุญาตก่อน”

ชายหนุ่มแจงเสียงอ่อน เขาหรี่ตามองเรียวขาเพรียว ยามที่หล่อนขยับก้าวเดิน

“อ๋อ...” หล่อนลากเสียงยาวแล้วก็หยุดพูด พร้อมกับหยุดเดินหนีด้วย เมื่อมองเห็นว่าคนแปลกหน้ากำลังโฟกัสอยู่ที่ใด ‘ชีกอ’ คำคำนี้ผุดขึ้นมาในใจ เธอกากบาทที่หน้าผากชายหนุ่มไว้ เขาถูกตัดทิ้งตั้งแต่ยังไม่ทันได้ทำความรู้จัก

“ผมชื่อ อเล็กไซ อันยูคอฟ เป็นพ่อของเด็กหลงทางที่เธอเก็บมาคนนี้แหละ” ชายหนุ่มเปรยเหมือนเป็นการแนะนำตัวแถมอวดอ้างสรรพคุณของตัวเองด้วย ‘อันยูคอฟ’ ใครบ้างไม่รู้จัก เมื่อเขามั่นหน้าและดังพอตัว

“ค่ะ...เชิญค่ะ ขอตัวค่ะ” ชะเอมพยักใบหน้ารับรู้ เธอรีบเอ่ยขอตัว ไม่อยากยืนเกือบเปลือยให้สายตาเจ้าชู้มองซอกแซกตามสบายอีก

“เดี๋ยว!!” เสียงร้องเรียกทำให้เธอชะงัก หญิงสาวหมุนตัวกลับมามอง แต่ไม่ได้เอ่ยปากถาม ทำแค่เลิกปลายคิ้วขึ้นสูง

“เธอชื่ออะไร?”

ชะเอมยิ้มเธอไม่ได้ตอบ ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปเงียบๆ

อเล็กไซอึ้ง!! ยังมีผู้หญิงที่ไม่สนใจเขาหลงเหลืออยู่บนโลกใบนี้อีกเหรอ? หล่อนมั่นหน้ามากกว่าเขาเสียอีกนี่สิ หล่อนเป็นใคร? หรือพอคิดดูดีๆ หล่อนอาจจะมีสามีแล้ว เมื่อหล่อนดูเหมือนจะไม่ใช่สาวแรกแย้ม จากสภาพดูมีอายุพอสมควร

“คุณป๊า!!” อิรินาลืมตาตื่น เด็กหญิงยกมือขยี้นัยน์ตา พร้อมกับส่งเสียงเรียกบิดา เมื่อลืมตาขึ้นมามองเห็นเขาเป็นคนแรก

ชายหนุ่มปัดความสนใจหญิงสาวแปลกหน้าออกไปจากใจ เขาหันไปให้ความสนใจบุตรสาวแทน

“หนูรู้ตัวไหมเอวา ว่าตัวเองทำผิด!!” เสียงของอเล็กไซเข้มขึ้น เขาไม่ได้อยากดุลูก แต่หากไม่ทำอะไรเลยครั้งต่อไปอิรินาจะต้องทำแบบนี้อีกเพื่อเป็นการประท้วงเขา

ใบหน้ากลมป้อมหงิกงอลง เจ้าตัวเบ้ปากจนปากอิ่มบิดเบี้ยว สะบัดหน้าหนีบิดาฉับๆ ยกมือขึ้นกอดอกเป็นปฏิกิริยาต่อต้านที่อเล็กไซเห็นจนชินตา

“เอวาเป็นเด็กไม่มีเหตุผลตั้งแต่เมื่อไร? ทำไมคุณป๊าไม่รู้คะ” ชายหนุ่มพยายามตะล่อมกล่อม เขารู้ว่าบุตรสาวไม่พอใจเรื่องอะไร แต่อิรินาก็ควรรู้และปรับตัว...เขาต้องสังสรรค์บ้างตามประสาชายโฉด...เมื่อเลือดลมหนุ่มยังวิ่งพล่าน...

“เอวาไม่ได้ดื้อ ไม่ได้เป็นคนไม่มีเหตุผลด้วยค่า เอวาแค่อยากให้คุณป๊ารู้...เอวาไม่พอใจแม่นั่น!!” เด็กหญิงจีบปากพูด ความไม่พอใจผุดเต็มใบหน้า

“แต่หนูก็ไม่ควรหนีออกมาแบบนี้นี่คะ...หากไม่เจอคุณน้าเค้า...หนูจะเป็นยังไงคะ” ชายหนุ่มพยายามชี้ให้อิรินาเห็นถึงจุดอันตราย หากพบคนที่ไม่ใช่คนดีล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น

เด็กหญิงเม้มปากแน่น เธอช้อนสายตาตัดพ้อมองบิดา หน่วยตากลมโตคลอขังด้วยน้ำใสๆ อเล็กไซมองเห็นถึงกับใจอ่อนยวบ ถึงอิรินาจะไม่ได้เกิดบนฐานของความรัก แต่เด็กหญิงก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขที่เป็นเสี้ยวหนึ่งของเขา เขารักลูก และไม่ต้องการให้บุตรสาวเสียน้ำตา แต่จะให้หยุดความชอบของตัวเอง...ก็คงไม่ได้เช่นกัน เขามีเลือดเนื้อที่ค่อนไปทางพลุ่งพล่าน เขาชอบที่จะได้ระบายความกดดัน และความเครียดบนสรีระของเพศหญิงที่มีแต่ความนุ่มนิ่ม หอมหวาน