ตอนที่ 3 เมาค้าง

เสียงคนคุยกันดังอยู่ข้างหู ทำให้ร่างที่นอนนิ่งอยู่ในคราแรกรู้สึกว่าโดนรบกวนจนรู้สึกรำคาญ คนจะหลับจะนอนมาคุยกันเสียงดังอยู่ได้

มะปรางค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา ภาพแรกที่เห็นคือหลังคามุงด้วยหญ้าคา เธอหันหน้าไปมองทุกคนที่มองเธออยู่ด้านข้าง แล้วกะพริบตาปริบ ๆ รู้สึกปวดหัวเหมือนโดนอะไรบางอย่างทุบอย่างแรง มือเรียวเอื้อมไปกุมศีรษะตรงตำแหน่งที่ปวด มันเป็นเหมือนแผลเย็บ พอนึกขึ้นได้ก็เบะปากในใจ อยากจะร้องไห้ออกมาดัง ๆ เธอเข้ามาอยู่ในร่างผู้หญิงคนเมื่อคืนจริง ๆ ด้วย หลังจากเข้าไปอยู่ในร่างนั้นแล้วเธอจำได้พอราง ๆ ว่ามีคนพาเธอไปเย็บแผลที่สถานีอนามัยใกล้บ้าน แล้วก็พาเธอมาส่งที่นี่ จากนั้นเธอก็ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

           “แม่ฟื้นแล้วครับพ่อ” เอื้อบอกทุกคนด้วยน้ำเสียงดีใจ

           สายตาทุกคู่หันมาจับจ้องใบหน้าขาวซีดของมาลี

           “ฟื้นแล้วก็ดี เย็นนี้รีบเก็บข้าวของออกไปจากบ้านฉันซะ” เธอทนเห็นสะใภ้ใหญ่ทำตัวแบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

           “ไม่นะคะย่า ย่าอย่าไล่แม่เลยนะคะ” อุ่นอ้อนวอนย่าด้วยแววตาน่าสงสาร

           ย่า แม่ เดี๋ยวก่อน ขอตั้งตัวก่อนได้ไหม ร่างขาวอวบค่อย ๆ ใช้มือยันกายตัวเองลุกขึ้นแล้วนั่งชันเข่า สองมือกุมขมับตัวเองไว้แล้วนวดคลึงแรง ๆ

           โอย! ทำไมหัวมันถึงได้หนักขนาดนี้นะ

           แค่ได้กลิ่นเหล้าจากลมหายใจตัวเองเธอก็เหม็นจนอยากจะอาเจียน เหล้าสีก็ว่าหนักแล้วแต่นี่เจ้าของร่างเล่นของแรงถึงสี่สิบดีกรีเลยหรือแถมยังดื่มแบบเพียว ๆ อีกด้วย ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตัวเอง…เมาค้าง คิดได้แค่นั้นเธอก็ใช้มือปิดปากแล้ววิ่งมาทางบันไดบ้าน นั่งคุกเข่าจับราวไม้ไผ่ตรงชานบ้าน โก่งคอแล้วก็…

           อ้วก! อ้วก! อ้วก!

ทุกสิ่งอย่างที่กินเข้าไปเมื่อคืนพุ่งออกมาจนแทบจะหมดไส้หมดพุง ทั้งน้ำย่อยน้ำดีรสชาติขม ๆ เปรี้ยว ๆ วิ่งตามกันออกมา

           มะปรางเลิกดื่มเหล้ามาเกือบสิบปีแล้ว เหตุเพราะเธอเกลียดอาการเมาค้าง ไม่คิดว่าจะได้กลับมาสัมผัสกับมันอีกครั้ง

           เคนเดินมาลูบหลังให้ภรรยาอย่างห่วงใย แม้ในใจจะโกรธอยู่มากก็ตาม

           “น่าสมเพช หน้าตาก็สวยทำตัวมั่วผู้ชายไปทั่ว นี่ถ้าพ่อแกรู้คงบ้านแตกก็คราวนี้” ฟั่นหันไปทำตาดุใส่ลูกชาย ตอนนี้กำพลกำลังพักผ่อนเพราะเขาเพิ่งกลับมาจากเล่นไฮโลเมื่อตอนหกโมงเช้า

           มะปรางในร่างของมาลียังคงได้ยินทุกคำที่ผู้หญิงคนนี้บ่นแต่เธอยังโต้ตอบอะไรตอนนี้ไม่ได้ คงเป็นแม่สามีของเธอสินะ

           เธออาเจียนออกมาจนหมด

           “เอื้อตักน้ำมาให้แม่หน่อยลูก” เคนบอกลูกชาย

           “ครับ”

           มะปรางรับขันน้ำดื่มมาล้างหน้าล้างปากแล้วหย่อนก้นลงกับพื้นไม้ที่ไม่ค่อยเรียบนัก

           อา! ปวดหัวเป็นบ้าเลยว่ะ ท่านยมนะท่านยม ช่างทำกันได้ จะหาร่างที่ดีกว่านี้ให้ก็ไม่ได้ แม่สามีก็ดูเป็นมิตรมากเสียด้วยสิ ตื่นขึ้นมาก็โดนไล่ออกจากบ้านเฉยเลย

           ฟั่นมองดูลูกสะใภ้ด้วยความสมเพช เธอเดินลงบันไดมาแล้วพูดขึ้นอีก “รีบเอาข้าวออกไปให้น้อง ๆ ซะฉันให้เวลาแกอีกอาทิตย์นึงรีบย้ายของออกจากบ้านฉัน อย่าให้ฉันต้องไล่แกอีก” ฟั่นยืดเวลาให้นานขึ้นอีกนิดหนึ่ง

           พูดจบก็เดินจากไป ถึงในใจจะแอบสงสัยว่าทำไมครั้งนี้มาลีถึงไม่เถียงเธอเลยสักคำ หรือว่าสมองเธอได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก จึงทำให้ร่างกายเธอตอบสนองช้าลง หึ ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดี มาลีจะได้ไม่ต้องมาเถียงเธออีก

           เคนพาร่างอันอ่อนแรงของตนไปหาฟางข้าวมาต้มให้ภรรยาดื่มเพื่อแก้อาการเมาค้าง ตอนนี้ลูกทั้งสองใช้น้ำเย็นในตุ่มน้ำเช็ดเนื้อตัวให้ผู้เป็นแม่อย่างเบามือ ตามตัวเธอมีแต่ดิน เพราะเมื่อคืนเธอเมาแล้วล้มอยู่หลายรอบ ลำตัวจึงคลุกฝุ่นจนทั่ว

           มะปรางนอนลืมตานิ่ง แต่ใครจะรู้ว่าตอนนี้ความทรงจำของร่างเดิมกำลังผุดขึ้นมาเต็มหัวเธอไปหมด

           เจ้าของร่างนี้ทำอะไรไว้แสบมากจริง ๆ คิดมาก็ปวดหัว ชีวิตผู้หญิงคนนี้มีอะไรดีบ้างวะเนี่ย เป๊กเหล้าขาวทุกเช้า สูบบุหรี่วันละเกือบสิบมวน คุยกับชายอื่นที่ไม่ใช่สามีตน ขี้เกียจตัวเป็นขน ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยในสิ่งที่ไม่สมควร ก่อนหน้านี้สามีไปทำงานที่ประเทศไต้หวันถึงสามปี แต่เธอก็ไม่มีเงินเก็บสักบาท

           เฮ้อ! ตอนนี้ทั้งบ้านเหลือเงินไม่ถึงห้าร้อยบาท เพราะสามีของเธอไปรับจ้างดายหญ้าอ้อยมาได้ แต่ทำงานสามสี่วันเขาก็ป่วยอีก ที่พาลูกกับภรรยาไปดูหมอลำเมื่อคืนนี้ก็เป็นเพราะเขาสงสารลูกที่ร้องไห้งอแงจะไปให้ได้

           เคนยกถ้วยกระเบื้องใบใหญ่ที่ใส่น้ำร้อนมาวางข้างกายภรรยาแล้วเอ่ยขึ้น “ดื่มน้ำนี่ซะอาการจะได้ดีขึ้น”

           “อะไรคะ” เธอมองหน้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีแล้วก็ลอบถอนหายใจ นี่หรือคือสามีที่ฟ้าประทานมาให้ ผู้ชายคนนี้เกิดก่อนร่างนี้สองปี อายุเขาตอนนี้เพียงยี่สิบเก้าปีแต่หน้าตาน่าจะปาเข้าไปสามสิบห้าแล้วกระมัง รูปร่างเขาผอมแห้งคล้ายกับคนไม่มีแรง แก้มทั้งสองข้างตอบลงอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ใบหน้ายังพอมีเค้าโครงความหล่อให้เห็นอยู่บ้างก็ตาม ข้อมือทั้งสองข้างมีด้ายสายสิญจน์สีขาวผูกอยู่หลายเส้น พ่อกับแม่เขาคงทำทุกทางแล้วเพื่อให้เขาหายเจ็บไข้ได้ป่วย แม้ต้องพึ่งหมอธรรมก็ทำมาแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ดีขึ้นเลย

           หรือในตัวเขาจะมีพยาธิเยอะเกินไป มะปรางแอบคิดเล่น ๆ คนเดียว

           “น้ำต้มฟางข้าว” มะปรางมองอย่างชั่งใจ ก่อนเรียนพยายาบาลเธอเคยเห็นแม่ต้มให้พ่อดื่มบ่อยครั้ง เธอจะลองดูก็แล้วกัน แต่อาการเมาค้างมันก็มีวิธีแก้อยู่หลายวิธีเช่นกัน แต่สำหรับเธอคงไม่มีวิธีไหนที่ทำให้เธอหายได้ในพริบตาหรอก

           ลูกทั้งสองนั่งลุ้นอยู่ด้านข้าง พวกเขาหน้าตาน่ารักทีเดียว แต่ดวงตายังพร่ามัวไปด้วยน้ำตา พวกเขาคงกลัวแม่ตายจริง ๆ