พ่ายรักครั้งที่2(1)

“อีฟวันนี้ไปนอนบ้านอั๋นไหมหรือจะให้อั๋นนอนด้วยที่นี่ดี” อนุการถามขณะที่ช่วยไอยดาเก็บของที่ร้านเหล้าในเวลาเที่ยงคืน เขามาช่วยเธอแบบนี้ทุกวันมันกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน

“วันนี้อีฟจะไปนอนบ้านยาย” หญิงสาวเพียงแค่อยากจะคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไม่เข้าใจว่าที่อนุการโพสต์คือเรื่องจริงหรืออะไร เพราะมาริโทรมาบอกว่าโพสต์นั้นหายไปแล้ว และท่าทีของอนุการก็ไม่ได้มีอะไรที่ผิดปกติแต่อย่างใด เธอจึงอยากจะทบทวนความรู้สึกตัวเองพร้อมทั้งค้นหาความจริงด้วย ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ต้องถอย

“ทำไมอ่า ยายษาเป็นไร” เพราะอนุการไม่สามารถไปค้างคืนที่บ้านยายษากับไอยดาได้ ยายษาหวงหลานสาว การที่ทั้งคู่จะไปนอนห้องเดียวกันเหมือนที่ทำอยู่ทุกวันนั้นไม่ได้

“ยายบ่นคิดถึงอะ เดี๋ยวเช้าอีฟเข้าไปหาแม่ที่ร้านนะ เอาบัญชีเงินเดือนไปให้แม่”

“อั๋นอยากกอดอีฟนะคืนนี้” เขาทำท่าอ้อน

“เราก็กอดกันทุกวันอยู่แล้ว วันนี้อีฟขอไปนอนกอดยายหน่อยนะ ไม่ได้ไปมาสองอาทิตย์แล้วไง นะนะ”

“งั้นอั๋นไปส่งนะ” อนุการยอมง่าย ๆ รู้ดีว่าไอยดาเหลือยายษาแค่คนเดียวที่เป็นคนในครอบครัว

“อื้ม” การไปส่งคือเอารถไปคนละคัน เพราะตอนสายไอยดาต้องมาเปิดร้านขายน้ำปั่น ให้อนุการไปรับก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะขับรถวนไปวนมา มันเสียเวลา บ้านยายษาอยู่ห่างจากร้านเหล้าของไอยดา 15 กิโลเมตร ยายษาเป็นเจ้าของตลาดเช้า บ้านหลังใหญ่ของแกอยู่ข้างตลาด ส่วนไอยดาพักที่ร้านเหล้าซึ่งข้างบนชั้นสามคือห้องนอน ร้านตั้งใกล้ ๆ กับห้องแถวจำนวน 50 ห้อง เพื่อดูแลความสะดวกและคอยดูลูกบ้านเผื่อว่าจะมีห้องไหนทำผิดกฎ สร้างความวุ่นวายให้ห้องข้างเคียง ห้องให้เช่าเดือนละ 3,000 บาท ค่าน้ำค่าไฟอีกต่างหาก เดือนหนึ่งอยู่ได้สบายแต่ที่เปิดร้านเหล้าก็เพราะชอบล้วน ๆ

“ขับรถกลับดี ๆ ล่ะ” ไอยดาเดินมาเคาะกระจกบอกอนุการเมื่อเขามาส่งเธอที่บ้านยายษา เวลานี้พ่อค้าแม่ค้าที่ตลาดเช้ามืดเริ่มมาวางของขาย

“อืม ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวอั๋นโทรบอกอีฟนะ”

“เค” เธอยกยิ้มสวยให้ชายหนุ่ม เขาจึงขับรถออกไป ให้หลังรถอนุการเลี้ยวออกจากซอยไอยดารีบเดินมายังสถานที่นัดแนะไว้

“ตามเลยไอ้โด้” เธอเข้ามานั่งในรถของเด็กในบ้านยายษา ดีโด้เด็กหนุ่มวัย 18 ปี ทำตามที่พี่สาวสั่ง ขับรถตามรถของอนุการ ดีโด้เป็นหลานชายของป้าสีคนสนิทของยายษา ดีโด้อยู่มาตั้งแต่เด็กทำให้สนิทกับไอยดามาก เรียกว่าได้ว่าเจ้อีฟชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ เพื่อเจ้อีฟโด้คนนี้ยอมทำให้ทุกอย่าง

“นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนะเจ้ เพื่อนเจ้จะไปกินเหล้าที่ไหนต่อออ” เพราะรถของอนุการเลี้ยวคนละทางกับทางกลับบ้านของเขาทำให้ดีโด้รู้สึกแปลกใจ ทว่าพี่สาวคนสวยนิ่งเงียบ เขาจึงเงียบปากไม่พูดต่อ รับบทเป็นนักสืบต่อไป โคโด้งี้เปล่าวะ ไม่เอาอะ ฟังดูแปลก ๆ ฮา

“บ้านใครอะเจ้” รถของอนุการตีไฟเลี้ยว จอดที่บ้านเดี่ยวชั้นเดียวหลังหนึ่ง ดีโด้รีบดับไฟหน้ารถเพื่อซุ่มดู และไม่นานก็มีหญิงสาวเดินออกมาจากบ้าน เปิดประตูรั้วให้อนุการ “ว้าว! อะไรครับเนี่ย”

สร้างความงุนงงให้เด็กหนุ่มวัย 18 ปี เมื่อหญิงสาวคนนั้นหอมแก้มเพื่อนสนิทของพี่สาวคนสวย เพื่อนสนิทที่ใครหลายคนต่างรู้ว่าทั้งคู่เกินกว่าเพื่อน ภาพที่ดีโด้และไอยดาเห็นคือหญิงสาวพูดคุยและยิ้มกว้างก่อนจะกอดจะหอมแล้วเอามือของอนุการลูบที่หน้าท้องของหล่อน จากนั้นอนุการบอกให้หญิงสาวคนนั้นเข้าบ้านไปก่อน หล่อนก็ทำตามที่เขาว่า เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้วอนุการจึงหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมากด ไม่นานนักสมาร์ตโฟนของไอยดาก็แผดเสียง หน้าจอขึ้นเบอร์ของผู้ชายที่เธอกำลังมองอยู่

“โห เปิดโฟนหน่อยเจ้ โด้อยากเสือก” ดีโด้เป็นคนชัดเจน อยากรู้ก็พูดตรง ๆ ไอยดายิ้มมุมปากแล้วกดรับพร้อมกดสปีกเกอร์โฟน

“ว่าไง ถึงบ้านแล้วยัง” ถามอย่างคนไม่รู้พร้อมทั้งหาวเหมือนง่วงนอน เจ้อีฟตีบทแตกโคตร

(อืม อั๋นถึงบ้านแล้ว กำลังจะอาบน้ำนอน) ไอยดาขำในใจกับภาพเห็น เพราะมันช่างสวนทางกับสิ่งที่ได้ยิน อนุการที่เธอเห็นนั้นเขากำลังยืนพิงรถ มือข้างหนึ่งสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง อีกข้างยกสมาร์ตโฟนแนบหู ใบหน้าแหงนมองท้องฟ้า

“เหรอ อีฟอยากค้างสายจัง อั๋นไม่วางได้ไหม” ทุก ๆ ครั้งยามที่ห่างเมื่อคนใดคนหนึ่งเอ่ยขอแบบนี้อีกฝ่ายไม่เคยปฏิเสธ ไม่เคยสักครั้ง

(เอ่อ…) เธอเห็นอนุการทำหน้าลำบากใจ ยกมือขึ้นทึ้งผมก่อนจะลูบใบหน้าด้วยความหงุดหงิด

ลำบากใจสินะ

“ล้อเล่นน่ะ วันนี้อีฟไม่ได้เอาที่ชาร์จแบตมา แบตจะหมดแล้ว แค่นี้นะอั๋น” เสียงที่กลั้นไม่ให้สั่นกำลังจะหลุด

(อื้ม พรุ่งนี้เจอกัน)

เธอไม่พูดลากดตัดสายในทันที เห็นอนุการทำหน้างุนงงก่อนจะลอบถอนหายใจแล้วเดินหายเข้าไปในบ้านหลังนั้น