พ่ายรักครั้งที่1(3)

“อีฟอยู่ไหน ทำไมอั๋นมาที่ร้านแล้วร้านปิด” ชายหนุ่มกดโทรถามหญิงสาว เขาเข้ามาจอดหน้าร้านแล้วร้านปิด

(อีฟปิดร้านมาช่วยแม่ขายของ พอดีแม่โทรมาบอกว่าลูกค้าสั่งของเยอะ จดไม่ทัน)

“แล้วไม่บอกอั๋นบ้างเลย”

(ก็ไปไหนนักล่ะ แม่บอกอั๋นออกไปแต่เช้าทั้งที่วันนี้พ่อก็ไม่อยู่ร้าน)

“อีฟอย่าบ่นสิ นี่ไงอั๋นกำลังไปแล้ว แค่นี้นะ” อนุการรีบกดวางสาย ไม่อยากโกหก แต่ก็ไม่สามารถบอกความจริงกับเธอได้ เขามันคนเห็นแก่ตัวไม่อยากเสียไอยดาไป ธุระของเขาวันนี้ก็คือพากันยาไปฝากครรภ์ อายุครรภ์ของกันยาประมาณ 12 สัปดาห์

สิบนาทีต่อมาอนุการขับรถมาจอดที่ลานจอดรถของร้านทวีทรัพย์ เขารีบถือถุงอาหารต่าง ๆ ที่ซื้อเดินเข้าทางหลังร้าน วางทุกอย่างไว้ในห้องครัวและเดินไปหาหญิงสาวที่เขารัก ซึ่งเธออยู่กลางลานกว้าง กำลังสั่งงานลูกน้องของเขาอยู่

“ออกมาตากแดดทำไม” รีบถอดเสื้อคลุมขึ้นมากางให้หญิงสาว

“จะให้พกร่มก็จดไม่ถนัดไง” ไอยดาก้มหน้าจดเช็กของที่กำลังจะออกจากร้านเพื่อไปส่งลูกค้า

“แดดแรงเดี๋ยวเป็นลมพอดี”

“เงียบหน่อยอั๋น เดี๋ยวอีฟเช็กผิด”

“เอามานี่อั๋นทำเอง อีฟเข้าไปนั่งในออฟฟิศกับแม่นะ” อนุการคว้าสมุดจดในมือของหญิงสาวมาจัดการเช็กเองอีกรอบ ไอยดาหันมองเพื่อนสนิทที่เกินกว่าคำว่าเพื่อนในความรู้สึกของเธอ

ความจริงแล้วทั้งสองคนมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งให้กันทว่าต่างคนต่างกลัวการผูกมัด กลัวการล้มเหลวจึงไม่คิดพูดคำว่ารักออกมา

มาถึงวันนี้เพื่อนสนิทของไอยดาจะมีครอบครัว เธอคงต้องถอยเว้นระยะห่าง กลับไปเป็นเพื่อนกันจริง ๆ สักที

“ดีนะที่อีฟปิดร้านมาช่วยแม่ ไม่งั้นแม่คงปวดหัวแย่” กุ้งแก้วแม่ของอนุการเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ไอยดาคนนี้เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ลูกชายพาเข้าบ้าน ถึงจะบอกเป็นเพื่อนทว่าคนอาบน้ำร้อนมาก่อนมองตาเด็กทั้งคู่ย่อมรู้ดีว่าทั้งสองรู้สึกต่อกันอย่างไร

“ยินดีค่ะแม่ อีฟบอกแม่แล้วไงคะว่าถ้ายุ่ง ๆ โทรหาอีฟได้ตลอด อีฟมาได้ค่ะ” ไอยดาส่งยิ้มหวาน ชีวิตของเธอมีแค่ยายษา เนื่องจากพ่อแม่ญาติคนอื่น ๆ เสียหมดแล้ว ไอยดาเปิดร้านเหล้าตอนกลางคืน กลางเปิดร้านขายน้ำเป็นซุ้มเล็ก ๆ หน้าร้านเหล้า และมีห้องแถวไว้เก็บค่าเช่ากินทุกเดือน ชีวิตของไอยดาไม่ลำบากเพราะก่อนตายพ่อแม่ของเธอสร้างไว้ให้ เธอมีหน้าที่สานต่อกิจการ

“แม่ก็เกรงใจอีฟไงลูก”

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ อีฟมาได้ ว่าแต่พรุ่งนี้สิ้นเดือน งั้นเดี๋ยวคืนนี้อีฟเอาบัญชีสรุปเงินเดือนคนงานไปทำให้แม่นะคะ แล้วเช้าแม่ก็เช็กอีกทีจะได้ไม่ยุ่งมาก” ไอยดาเอ่ยด้วยความเคยชิน เธอทำแบบนี้มาตลอดเป็นเวลาเกือบสองปีกว่าได้

“น่ารักจริงเชียว เมื่อไหร่นะจะแต่งกันสักทีอายุก็มากกันแล้ว” แม่กุ้งแก้วลองชี้โพรง เด็กทั้งสองที่ไม่เคยบอกใครว่าคบกันเป็นแฟน ทว่าตัวติดกันตลอดเวลา ไปไหนมาไหนด้วยกันประจำ แม่อยากจัดงานแต่งให้และอยากมีหลานจนทนไม่ไหวแล้ว

“เราเป็นเพื่อนกันค่ะแม่”

“ตลอดเลย แต่ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยตอนนี้อีฟก็ยังไม่มีแฟน แม่เข้าใจถูกไหมลูก” เห็นไอยดาปฏิเสธแม่กุ้งแก้วก็เบี่ยงประเด็นเล็กน้อย

“ยังค่ะ”

“นั่นแหละ แม่จองอีฟมาเป็นลูกสะใภ้นะลูก อย่าไปเป็นสะใภ้คนอื่นเชียว” ไอยดาทำเพียงเจื่อนยิ้ม เธอจะพูดอะไรออกไปได้ล่ะ ลูกสะใภ้บ้านทวีทรัพย์ยังไงก็ไม่ใช่เธอ ต่อให้อยากเป็นแค่ไหนก็เป็นไม่ได้

อีฟไม่หน้าด้านแย่งพ่อของลูกคนอื่น

ความจริงที่อนุการกำลังปกปิดมันกำลังทำให้เธอเศร้าใจ เดาว่าแม่กุ้งแก้วก็คงไม่รู้เรื่องนี้ ทว่าให้เธอเป็นคนพูดก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะยุ่ง เพราะเธอเป็นแค่เพื่อนเขา

คงจะต้องรอดูว่าอนุการจะบอกเรื่องนั้นกับเธอและครอบครัวของเขาเมื่อไหร่ หรือบางทีที่ไม่บอกเธออาจจะเพราะเขาเห็นเธอไม่สำคัญจึงไม่บอกกัน

“กับข้าวมาแล้วครับ” อนุการถือจานกับข้าวออกมาจากห้องครัว เห็นเช่นนั้นไอยดาจึงเดินเข้าไปช่วยขนออกมา

“อะไรกันมีแต่ของโปรดอีฟทั้งนั้นเลย พ่อตัวแสบของแม่ทำความผิดหรือเปล่าเนี่ยถึงได้เอาใจอีฟเป็นพิเศษ” กุ้งแก้วเอ่ยแซ็วโดยไม่ได้คิดอะไร แม่พูดแบบนี้เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

“จะมีอะไรครับแม่ อั๋นจะกล้าทำอะไรผิด” อนุการร้อนรุ่มใจหันมองท่าทีของไอยดาก็ทำให้เบาใจลงบ้างที่เจ้าหล่อนหันมายิ้มและมองกับข้าวตรงหน้าตาเป็นประกาย แกงส้มกุ้งชะอมทอด ปลานิลราดพริก ไชโป๊วผัดไข่ แขนงหมูกรอบ เมนูทุกอย่างล้วนเอาใจผู้หญิงที่รัก หากแต่จะบอกรักในวันเกิดที่ผ่านมาของเธอเขาก็ดันมาได้รับข่าวจากกันยาเสียก่อน ทำให้คำสารภาพรักถูกพับเก็บเอาไว้ และคงจะไม่มีโอกาสได้พูดมันออกมาอีก ก็เขาต้องรับผิดชอบที่ทำให้กันยาตั้งท้อง ส่วนผู้หญิงที่รักก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควรทำอย่างไรดี