4

“หนูยิ้มป้อนได้ไหมคะ”

“ครับ” เหมือนเขาหลุดประโยคนั้นออกมา แต่ไม่ใช่การรับคำ ไม่คิดว่าเด็กสาวจะอาสาป้อนข้าวป้อนน้ำให้เขาแบบนี้

“เอ่อ... เห็นพี่ธีร์จับไม่ถนัด น่าจะยังเจ็บแผลอยู่ หนูยิ้มเลยอยากป้อนข้าวต้มให้พี่ธีร์น่ะค่ะ”

“เอาสิ” ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เขาถึงได้ตอบออกไปแบบนั้น เพราะปกติแล้วเขาไม่ชอบให้ผู้หญิงคนไหนมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัว

“ค่ะ” ยิ้มใสรับคำด้วยรอยยิ้ม ค่อยๆ ตักข้าวต้มป้อนให้ธีรวัชรอย่างเบามือ

เธอมาเยี่ยมเขาทุกวัน คอยดูแลเช็ดเนื้อเช็ดตัวประคองเข้าห้องน้ำ จนเขาออกจากโรงพยาบาล

หลังจากวันนั้นความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก็พัฒนาไปเรื่อย ๆ และพัฒนาไปในทางที่ดีด้วย

ธีรวัชรพาตัวเองไปเป็นแขกประจำของร้านกาแฟของเพื่อนรักอย่างทศพลแทบจะทุกวัน

การกระทำนั้นทำให้สาวน้อยอย่างยิ้มใสรู้สึกหวั่นไหวเป็นอันมาก

เธอยอมรับว่าตกหลุมรักเขาเหลือเกิน ในวันหนึ่งเธอต้องย้ายตามมารดาไปอยู่กรุงเทพฯ เธอจึงอยากจะถามเขาว่าเขาคิดเช่นไรกับเธอ

“พี่ธีร์คะ”

“ครับ”

“หนูยิ้มถามอะไรหน่อยสิคะ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ คล้ายไม่มั่นใจในตัวเอง แต่เธอต้องจากเขาไปแล้ว เธอก็อยากรู้ว่าเขาคิดเช่นไรกับเธอ หากเขาใจตรงกับเธอ ก็จะได้สานความสัมพันธ์ฉันคนรัก แต่หากไม่ใช่ เธอก็จะได้ตัดใจจากเขาในตอนนี้เลย

“ถามอะไรครับ”

“พี่คิดยังไงกับหนูยิ้มคะ”

“คิดยังไงเหรอ” เขาทวนประโยคของเด็กสาว

“ใช่ค่ะ พี่ธีร์คิดยังไงกับหนูยิ้ม” ยิ้มใสรู้สึกหัวใจลุ้นระทึกกับคำตอบเป็นอันมาก

“พี่รักและเอ็นดูยิ้มเหมือนน้องสาวคนหนึ่งครับ” เขาโยกศีรษะของเธอไปมา ประโยคคำตอบของเขาทำให้เธอถึงกับใจแป้วไปเลย

“พี่ธีร์รักและเอ็นดูหนูยิ้มเหมือนน้องสาวเท่านั้นเองเหรอคะ” ยิ้มใสเอ่ยถามอีกครั้ง เพื่อขอความมั่นใจให้กับตัวเอง

“พี่...” ยังไม่ทันทีธีรวัชรจะได้พูดอะไรต่อ เสียงเรียกของเพื่อนรักอย่างทศพลก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ จู๋จี๋กันอยู่เหรอ” ทศพลเอ่ยแซวเพื่อนรักตามนิสัยชอบหยอกล้อ

“ไม่ใช่เสียหน่อย นายนี่ก็พูดไปเรื่อย”

“งั้นหนูยิ้มขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” ยิ้มใสเอ่ยขอตัว ทำให้ธีรวัชรนึกเสียดายอยู่ไม่น้อย เพราะเขากำลังจะบอกความในใจกับเธอต่อ

นอกจากเขารักและเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวแล้ว เขายังรู้สึกชอบพิเศษกับเธออีกด้วย

ธีรวัชรคิดว่าไม่เป็นไร เขาค่อยบอกเธอแล้วกันเพราะเขายังมีโอกาสอีกมากที่จะสานความสัมพันธ์กับเธอฉันคนรัก เพราะเธอก็ยังเด็กอยู่ รอให้เข้ามหาวิทยาลัยก่อน ก็ยังไม่สายจนเกินไป

ยิ้มใสรู้สึกใจโหวงเมื่อได้รับคำตอบจากธีรวัชรว่าเขานั้นเห็นด้วยเธอเป็นเพียงแค่น้องสาวเท่านั้น

เธอกำลังจะจากเขาไปเรียนที่อื่น ความรู้สึกของเธอในเวลานี้แค่อยากรู้ความในใจของเขา เธออยากให้เขาจดจำเธอเอาไว้ และเก็บความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้กันตลอดไป

ในค่ำคืนของวันนั้นเธอจึงขอนัดธีรวัชรไปเลี้ยงฉลองด้วยกันซึ่งเธอก็ไปเลี้ยงฉลองที่ห้องพักของเขานั้นเอง

“วันนี้มีอะไรพิเศษอะไรเหรอครับ ถึงทำกับข้าวมากินเลี้ยงพี่จนถึงห้อง” ธีรวัชรเอ่ยถามสาวน้อยหน้ามนคนน่ารัก เธอนำทั้งอาหารและเครื่องดื่มมาที่ห้องของเขาแบบไม่ทันตั้งตัว

“ไม่มีโอกาสพิเศษอะไรหรอกค่ะ หนูยิ้มแค่จะเลี้ยงขอบคุณพี่ธีร์ ที่เคยช่วยหนูยิ้มเอาไว้ก็แค่นั้นเอง”

“เชิญตามสบายนะครับ” สาวน้อยมาหาถึงห้อง เขาก็อยากต้อนรับให้ดี เธอมาที่ห้องพักของเขาหลายครั้งแล้ว และค่อนข้างที่จะคุ้นชิน

ยิ้มใสคิดว่าธีรวัชรจัดห้องได้น่าอยู่มาก ห้องของเขากว้างขวาง ของใช้น้อยชิ้นก็จริง แต่ก็มีราคาบ่งบอกถึงฐานะของเขา แม้เขาจะใช้ชีวิตเรียบง่าย ค่อนข้างติดดิน แต่เขาก็มีอันจะกินแค่ไม่โอ้อวดเท่านั้น

ห้องพักของธีรวัชรโปร่งสบาย อากาศถ่ายเทได้สะดวก ที่สำคัญคือสะอาดสะอ้าน เขาเป็นคนเรียบร้อยและไม่วุ่นวายกับใคร เธอจึงรู้สึกว่าการได้ใกล้ชิดกับเขาได้เข้ามาอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของเขาคือคนพิเศษที่ใครจะเข้ามายุ่มย่ามกับเขาได้ง่ายๆ

“ตลอดระยะเวลาที่รู้จักกัน พี่ธีร์มีน้ำใจกับหนูยิ้มเสมอ หนูยิ้มไม่มีอะไรตอบแทนพี่ธีร์เลย นอกจากทำของกินอร่อยๆ มาให้พี่ธีร์ค่ะ” เธอรีบจัดการนำกับข้าวใส่จานแล้วก็เปิดเครื่องดื่มสมุนไพรไร้แอลกอฮอล์หรือของมึนเมาเจือปน

เขายอมรับว่าเอ็นดูเธอและยอมรับอีกว่าชอบเธออยู่เหมือนกัน แต่ธีรวัชรคิดว่าเธอยังเด็ก เขาจึงอยากทะนุถนอมเธอให้ดีที่สุด เท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ เธอมาที่ห้องของเขาก็จริง แต่เขาก็ให้เกียรติเธอเสมอ ไม่เคยคิดล่วงเกินหรือทำให้เธอเสียหาย

เนื่องจากเธอเคยมาที่ห้องของเขาหลายครั้งแล้ว ตั้งแต่ที่เขาออกจากโรงพยาบาลจึงรู้สึกเป็นกันเองยามที่ได้อยู่กับผู้ชายที่แอบรัก

เธอเคยอาสามาเก็บกวาดห้องให้เขาบ่อยครั้ง มาช่วยเขาทำความสะอาดห้อ งซักผ้ารีดผ้าให้เขาตอบแทนที่เขาเคยมีน้ำใจช่วยเหลือเธอเอาไว้ แม้เขาจะไม่ได้เรียกร้องก็ตามที

หลังจากที่ยิ้มใสจัดอาหารใส่จานเรียบร้อยแล้ว เธอก็ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาถือเอาไว้ ก่อนจะยิ้มน่ารักให้ชายหนุ่มเจ้าของห้อง

“ชนแก้วค่ะพี่ธีร์” เธอรินน้ำสมุนไพรใส่แก้ว

ธีรวัชรมองเด็กสาวแล้วเผลอยิ้ม คนตรงหน้ายิ้มสวย ยิ้มน่ารัก ทำให้โลกใบนี้ดูสดใสไม่น้อย เขาชอบรอยยิ้มของเธอเป็นที่สุด

ชายหนุ่มชนแก้วเครื่องดื่มสมุนไพรกับเด็กสาว ก่อนจะเอ่ยชม

“อืม... อร่อยเชียว”

“ฝีมือหนูยิ้มเองค่ะ” เธอมองอย่างลุ้นๆ หัวใจเต้นระทึกไปหมด

ถ้าเขารู้ว่าเธอวางยาลงในแก้วเครื่องดื่มของเขา เขาจะว่ายังไงนะ ยิ้มใสคิดอย่างว้าวุ่นใจ ในเวลานี้เหมือนเธอขึ้นไปขี่หลังเสือเรียบร้อยแล้ว จะลงก็ลงไม่ได้

เธอจะบอกความจริงกับเขาก็ไม่กล้า จะห้ามไม่ให้เขาดื่มก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไร ยิ่งเห็นเขาดื่มเอาดื่มเอา เธอก็ยิ่งใจเต้นโครมคราม

ยิ้มใสไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะทำอะไรแบบนี้!!!

“พี่ธีร์รู้สึกยังไงบ้างคะ”

“รู้สึกยังไงคืออะไรเหรอครับ” ธีรวัชรถามเด็กสาวอย่างไม่เข้าใจ

“คือเอ่อ... ไม่มีอะไรค่ะ” ยิ้มใสหน้าร้อนซู่ ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เธอรู้สึกเหงื่อตก มือเย็นเยียบจนต้องถูมือไปมาเบาๆ เพื่อเรียกกำลังใจให้กับตัวเอง

“กับข้าววันนี้อร่อยเป็นพิเศษ สงสัยคนทำตั้งใจมาก”

“ค่ะ”

“กินเยอะๆ สิครับ ไม่เห็นคนทำกินเลย” ธีรวัชรตักอาหารให้เด็กสาวตรงหน้าอย่างเอื้อเอ็นดู

รับประทานอาหารกันไปพักใหญ่ ยาปลุกเซ็กซ์ที่เธอใส่เข้าไปในเครื่องดื่มก็ออกฤทธิ์ ธีรวัชรใบหน้าแดงก่ำเพราะความปรารถนาที่พวยพุ่ง เขามองเธอไม่วางในขณะที่เธอใจกล้าขยับเข้าไปนั่งเบียด เกยอยู่บนตักของเขา

“พี่ธีร์คะ หนูยิ้มขอโทษนะคะ” เธอกล่าวขอโทษเขาด้วยน้ำเสียงเบาแสนเบา จนแทบไม่ได้ยิน

ธีรวัชรทำท่าจะผลักไสร่างน้อยนุ่มนิ่มออกห่าง เขารู้สึกเหมือนโดนของร้อนแนบกาย แต่เธอก็โอบกอดคอหนาของเขาเอาไว้แน่น แถมยังใจกล้าจุมพิตริมฝีปากของเขาอีกด้วย

ท่าทีไร้เดียงสาของสาวน้อยที่จุมพิตเขาอย่างเงอะงะไม่ประสาทำให้ธีรวัชรต้องสอนจูบให้เธออย่างดูดดื่ม

เพียงแค่สาวน้อยแตะริมฝีปากเข้าหาเขา ธีรวัชรก็สติขาดผึง เขาอยากจะเอื้อนเอ่ยออกมาเหลือเกินว่าเธอทำเช่นนี้อาจจะมานั่งเสียใจภายหลัง แต่ความต้องการที่มากล้นในหัวใจก็ทำให้เขาขาดการยับยั้งชั่งใจ

สถานที่และอารมณ์ที่พาไป ทำให้เขาเริ่มจูบเธออีกครั้งอย่างดูดดื่ม

เขาหักห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว ถึงเธอจะเสียหายเขาก็พร้อมรับผิดชอบ

ความปรารถนาอันคุกรุ่นในกระแสเลือด มันเร่าร้อนรุนแรงเหลือล้น เขาต้องการผู้หญิงสักคนมาบำบัดความใคร่ที่กำลังพวยพุ่ง และผู้หญิงที่เขาต้องการก็มีเพียงหนึ่งเดียว คือสาวน้อยยิ้มใสที่มีรอยยิ้มสดใสน่ารักที่สุดในโลก เขาเห็นรอยยิ้มของเธอทีไร มันก็เหมือนกับว่าโลกใบนี้สว่างไสวทุกคราไป